Nog even geduld voor we het vliegtuig opgaan, tijd om alvast even terug te blikken. De laatste dagen in Bavaro waren een rustige afsluiter. Het uitzicht was machtig, de azuurblauwe zee, hagelwitte stranden, palmbomen,... Het cliche van een vakantie in de Dominicaanse republiek. Hier ben je echter ver weg van het echte Dominicaanse leven. Het is goed dat we beiden leerden kennen.En onze voorkeur gaat uit naar hoe het leven er echt is. Ik onthou vooral : de vriendelijkheid van de mensen, de schoonheid van het bergachtige groene binnenland, de bachata en merengue die overal luidop speelt, de chaos in de hoofdstad, de prachtige watervallen, de wandelingen, de stranden,...maar toch ook de armtierige huisje, met niet meer dan een golfplaat gemaakt, maar waar de was evengoed hangt te drogen, de vele straathonden ( mijn ventje verdient hier een medaille voor hoe hij ondanks zijn angst hiermee omging),,de vele motoconcho's, de vele flikken op straat (nog nooit zoveel geweren gezien in mijn leven). Nog een pluim voor het openbaar vervoer die steeds op tijd vertrok. De vele vooroordelen over dit land wil ik ook ten stelligste tegenspreken. Ja, je kan hier heus buiten je resort komen zonder overvallen te worden.
Onze tweede grote reis, na Maleisie, mogen we zeker meer dan geslaagd noemen. We steken er veel voorbereiding in, maar het loont. We vroegen ons af, na Maleisie, als we dan echt gewoon chance hadden gehad, maar he, we did it again e. Echt super gevoel!! Wij twee samen.
|
