Vrijdagmorgen gingen we met een bang hartje naar het ziekenhuis, maar we kregen fantastisch nieuws! Met de woorden van de arts, 'mijnheer, je hebt een goeie engelbewaarder' en deze keer met de wetenschap wat er verder nog staat te gebeuren, stonden we even na de middag weer buiten. Zelfs het zonnetje leek vrolijk dus konden we met een opgelucht hart Fons ophalen en vertrekken richting Wervik. Daar aangekomen bleken de acht camperplaatsen al bezet. Even was ik teleurgesteld, maar dan besefte ik, waar maak ik me in godsnaam druk over, we hebben net weer een lesje gehad dat er veel ergere dingen in het leven zijn, dus even resetten, en aan de kant van de weg een ander plan opstellen. 7 km verder was er nog een camperplaats in Komen, bij een kweker van escargots. Even moest de boer overleg plegen met zijn vrouw des huizes en gelukkig was er nog net een plaatsje vrij voor ons. Er zijn zes ruime plaatsen, alle voorzieningen aanwezig, en dat voor 5 euro. Elektriciteit wordt apart verrekend.

We maakten een wandeling naar het centrum, toch zo'n vijf kilometer, maar de Franse kant leek helemaal op niets te trekken. Eenmaal de brug over ben je in België en is er een winkelstraat en even verder ook een paar terrasjes, jammer genoeg op een druk rond punt, maar daar moesten we het mee doen. Het eerste Krieksje van het jaar smaakte heerlijk. Rond 18 uur waren we terug op de camperplaats waar we na het avondeten nog een spelletje Yahtzee speelden. Helaas moest ik deze keer het onderspit delven.

Na een stille nacht waren we de volgende dag rond 10 u op weg met de fietsjes richting kanaal. We konden de hele tijd langs het kanaal fietsen en natuurlijk een paar, euh, zo'n 40tal caches meepikken. Helaas bleef het de hele dag grijs en wat frisjes en konden we gelukkig in Warneton in een cafeetje ons wat opwarmen. Even verderop verorberden we de meegebrachte sandwiches en vervolgden onze weg tot we via de eerstvolgende brug de andere kant van het kanaal konden bereiken en terugkeren. Marnix was blij dat Komen eindelijk weer in zicht kwam, de voorbije weken hebben toch heel wat van de conditie gevergd, maar dat is volstrekt normaal. En misschien was 30 km een heel klein beetje te hoog  gegrepen om te beginnen met de come-back. Het eerste werk was dan ook een teugsje om wat bij te komen want daarna moesten we nog boodschappen doen en de 5 km terugfietsen.  Deze keer was het wat vroeger bedtijd!

Zondagmorgen scheen de zon weer volop en besloten we in de omgeving nog een toertje te fietsen en een andere cachereeks aan te vatten. Heel wat wielertoeristen kruisten ons pad en al gauw bleek dat er in de namiddag een aantal wegen zouden afgesloten worden voor een wielerwedstrijd. We namen dan ook het zekere voor het onzekere en we kortten het ritje wat in, zodat we rond de middag terug op de boerderij aankwamen. Toch weer bijna zo'n 18 km op de teller. Na de lunch reden we , nog steeds met een big smile, huiswaarts.

Dit deed deugd...