Maar dan, het fantastische nieuws van de Veiligheidsraad. Vanaf 8 juni mochten we weer een beetje verder dan ons kot. Andere vormen van twijfel kwamen nog op onze weg. Na maanden warm en zonnig weer, kwamen er toch wat regenwolken in zicht. Was dit de spelbreker? Of was het de veel belangrijker uitslag van de halfjaarlijkse controle die Marnix net moest ondergaan die ons parten zou spelen? Deze was tot onze grote opluchting super positief maar daar stond wel een 3 weken durende behandeling tegenover. Gevolg daarvan zijn grieperige en pijnlijke toestanden. Maar de wil om te vertrekken was bij Marnix groter dan de ongemakken en met de belofte dat we het rustig aan zouden doen en daarom op een camping gingen staan, speelde ik het spel gewillig mee.

Vol enthousiasme vertrokken we naar Grimbergen, slechts 115 km ver. Net na sluitingstijd kwamen we aan, dus besloten we eerst een korte wandeling naar het centrum te maken en een kleinigheidje te eten. Ook dat was eeuwen geleden, het leek alsof we terrasjes doen niet echt misten, maar het voelde toch zo goed aan daar buiten in het zonnetje te genieten. Rustig aan gingen we terug naar de kleinschalige camping waar we incheckten en ons plaatsje uitkozen. Daarna was het toch tijd dat Marnix even de rust nam en dat was dan ook de trend voor de rest van de namiddag en avond. We bleven onder de luifel zitten toen het lichtjes begon te miezeren en pas rond 20 uur moesten we naar binnen toen het wat meer begon te regenen. Ondanks de niet zo'n goede weersvoorspellingen bleef het bij een paar donderslagen en wat regen. 

De volgende morgen konden we ontbijten onder een stralend blauwe hemel. Na een heerlijke douche in het kraaknette sanitaire gebouw, vertrokken we met de plooifietsjes naar Meise, op zo'n 5 km. Wat is het hier mooi en groen en dat op zo'n korte afstand van de hoofdstad! Rustige fietswegen tussen bossen, langs riviertjes, ... dit is niet voor niets de groene gordel. Tussen 11u30 en 12 u mochten we onze e-tickets aan de ingang van de plantentuin laten scannen. Zo gaat dat tegenwoordig in Coronatijd. Het is aanpassen in alles maar het is heerlijk dat je zo rustig kan rondlopen. Wat is dit park groot en zijn er zo'n variatie aan planten te ontdekken. Ook de kunstroute viel in de smaak. Het slenteren maakte ons hongerig en dorstig en in de Oranjerie namen we een stukje taart. Daarna waren we nog meer onder de indruk van de serres, die allerlei biotopen voorstelden. Prachtig. Dit is een aanrader en kost slecht 7 euro per persoon. We fietsten daarna op het gemakje terug naar de camping waar we telefoon kregen van vrienden Mark en Sandra dat ze op weg waren naar ons. Ze hebben voor de eerste keer een camper gehuurd en zouden pas de dag erna vertrekken. Maar dit was een fijne verrassing. We hadden een prachtige avond met apero en bbq en konden buiten blijven zitten in t-shirt tot half twaalf. Dit is toch zo veel leuker dan die virtuele aperitieven die we hadden via skype. 

Na nog een ontbijt samen, verplaatsten wij onze Fons naar de parking even buiten de camping en namen afscheid. Zij kunnen hun avontuur starten, wij besluiten nog,even een klein cacherondje te fietsen. Dit bracht ons op de top van de heuvels rond Grimbergen zodat we een mooi uitzicht kregen op de skyline van Brussel en het Atomium. De veldbloemen maakten het plaatje af. 

Een rustige rit naar huis was de afsluiter van dit mooie weekend

Ik sluit af met de beginnende woorden : Eindelijk!

Hopelijk houden we het allemaal veilig en gezond en kunnen we straks nog meer van dit goeie leven proeven