Vanaf nu kijken we niet meer naar weerberichten : weer regen voorspeld en toch droog weer gehad. Een mens had maar eens thuis moeten blijven. Al heel vroeg moest ik de dag beginnen, want weggaan zonder een dag kine , daar was de kinesist niet mee akkoord. Dus gingen we eerst naar Moere, waar hij ook een praktijk heeft, om dan rond 9u30 te kunnen vertrekken richting Noord-Frankrijk. We begonnen met de inkopen te doen in de Auchan, net voorbij Duinkerke. Veel te veel keuze en veel te veel lekkere dingen. Dan op zoek naar het kleine gehucht naast Helfaut, met de prachtige naam Le parfum des Sapin. Veel hoef je er niet te zoeken, maar er zijn twee campings op de ene straat die het dorpje rijk is. We waren de enige camper tussen de vele stacaravans, maar het was er rustig en de douches proper en warm.

Alvorens de wandeling te beginnen , aten we eerst ons buikje bijna vol en met de wandelschoenen aan vertrokken we zoektocht. Naar wat? Tja, eentonig verhaal zeker ? Naar caches dus. We moesten eerst een stukje langs een drukke baan, daarna konden we door een stukje bos om dan uit te komen aan La Coupole. Helaas liep het stukje bos bijna mis af. Het grintpaadje liep lichtjes af , waardoor ik heel voorzichtig werd en toen was er een houten trap met leuning. Oef, het slechtste was achter de rug, maar trap é, zwiep, een stukje nat mos en Heidi viel pardoes van de trap. Je zou er kunnen mee lachen , ware het niet dat ik weer boets als reflex mijn hand zet en hard op de pols terechtkwam.  Ik moest toch een tiental minuten bekomen en wachten tot de pijn een beetje verminderde. Pas toen ik weer rechtstond, voelde ik ook de pijn in mijn bips, wat later een gigantische blauwe plek werd. Die pols, ik denk dat het redelijk goed afliep, maar de schrik liet me niet meer los. Elk steentje, elke helling zag ik als gevaar, pff, ik werd er kwaad van op mezelf. Een mens valt anders nooit é en nu... Gelukkig waren de volgende km's voornamelijk op verharde wegen, door de velden meestal. De caches werden meestal vmlot gevonden en de km's , wel die telden op en op. Het was weer wat teveel van het goede.  De energie geraakte op, de dorst nam de bovenhand en gelukkig kwamen we op het einde nog een bakkerijtje tegen. De boterkoek en de cola deden goed. Uiteindelijk kwamen we om 19u45 terug op de camping met 22 km op de teller. Eerst douchen maar anders zou dat niet meer lukken, want eenmaal gezeten zou je blijven zitten. De apero, de fruit de mer schotel en het glaasje wijn verzachten de arbeid.

Op zaterdag sliepen we wat langer uit en na het ontbijt waren we weer klaar om de tweede ronde aan te vatten. Met de picknick bij de hand en de flessen gevuld waren we er klaar voor. Al snel leek het terrein dit keer heel wat moeilijker begaanbaar en lagen de caches toch wat van het paadje verwijderd. Telkens moesten we eerst de vele netels omslaan, om er te geraken. Het schoot dan ook voor geen kanten op. Ook doordat ik iets banger ben dan gewoonlijk om uit te glijden en dus trager wandelde en de zoektijd om de cache te vinden was ook langer.  Behalve een picknickstop wandelden we constant door. Ondanks de vroegere start, waren we toch maar rond 18 u terug, en hadden we 26 km gestapt. Dat verdiende een frisse pint, die we vonden op de andere camping een halve km verderop.  Moe maar tevreden, genoten we 's avonds van een babbel, een drankje en een lekkere kaasschotel. Veel wiegen hoefde je ons niet te doen voor we in slaap vielen.

Op zondag hadden we niet echt plannen, wat langer slapen, ontbijt en de camping betalen. We besloten nog even naar De Panne te rijden naar een grote bloemenzaak maar net toen we daar kwamen, werd de deur gesloten. Geen goeie timing dus. Dan maar naar huis.