Eindelijk was het zover. Het eerste weekend van het jaar dat we geen andere verplichtingen hadden. De weersvoorspelling ? Dat is iets wat tegenwoordig moeilijk is denk ik : de eerste voorspellingen beloofden een zonnig weekend, toen kwam het bericht dat er enkele regenbuien mogelijk waren en uiteindelijk werd het een 'schitterend' weekend. Zondag leek het wel lente.

Na een hele winter stilstaan kan het nuttig zijn om Fons eens aan de electriciteit te leggen, dus besloten we een camping te zoeken in de Zwalmstreek. Dichtbij en ongekend. We arriveerden uiteindelijk bij camping Canteclaer in Munkzwalm. Het hele jaar open, netjes verzorgd en verwarmd sanitair, vriendelijk onthaal en ruime standplaats. De meegebrachte broodjes werden rijkelijk besmeerd met américain preparé en de Willy's (voor degenen met een goed geheugen, ja dat zijn onze piepkleine mini-plooifietsjes) werden in gereedheid gebracht. Al gauw bleek dat die Willy's eigenlijk niet zo geschikt waren om te toeren in de streek waar de Ronde van Vlaanderen gereden wordt en dus moesten we bij de eerste de beste helling al te voet verder. We waren dan ook niet echt naar hier gekomen om te fietsen maar vooral om te wandelen en ondertussen een paar caches mee te pikken. Het cachen is ondertussen toch wel een beetje verslaving geworden. Maar uiteindelijk gaat het om het wandelen é, weliswaar met een welkome afwisseling. Zo'n 5 km verder legden we de fietsen vast en het wandelen kon beginnen. Het zonnetje scheen maar af en toe was er een strakke wind. De wandeling rond de Beekmeersen was heel afwisselend, het was genieten. We verplaatsten ons daarna even met de fietsen en breiden er nog een rondje rond Dikkele aan. Nipt konden we deze reeks afwerken maar veel tijd om te zoeken naar de bonus was er niet. De duisternis viel snel en het was sprinten geblazen naar de camping. Fietslampjes zijn inderdaad handig, vooral als ze in Fons liggen. Die pint smaakte voortreffelijk en was dubbel en dik verdiend. Eerste een douchke, dan een aperootje en ja , natuurlijk kon de kaasschotel weer eens niet ontbreken.
De volgende morgen werd er heerlijk lang uitgeslapen. Met een lekker ontbijt achter de kiezen vertrokken we richting station. Daar namen we de trein richting Oudenaarde, een volle 7 minuten ver. We liepen wat door de winkelstraten, gingen hier en daar eens binnen en al gauw was het tijd voor de lunch. We besloten iets kleins te eten in Brasserie de Flandrien, naast het museum 't Centrum van de Ronde van Vlaanderen. Met een kadobon die we nog liggen hadden , brachten we daarna een bezoek aan dit museum. Wel eens tof om te doen hoor :veel foto's uit de oude doos, oude fietsen, filmpjes, ....Om af te sluiten kregen we nog 2 waterbidons van de Ronde, een fietskaart en 2 lekkere Flandrien-biertjes. Het regenbuitje was ondertussen al gepasseerd, en zo konden we nog even ronddwalen alvorens de trein terug te nemen. Met een koffietje en een mattetaartje konden we even op rust komen in Fons. Om daarna onze 'soireé kleren' aan te doen, want we werden verwacht op het Valentijnsdiner in de taverne bij de camping. Waar we bij de reservering niet opgelet hadden, was dat er ook een 't-dansant' bij georganiseerd werd en dus zaten we daar gezellig samen tussen de vaste campingbewoners. Gelukkig kregen we wel een tafeltje voor twee, zodat we onder ons tweetjes konden keuvelen (of noem je dat roddelen?) over al die andere gasten, die we ons eigen verhaal toedienden. Het eten? Wel, ok hoor, dat was het , maar de mevrouw van de taverne straalde van trots over haar Valentijnsetentje. Marnix had er ook bijna een maat voor het leven bij. De kunst was om weg te zijn voor de muziek begon en zo geschiedde. Valentijn 2015 : In elk geval, eentje om niet te vergeten. In Fons was het berekoud. Wat is er dan beter dan gezellig samen onder die heerlijke dons te kruipen?
Op zondagmorgen werd er rustig gegeten en opgeruimd en op het gebruikelijke uur vertrokken we. Eerst nog even op zoek naar wat spijs en drank om de middag door te komen en daarna parkeerden we aan de kerk van Lemberge, een deelgemeente van Merelbeke. Het weer was zalig !!!Stralende zon en geen lovertje wind. Ideaal om de 9,5 km lange wandeling aan te vatten en 34 caches proberen binnen te rijven. De tocht liep langs kerke-en boerewegels en de caches lieten zich vlug spotten. Deze caches lagen in de vorm van een hart, een mooi kadootje om ons Valentijnsweekend af te sluiten.
|