Eindelijk nog eens een weekendje zonder verplichtingen, tijd om Fons nog eens te laten rollen. Hij slaagde trouwens netjes voor zijn jaarlijkse keuring, bij deze mag dit ook eens gezegd worden. Het beloofde een mooi lenteweekend te worden. Het leek ons dan ook eens leuk om de zee op te zoeken. Raar om dit zo te zeggen, want die ligt immers in onze achtertuin. De Hollandse zee dan maar. Net als een aantal jaar geleden , wordt er volop gewerkt aan nieuwe wegen om de verbinding met het eiland Walcheren te vergemakkelijken. De toltunnel kost ons 5 euro. Waar is de tijd dat we het bootje vanuit Breskens konden nemen. Dat kan trouwens nog, maar het is enkel voor voetgangers en fietsers.

We zochten een plaatsje op een camping in Nieuw-Abeele, een kleinschalige boerderijcamping. Het gras was nog te nat om met de camper op te staan, dus werden we vriendelijk verzocht op het pad te blijven. Ook goed, we zijn niet zo moeilijk. Het plaatsje Nieuw-Abeele is ongeveer net tussen Middelburg en Vlissingen gelegen. Verder valt er niet zoveel meer over te vertellen. De bezienswaardigheid is een oude Duitse bunker, niets bijzonders zou je zeggen, maar deze werd in zijn oorspronkelijke staat hersteld, met puntdak en opgeschilderde raampjes en deuren, zodat het toen meer op een huis leek vanuit de lucht. Perfecte camouflage!

Na de lunch vertrokken we te voet naar Middelburg, langs het kanaal. Fietsen gaat nog niet door de operatie aan de pols, dus ploeteren we door het gras en enkele caches tot Middelburg. Eerste werk daar : een terrasje en verfrissende pint. We wandelen verder langs enkele leuke plaatsjes en via het centrum en daarna langs de andere kant van het kanaal vervolgen we onze weg terug naar de camping. (14km). De avond wordt opgevuld met aperitieven, eten, een babbel en Marnix luistert ondertussen naar het voetbal.

De volgende morgen worden we gewekt door de vele verschillende vogels , de gans roept, de eenden kwaken, we zien zowaar een fazant in de wei passeren. Zoals gewoonlijk , we doen er echt niet voor, zijn we klaar om te vertrekken rond 10u30. Dit keer gaan we richting Vlissingen. Al gauw worden de jassen uitgespeeld, het zonnetje heeft al duidelijk warmte. We gaan verschillende wegeltjes en wijken in en door en pikken hier en daar wat caches op. We beseffen dat we het plan enerzijds wat moeten aanpassen. Als we zo kriskras blijven doorstappen, zijn we weer midden in de velden rond lunchtijd. We besluiten de kortste weg richting centrum te nemen. We vinden een heerlijk terras in de zon, met zicht op zee, heerlijk!! Het broodje met beenham en mosterdsaus smaakt, en we moeten ons enigszins forceren om op te staan en terug te keren. Eerst nog wat boodschappen bij den Albert, en dan huiswaarts , ja alweer via caches. We gaan door het Nollebos en kunnen daar zowaar een ijsje kopen.  Weer moeten we ingrijpen en ons plan wijzigen, als we zo doordoen zijn we voor het donker nog niet thuis. De laatste kilometers zijn loodzwaar, mijn been voelt als duizend kilo. Maar ja , stoppen is geen optie é. Uiteindelijk durf ik pas op de gps te kijken als we bij de camper zijn : eindresultaat : 24 km. We zijn er weer eens over geweest. Er moet wat moed bijeengesprokkelt worden om me te wassen, eten klaar te maken enz maar voor de rest is het rusten en vroeg naar bed.

Zondagmorgen horen we getik op het dak, dju regen en grijs. Niet dat we nog veel plannen hadden, maar leuk is toch anders. We maken ons klaar en vertrekken. We moeten een tijdje wachten alvorens we de tunnel in kunnen rijden, maar daarna gaat het toch vlot ondanks een afgesloten weg en een gigantische omleiding. We rijden eerst nog naar Ertvelde. Daar ligt onze cachestempel. Hoe is die daar geraakt? Wel, blijkbaar lieten we hem op de vorige camperplaats in Genk achter, ik deed een oproep op FB, een mevrouw van daar ging die zoeken, vond hem en gaf hem mee aan andere cachers van in het Gentse. En zo konden we hem nu daar gaan oppikken. Er zijn nog eerlijke mensen op de wereld ! Bedankt!

Het zonnetje kwam er uiteindelijk toch nog, maar daar hebben we dan thuis van geprofiteerd.