Het is eens iets anders : na de middag vertrekken naar een bijna buur-gemeente Torhout. En waarom zou een mens dat doen vragen jullie zich dan af? Wel, Marnix was ingeschreven om 's avonds de halve marathon te lopen tijdens de Nacht van Vlaanderen. Een hele belevenis, als je nog weet dat hij ongeveer 14 maanden geleden geopereerd werd en de dokters toen wat meer dan bedenkelijk keken als je van lopen sprak. Maar ja hoor, de trainingen waren afgewerkt en hij was er klaar voor. Weliswaar toch nog met de nodige twijfel. In Torhout was het eerst wat heen en weer kijken en rijden om een geschikt plaatsje te vinden voor Fons. Helemaal ok was het niet, maar het was maar voor een nachtje. Daarna gingen we toch nog even op pad om een paar caches te zoeken. Nee hoor, niet zot doen, alleen een kort wandelingetje, gevolgd door platte rust en op tijd wat pasta verorberen. We waren ruim op tijd aan de start. Het startnummer werd afgehaald en tussen de andere loopvrienden was het wachten tot de start. Marc en Sandra waren ook present om te supporteren en samen vatten we post even voorbij de startlijn om Marnix op gang te schreeuwen. Met zijn twee blauwzwarte vrienden aan zijn zij passeerde hij met een brede glimlach op zijn gezicht. Wij gingen er eentje op drinken op de markt en maakten dat we ruim op tijd aan de finish stonden om hem zeker te zien arriveren. En ja hoor, ondanks dat hij zonder tijdsdruk wou lopen, zette hij toch maar een fantastische tijd op de klok van 1u53. Is dat geen comeback om U tegen te zeggen? Dat moest natuurlijk gevierd worden met een biertje en rond 1 u lagen we moe maar voldaan in bed.

De volgende morgen vertrokken we na het ontbijt richting Locquignol, gelegen in het Nord -Pas de Calais. Het was rond 11u30 toen we toekwamen op een camping die zijn beste tijd wel had gehad. Sanitair? Ja was er wel, maar dan toch maar liever in Fons. Ach ja, we stonden er rustig en het was toch maar om te slapen. Eerst wat eten en dan de fiets op tot het begin van een 90-delige cache reeks die we in tweemaal wilden afwerken. De reeks 'De Pont du Mormal' was op sommige stukken wel heel erg pittig. Mountainbikes een must, of te voet, maar dan ben je wel heel lang bezig. Soms was het zelfs met de fiets aan de hand te doen. Het pad was bijna niet te zien, volledig overwoekerd, en af en toe putten vol slijk. En om de 200 meter was het weer dat been over de buis zwieren om op of af te stappen. En dan zoeken maar, tegen alle adviezen in, in het hoge gras midden in het bos. Maar blijkbaar moeten de teken ons toch niet hebben, allé, deze keer toch niet. Af en toe werd er eentje niet gevonden, vooral te wijten aan de gps die niet meewerkte in het dichtbegroeide bos. Gelukkig waren er ook leukere grintbaantjes om op te rijden en zat er ook wel eens een makkelijk te pakken cache tussen. Uiteindelijk hadden we de eerste lus achter de rug rond zeven uur en kon er nog een terrasje gedaan worden bij een aftands cafeetje langs de weg. Behalve een apero en wat eten zat er verder niet te veel meer in deze avond.

En de volgende dag was het nog meer van dat. We startten wat verder op in Pont sur Sambre, waar we Fons parkeerden. Weer waren de routes en caches heel afwisselend en leuk : een stukje langs het kanaal, terug een stuk door het bos, door de velden en een beetje door het stadje. Het was een stukje genieten ,een stukje puffen, af en toe een lachbui en ons meer dan eens afvragen waar we eigenlijk mee bezig waren. Maar goed, opdracht voldracht, ongeveer 80 van de 90 konden we in een smiley omzetten en ons maandrecord werd verbeterd. En op het einde van de rit een verbazende blik toen we beseften dat we al eens in dit stadje waren  geweest tijdens een vorig camperweekend.

Rond 16 uur vertrokken we naar huis en gingen eerst nog iets eten alvorens terug thuis te komen in Gistel

Camping : 15 eur (geen aanrader !)

totaal aantal kms dit weekend : 347 km

totaal op de teller : 30 000 km alsublieft :)