Ik had nog een kerstkadootje te goed, niet ééntje in een papiertje gewikkeld, maar ééntje met een strikje rond. Even leken de weergoden tegen te werken, code oranje was van kracht : zware sneeuwval op komst... De trein dan maar ? Ja doen we, al weten we achteraf gezien niet zo goed waarom. Enfin, behalve wat natte sneeuwvlokken, viel het al bij al heel goed mee. En de trein, ... is altijd een beetje reizen. Eenmaal in Antwerpen-Centraal aangekomen, bleek de IC-trein naar Rotterdam afgeschaft. Oei, wat nu. Geen probleem hoor zei de vriendelijke bediende, je neemt gewoon de trein naar Roosendaal en stapt daar over naar jullie eindbestemming. Dat doen we dus hé, geen ander alternatief mogelijk. Kleine sneeuwvlokjes verwelkomen ons, en onder moeder's paraplu zoeken we onze overnachtingsplaats. De gps is deze keer niet onze vriend, hij navigeert ons naar de juiste straat maar naar de volledige verkeerde nummering. Gezond verstand neemt de overhand en na wat logisch denken komen we toch op het juiste plaats terecht. Sam , onze gastheer, wacht ons al op en heeft wat uitleg over het gehuurde appartementje. Alles en meer is er aanwezig en vooral, we hebben een fantastisch zicht op het water.

Genoeg gepraat, we gaan bij een bruin cafeetje op de hoek eerst een tostie eten, en gaan , nog steeds met de paraplu open, op stap. We zoeken een paar caches en komen zo bij een paar leuke plaatsen. Het is echter bitterkoud en we zijn al bij al blij dat we even een supermarkt kunnen binnengaan om een aperitiefje te kopen. In de flat warmen we terug wat op en dan moeten we al onze moed samenrapen om terug naar buiten te gaan en het avondeten op te zoeken. Gelukkig is er Soif, een degelijk restaurantje op de hoek van de straat. Gezellig, lekker, ...

Goed uitgerust en na een zelfgemaakt ontbijtje, gaan we terug op stap, ditmaal onder een stralend blauwe hemel. De cachereeks toont ons de belangrijkste gebouwen in de stad : we beginnen in het historisch Delfshaven , geboorteplaats van Piet Hein. Na de bombardementen in de laatste wereldoorlog, werd de stad volledig heropgebouwd en heeft nu de allures van een wereldstad. De imposante Erasmusbrug, de kubuswoningen, het centraal station, het drijvende paviljoen, de Euromast, de markthal, ... allemaal pareltjes. Dit in combinatie met het overal aanwezige water, de enorme haven, maakt dit een pareltje. Bij de overblijfselen van Loods 24 worden we even stil bij het Joods kindermonument. Hierop staan de namen van 686 kinderen, tussen één maand en twaalf jaar, die samen met de vrouwelijke volwassenen gedeporteerd werden en vermoord.

Bij de markthal aangekomen, is het moeilijk niet aan eten te denken. We slenteren nog even rond, maar kunnen dan toch niet aan de verleiding weerstaan van een Turkse mezzeschotel. Mmm, wat smaakt dit heerlijk! Niet te beschrijven. We hebben er genoeg aan voor het restje van de avond. Dat we trouwens spenderen in de flat. Alles is er aanwezig om te relaxen na de 22 km lange wandeling. We laten het bubbelbad vullen, en warmen de hotstone tafel. Lang houden we het echter niet vol in het warme bad, afkoeling is voor een keer een zegen.

De volgende morgen gaan we even verder ontbijten bij de Olijventuin. Een Turks buffet a volonté staat op het menu. En dat is alweer een voltreffer. Man man, lekker en veel. We 'rollen' terug om de valiezen te nemen en gaan stilletjesaan richting station. Rond de middag begint het weer lichtjes te regenen, net op tijd om de trein van 10 na één op te stappen.

Rotterdam, je hebt ons aardig verrast. Twee fans erbij.