Tijding maar toch niet te vroeg de wekker gezet. De meeste voorbereidingen voor het vertrek zijn al gemaakt, enkel nog de valies en het postpakketje sluiten. Tegen 9.30 verlaat ik het hotel en rij naar de vestiging van TAB in Mascot, zo’n 4km verder. Ik moet maar even wachten, en dan is het mijn beurt. Alles wordt vlot afgehandeld: de onderhoudsfacturen zijn ok, de wagen vertoont geen extra gebreken, en de afgesproken prijs wordt betaald. Uiteindelijk niets dan lof voor de organisatie van TAB. Het grappige voorval van de rego-sticker daargelaten, hun service is ok, en alles verloopt correct.

Na de verkoop bel ik een taxi, die me eerst naar de bank voert om de cheque van TAB in te wisselen en daarna naar de internationale luchthaven. Alles kortbij in de buurt.

Nog voor de middag loop ik dus al in de hal van de luchthaven. Ruim op tijd, want het vertrek is pas om 17.40 gepland. Eerste werk is het opzoeken van de vestiging van de Australische Post voor het opsturen van het pakketje. Dit zou binnen de 3 à 7 dagen moeten aankomen, we zullen zien.

Ondanks het pakket blijkt de bagage toch nog anderhalve kg te zwaar, maar ik moet niet extra betalen.

Nu alle formaliteiten afgehandeld zijn, en ik de paspoort- en bagagecontrole gepasseerd ben ga ik eerst iets eten. Keuze genoeg in de transit hal. Ook geen gebrek aan winkels voor het aankopen van een laatste souvenir of een voorraadje taxfree. Ik wordt echter gemeld dat ik geen sterke drank kan aankopen omdat ik in Londen nog een overstap moet maken. Dat zal dan in Londen moeten gebeuren.

Normaal zou het “boarding” rond 16.30 moeten beginnen, maar de vlucht wordt weergegeven als vertraagd, en het instappen gebeurd pas iets voor 19.00. Het is uiteindelijk rond 19.30 als we opstijgen.

Opnieuw een Airbus 380, en ik heb opnieuw een zitje naast een uitgang. Geen Engelse buurman deze keer, maar een Duits meisje dat haar zus heeft bezocht in New Zealand. Zij en haar medepassagiers hebben hun aansluiting gemist met de vlucht naar Frankfurt, en moeten nu dus via Londen vliegen.

Achter mij zitten twee koppels Vlamingen. Het is op deze reis de eerste keer dat ik iemand uit het thuisland tegenkom (behalve MJ dan).