Tegen 10.00 vertrek ik naar de zus van A. Zij en haar man (Nederlander van geboorte) wonen in Luddenham, aan de voet van de Blue Mountains, zon 60km van mijn hotel. Het eerste deel van de trip loopt via de buitenwijken van Sydney, meestal toegangswegen met veel winkels en handelszaken, 2de hands autodealers en fastfoodrestaurants. Ik zweer het, het is hier geen tien minuten rijden naar de volgende McDonalds. Soms zelfs nog geen 5!
Dan volgt een stuk autosnelweg, en het laatste deel loopt door een meer ruraal ogend landschap. Je passeert al eens een weide met wat koeien.
Zijzelf wonen in een woonwijk, maar toen ze er nog maar pas woonden was dit zowat het platteland. Ook Sydney is een nog steeds uitbreidende stad.
Het wordt een relaxte namiddag, een BBQ, een zelfgemaakt biertje en een babbeltje. Tegen 17.00 neemt ik afscheid en keer terug naar het hotel.
Het zonnetje was vandaag ook weer van de partij, en voor dinsdag wordt een nieuwe hittegolf van 43° voorspeld, wat gelijk ook inhoud dat de waarschuwingsgraad voor bosbranden op catastrophic wordt gezet. Met de al enkele dagen woedende bosbranden in Tasmanië wordt hier dus zeker niet licht over gegaan.
Tegen 8.00 sta ik bij een garage voor het verplichte onderhoud van de wagen. Die zal wellicht pas klaar zijn in de namiddag, dus veel zal er vandaag niet op het programma staan. Ik wandel te voet terug naar het hotel, en zet mij onderweg nog even in een parkje. Deze morgen viel het nog goed mee, maar net voor de middag komt de zon er terug door, en klimt de temperatuur opnieuw naar de 30°.
Het is een beetje zoeken naar de weg (ik heb geen kaart bij), maar ik geraak waar ik moet zijn.
Voor de rest van namiddag blijf ik in het hotel, in de koelte van de airco.
Tegen 16.00 krijg ik een telefoontje, de wagen is klaar. Een goed half uur later (het is toch een kleine 4km stappen) sta ik terug in de garage. De prijs valt mee, en de opmerkingen zijn dezelfde. Behalve dan dat de herstelling die in Adelaide is gedaan (kennelijk de carterplug) blijkbaar niet zo goed werd uitgevoerd. Ik zal het doorgeven aan TAB.
Ik rij nog tot bij de carwash, maar ze zijn al gesloten. Morgen dan maar.
Verder nog wat zaken in orde brengen voor het naderende vertrek en wat tv kijken.
De voorspellingen van gisteren zijn spot on: in Sydney worden vandaag temperaturen gemeten van 43°! In thermometerhut! Als ik in de voormiddag naar de carwash rij is het nog net doenbaar, de hoogste temperaturen worden opgemeten tussen 14.00 en 15.00.
Met de blinkende wagen ook nog enkele boodschappen doen, oa op zoek naar een broek. Om toch een beetje treffelijk voor de dag te komen op het vliegtuig. Een jeans is me te warm, en mijn tropenbroeken hebben zodanig te lijden gehad van het zweet en het stof dat ze niet meer met de pijpen matchen. Ik kan ze wellicht thuis gelijk wegsmijten.
Op de radio wordt nu ook melding gemaakt van bosbranden in Victoria en New South Wales (de laatste is de staat waar Sydney de hoofdstad van is). oa In de omgeving van Cooma, waar ik vorige week nog 1 nacht logeerde.
Alles is hier dan ook kurkdroog, en met die hitte en de hevige landwind was het slechts een kwestie van waar, eerder dan van wanneer. Het steeds weer herhalen van de gevaarlijke condities en het absolute vuurverbod zijn misschien ook net die aanzet voor sommigen om het noodlot nog een handje te helpen: enkele vuurhaarden zijn inderdaad opzettelijk aangestoken.
Wel nog geen meldingen van verwoeste huizen zoals in Tasmanië. De beelden die van het eiland komen tonen mensen die zijn geëvacueerd, voorraad bedelingen die op gang komen en smeulende restanten van woningen waar meestal enkel de schoorsteen nog van rechtstaat. Dit laatste vooral om dat dit vaak het enige deel van het huis is dat uit baksteen werd opgetrokken. Wat mij gelijk al een van mijn slotbedenkingen aanreikt, zie later.
Ik zelf volg vandaag de raad op die steeds weer in de media wordt herhaald: uit de zon blijven, liefst binnen, en voldoende vocht innemen. Mijn laatste volle dag in Australië valt hierdoor wel een beetje in het water (hahaha), maar ik heb helemaal geen zin meer om mij suf te zweten, noch om een plaatsje te zoeken op de toch al overvolle stranden in de buurt. Dit weekend wordt voor Maldegem 5° voorspeld, ik kijk er eigenlijk al naar uit. De volgende totale eclips valt op 20 maart 2015 en is te bekijken vanuit Spitsbergen of de Faeröer eilanden. Het zou al snel moeten gaan met de opwarming van de aarde om het daar ook zo warm te maken.
Tijding maar toch niet te vroeg de wekker gezet. De meeste voorbereidingen voor het vertrek zijn al gemaakt, enkel nog de valies en het postpakketje sluiten. Tegen 9.30 verlaat ik het hotel en rij naar de vestiging van TAB in Mascot, zon 4km verder. Ik moet maar even wachten, en dan is het mijn beurt. Alles wordt vlot afgehandeld: de onderhoudsfacturen zijn ok, de wagen vertoont geen extra gebreken, en de afgesproken prijs wordt betaald. Uiteindelijk niets dan lof voor de organisatie van TAB. Het grappige voorval van de rego-sticker daargelaten, hun service is ok, en alles verloopt correct.
Na de verkoop bel ik een taxi, die me eerst naar de bank voert om de cheque van TAB in te wisselen en daarna naar de internationale luchthaven. Alles kortbij in de buurt.
Nog voor de middag loop ik dus al in de hal van de luchthaven. Ruim op tijd, want het vertrek is pas om 17.40 gepland. Eerste werk is het opzoeken van de vestiging van de Australische Post voor het opsturen van het pakketje. Dit zou binnen de 3 à 7 dagen moeten aankomen, we zullen zien.
Ondanks het pakket blijkt de bagage toch nog anderhalve kg te zwaar, maar ik moet niet extra betalen.
Nu alle formaliteiten afgehandeld zijn, en ik de paspoort- en bagagecontrole gepasseerd ben ga ik eerst iets eten. Keuze genoeg in de transit hal. Ook geen gebrek aan winkels voor het aankopen van een laatste souvenir of een voorraadje taxfree. Ik wordt echter gemeld dat ik geen sterke drank kan aankopen omdat ik in Londen nog een overstap moet maken. Dat zal dan in Londen moeten gebeuren.
Normaal zou het boarding rond 16.30 moeten beginnen, maar de vlucht wordt weergegeven als vertraagd, en het instappen gebeurd pas iets voor 19.00. Het is uiteindelijk rond 19.30 als we opstijgen.
Opnieuw een Airbus 380, en ik heb opnieuw een zitje naast een uitgang. Geen Engelse buurman deze keer, maar een Duits meisje dat haar zus heeft bezocht in New Zealand. Zij en haar medepassagiers hebben hun aansluiting gemist met de vlucht naar Frankfurt, en moeten nu dus via Londen vliegen.
Achter mij zitten twee koppels Vlamingen. Het is op deze reis de eerste keer dat ik iemand uit het thuisland tegenkom (behalve MJ dan).
