Eindelijk, een weekend vrij en mooi weer voorspeld! Geen twijfelen deze keer. Er werd al wat huiswerk gemaakt in de wintermaanden, een camperplaats met het nodige cachewerk in de omgeving werd vlug gevonden. We trekken richting Maredsous, zo'n 200 km van hier, waar we terecht kunnen op een mixparking van de abdij. Blijkbaar kan het daar erg druk zijn, maar in deze wintermaand hebben we zelfs keuzestress : parkeren we hier, nee, een beetje verder,...? Als dit kleine euvel van de baan is, eten we nog een sandwichke en trekken we de wandelschoenen aan voor een wandeling van 6 km. Niet alle caches worden even vlot gevonden en daarom wordt het toch nog flink doorstappen om binnen te zijn voor het donker. Het is hier een heel mooie omgeving en er is een stralend blauwe hemel. Vitamientjes worden gretig geabsorbeerd. Ook voor de niet-cachers onder jullie, vertrekken tal van uitgestippelde wandelingen vanop de parking. Pas rond 18 u zijn we terug bij Fons, net te laat om het bezoekerscentrum binnen te kunnen. Maar, we hebben alles bij de hand, drank, hapjes en een avondmaal. Gelukkig maar, want behalve de winkel van de abdij, waar je brood, bier, kaas, jam, en een paar likeuren kunt kopen, is de middenstand niet vertegenwoordigd in dit kleine gehuchtje. 

Het wordt een rustige nacht. Op zaterdag hebben we meer daguren te vullen en we hebben dan ook de grotere toer van 13 km op de planning. Deze gaat door een tunneltje, langs een Ravel, over een heuvelrug, door de bossen en door de velden. Ook deze keer hebben we onze handen vol met de schatten te zoeken en we moeten zowaar soms even puzzelen om verder te kunnen. Vandaag is het wat meer bewolkt maar we kunnen toch picknicken op een bankje. Enkele lokale bewoners bespieden ons vanachter hun gordijntjes. Zien we er zo verdacht uit? We schieten goed op en rond 17 uur zijn we terug. Deze keer kunnen we nog binnen in de brasserie en nemen we een degustatieplank met de verschillende soorten Maredsousbieren en een stukje kaas. Het smaakt, maar voor mij komen deze kleine pintjes wel een beetje zwaar aan. Of ligt het aan het beladen gesprek dat we voeren , over dat verschrikkelijke ventje K, die ons overal achtervolgt? Ik wou dat ik eens hard kon roepen : laat ons gerust, laat ons genieten, ga weg. Helaas,... na nog een aperootje in Fons en het avondeten ben ik doodmoe en kruip vroeg onder de wol. 

Rond 6 uur 's morgens begint er al een beetje wind op te komen. Een zware storm die de naam Ciara krijgt, is onderweg. We nemen kort nog even een frisse neus en besluiten dan huiswaarts te keren. Het wordt een turbulente rit terug, met stevige rukwinden. Maar Marnix houdt Fons goed in bedwang. We komen veilig thuis en parkeren hem onder zijn huisje. De opkuis kan wachten. Wij gaan tevreden terug in ons grotere huis binnen en dromen alweer van de volgende rit.