Fons staat al véél te lang stil!!! Tijd om het seizoen in te zetten en alles eens goed op te laden. Starten ging feilloos, de weersvoorspellingen waren minder. De bestemming : Aarschot. Er zou een nieuwe camperplaats zijn aan de rand van de stad, met voorzieningen. Waar we ditmaal toch wel willen gebruik van maken, om de woonbatterij eens goed op te laden. Minimum aan water mee en met toch een flauw zonnetje op weg. De parking werd vlug gespot, maar helaas, geen plaats! Op naar plan nummer 2. Camping Schoonhoven, een eindje verderop. Twee gigantische honden stonden er ons al blaffend op te wachten. Tweemaal raden wie de honneurs mocht waarnemen en de chalet binnenstappen? Juist. Plaats was er zeker en toch maar beter op de betonnen plaat in plaats van op het sompige weiland. We konden aan de electriciteit en met een paar jetons te kopen voor warm water waren we voor 20 euro de nacht geholpen. Euh, wel, pas later bleek dat het water volledig was afgesloten wegens winterseizoen en er dus geen koud en dus ook geen warm water was en één geopende wc met een vieze bruine brui in. Schandalig! Sluit dan beter je camping of informeer je klanten op een correcte manier over de gesloten faciliteiten en vraag wat minder geld. Nee, hier maak ik absoluut geen reclame voor!

Enfin, je moet er altijd het beste van maken. Op dus naar Aarschot city, waar we eerst een croque gingen eten. Marnix had er zowaar touche van de 'waiter' himself. Haha. En het leverde zelfs een gratis croqueje op. Tja, wat zeg je daar op? Terug op stap dan maar met als doel : onze eerste wherigo - cache. Voor wie het nu hoort donderen in Keulen : Dit is een soort cache waarbij je op je gps een soort zoektocht hebt geïnstalleerd. Deze had als thema Beeldenroute en bracht ons met gebruik van de kompas naar verschillende beelden in Aarschot. Eenmaal je het beeld genaderd ben, krijg je uitleg erover en zo leer je wat bij. Er kwamen ook nog een paar quiz-vragen tevoorschijn maar uiteindelijk deed dat er eigenlijk niet echt toe. Deze tocht bracht ons alweer op mooi, minder bekende stukjes stad, natuur, waar je als toerist allesbehalve zou komen. En op het einde kwam je dan bij de bekende eind-caches waar we onze naam konden noteren. Het pré-aperitiefje was welkom. We bleven er wat langer plakken dan voorzien en deden daarna nog wat inkopen. 's Avonds voorzagen we lekkere hapjes met een drankje, meer moest dat niet zijn om de dag af te sluiten.

Na een voortreffelijke nacht en een ok-ontbijt, een 'geen' warme douche, gingen we op zoek naar het station van Aarschot. We kwamen er net op tijd om de trein naar Diest te nemen, zo'n vijftien minuutjes sporen. Daar aangekomen bleek dat we eigelijk al eens in Dienst geweest waren. Is dit het begin van Alzheimer light? :) Want er geweest zijn en niet echt iets herkennen? Wij alletwee trouwens niet. En nee, we waren bloednuchter. Enfin, we pakten hier deze keer wat caches, aten er een potteke warme soep en wel, we hadden het dan zowat gezien. Het weer was ook niet echt dat meer, dus we besloten de trein terug te nemen, nog wat boodschappen te doen en wat te relaxen in Fons. Voor 's avonds hadden we een tafeltje gereserveerd bij Kop of Munt.  Jammer dat de hapjes maar kwamen als de aperitief al op was, maar verder was alles ok, en gezellig, zo voor een Valentijnsavondje. Nog een nachtelijke wandeling terug naar Fons in het pikdonker en we hadden het weer gehad.

Zondagmorgen was het weer al niet veel beter. Tijd om op te kramen en rustig naar huis te keren.

Ja Fons, we kunnen het nog!

PS (bijgevoegd op 18/2) We contacteerden de eigenaar van de camping. Blijkbaar was de camping gesloten en dat werd niet doorgegeven aan de dochter die de camping enkele dagen runde. Mijnheer beloofd ons het betaalde geld terug te storten. Waarvoor dank voor zijn eerlijkeheid