Ze zeggen dat geduld een schone deugd is, en dat zal wel kloppen zeker, maar ik kan het er dikwijls zo van op mijn zenuwen krijgen. De supermarkt is zo een plaats waar je geduld op de proef word gesteld, je hebt elf artiekels en je kan aanschuiven bij die lange rij ( tot tien artiekels is er een snelkassa ) en van voor aan de kassa staat een gepensioneerde te zoeken naar 0,2 eurocent, eerst in zijn broekzakken en dan in zijn geldbeugel, hij vind het niet direct en laad alles uit, een medaillon van ons lieve vrouwtje, een knoop, nog wat spaans geld van vroeger, maar twee eurocent vind hij niet < wacht > zegt hij, gaat in zijn binnenzak en haalt zijn bril boven, maar ook met dat hulp stuk vind hij geen 0,2 cent. En dan haalt hij zijn bankkaart boven < bankcontact > zegt hij en steekt zijn kaart verkeert in dat machine, de kassierster helpt onze ik heb tijd genoeg, de code intikken lukt niet van de eerste keer, na poging vier haalt hij uit een andere zak een briefje, daar staat zijn code op, eindelijk is de verrekening volbracht, nu nog dat medaillonneke, die knoop en die peseta's inladen, nog even tegen de kassierster zeggen dat zijn bankcode de geboorte datum is van zijn kleindochter en dat ze vorige week vijf jaar is geworden. Hij is gelukkig, zijn voormiddag is zo goed als voorbij. We doen allemaal een stap naar voren, nog drie mensen voor mij, een jonge gast met wat blikjes cola, een huisvrouw met een bom volle kar en een oud moederke, ik krijgt het benauwt, ik hunker naar een sigaret, een pint zou nu helpen, ik moet mij zo snel mogelijk kunnen afreageren op mijn boxbal, en dan hoor ik een stem heel ver in mijn achterhoofd dat zegt < geduld herman geduld, uwe tijd komt ook wel, als je oud en versleten bent kan je ook je show opvoeren aan de kassa en je dag zal zo gepasseerd zijn > Jullie zullen ook geduld moeten hebben tot maandag .......
