|
Deze keer waren we te gast bij de familie Verhofstede in Eksaarde die sinds de jaren '80 volledig inzetten op fruitsappen. Even piepen aan de achterdeur en daar was de vrouw des huizes om ons te verwelkomen. We kregen als welkomstgeschenk een kratje met drie soorten fruitsappen. Daarna mochten we Theo volgen die ons met de fiets voorreed naar ons gereserveerde plaatsje. We parkeerden er helemaal achteraan in de 7 ha boomgaard, pal tussen de appel -en perenbomen. Prachtig, zo rustig, wat een topplaatsje. Er waren nog enkele andere camperaars maar die stonden zo verspreid op het gebied dat je ze nauwelijks kon zien.
Rond 14 u namen we de fietsjes om een cachetoer aan te vatten. We maakten een combinatie van verschillende rondjes en die liepen ook langs verschillende fiets-en wandelroutes : langs de Linieroute, Urbanusroute, en tot aan de bekende Kruiskapel. Het fietsen duurde niet zo lang want één achterband liet het afweten zodat we te voet onze tocht verderzetten. We genoten van de Lokerse Moervaartmeersen en wandelden een stuk van de oude spoorwegroute 77A. En we kwamen zowaar nog een terrasje tegen ook, een zeldzaamheid als je aan het cachen bent. 13 km later waren we terug bij de boomgaard en was het tijd om ons buiten te nestelen met een aperitiefje en een lekkere kaasschotel bij zonsondergang.
De volgende dag was er meer van hetzelfde. De rest van de route werd afgewerkt en we kwamen pareltjes van caches tegen. Helaas moesten we ook twee regenbuien trotseren en gelukkig bleef het daarbij.
Even een weetje over de streek ? De "Gezôardeneirs" worden ook wel de blauwbuiken genoemd. Deze spotnaam heeft iets te maken met de vroegere winstgevende visvangst in de Zuidlede, doch thans zijn deze vissen geheel verdwenen door de besmetting van het water. Vooral de "Gezôarse blauwbuik", een soort paling, was ongeëvenaard. In vorige eeuw werd er een bier gebrouwen met de naam "Eksaardse blauwbuik" dit bier is nu het abdijbier Augustijn.
De inwoners van Eksaarde worden ook Blauwbuiken genoemd omdat zij vroeger een voorkeur hadden voor de blauwe kleur. Hun karren, deuren, huizen en stallen zouden veelal blauw geverfd geweest zijn. De spotnaam Witvissen kregen de Gezôardeneirs ook omdat personen die na kwaad bedreven te hebben, zich trachten met verontschuldigingen wit te wassen.
Vandaag stapten we 19 km. De rest van de avond was dan ook verdiende rust.
Zondag hadden we er nog niet genoeg van want voor we naar huis vertrokken reden we nog naar Klein-Sinaai, deelgemeente van Stekene. Deze keer voor nog een heel korte wandeling van 4 km. Marnix had nog een grotere uitdaging voor de boeg want liep daarna van Brugge naar huis terug. Een training voor zijn volgende challenge : de virtuele London marathon.
|
