Jaja, 't is gelukt, eindelijk naar de Ardennen. Marnix begon de dag met een vroeg loopje en toen moesten we nog naar Brugge om bij Rijmenan gas te halen. Dus waren we maar echt goed op weg rond 11 uur. Verwacht je dan nog file? Die ochtendspits is toch al lang voorbij ? Niet dus : we hoorden op de radio over een brandend voertuig in Aalst en over file op de buitenring in Brussel, en nog net op tijd werd de beslissing genomen om via Kortijk, Mons, Charleroi te rijden. Dat leek heel lang een schitterend idee, tot... file... een volledige autostrade was afgesloten wegens een zwaar verkeersongeval. Iedereen aanschuiven dus, afrit nemen en even verder er weer op. Uiteindelijk kwamen we pas om 14 uur aan bij Camping Le Relais, die ook een aantal camperplaatsen verhuurt aan 10 euro per nacht. De ondergrond is gras, je kan electriciteit nemen en er zijn sani-voorzieningen. De plaats is wel wat afgelegen, maar Marche en Famenne ligt op 5 km. Het is er wel niet zo rustig want de auto's op de N4 zoeven hier heel dichtbij voorbij.

Maar verder, we eten eerst nog iets en nemen dan de fiets om nog een cachereeks aan te vatten. Dit had maar een 5tal km's mogen zijn, maar uiteindelijk bleek het veel verder via de binnenwegen, en euh.. de Ardennen zijn niet plat. Met een serieuze verkoudheid en niet opgewarmde spieren bleek dit een serieuze opgave, en de tijd stopte niet. Om rond vier nog een 12 tal km aan te vangen en als je weet dat je door het cachen niet zo rap opschiet dan als je gewoon aan het wandelen bent, leek plots niet meer zo'n goed idee. Dat vond toch de verstandigste onder ons. Een beetje serieus balen, en de rest van de dag werd dan ook rond Fons doorgebracht : wat lezen, en verder tja, we noemen het dan maar chillen. Not my kind off thing, but what else? Uiteindelijk werd het dan toch een gezellige avond. Maar mag er morgen wat meer actie zijn?

Ons zicht werd de volgende dag belemmerd door dichte mist. We besluiten om met de camper naar Marche te rijden en we parkeren ons daar op de grote baan, niet ver van Delhaize. We kopen eerst onze lunchvoorraad en vertrekken dan voor een serieuze voettocht. Die hebben we weer uitgestippeld via een paar cachereeksen. Rond de middag trekt de mist op en kunnen we genieten van enkelen prachtige vergezichten. Het gaat op en neer, af en toe passeren we een klein dorpje, we gaan door velden en door bossen. De cachen zijn niet altijd even makkelijk te vinden en soms ook helemaal niet. Het grootste obstakel dat we tegenkomen is een uitgebroken baby-stiertje. Zo vlug gaat hij niet uit de weg en als we er uiteindelijk voorbij kunnen, krijgen we ferm boe en gebrul van de koeien in de wei, die een beetje in paniek zijn. Na 20 km beginnen de spieren en voetjes pijn te doen, tja als je gewoon bent om in de Vlaamse polders te wandelen, zijn de Ardennen een andere koek. Na het verfrissende pintje op de markt van Marche, wordt het nog moeilijker om opnieuw op te staan. Komaan, nog eventjes doorbijten, boodschappen doen en dan wacht er rust. En een lekkere pasta Vongole gemaakt door mijn schat. Thx

Door de verslechterende verkoudheid werd de nacht een nachtmerrie. Bijna niet geslapen. Nog een Dafalgan slikken en dan toch maar weer op weg voor een afsluitende wandeling. De mist is niet zo hardnekkig als de dag voordien. We rijden een tiental kilometer verder en parkeren Fons naast een waterstation. Daar doen we nog een 7 km lange wandeling in de buurt van Sinsin. Meestal over rustige landwegen en soms door een stukje slijkig bos. Het is 13 uur als we naar huis vertrekken. Ik spring even binnen bij ma en pa en Marnix trekt zijn loopschoenen nog maar eens aan om de 30 km naar huis te lopen. Man man, je moet er wat voor over hebben als je een marathon wilt lopen. Het is dan ook al bijna 19 uur als hij eindelijk thuiskomt. Een frietje met stoofvlees, aan huis geleverd door Frituur Alaska sluit de dag af.