|
Tja, het kriebelt altijd een beetje é, maar nog een paar dagjes vrij om dan zaterdag weer aan de slag te gaan? Dat kun je niet beter opvullen dan nog even Fons te laten bollen. De bestemming werd voorgesteld door Marnix, dankzij de vele caches in de omgeving daar. Onze 1000ste cache komt eraan, dus ja, wij weg. In Belouil zelf was het even zoeken naar een geschikte parkeerplaats, het werd een verharde plaats aan de achterzijde van de dienst Toerisme. We kwamen aan rond het middaguur, dus smeerde ik eerst wat sandwiches, die we op een bankje in de zon opaten. En dan konden we eraan beginnen. De eerste cache van de reeks lag dichter dan verwacht. We reden de hele tijd door prachtige boswegeltjes, hier en daar moesten we een stukje te voet verder. Een lange broek was weer eens handig, é schat? De caches liggen nu eenmaal niet altijd langs het paadje. Dat hebben we ondertussen wel al geleerd, maar ja sommige ezels stoten zich ... jawel meer dan één keer aan de zelfde steen :) Zo'n 20 km verder kwamen we terug in de bewoonde wereld. Tijd dus voor een verfrissing. Het cafeetje kon duidelijk ook wat opfrissing gebruiken en de mensen die er zaten eveneens, maar als de nood hoog is, is alles goed. En ja, tweede les van de geocachers : reken niet te veel op cafeetjes of restaurantjes langs de weg. Ze zijn dun bezaaid, heel dun. We breiden er nog een rondje Ferrerro aan, slechts 6,5 km te gaan maar best wel pittig. Marnix kon er nog eens de aap uit hangen, daarmee bedoel ik alleen maar in een boom klimmen hé en we werden ook nog eens verrast door de aanwezigheid van een hertje die ons heel stil stond aan te kijken. Prachtig. Het was toch uiteindelijk 19 uur toen we terug op de parking waren. De apero was meer dan welkom en de kaasschotel smaakte meer dan dat. Voor de nacht kregen we nog gezelschap van een Italiaanse en een Duitse mobilhome.
De volgende morgen werden we gewekt door wat regendruppels. Gelukkig waren die bijna voorbij toen we op de fiets vertrokken voor een megacachedag. We konden onze 1000ste loggen en misschien een dagrecord neerzetten. De reeks begon in Quevaucamps op zo'n kwartiertje fietsen. In het begin ging het heel vlotjes, de fietspaden lagen er redelijk bij, terug midden in de bossen. En ja hoor: de 1000ste werd een feit!!!!! Ongeveer in het midden van de reeks aten we onze picknick en met nieuwe energie reden we er verder op los. We waren dan ook rond half zes in Belouil terug. Ik at er een ijsje en we dronken er ook een lokaal gebrouwen biertje. Onze laatste krachten, oei dat klinkt een beetje overdreven, werden bovengehaald om nog een rondje rond het kasteel te doen. Prachtig hoor, zo met de ondergaande zon. We waren terug op het zelfde uur bij Fons. Wat een leuke dag!
Nog één toertje voor we naar huis terugkeerden, dat stond op het programma. Maar het toertje viel wat tegen. Na de prachtige ritten door de bossen, reden we nu meer tussen de huizen en langs kerkwegeltjes langs de achterzijde van huizen. Niet alle caches waren even verzorgd, een paar 'did not finds', nieuwsgierige 'dreuzels', en gewoon , misschien ook minder fut zeker. Het was lekker warm, zalig om buiten te zijn, maar we besloten er toch maar mee op te houden. Terug naar fons dan maar waar we eerst de boterkoeken opaten en daarna naar huis terug.
|
