|
Na een fantastisch huwelijksfeest en rustig-aan-weekendje trokken we vol verwachting naar één van mijn favoriete dichtbijhuis streek tussen Pas- de Calais en het begin van Haute Normandie. Zonder op ons uurwerk te kijken, stonden we op het gebruikelijke uur van vertrek in de startblokken. We waren al wakker genoeg om nog net op tijd te beseffen dat het paasmaandag was en dat we beter hier al onze voorraad konden opslaan. Het was redelijk rustig op de baan. We hadden aan 'kalle' gevraagd om tolwegen te vermijden, dus moesten we net voor Boulogne de autoweg af. Netjes dirigeerde ze ons langs pittoreske dorpjes, talloze ronde punten en glooiende landschappen. Heel mooi allemaal, maar je schiet er helemaal niet mee op. Maar hey, de tijd speelde eigenlijk geen rol, dat is het vakantiegevoel. Rond half twee kwamen we aan op een redelijke volle camperplaats langs de dijk in Criel sur Mer. Maar voor onze 'kleine' is er meestal wel een plaatsje vrij tussen al die grote broers. De soep werd warm gemaakt en het broodje gehakt smaakte voortreffelijk. Daarna vertrokken we voor een kleine verkenningstocht in Criel, maar aangezien we een paar caches op onze gps zagen staan, is het uiteindelijk toch wat meer geworden dan een korte wandeling. We liepen eerst een beetje door het kleine dorpje en eindigden boven op de kliffen. We moesten zelfs even in een bunker klauteren om een cache te kunnen loggen. Het was alweer avond toen we bij Fons arriveerden. En zo werd de toon gezet voor de volgende dagen.
Want de volgende dag, met schitterend weer trouwens, was het plan om de helft van een cachereeks van 89 te doen, op de Chemin Vert, langs een oude spoorwegbedding. Ik zeg wel : dat was het plan. Want dat plan moest lichtjes aangepast worden toen bleek dat de caches wel heel moeilijk weggestoken waren. We moesten serieuze toeren uithalen om ze te pakken te krijgen : een boom inklimmen, een ravijn afdalen, een helling opklauteren,...zware arbeid zou ik zeggen, en dat als prille vijftiger (ja schat, ik spreek enkel over mezelf). De avond kwam sneller dan verwacht en er moesten nog boodschappen gedaan worden. Dat feit en de al pijnlijk aanvoelende spieren en het besef dat we ook nog eens een eindje moesten terugfietsen op een niet zo vlak parcours, deden ons het wijselijk besluit nemen om ermee te stoppen. Het was goed geweest! En hoe komt het nu dat Marnix zo goed slaapt in Fons?
Op dag drie reden we verder naar Yport, een klein vissersdorpje tussen Fécamp en Etretat. We mochten ons zelf een plekje toe-eigenen op camping La Rivage, met een prachtig uitzicht over de baai. Stoelen en tafel werden buitengehaald, de pannenkoeken gebakken en genieten maar. Nog even op verkenning, in het dorpje en nog naar een klein gehucht dichtbij. Ja, we hielden het redelijk rustig vandaag.
Op donderdag besloten we naar Fécamp te wandelen op zo'n 6 km. Het was even zoeken naar het begin van de GR-route. Die begon redelijk pittig maar daarna konden we redelijk vlak lopen tussen de velden. In Grainval verlieten we de route om een cache te pakken en door het laagtij konden we via het kiezelstrand verder wandelen tot Fécamp. Leuke stad waar we even rondliepen, een paar kerken bezochten, en door de haven liepen. 's Middags konden we op een terras eten op de dijk, heerlijk in de zon met zicht op zee. Marnix genoot van de mosselen, ik koos voor een stukje zalm met tagliatelli. Dat in gezelschap van een glaasje wijn : heerlijk. Toch even opletten want natuurlijk moesten we ook nog de weg terug. Maar dat lukte prima , om dan de avond nog af te sluiten met een aperitiefje en een spaghettie.
Normaal gezien zouden we de vrijdag naar huis terugrijden. Maar het weer was zo zalig dat we besloten er nog een dagje aan bij te breien. We bekeken de kaarten op de gps en besloten nog een cachetoer te doen in Veulettes sur Mer. De wandeling was in lusvorm, bevatte 43 makkelijke caches en was ongeveer 15 km lang.
Ik weet het, velen zullen waarschijnlijk denken ,zijn ze daar nu weer met het cachen? Maar ja, we wandelen graag en dit is gewoon een andere manier. Je bent in beweging, ondertussen heb je iets te zoeken, is er een uitdaging, je bent in de natuur, en je komt op plekjes waar je anders helemaal niet zou komen. Tja, we zijn een beetje gebeten door de microbe.
Wel, wij hebben van het weekje genoten en hopelijk jullie ook een beetje van de verhalen
|
