|
Korte winterdagen, een verhuis van mijn schoonma, corona, behandeling van Marnix en frustraties op het werk,... Je zou van minder een dipje krijgen. Het voorstel van Marnix om er toch even tussenuit te knijpen kwam dan ook als een welkom lichtpuntje. Een halve dag later was het beklonken, we zouden starten in Assenede, zo'n kleine 60 km hier vandaan. Een klein uurtje later konden we ons installeren op de camperparking bij het sportcentrum. Er zijn 6 plaatsen, voorzien van elektriciteit, verharde ondergrond, en dat voor 10 euro voor 72 uur. Na de betaling met bankkaart gaat de slagboom open. Je kan er ook water lozen en water nemen (1 euro extra). We doen het rustig aan, sluiten de elektriciteit aan en nuttigen onze lunchmaaltijd. Met de kleine fietsjes rijden we richting Ertvelde voor een cachetoer, Ter Looveren. Ik had het me romantischer voorgesteld, met hier en daar een hoeve en een kasteeldomein. Daarentegen rijden we tussen twee autowegen in, en woonwijk in en uit. Maar het weer is zacht, we pikken de caches op en genieten van de ontspannen rit. Minder dan 20 km op de teller maar dat is juist de bedoeling, rustig aan, want die chemische rommel in het lichaam van Marnix die broodnodig zijn voor de genezing, eisen toch nog hun tol. De avond verloopt rustig met een spel, een boek, een aperootje met hapje en een makkelijk instant maaltijd.
Na een rustige nacht, een lekker ontbijt en een lichaamsverzorging rijden we naar de parking van Provinciaal centrum de Boerekreek in Sint-Laureins. We parkeren onze Fons en trekken de wandelschoenen aan. We moeten nog een stukje langs een ietwat drukke baan, maar zo'n 500 meter slaan we rechts in, de velden in. We wandelen tussen de kreken, typisch voor deze streek. Het mistige weertje maakt het wat mysterieus, het zonnetje doet zijn best om door te breken, maar slaagt niet zo goed in zijn opzet. Wat een mooi stukje natuur. Het middaguur is al voorbij als we weer bij de camper toekomen. We eten een stuutje met kaas en rijden dan door naar onze volgende slaapplaats. Door corona is campermeal in het leven geroepen. Restaurants leveren hun maaltijd aan de deur van de camper. En je kan er dan blijven overnachten op hun parking. Wij hadden geboekt bij de Roste Muis, we lazen hier al veel positieve reviews over, dus dat moesten we ook eens aan den lijve ondervinden. We schuiven in de lange rij campers aan, onze keuze was al doorgegeven, we laten onze aankomst weten en we krijgen een nummer toegekend die we aan het voorraam hangen. Daarna doen we nog een korte wandeling via de knooppunten in de buurt. De aperitief hebben we zelf mee, maar stipt op het afgesproken uur, komt de gastheer met zijn quad, onze warme maaltijd leveren. Marnix koos het streekproduct, paling, ik ging voor scampi. Een dessertje was er ook voor af te sluiten. Lekker! Ondertussen is het weer zoals voorspeld, helemaal omgeslagen. Het waait enorm en regen gaat langzaam over in sneeuw. Na een onrustige nacht worden we dan ook wakker in een wit landschap. En ja hoor, ook het voorziene ontbijt wordt netjes om 9 uur afgeleverd. Wat een service. Nu nog even het ijs en sneeuw van de ramen krijgen, gaan afrekenen in het restaurant zelf en dan voorzichtjes de baan op. We luisteren bewust niet naar onze gps die ons weliswaar de kortste weg naar huis wil wijzen, maar de kortste weg is duidelijk niet die met de breedste sneeuwvrije baan. Eenmaal op de autoweg rijden we vlotjes terug richting kust.
Wat heeft dit deugd gedaan aan 't ertje.
|
