Wel, er is hier ergens een ongeschreven 'houserule' : gaan we niet één keer per jaar naar London?? En we zijn al oktober, tijd om te gaan toch? Maar wanneer? De marathonvoorbereiding van Marnix neemt toch ook wat tijd en beslag en we zijn al weekendjes weg met Fons. Staat er ook nog een trip naar Valencia op het programma in november. Dus... ? Moet dat persé in het weekend? Hadden we niet al een dagje verlof geboekt op de maandag na Brugge-marathon dag? Kunnen we nog een paar dagjes bijnemen? Ja, waarom niet? En zo geschiedde : Marnix liep op zondag eerst een marathonneke met zijn twee vingers in zijn neus :) en de volgende dag waren we om 5 u paraat om de trein naar Brussel-Zuid te nemen en vandaar de Eurostar.. Twee uur later begonnen we met het verorberen van een stevig Engels ontbijt en konden de spieren losgelopen worden via een stevige wandeling in en rond London. Ja , in London moesten er ook een paar cachen aan geloven en zo ontdekten we weer leuke , voor de toeristen verborgen plaatsjes. Via, via kwamen we zo aan de Tate Modern, waar we onze artistieke  onkundigheid wat konden opkrikken. Best wel een meevaller, alhoewel je natuurlijk bij bepaalde stukken serieuze vragen moet stellen hoe en waarom dit in godsnaam een museum waardig is. Maar, zoals in alles, smaken verschillen. Toch een bezoek waard. Buiten werden we opgewacht door een creepy, beige-oranje gekleurde lucht. De wind waaide hard, was dit een staartje van de storm Ophelia die het westelijk gelegen Ierland teisterde? Via de Thames wandelden we verder tot aan de Vauxhall-bridge en bereikten zo het hotel Enrico. Eventjes rust en dan op zoek naar een pub en resto om de avond en de hongerigen en dorstigen te laven.

De volgende dag waren we al vroeg op stap. En het werd een serieuze wandeling. Behalve een paar klassiekers kwamen we bij het voor ons onbekende Hampstead Heath. Daar bezochten we een eeuwenoud kerkhof, waar heel wat bekenden en onbekenden liggen. We kochten een ticketje voor de East-side en aan de hand van het bijhorende plannetje konden we hier en daar een bekende spotten. De vorige jaar overleden popster George Michael, waar ik in mijn jonge jaren fan van was, ligt begraven in het westelijk gedeelte en dan nog in een privé gedeelte. Maar, zo zei de mevrouw aan de kassa, er is wel een gedenkplaats wat verderop in het dorp waar hij woonde. En dat was helemaal zo ver niet. Dus , heuvelopwaarts, en jawel , een graspleintje vol met bloemen, foto's, kaarsjes, vlaggen , .. van fans van over de hele wereld, en zelfs een paar fans die daar gewoon met hun stoeltje even zaten te babbelen. Wat verderop hadden we een prachtig zicht op de skyline van London, dit in een prachtig park. Het was al bijna avond toen we centrum London weer bereikten, zo'n 24 km in de benen. Er was niet zo heel veel tijd meer over om nog iets te eten en dan op tijd te zijn om de musical Les Misérables te bekijken. Wow, wat een show, indrukwekkend!! Nadien zat er niet veel meer in om dan toch maar een metro te nemen naar het hotel.

Gisteren dan zat de laatste dag er alweer aan te komen. We probeerden op tijd via Covent Garden in de Freemason's hall te zijn want om 11 u begon er een gratis toer. Wat een prachtig gebouw en een heel Engels-humoristische gids vertelde ons heel wat over de Vrijmetselaars. We zijn al een beetje wijzer, maar vragen blijven toch hangen. In ieder geval , een aanrader! Tijdsgebrek en regen, vroegen een aanpassing van het plan, en in plaats van Shoreditch te gaan, kwamen we in de buurt van Covent Garden terecht. Na een Italiaanse lunch , gingen we nog gauw even shoppen en een pub binnen. Zo heel veel tijd hadden we dan niet meer over om richting St-Pancras te trekken en in te checken.

Het was weer top!