|
Met een weinig vertraging landen we keurig op de luchthaven van Fez (Marokko). Het aandachtig bekijken van de paspoorten neemt enige tijd in beslag, maar een half uurtje later staan we dan toch buiten op de parking. De taxichauffeur, die we op voorhand reserveerden via onze Riad, staat ons al op te wachten. De rit naar de oude stad is overweldigend : de drievaksbaan wordt begrensd met halfafgewerkte huizen, mensen lopen langs de straat, op de straat, de bruine kleur van de grond, het hectische verkeer, de chauffeur rijdt meer op de lijnen dan er tussen, het getoeter, putten en hopen zand worden nipt vermeden, man man waar zijn we terechtgekomen? Net binnen de muren van de oude stad worden we aan de deur van onze Riad afgezet. De deur gaan open en we worden hartelijk welkom gegeten door de dochter des huizes. Binnen is het een oase van rust. We krijgen een kopje thee aangeboden en even later worden we naar onze kamer op de eerste verdieping gebracht. Deze is klein, maar netjes en heel typisch ingericht. Na ons wat verfrist te hebben, kunnen we aan tafel. We hebben een kamer met ontbijt, maar op aanvraag wordt er ook Marokkaans eten geserveerd. Het verse slaatje, de overheerlijke couscous met lekkere groentjes en een op een speciale manier bereidde rundsvlees smaakt overheerlijk. Het zelfgemaakte zoete gebakje en het verse fruitsap maken het geheel af. Voldaan kruipen we in bed.
De volgende dag, na een fantastisch ontbijt, gaan we op verkenning in de nieuwe stad. We krijgen er heel wat indrukken te verwerken. Iedereen is vriendelijk, mensen heten ons welkom, willen helpen , al dan niet om een centje bij te verdienen. We dwalen even door de brede lanen met fonteinen , lopen in een overdekte markt, bekijken de kraampjes op straat, zitten op een terrasje, zien ook totaal verwaarloosde psychisch zieke mensen, eten een heerlijke kipmaaltijd met rijst ( de schapekop laten we wijselijk aan de kant liggen) bij een stalletje op straat en sluiten de dag af in een supermodern shoppingcentrum. Het contrast kan niet groter zijn. Waarschijnlijk is dit niet voor iedere burger van Fez weggelegd... In de Carrefour is zowat alles te krijgen, behalve alcohol. In het naar buiten gaan vinden we een pijl naar de kelder van de winkel waar er dan toch wijn en andere alcoholische dranken te krijgen zijn. We kopen er een plaatselijk gebrouwen rode wijn en die wordt 's avonds op de kamer genuttigd met een zelfgemaakt broodje kaas.
We hebben nog twee volle dagen om het oude Fez te ontdekken. Fez is één van de vier koningssteden. Het is de grootste nog bestaande Islamitische middeleeuwse stad ter wereld en tevens het grootste autovrije stedelijke gebied op aarde. Enkel ezeltjes en met een steekkarretje geraak je met de bevoorrading in het midden van de Medina. Fez heeft waarschijnlijk ook de oudste universiteit ter wereld. In de laatste 800 jaar is er nauwelijks iets verandert, behalve dat er electriciteit, schotelantennes en toeristen zijn bijgekomen. Alhoewel, van een massa toeristen kun je niet spreken. In de Medina, het ommuurde stuk van Fez, is een doolhof van schijnbaar ontelbaar en lang vergeten steegjes. Sommige bronnen spreken van 40000 dergelijke steegjes, anderen spreken van 9000. Geteld hebben we ze niet, wel ten volle beleefd. Er wordt aangeraden een gids te nemen om er niet verloren te lopen, maar hé, wij een gids? Nee hoor. We gaan de stad binnen via Bab Boujeloud, dit is de belangrijkste toegangspoort; de ene kant is er versierd met blauwe tegeltjes, de andere met groene, er zijn prachtige patronen in gegraveerd. Er staan daar talrijke gidsen die je proberen te overtuigen om met hen de stad te verkennen. Eenmaal deze kruistocht gewonnen, word je zo goed als gerust gelaten te worden. Iedereen probeert natuurlijk zijn centje te verdienen en probeert hun waren aan te prijzen. Maar met een vriendelijk 'non, mercie' is de kous af. Er zijn een paar parcouren die je kunt volgen met kleurtjes. Zo kom je langs de belangrijkste bezienswaardigheden. Iedere wijk heeft ook zijn specifieke ambacht. De wevers maken prachtige tapijten, op Place el-Seffarine vinden we de werkplaatsen van de koperslagers, en natuurlijk kun je niet buiten de leerlooierijen. Zonder 'local' is het moeilijk om hen aan het werk te zien, dus volgen we een jongeman die ons naar een lederwinkel brengt. Vandaar komen we op het terras terecht en krijgen we een mooi zicht op hoe het leder wordt geverfd met natuurlijke kleurstoffen. We krijgen er te horen hoe het hele proces in elkaar zit. De vreselijke stank waarvoor we gewaarschuwd werden in de toeristenboekjes en waarvoor we een munttakje kregen om onder onze neus te duwen, hebben we amper nodig. Na de uitleg kwamen we uiteraard terecht in de winkel, maar natuurlijk is iedereen vrij iets te kopen of niet. Verder beleven we de Medina ten volle, de geuren, de kleuren , de kruiden, het fruit, de drukte, we hebben ogen te kort. We drinken thee, koffie, verse fruitsappen en eten lekker. Soms is het even uitblazen als je op een binnenplaatsje iets kan eten of op één van de vele dakterrassen.
Fez, ja , ons kan je wel bekoren.
Met de trein vertrekken we naar nog de tweede koningsstad Meknes. We moeten even geduld oefenen voor de trein vertrekt, maar uiteindelijk worden we toch netjes afgezet aan het station Abdelkader. Het is zo'n 3 kilometer stappen naar de oude stad. De Riad vinden blijkt niet zo simpel maar voor een paar dirhams vinden we een gewillige inwoner die ons de weg wijst. De ontvangst is er minder hartelijk, maar de kamer is terug heel mooi. Al vinden we hier en daar wel wat technische mankementjes.
Meknes werd door de Unesco op de werelderfgoedlijst gezet vanwege haar Medina en de ruïnes van het koninklijk paleis. Het is de vijfde grootste stad van Marokko en ligt op 130 km van de hoofdstad Rabat. Als de avond valt, verzamelt een massa mensen zich op de Place el Hedine. Je hebt er ogen te kort : er staan paardjes, er zijn slangenbezweerders, er staan stalletjes met allerlei koopwaar, er wordt muziek gespeeld, ... kortom de ontmoetingsplaats to be. We bekijken het graag vanop één van de vele dakterrassen. Meknes heeft prachtige paleizen, moskeeën, en een prachtige wereldberoemde toegangspoort Bab Mansour. We eten er weer lekkere dingen en de laatste avond vinden we zowaar een restaurant met een view op de nieuwe stad en ... waar je wijn kunt drinken. We klinken dan ook op deze prachtige, onvergetelijke vakantie.
Nog een pluim voor de uitbaters van onze eerste riad Lalla Fatima voor hun gastvrijheid, de nieuwe busmaatschappij die ons voor 5 euro naar de luchthaven van Charleroi bracht en terug en een zoen voor mij verloofde :) die steeds zo lief mijn hand vasthoud bij het stijgen en landen van het vliegtuig.
|
. Groetjes aan iedereen hé
