Vrij goed geslapen, wakker geworden net na 6.00 en om 7.00 rij ik al het terrein van de camping af.
Het is bewolkt, en er staat een frisse wind. Die is goed volbaar als ik even tot bij de pier rij. Heel eventjes begint het ook te regenen.
Ik maak een rondrit in het nog slapende stadje. De stijl van de gebouwen is ietsje anders, maar het weer, de ligging en de kerken doen opnieuw sterk aan Engeland denken. Een gevoel dat mij bijna de ganse dag zal bijblijven.
Bijtanken, en dan op weg naar Geelong via The Great Ocean Road, die, zoals de naam doet vermoeden, bijna de ganse tijd de kustlijn volgt. De tweevaks weg slingert heen en weer, op en neer. En langs de route zijn verschillende stops voorzien, allen goed aangeduid en voorzien van een klein of groot parkeerterrein.
Als ik bij de eersten halt hou kom ik er een paar of misschien een kleine tiental andere mensen tegen. Het is dan ook nog vrij vroeg. Naarmate ik de route verder rij zal het aantal gestaag groeien, wat onmiddellijk ook voor een andere sfeer zorgt. Het is voor veel mensen wellicht ook een brugdag, en er is natuurlijk de onlangs gestarte schoolvakantie.
Ik kom ook regelmatig dezelfde mensen tegen.
De eerste reeks haltes tot en met die van de 12 Apostelen leiden telkens naar een plaats aan de kust waar de elementen de kalkzandsteen-rotsen hebben omgevormd tot diepe inhammen, bogen en vrijstaande pilaren. Allen in de meest grillige vormen. En allen even fotogeniek. Er wordt dan ook veelvuldig gekiekt, en niet alleen door mij.
Van het ene plaatsje naar het ander is meestal maar een paar kilometer, en verlopen door heuveltjes met frisse weiden en groene bomen. Aan de kust zelf zijn de kliffen begroeid met struikgewas, ook overal voorzien van groene scheuten. Wat een contrast met het binnenland. Ook qua temperatuur: de airco kan vandaag een dagje rusten.
De parking bij de 12 Apostelen is duidelijk de grootste van de reeks, en ook de enige die voorzien is van een kiosk waar een snack of een souvenir kan worden gekocht. Mensen die geld te veel hebben kunnen hier ook een helikoptervlucht boeken, voor verschillende trajecten en dito prijzen. En ze doen vandaag gouden zaken.
Het is hier een constant komen en gaan, en het wordt drummen op iedereen op de foto te krijgen met de beroemde rotsformaties op de achtergrond. Een foto nemen zonder mensen op wordt een uitdaging. En ondertussen blijven de helis af en aan vliegen.
Laatste stopplaats aan deze zijde van de kustlijn is cape Otway. De toegang naar de vuurtoren is niet gratis, de wandeling met zicht op de toren wel. De keuze is vlug gemaakt. Om de teleurstelling wat te verzachten wacht op de terugweg van de toren naar de eigenlijke Oceanway nog een aangename verrassing. Nu had ik die in het doorrijden ook al opgemerkt. Je kon ook moeilijk anders. Op zeker moment moet je in de remmen omdat er links en rechts van, maar ook óp de weg wagens kris kras geparkeerd staan. Mensen wijzen nerveus naar de boomkruinen en cameras komen in aanslag. Ik herinner mij dergelijke taferelen van de rondrit in Krüger park. Inderdaad, in de bomen zitten koalas.
En als ik terugrij zitten ze er nog. Ik merk zelfs een groepje op nog voor we aan de geïmproviseerde parking komen. Nu moet ik eerlijk toegeven dat ook dit groepje makkelijk te spotten viel: enkelen zitten in een zo goed als bladloze boom, op een tak die op nog geen 4 meter vlak boven de weg hangt. Hoewel ze er vrij rustig bij blijven en zich schijnbaar zeer nonchalant niets van de belangstelling aantrekken, zou ik bijna denken dat de anders zo moeilijk te spotten dieren hier gewoon een wedstrijdje houden om zo veel mogelijk gefotografeerd te worden. Ik zet mij netjes aan de kant en neem de camera.
Nog voor ik mijn eerste foto genomen heb staan er al 2 andere wagens langs de weg.
Vanaf hier zal het landschap sterk veranderen. Er komen meer beboste stukken en de hevels lopen nu af tot aan het strand. Wellicht betreft het hier een andere steensoort. Geen grillig verweerde kliffen meer, maar bomen tot bijna in het water, stranden met zand of vlak afgesleten rotsplateaus, en inhammen en kreken die bij hoog tij water tot een stuk in het binnenland brengen. Waar de heuvels ver genoeg van het water blijven kom ik nu ook typische kustdorpen tegen, voorzien van alle toeristische attracties (motels, hotels, restaurants, velen hebben ook een kermis aan het strand) maar zonder de afgrijselijke hoogbouw die onze kustlijn heeft verkracht. De verkeersborden en een enkel slachtoffer wijzen erop dat ook hier nog moet uitgekeken worden voor overstekend wild.
De weg blijft al kronkelend de kustlijn volgen. Prachtige zichten, maar je moet natuurlijk ook goed op de weg letten. Je kunt bijna nergens inhalen, dus moet je ook een zekere snelheid houden, wil je niet telkens een local met een ute aan de bumper kleven hebben.
In Torquay keert de route weg van de kust. De laatste 20km naar Geelong verlopen over een expresweg, waarlangs even voor het bereiken van de stad aan beide zijden de handelszaken verschijnen. Bijna naadloos kom ik in het centrum terecht, zo goed als recht op het motel waar ik voor vannacht een kamer heb geboekt. Nog vlug enkele inkopen doen (het is kerstavond) en de gewoonlijke avondroutine.
Vandaag staan geen grote afstanden op het programma. Van Geelong naar Melbourne is maar een goeie 100km.
Na het uitchecken ga ik nog even tot aan het strand, zon 500m. Daar hebben zich, in het langgerekte park, al heel wat mensen verzamelt. Het is hier namelijk heel gewoon om kerstdag met vrienden of familie in het park te vieren. Compleet met BBQ of picknick. En hoewel het nog maar gewillig 10.00 is, het vlees ligt al te sudderen. Wat verder speelt een ganse familie baseball, en er zijn natuurlijk ook, zoals in elk park s morgens of s avonds, de lopers en fietsers.
Voor ik richting Melbourne vertrek rij ik ook nog even tot Queenscliff, waar de ferry naar Sorrento vertrekt, het andere punt van de Port Phillip Bay, de baai die Melbourne afschermt van de oceaan. Maar er is niet bijster veel te zien, behalve de zwarte zwanen in de baai op de terugweg.
De weg naar Melbourne is grotendeels autosnelweg (hoewel 100km/u nu ook weer niet zo snel is), ik kom er aan rond 12.30. Ik wist niet goed of ik hier iets te eten zou vinden, want elk (fastfood)restaurant wat ik onderweg tegenkwam was gesloten. Maar ik het centrum van de grootstad, het toeristische gedeelte, zijn wel een aantal zaken open. Misschien mensen die Kerstmis niet vieren, want de meisjes bij McDonalds waren bv allemaal Aziatisch, of uit het Midden-Oosten. Tot bij Flinders station in het centrum geraken was een beetje hectisch, maar de GPS levert goed werk, en het feit dat het kerstdag is maakt dat het verkeer héél goed meevalt. Ik parkeer de wagen en wandel wat rond, oa tot bij de Old Melbourne Gaol. De gevangenis waar Ned Kelly zijn laatste levensdagen doorbracht en uiteindelijk ook werd opgehangen.
Het is zeer rustig in de stad, en de enigen die je op straat tegenkomt lijken ook allemaal collega toeristen te zijn.
Hierna rij ik verder tot aan den botanieken hof, ofte The Royal Botanical Gardens. Prachtige tuinen, en ook hier weer veel mensen die er hun kerstdag vieren. Maar alles heel gemoedelijk. Het is er aangenaam wandelen.
Naast de tuinen rijst ook het monument op ter nagedachtenis voor de gesneuvelde soldaten. Het enorme piramide-achtige gebouw is hier ook niet gespeend van enige megalomanie. Op de muren de gekende slagzinnen voor de eervol gesneuvelden, maar gelukkig ook het veel soberder en betekenisvollere Lest we Forget.
Het gebouw is gesitueerd op wellicht de hoogste heuvel van de stad, maar de vele flatgebouwen en kantoortorens hebben het in hoogte al lang en ruim voorbijgestoken.
Rond 16.30 geef ik mijn eindbestemming voor vandaag door aan de GPS.
Ik was van plan om in het passeren even te stoppen bij André en Marie-Jeanne, maar ben ondertussen uitgenodigd om er 2 dagen te overnachten, en om deel te nemen aan hen kerstfeest, wat ze op 2de kerstdag (Boxing Day) gaan vieren. M-J is een vriendin van mijn moeder van vroeger die met haar man uiteindelijk in Melbourne is terechtgekomen, en die we 12 jaar geleden ook hebben bezocht. Ik kom bij hen aan om 17.30 en wordt er goed ontvangen. Na het kerstmaal, bestaande uit spaghetti Bolognaise, worden er wat ervaringen uitgewisseld, want zij zijn enkele maanden geleden ook met hun caravan naar het noorden getrokken.
