We kennen allemaal de spreekwoorden * die werkt voor vrouw en kind, is vader * arbeid, adel * rust, roest * we werken om te leven of leven om te werken. Maar zelf kan ik uren naar werk kijken, als de mannen van de lijn nieuwe tramsporen aan het leggen zijn, zet ik mij op een hoop stenen die daar liggen en houw de arbeiders kritisch in het oog, en af en toe durf ik wel instructies aan hen geven, en deze situatie duurt gewoonlijk tot ze het op hun zenuwen krijgen en ze naar mij roepen < edde gij na niks aanders te doen dan up ons aanden te zien, ge zou beeter komen helpen > maar dat is iets waar ik mij niet aan waag ( aan dat mee helpen ) als ik met dit weer zou beginnen te werken dan zweet ik, en als ik zweet stink ik en krijg uitslag, en dat is hoe genaamd geen zicht, dus roep ik terug < jullie zouden beter wat harder doorwerken, want jullie zijn ook niet door een haas gepoe ..... > een van de arbeiders nam een kluit aarde en gooide die naar mij, maar miste < dat kan je ook al niet, kan je nu niets goed doen > riep ik hem toen, maar dan ben ik gaan lopen, met hun schoppen en houwwelen kwamen ze op mij toe. Dan ben ik maar gaan wandelen in het park, aan de rozentuin stond een gemeente arbeider zijn zweet af te kuisen < bij houden, daar kunnen ze vanalles mee genezen > riep ik hem als grap toe, maar de onbeleefderik stak zijn middenvinger op. Aan het planten paviljoen stonden drie tuinmannen te rusten op hun spade, op mijn vraag aan hen of het sterk gereedschap is ( zo een lomp gewicht op zo een smalle steel ) kreeg ik een antwoord weer dat niet thuis hoort op mijn blog. En nu met al dat werk te hebben gezien ben ik moe geworden, nu ga ik rusten, ik neem zo maar geen break, nee, ik neem er ene van twee dikke maanden, tot maandag 7 september, tot dan .......
