Van zodra je thuis bent, val je weer met beide voeten op de grond, maar ik laat jullie toch graag even mee terugblikken naar onze voorbije reisherinneringen.

Door op een zondag te vertrekken mis je misschien enkele dagen, maar het grote voordeel is dat het zalig rustig rijden is. De enige plek waar we moeten aanschuiven is bij het tankstation in Luxemburg waar iedereen probeert een paar eurootjes winst te maken door de lage brandstofprijzen. Na 425 km rijden zoeken we de camperplaats op in Pont-a-Mousson, een wat slaperig stadje gelegen aan de Franse zijde van de Moezel. Er zijn 42 plaatsen , het is buiten het topseizoen en toch hebben we één van de laatste plaatsjes te pakken. Voor deze plek betaal je 10 euro, je hebt er alle voorzieningen en je kan er zelfs douchen en naar het toilet. We maken nog even een wandeling, er staan marktkraampjes en we zoeken ook een paar caches. We kruipen redelijk vroeg onder de wol en de volgende dag vertrekken we rond half tien om naar onze bestemming in Porlezza te rijden. Ook nu is het rustig rijden en aan de Gotthardtunnel moeten we maar zo'n 20 minuutjes aanschuiven. Hadden we de hele tijd mooi zonnig weer, dan slaat dit toch wel net om ,5 km voor we de camping bereiken. Het regent als we ons plekje uitzoeken, en we kunnen nog net de luifel uitschuiven voor het onweer uitbarst. Gelukkig is dit slechts een valse start, want na een uurtje is dit alles voorbij en we hebben de verdere tijd prachtig weer. Camping Darna krijgt van ons een dikke pluim, netheid is daar een prioriteit, de ligging is top. Je kunt er prima eten in een groot restaurant en de bediening is dik in orde. 

Dit zou een rustvakantie worden en we zijn er toch in geslaagd twee volledige dagen op de camping te verblijven. Maar van daaruit waren er ook zoveel interessante dingen te beleven. We konden een mooie wandeling langs het meer maken tot in Cima. We klommen even naar boven en van daaruit weer naar beneden om de Begna waterval te zien, en het kleine kerkje op de bergwand was de bestemming voor een cache. We mispakten ons aan de wandeling naar het Pianomeer. 

Je kan er rustig langs een pad naartoe wandelen, maar we dachten slim te zijn en een zijweg in te slaan. Alleen, die zijweg liep de hoogte in , door de bossen. We kwamen steeds hoger en zagen nog steeds geen meer. Er leek geen einde te komen aan de klim, we besloten dan ook maar, wijs als we zijn (maar helaas een beetje te laat) terug te keren en dan toch maar het makkelijker pad er naartoe te nemen. Ik kan je verzekeren, die frisse pint bij aankomst was meer dan welkom. 

Ditzelfde pad van Porlezza loopt ook door tot Mennagio aan het Comomeer.Een fietstocht van 12,5 km, heen bijna de hele weg lichtjes bergop. Dit met de minifietsjes vergde toch enige energie. Ergens onderweg kwamen we een stukje op de gewone weg terecht, misten het anderskleurige wegwijzertje, en moesten zo dus via de gewone weg helemaal naar beneden, tot aan het meer dat we in de dieperik zagen liggen. De vele haarspeldenbochtjes werden met de grootste voorzichtigheid genomen, Marnix dacht enkel maar : hoe geraken we hier ooit weer terug naar boven? Maar ooit zei er een bekende man : je moet de problemen maar oplossen als ze zich voordoen, dus genoten we die dag verder van het weer, de boottocht naar Varenna, de mooie wandeling, de gekleurde huisjes, …. En ja, na even zoeken en wat uitleg vragen in ons beste Italiaans, vonden we het begin van het fietspad terug. Ook niet makkelijk, want tenslotte moet je over die zelfde berg terug, maar zonder verkeer en de nodige op - adem- komen-pauzes was dit toch een ander soort fietsritje. 

Een andere dag namen we de stadsbus naar Lugano in Zwitserland, zo'n 20 km van Porlezza. Ook daar kan je geruime tijd de oevers van het water volgen, maar ook de binnenstad is de moeite waard. 

En totaal onverwacht stond er op onze camping ook een vriendin van me. We kennen elkaar al 40 jaar, en het was ongeveer 3 jaar geleden dat we elkaar zagen. Ik kon mijn ogen niet geloven toen ik iemand mijn naam hoorde roepen. Dat je zo ver moet rijden om elkaar te zien é, ongelooflijk! Het werd dan ook een heel leuke bbq avond waarbij we heel wat aflachten. Bedankt Gino en Tania voor het gezelschap. 

Je begrijpt het al, er kwam toch een moment van vertrek aan. We bekeken even de weerberichten en besloten er enkele tussenstops in te lassen. Marnix was fan van Colmar, en zo werd dit onze volgende bestemming. Het was er 30 ° en ook deze camperplaats aan de Port de Plaisance was al weer redelijk vol toen we er aan kwamen. Hier betaal je 15 euro. Met de fietsjes volgden we de Sentier de l'ill een stukje om een tiental caches te zoeken. We zagen er twee ooievaars en bleven er wijselijk ver van. Daarna wandelden we nog even naar het gezellige centrum waar we het plannetje volgden om de meeste bezienswaardigheden niet te missen.  Een toffe eerste indruk. Hier komen we wel nog eens terug.

De volgende dag was er eentje om snel te vergeten. De eerste 200 km richting Han-sur-Lesse gingen vlotjes, alhoewel we ook een stukje Route Nationales volgden. Heel mooi om door te rijden maar helaas schiet je er geen meter mee op. Kwam daar nog bij dat we ons misrekenden wat ons aantal dieselliters betreft en dat we zo een spannend moment beleefden om uiteindelijk aan de pomp te belanden met nog aantal te rijden km's op de teller : 0! Volgende obstakel : ongeval op de baan, die volledig werd afgesloten en zo stonden een half uur stil op de autoweg, daarna stilletjesaan verder om dan te weten te komen dat die autoweg werd afgesloten om zo op de N4 te komen die slechts één rijstrook had wegens wegenwerken en het ook niet opschoot. De namiddag ging al lichtjes over in avonduren toen we besloten niet meer naar Han te rijden maar de eerste camperplaats op onze weg te nemen, in Bastogne dus. En ja hoor, net toen we even dachten oef, lazen we op het bord dat het daar niet meer toegelaten is te overnachten en verwijzen ze je door naar een camping.  Moet ik nog meer zeggen. Enfin, de camping lag 2 km verderop, we moesten via een automaat inchecken en dit kostte ons 15 euro. We probeerden er alsnog een leuke afsluiter van te maken, en verorberden een lekkere kaasschotel. 

Gelukkig werden de laatste  kilometers de volgende dag vlotter gereden en kwamen we behouden thuis.