Deze keer geen zoektocht naar een vrije camperplaats, want we hadden ons plaatsje gereserveerd bij Schapenboerderij Het Nijswolkje in Rillaar, Vlaams Brabant. We worden hier hartelijk ontvangen door Ann, de vrouw des huizes. Meteen worden we meegetroond naar de stal waar we de schapen en lammetjes van dichtbij kunnen bewonderen. We krijgen een resem aan informatie, het maakt het me niet makkelijk alles op de geheugenkaart te printen, maar ik geef jullie alvast een paar weetjes mee :
hier is er slechts 1 ram die al die dames mag bedienen; het zijn de mannelijke lammetjes die op de slachtbank belanden voor het Offerfeest; de schapen blijven netjes op een rij staan tijdens het melken omdat er lekkere snoepjes in de voederbak liggen; schapenmelk is heel gezond en bevat minder vetten en cholesterol dan koeienmelk; dit en veel meer komen we te weten in korte tijdspanne en ware het geen lunchtime dan werden we nog veel langer getrakteerd op allerlei informatie. We kunnen dan toch onze wandelschoenen aantrekken en genieten van de wandeling in de omgeving, stralend blauwe lucht en de prachtige heuvelachtige natuur maken dat de bijna 9 km zo voorbij zijn. Terug bij de camperplaats is het net tijd om de schapen te melken. Of we willen toekijken? Graag! Grappig om te zien hoe de hond Sam op slag in zijn rol als schapenhoeder valt. Van de boer mogen we proeven van de nog lauwe vers getapte melk, heerlijk zacht vind ik de smaak. Er zijn ook net twee kleine lammetjes geboren, ze staan nog wat wiebel op hun poten, maar dat komt goed. Voor we de camper binnenstappen, kopen we nog een ijsje en zorgen we ook voor ons dessert van die avond, een lekkere chocomousse. Deze geslaagde dag sluiten we af met een aperitiefje en een simpele spaghettie. Nee, schaapjes tellen hoeven we niet te doen om de slaap te kunnen vatten.
De volgende morgen worden we deze keer niet wakker van het gefluit van de vogeltjes, maar van het gebleit van de schapen die alweer klaar zijn voor hun volgende maaltijd. De zon is alweer van de partij en rond 10 uur zijn we klaar voor een fietstocht deze keer. Vergis je niet, het is trappen geblazen in deze streek. Niet evident met deze minifietsjes die nog steeds niet voorzien van een motortje en zeker niet als je dan eigenlijk in plaats van op de baan op het mountainbikeparcours bezig bent. Mijn eigen motortjes gaat dan ook soms in overdrive en ja stappen met de fiets aan de hand is dan de enige optie. Achteraf is de voldoening groot.
Op zondag staan we op met dichte mist. We hadden nog een wandeling gepland, we besluiten deze dan toch maar aan te vatten. Na afscheid genomen te hebben van de gastvrouw en nog wat inkopen de hebben gedaan in het piepkleine winkeltje rijden we naar het gehucht Houwaert waar we nog een mooie wandeling doen op de Houwaertseberg. Wisten jullie dat dit het meest noordelijk gelegen wijngebied van Europa is? Jammer dat het zicht wat minder is door de mist, maar het is een prachtige wandeling. Pas rond 11u30 komt de zon wat piepen en zien we wat meer bomen door het bos.
Weer een geslaagd weekend om op terug te blikken. Op naar de volgende
|