Ik voelde mij de laatste tijd een beetje depri, en dat kwam niet alleen door het weer, de laatste maanden vond ik zelf dat ik niet meer zo veel aandacht van de vrouwtjes kreeg, nog geen half jaar geleden gebeurde het geregeld dat er een vrouwenhand in mijn poep kneep, dat ik twee vriendinnen tegen elkaar hoorde zeggen < amai, heeft die een lekker kontje > of dat ze zich omdraaide als ik voorbij kwam, maar dat was nu voorbij, ten einde raad heb ik er zelfs aan gedacht om een snor te laten groeien, en heb overwogen om hier alles achter te laten en naar het vreemdelingen legioen te trekken, zo erg was het met mij gesteld. En dat ik twijfelde aan mijn ego vonden mijn vrienden en vriendinnen zo erg dat ze voor mij een nieuwe fiets hebben gekocht, gewoon om te laten zien dat ik nog altijd belangrijk was voor hen. Niet dat ik geen fiets had, maar het was een oude, veel jaren geleden heb ik hem gekocht voor 850 frank, hij woog iets over de 17 kilo, en de verkoper toen had tegen mij gezegd < het is een knap machine, je gaat er veel plezier aan beleven, maar je moet er voor zorgen dat je er niet mee in de regen rijd > ik heb daar mee gelachen, maar na al die jaren en enkele keren in de regen te hebben gereden is het een echte roestbak geworden, mijn fiets trekt nu op gaston bergmans in zijn jonge jaren. In mijn vriendenkring zij men over mij, hij rijd met een knappe auto, is altijd modieus gekleed, maar als we hem zien aankomen met zijn fiets maken we dat we weg zijn, zo een schandaal is het. Maar dat is nu allemaal voorbij, ik voel mij terug goed, het vreemdelingen legioen zal het zonder mij moeten stellen en zo een vieze snor komt er niet onder mijn neus, nu rij ik bergje op en af met mijn splinter nieuwe mountain bike, en jef trotseert zelfs de hevigste regenvlagen, ja, ik heb mijn fiets een naam gegeven, eerst had ik hem * de schrik van de bergen * genoemd, maar * jef * is korter. Tot maandag .......
