Op de laatste dag van het oude jaar, of was het toen al de eerste dag van het nieuwe, werd er tussen het feesten door bij goeie vrienden Sandra en Mark plannen gemaakt voor een weekendje weg. We lieten er geen gras over groeien want twee weken later was alles al in kannen en kruiken : verlof goedgekeurd, hotel geboekt en activiteiten voorzien. Alleen nog aftellen en vorig weekend was het zover. Chauffeur van dienst Markstje kwam ons om 10 uur stipt afhalen en bracht ons vlot tot in Spa, waar we een hotelkamer met bijhorend appartementje geboekt hadden bij Sol Cress. Alvorens in te checken namen we het liftje vanop de berg naar het stadje beneden. Aangezien het dan al een stuk na de middag was namen we bij de aperitief een tapasplankje, de mannen proefden van het lokale Bobelientje biertje.  Daarna volgden we de pijltjes op de grond voor een 3 km lange stadswandeling, zo kwamen we bij de meest fotogenieke plaatsen van de stad. De lift bracht ons daarna terug naar boven, waar we ons eerst konden installeren in het Clementine gebouw. We hadden er twee kamers naast elkaar gelegen, met elk onze eigen badkamer, en via de gemeenschappelijke hall konden we de trap naar beneden nemen waar we een keuken en living tot onze beschikking hadden. Zo konden we de meegebrachte drankjes koel houden en 's avonds gezellig nog wat napraten. Het hele hotelgebeuren kon je een beetje nonchalant noemen, wat tot een aantal hilarische momenten leidde. Ondanks het begin van de krokusvakantie was er ook heel weinig volk aanwezig. Als je bedenkt dat we met zo'n 15 personen in de eetzaal zitten waar normaal zo'n 100 man kan, voelt het soms wel heel leeg aan. Maar , gezelligheid maak je zelf natuurlijk, en op het eten was er niet veel aan te merken, niet verfijnd, maar zeker meer dan genoeg. 

Op zaterdag was er een activiteit in het pakket begrepen, niet dat er iemand aan de receptie op de hoogte was, wat, waar of hoe, maar toch werd er een telefoontje gedaan en konden we vertrekken naar Val de Wanne, zo'n 20 km verder. Er was keuze en eigenlijk geen keuze dus werd het een downhill tocht door het bos op een soort step met dikke banden. Er werd wat meewarig gekeken naar de oudjes met een blik van 'zouden jullie dit nou wel doen' maar ondanks onze eigen bedenkingen en twijfels lieten we ons niet kennen, zetten we onze helm op en na een verkennend rondje op de parking, lieten we ons bergafwaarts afzakken. Hier en daar werden de remmen wat aangetrokken zodat het toch niet te snel zou gaan, maar we kwamen heelhuids het bos door. Fier op onszelf bekwamen we achteraf met een drankje in de aprèsski hut, weer klaar voor het volgende avontuur. Niet zo spectaculair, maar toch was het volgende bezoek aan de waterval van Coo, voor een paar van ons pure nostalgie. Neem daarbij nog een treinritje door het bos waar we herten, lama's, wolven, dingo's en geitjes konden spotten, en zo waren we helemaal de toerist aan t uithangen. Een paar lachbuien lagen steeds op de loer.

Op zondag was er alweer een zware storm op komst. Grote buitenactiviteiten waren niet aan te raden. Een binnenactiviteit dan maar met op de terugweg een bezoek aan de grotten van Remouchamps. Tijdens een wandeling en een ondergrondse boottocht kwamen we meer te weten over het ontstaan van de grot en de aanwezige stalachmieten/tieten. Na nog een (voor) laatste teugsje ter plaatse, reden we terug naar huis. We sloten het weekend af met een lekkere spaghettie van de kok van dienst  Marnix. 

Thx friends, voor ons veilig heen en terug te brengen, voor de lachpartijen, de gesprekken, het gezelschap,...