Gisteren zijn net voor zonsondergang de wolken gekomen en het heeft vannacht toch minstens een beetje geregend. Hier en daar nog een plas op de weg.

Na het uitchecken eerst nog een ommetje (xml:namespace prefix = st1 ns = "urn:schemas-microsoft-com:office:smarttags" />120 km) naar Porcupine Gorge, een canyon in de buurt.

Daarna in rechte lijn naar Winton, geboorteplaats van het alom gekende volkslied “Waltzing Mathilda” en zelfverklaard “Dinosaur Capital of Australia”, 215 km. De wolken zijn nog wat blijven hangen, maar geen regenwolken meer, enkel witte schapenwolkjes. Het landschap aan beide zijden van de weg is opnieuw veranderd: een schier eindeloze vlakte met dor gras en slechts hier en daar een struik of boom.

Opnieuw verschillende dode kangoeroes op en langs de weg. Maar ze zijn blijkbaar niet de enige verkeersslachtoffers. Af en toe hangt aan een verkeerspaal een bosje plastic bloemen. Er staan nochtans voldoende infoborden die waarschuwen voor overdreven snelheid of vermoeidheid. Af en toe een pauze inlassen is inderdaad wel aan te raden, want de lange rechte en monotone weg neigt ernaar de aandacht te verslappen.

Als je dan als eens uitstapt valt opnieuw op hoe belachelijk warm het hier wel is.

Ik stop in het Mathilda Country Tourist Caravan Park, en huur er een cabin voor de volgende 2 nachten, misschien worden het er 3. De airco zal tot laat in de avond mogen draaien om de temperatuur op een comfortabele 25° te krijgen.

Nog even het centrum van het stadje in en wat inkopen doen, maar dat is het dan wel voor vandaag.

Morgen om 9.00 gaat het infocentrum open, en dan zien we wat er de volgende dagen op het programma staat.