Ik was hem juist voor toen we de parking van het restaurant opreden, gij niet dikke nek, dacht ik en parkeerde mijn wagen vlak bij de inkom deur, maar er was plaats zat en om mij de duivel aan te doen zette hij zijn porsche naast mijne hyundai. Mijn vriendin stapte uit, ik vond dat ze er knap uitzag in dat kleedje van de C&A, zijn vriendin was ook uitgestapt, haar bontjasje paste perfect op dat minirokje en die laarzen. We waren als eersten bij de inkomdeur van het restaurant, gevolgd door die platbroek met zijn blonde del, een bediende opende de deur voor ons < ik heb gereserveerd op naam van guapo > zij ik < dan heb ik een tafel voor vier aan het raam > zij die kerel < nee, nee wij zijn met twee > verbeterde ik hem < oh ik dacht dat jullie samen waren > ik schudde met mijn hoofd en met mijn ogen gaf ik te kennen, toch niet met hen. Die vriendelijke man begeleide ons maar onze tafel, we zaten nog maar pas neer of wie kwam er dat tafeltje naast ons zitten, juist die dikke nek met zijn madam. De ober bracht ons de menu kaart en vroeg of we een aperitief wilde drinken < twee rode potto's > zij ik < doet u ons maar een flesje champagne > zij onze dikke nek, ons voorgerecht werd overtroffen door zijn zes oesters de man, en toen we twee steaks bestelde met peperroomsaus vroeg hij of de kreeften vers waren, hij bestelde er twee en met zijn hand gebaarde hij dat ze groot mochten zijn, ik bestelde een huis wijn en hij een franse wijn, een chàteau met een moeilijke naam. Ik voelde mij niet op mijn gemak, wat een fijne avond voor ons tweetjes moest worden werd verpest door die dikke nek die er plezier in vond ons te overtreffen, ik had hem tegen zijn madam horen zeggen dat oesters goed zijn voor de potentie en dat je van peperroonsaus gemakkelijk een brandend gevoel kan krijgen bij het wateren ... en dan plots glipte er een oester langs zijn mond, recht op dat wit hend van onze vriend, dat beest zakte zachtjes naar beneden en viel uiteindelijk op een plaats waar mannen liefst geen plekken hebben, ik knipte met mijn vingers naar de ober, en toen die kwam vroeg ik < hebt u nog wat brood voor ons en een bavet voor meneer hier naast > Mijn peperroom steak heeft nog nooit zo goed gesmaakt, en ja hij had een beetje gelijk, toen ik ging wateren voelde ik een brandend gevoel, maar zo een ganse avond in een chic restaurant zitten met een plek van voor op je broek is zelfs voor een porsche rijder wreed ambetant. Tot maandag .......
Ik heb mijn visie over negerinnen moeten herzien, niet dat ik iets heb tegen hun huidskleur of zo, maar ik vind ze groot en struis, en om eerlijk te zijn ik heb wat schrik van hen, pak nu de tennisster serina williams, ik ben zelfs een fan van haar, maar als ik haar vijf minuten zie spelen krijg ik een raar gevoel over mij, ik begin mij voor te stellen dat ik haar tegen kom op een avond in een donker steegje, ze is twee koppen groter dan mij, als ik verstrikt graak tussen haar boezem is het met mij gedaan, haar armen zijn zo dik als mijn billen, en dan wil ik het nog niet hebben over haar achterwerk. Hier in de koeken stad ( antwerpen ) zijn er veel negerinnen, ze hebben wel een knap gezichtje, maar ze zijn groot en struis, ik zou wel willen, maar ben op alle gebied veel te klein voor hen, spijtig. En hoe het nu komt dat mijn mening is veranderd over de negerinnen, wel, een vriendinnentje van mij had mijn verhaal van sint valentijn gelezen en vond het zo triestig dat ze mij heeft uitgenodigd om samen naar de * afrika-afrika show * te gaan op de antwerpse gedempte zuiderdokken, in de grootste tent van europa, 30 meter hoog, er was een sfeer gemaakt zoals in afrika, met een temperatuur tussen de 25 à 28 graden, oerwoudgeluiden en muziek van ginder, ook het culinair afrika kwam aan bod, pikante soepen, lamsragout, artijokken, gebakken bulgur, noem maar op, en dan de dansen en de stunds die ze uitvoerden, ik was op slag mijn schrik voor de negerinnen kwijt, deze waren klein en smal, ze hadden klein borstjes en hun kontje, man, man, man, als ik ze zo bezig zag hun afrikaanse dans te dansen had ik goesting om er zo eentje mee naar huis te nemen ( mijn onderburen zouden het niet zo plezant vinden denk ik ) En zo is mijn schrik voor die zwartjes verdwenen, als ik er nu eentje tegen kom ga ik niet meer langs de overkant van de straat lopen, maar ga haar vriendelijk een < koe ala patata > wensen, wat het betekend weet ik niet, maar als ze mij niet in het ziekenhuis mept zal het wel een lief woordje zijn. Hopelijk tot maandag .......
Er is mij vorige week een verhaal verteld dat mij zo aan het denken heeft gebracht, het is misschien een oplossing voor sommige problemen, en daarom wil ik jullie het verhaal niet onthouden. De burgermeester van een kleine gemeente ergens in het noorden van duitsland was ten einde raad door de verschrikkelijke overlast die de massa's duiven veroorzaakte in zijn gemeente, alles was onder de duivenpoep, de mensen durfden nauwelijks nog op straat te komen en de kosten van de straatreinigings dienst waren gigantisch hoog. Een man kwam het rathaus ( gemeentehuis ) binnen en vroeg herr burgermeister te spreken, < als u mij belooft dat u mij geen vragen stelt, zal ik u mooie gemeente van al die duiven bevrijden > zij de man tegen de burgermeester < maar als u mij toch een vraag stelt, moet u mij vijf miljoen euro betalen > ging de man verder, de burgermeester dacht even na en accepteerde het voorstel. De volgende dag ging de man op het gemeenteplein staan, opende zijn jas en haalde er een rode duif uit, de rode duif vloog omhoog, draaide een paar rondjes boven het rathausplatz en vloog de gemeente uit, gevolgd door al de andere duiven. Na een tijdje kwam de rode duif alleen terug en ging op de schouder van de man zitten. De burgermeerster was onder de indruk van het gebeuren, dacht even na en zij < dit is geweldig, ik ben gefascineerd en het maakt mij niet uit wat het kost, maar ik ga u toch een vraag stellen, heeft u ook zo een rode ....... ( vul maar zelf in ) Met dank aan L.V.D.B. Tot maandag .......
