Hier zit ik dan, een beetje bluts gelezen, want wat kan je meer doen met een rechterhand in het gips? Ja, ik leer bij, ik strijk nu al links en aangezien dat supertraag gaat is de dag ook al weer gevuld. ik schrap de woordzoekers met mijn linkerhand en ook dat ziet er een beetje beverig uit. En ik doe boodschappen , ja zoals de bomma met mijn caddytje. Je mag je dan vooral niet aantrekken van de blikken aan de kassa als het laden en betalen niet zo vlotjes verloopt, maar ik blijf mijn coole zelf :)

Zou het dan niet fijn zijn er even tussenuit te knijpen; tenslotte hier of in het zuiden, wat is het verschil? De personeelsdienst wordt even geraadpleegd of dit wel kan, maar ook zij zien er geen graten in. De bestemming wordt min of meer gekozen op basis van prijs vlucht en logiemogelijkheden. En hoorde ik tijdens onze verbouwingen niet iemand af en toe verzuchten dat hij liever in Ibiza zou zitten? Toeval of niet, maar deze bestemming komt zowaar in aanmerking.  Onze Ryanair vlucht vertrekt weer eens prima op tijd met de captains words : welcome on our two houres flight to party-Island Ibiza, relax and enjoy the flight. Euh, dat is altijd het moeilijkste gedeelte maar inderdaad, twee uur later en 15graden warmer, stappen we voor 3,5 euro op de stadsbus tot Playa d'en Bossa, waar we een appartementje huurden op zo'n 800 meter van het strand. We hebben er alles wat we nodig hebben en kunnen er 's avonds nog even genieten van de zon.

Voor de partys zijn we nog te vroeg, de befaamde en beruchte discotheken gaan er maar eind mei open, is me dat even pech zeg voor partyanimals zoals wij. :)

Ibiza maakt zich volop op voor het komende seizoen, hotels krijgen een nieuw laagje verf, tuinen krijgen nieuwe plantjes, het wier wordt van het strand gehaald. Het is er heerlijk rustig. De oude stad verkennen zal vast een heel ander gegeven worden binnen een maand of twee. Nu kunnen we er stiekem verdwalen in de nauwe straatjes, we kunnen er nog onopgemerkt caches loggen, en een plaatsje bemachtigen op een hip terrasje. Op het oude bastion , in Dalt Villa, kun je foto's nemen zonder horde toeristen op de achtergrond.

We vullen onze week met ferme wandelingen langs de rotsige kustlijnen, heuvels over, kiezelpaadjes zoekend, bossen door. Zo ontdekken we al cachend ses Salinas, de bekende zoutvlakten waar ze al eeuwen op dezelfde manier zout ontginnen. We gaan met de bus naar de andere kant van het eiland en bezoeken San Antoni, beroemd voor zijn schitterende zonsondergangen. We gaan te voet het binnenland in en moeten onderweg de geplande route aanpassen. (wegens waarschijnlijk een beetje te smal/steil/lossesteentjesachtig voor een eenarmige). Maar door deze aanpassing komen er wel een paar stevige kilometers bij. Ja, we lagen ook een dagje aan het strand, maar dat is dan weer niet goed voor de huid. We keken voetbal in een Engelse sportsbar tussen de Manchestersupporters en na een etentje in een lokaal restaurantje om de hoek, zaten we opeens tussen de Spanjaarden, die elk ofwel voor Madrid of voor Barca supporterden, wat soms wel even wat wrevel gaf tussen een broer en zus.

De week was vlug voorbij maar bewees zijn nut. Een beetje courage voor de komende weken, nog een weekje gips en dan is het afwachten. Jammer dat we het warme zonnetje niet mee konden nemen, maar met de maand mei zal het hier ook wel veranderen zeker.

(indien veel foutjes, komt door getypt met linkerhand die nu ook alweer overwerkt is)