Regen , regen, massa's regen vanaf Brussel maar bij aankomst op de camperplaats van Mettlach, in Saarland, houdt het toch eventjes op en kunnen we op verkenning in dit kleine stadje aan de Saar. Mettlach is gekend bij liefhebbers van de Villeroy en Boch produkten. De fabriek is er gevestigd en er zijn talrijke winkeltjes die deze aardewerkwaren verkopen. Wij zijn er vooral om de andere toeristische trekpleister te bezoeken, de Saarschleife in Cloef, even verderop. Dat even is een 6 km lange wandeling langs de rivier. Dan volgt een ferme klim naar Cloef langs kronkelende bospaadjes. Voor 10 euro wandel je dan langs het houten boomtoppenpad naar boven. Het laatste stuk gaat spiraalsgewijs naar boven tot je op de 42 meter hoge uitkijktoren een prachtig zicht hebt op de meander van de Saar. We zijn dan zo'n 400 meter boven de zeespiegel en bij mooi weer kan je hier tot in de Vogezen kijken. We hebben geluk : het uitzicht is fenomenaal en we hebben zowaar een bankje vrij om onze broodjes op te eten. Om de steile weg terug te vermijden keren we langs een andere weg terug. Het wordt opnieuw een prachtige gevarieerde wandeling, waar we onverwacht ook een riviertje moeten zien over te geraken en we af en toe over een rots moeten klauteren. We hebben 's avonds zo'n 22 km in de benen. Typisch Duitse kost vulde de reserves weer wat aan.(op deze camperplaats betaal je normaal 10 euro maar via een sms of app systeem. Geen van beide bleek te werken maar we hebben geen controle gezien)

De dag daarna stond een cachewandeling op het programma. Eerst moesten we een bosje door, dan nog een drukke baan over, maar daarna waren we weer midden in de natuur. Het eerste stuk was wat modderig zodat het meer glijden dan stappen was, daarna schoten we prima op en één voor één haalden we de caches boven. We stonden ook even oog in oog met 2 jonge reetjes. Zij keken ons even verbaasd als wij hen. Als Marnix ze niet had opgemerkt, was ik er zo voorbij gelopen. Dit gaf ons toch weer extra! Ook nu hadden we weer 20 km gestapt, maar aangezien het nog namiddag was, besloten we door te rijden naar een volgende stop Thalfang. Niet meteen het meest levendige dorp. We vonden er zelfs geen enkel cafeetje : of het was jaarlijks verlof, of het was sluitingsdag, of het was nog niet open... wie kan dat nu geloven. Dan maar aperitieven in Fons, knus en warm en met ons tweetjes. Op deze camperplaats kan je staan voor 10 euro, met voorzieningen, te betalen in het zwembad. 

Door deze tussenstop waren we al wat dichter bij het volgende doel op ons lijstje : Mörsdorf. Wat vroeger een slaperig dorpje was, is nu het vertrekpunt naar de spectaculaire hangbrug Geierlay. Je kan er naar toe langs goed aangelegde betonnen paadjes. Wie geen hoogtevrees heeft, waagt zich op de brug, 360 meter lang en 100 meter boven het Mörsdorfer Bachtal. Toch een hele ervaring om over deze wiebelbrug te stappen. Waarschijnlijk is het hier in volle seizoen over de koppen lopen, maar laat dit jullie niet afschrikken. Ben je in de buurt , zeker doen! Terugkeren deden we langs bospaadjes, die af en toe wel wat smalletjes waren. En uiteraard niet zo vlak als wij ,kustbewoners, gewoon zijn. De kuiten kregen het flink te verduren. 

Na de middag reden we verder richting Moezel. Onze autogps liet het echter afweten, zodat Marnix voor navigator speelde met zijn tablet en ik me concentreerde op de kronkelende wegen in wat mistige omstandigheden. Op camping Feuerberg in Ediger- Eller hielden we halt. We kregen er een plaatsje met zicht op de Moezel en aan de andere kant zicht op de steilste wijnvelden van de streek. Hier betaal je 20 euro per nacht, het sanitair is er prima in orde en in het zomerseizoen kan je er een duik nemen in het zwembad. De rest van de dag verkennen we het pittoreske typisch Duitse dorpje. We proeven er een Federweisser, een verfrissende alcoholische drank die je enkel tussen begin september en eind oktober kunt drinken. Die avond gaan we ook op restaurant wat ook al een hele uitdaging is. We bekijken verschillende menukaarten maar steeds is het of schnitsel, of schnitsel , of ja, haha,...We vinden gelukkig ook een restaurantje waar er wildragout wordt gemaakt. Bij de aperitief, een streekwijntje, vragen we om het eten niet te vlug op te dienen, maar dan kan helaas niet. De keuken gaat sluiten, het is dan exact... 19u30. Tja, eten maar dus, het is gelukkig erg lekker, maar met het wat te rekken zijn we om 20u30 toch al weer buiten. Zo gaat het lekker vooruit. De volgende dag staan we op met een stralende zon. We doen eerst wat boodschappen in het enige kruidenierswinkeltje dat het stadje rijk is en maken daarna een wandeling tussen de wijnvelden. In het zonnetje kan je zelf in t-shirt zitten. Genieten.

De terugweg besluiten we in twee keer te doen. We maken nog een stop in Coo, ja die met de beroemde waterval! Op de mixparking betaal je 5 euro tussen 9 en 18 uur. Daarna is het gratis, er zijn zo'n 10 camperplaatsen voorzien, geen voorzieningen, maar wel zeer rustig. Zoals iedereen gaan we een kijkje nemen bij de waterval en we maken ook nog een wandeling langs het meer. Een mooi relaxte afsluiter van deze najaarsvakantie. De batterijtjes zijn weer opgeladen.