Ik was hem juist voor toen we de parking van het restaurant opreden, gij niet dikke nek, dacht ik en parkeerde mijn wagen vlak bij de inkom deur, maar er was plaats zat en om mij de duivel aan te doen zette hij zijn porsche naast mijne hyundai. Mijn vriendin stapte uit, ik vond dat ze er knap uitzag in dat kleedje van de C&A, zijn vriendin was ook uitgestapt, haar bontjasje paste perfect op dat minirokje en die laarzen. We waren als eersten bij de inkomdeur van het restaurant, gevolgd door die platbroek met zijn blonde del, een bediende opende de deur voor ons < ik heb gereserveerd op naam van guapo > zij ik < dan heb ik een tafel voor vier aan het raam > zij die kerel < nee, nee wij zijn met twee > verbeterde ik hem < oh ik dacht dat jullie samen waren > ik schudde met mijn hoofd en met mijn ogen gaf ik te kennen, toch niet met hen. Die vriendelijke man begeleide ons maar onze tafel, we zaten nog maar pas neer of wie kwam er dat tafeltje naast ons zitten, juist die dikke nek met zijn madam. De ober bracht ons de menu kaart en vroeg of we een aperitief wilde drinken < twee rode potto's > zij ik < doet u ons maar een flesje champagne > zij onze dikke nek, ons voorgerecht werd overtroffen door zijn zes oesters de man, en toen we twee steaks bestelde met peperroomsaus vroeg hij of de kreeften vers waren, hij bestelde er twee en met zijn hand gebaarde hij dat ze groot mochten zijn, ik bestelde een huis wijn en hij een franse wijn, een chàteau met een moeilijke naam. Ik voelde mij niet op mijn gemak, wat een fijne avond voor ons tweetjes moest worden werd verpest door die dikke nek die er plezier in vond ons te overtreffen, ik had hem tegen zijn madam horen zeggen dat oesters goed zijn voor de potentie en dat je van peperroonsaus gemakkelijk een brandend gevoel kan krijgen bij het wateren ... en dan plots glipte er een oester langs zijn mond, recht op dat wit hend van onze vriend, dat beest zakte zachtjes naar beneden en viel uiteindelijk op een plaats waar mannen liefst geen plekken hebben, ik knipte met mijn vingers naar de ober, en toen die kwam vroeg ik < hebt u nog wat brood voor ons en een bavet voor meneer hier naast > Mijn peperroom steak heeft nog nooit zo goed gesmaakt, en ja hij had een beetje gelijk, toen ik ging wateren voelde ik een brandend gevoel, maar zo een ganse avond in een chic restaurant zitten met een plek van voor op je broek is zelfs voor een porsche rijder wreed ambetant. Tot maandag .......
Ik heb mijn visie over negerinnen moeten herzien, niet dat ik iets heb tegen hun huidskleur of zo, maar ik vind ze groot en struis, en om eerlijk te zijn ik heb wat schrik van hen, pak nu de tennisster serina williams, ik ben zelfs een fan van haar, maar als ik haar vijf minuten zie spelen krijg ik een raar gevoel over mij, ik begin mij voor te stellen dat ik haar tegen kom op een avond in een donker steegje, ze is twee koppen groter dan mij, als ik verstrikt graak tussen haar boezem is het met mij gedaan, haar armen zijn zo dik als mijn billen, en dan wil ik het nog niet hebben over haar achterwerk. Hier in de koeken stad ( antwerpen ) zijn er veel negerinnen, ze hebben wel een knap gezichtje, maar ze zijn groot en struis, ik zou wel willen, maar ben op alle gebied veel te klein voor hen, spijtig. En hoe het nu komt dat mijn mening is veranderd over de negerinnen, wel, een vriendinnentje van mij had mijn verhaal van sint valentijn gelezen en vond het zo triestig dat ze mij heeft uitgenodigd om samen naar de * afrika-afrika show * te gaan op de antwerpse gedempte zuiderdokken, in de grootste tent van europa, 30 meter hoog, er was een sfeer gemaakt zoals in afrika, met een temperatuur tussen de 25 à 28 graden, oerwoudgeluiden en muziek van ginder, ook het culinair afrika kwam aan bod, pikante soepen, lamsragout, artijokken, gebakken bulgur, noem maar op, en dan de dansen en de stunds die ze uitvoerden, ik was op slag mijn schrik voor de negerinnen kwijt, deze waren klein en smal, ze hadden klein borstjes en hun kontje, man, man, man, als ik ze zo bezig zag hun afrikaanse dans te dansen had ik goesting om er zo eentje mee naar huis te nemen ( mijn onderburen zouden het niet zo plezant vinden denk ik ) En zo is mijn schrik voor die zwartjes verdwenen, als ik er nu eentje tegen kom ga ik niet meer langs de overkant van de straat lopen, maar ga haar vriendelijk een < koe ala patata > wensen, wat het betekend weet ik niet, maar als ze mij niet in het ziekenhuis mept zal het wel een lief woordje zijn. Hopelijk tot maandag .......
Er is mij vorige week een verhaal verteld dat mij zo aan het denken heeft gebracht, het is misschien een oplossing voor sommige problemen, en daarom wil ik jullie het verhaal niet onthouden. De burgermeester van een kleine gemeente ergens in het noorden van duitsland was ten einde raad door de verschrikkelijke overlast die de massa's duiven veroorzaakte in zijn gemeente, alles was onder de duivenpoep, de mensen durfden nauwelijks nog op straat te komen en de kosten van de straatreinigings dienst waren gigantisch hoog. Een man kwam het rathaus ( gemeentehuis ) binnen en vroeg herr burgermeister te spreken, < als u mij belooft dat u mij geen vragen stelt, zal ik u mooie gemeente van al die duiven bevrijden > zij de man tegen de burgermeester < maar als u mij toch een vraag stelt, moet u mij vijf miljoen euro betalen > ging de man verder, de burgermeester dacht even na en accepteerde het voorstel. De volgende dag ging de man op het gemeenteplein staan, opende zijn jas en haalde er een rode duif uit, de rode duif vloog omhoog, draaide een paar rondjes boven het rathausplatz en vloog de gemeente uit, gevolgd door al de andere duiven. Na een tijdje kwam de rode duif alleen terug en ging op de schouder van de man zitten. De burgermeerster was onder de indruk van het gebeuren, dacht even na en zij < dit is geweldig, ik ben gefascineerd en het maakt mij niet uit wat het kost, maar ik ga u toch een vraag stellen, heeft u ook zo een rode ....... ( vul maar zelf in ) Met dank aan L.V.D.B. Tot maandag .......
Ik had het al een tijdje ondervonden dat er minder volk in de disco's en de mega dancings kwam < de tijd dat je op de koppen kon lopen is voorbij > zij een dancing uitbater op tv, en volgens hem kwam het door de crisis, maar ik denk dat het maar voor een gedeelte waar is, als je nu naar een vrijgezellen bal gaat of een dancing voor alleenstaande is daar niets te merken van de crisis, die zaken zitten stamp vol, maar daar kan je nog een trage dansen, een rock & roll en niet te vergeten de * la bamba * dansen. In een disco is het de ganse avond het zelfde muziek, op de dansvloer staan ( vooral gasten ) daar te springen alsof er iets in hun onderbroek zit dat pikt, vroeger hadden we zo van die kartonnen ventjes, die moest je bovenaan vast houden en onderaan was er een koordje, als je er aan trok gingen de armen en benen van dat ventje open en toe, zo staan die gasten daar de ganse nacht te springen, en dan maar klagen dat ze geen lief kunnen krijgen. Hier op een blog had ik een verhaaltje gelezen van tineke, die vond dat de jongens en de mannen van tegenwoordig geen jagers meer zijn, dat de vrouwen, het vroegere wild, nu eerder de jagers zijn geworden, dat het sterke geslacht lui is geworden, en dat kan kloppen, vroeger in de oertijd gingen we ( de mannen ) op liefdesjacht met een knots, in de tijd van de Romeinen voerden we oorlog voor de gunst van de dames, we hebben zelfs geduelleerd als er ene wat teveel naar ons lief keek, maar nu kan het ons niet veel meer schelen, we maken ons geen zorgen meer, er zijn in de wereld meer vrouwen dan mannen, als ze ons niet meer zien staan, pakken we gewoon een ander, we tikken vanuit ons lekker warm nestje op * face book * en hup klaar is kees, gedaan met op de hoek van de straat te staan wachten in weer en wind tot ze eindelijk komt. Maar zo ben ik niet; ik vind het fijn om op jacht te gaan, mijn geweer is altijd schiet klaar, het jagen, het besluipen van los lopend wild, geeft mij een kik, en ik weet dat de vrouwtjes dat graag hebben, daarom bel mij 0475.xx.xx.xx Tot maandag .......
Naar aanleiding van het chinees nieuwjaar ( het jaar van de os ) ben ik een gratis cursus chinees gaan volgen. Aan de inkom van het klein zaaltje stond een chinese in traditionele klederdracht op ons te wachten < ni ha o > zij ze, ik zij < herman guapo, aangenaam > < nee, nee, ni ha o willen zeggen goeden dag > voila dacht ik, ik ben nog niet binnen en ken al één woordje chinees, dat is nu ook niet waar, ik ken er nog verschillende, nasi goring, sjop sjoi en bambi goring ( deze laatste is de jongere broer van nasi ) Het zaaltje zat vol met antwerpenaren die waren afgekomen om gratis chinees te leren en misschien een loempia of een sake te kunnen krijgen. Het meisje van aan de inkomdeur was onze lesgeefster < ni ha o > zij ze, en keek in mijn richting, ik deed teken dat ik het nu snapte, en dat lief kind begon te vertellen dat in de chinese taal ze gebruik maken van toonhoogte bij ieder woord, en dat daardoor ieder woord verschillende betekenissen kan hebben naar gelang de toonhoogte, we begonnen met het woord * xians heng * wat man betekend, met onze hand moesten we aangeven dat deze toon van laag naar hoog gaat, we waren met zijn allen zo aan het zwaaien dat het juist een bijeenkomst van frans bauer was. Hoe meer ik naar onze lesgeefster keek, hoe meer ik begon te fantaseren, ik zag haar daar staan met nep kousen en jarretelle, een tanga slipje aan en zo een bh waar juist haar borsten werden ondersteund, zwierend met haar armen om de toonhoogte aan te geven zag ik haar rondingen van links naar rechts zwieren < meneel, gij benne mis, gij moet gedachte bij houden > ik zij haar dat ik mijn best deed maar het niet gemakkelijk was < mij goed in oog houden > zij ze, en dat heb ik dan de ganse les gedaan, zo goed zelfs dat ik hoopte dat zij op het einde van de les haar slipje in de zaal zou gooien. Zei jian xingai ( tot maandag ) .......
Tenerife, december 2008, Gina woonde op het strand, ze sliep onder een omgedraaide roeiboot en ze was een beetje loco ( zottekens ) maar dat kwam vooral door het roken van marihuana, ze was begin in de twintig en leefde zoals de hippies uit de jaren 60 van vrijheid en seks. Gina had ruzie met heel de maatschappij, al dat burgelijk gedoe kon haar geen barst schelen, iedereen op het strand die te dicht bij haar casa ( die roeiboot ) kwam kreeg de volle laag van haar, maar tegen mij was ze vriendelijk, als ze mij zag kwam ze dansend en zingend naar mij, ze deed een verwarde uitleg en gaf mij een mnm ( snoepje ) < rabado > ( gestolen ) zij ze fier, ik nam het snoepje aan en zij < por mas tarde > ( voor later ) ze lachte lief en met zwaaiende armen en zingend was ze weg, iedere keer keek ik haar na, ze was wel knap, haar levens visie was wel niet het mijne maar toch had ze iets wat ik bewonderde in haar. 13 december, als ik op het strand aankwam hoorde ik gina al roepen en tieren tegen de toeristen, voor haar roeiboot had ze met zand iets gemaakt dat op een graf leek, ze had het versierd met steentjes en schelpen en op een stuk karton had ze het woord * diablo * ( duivel ) geschreven. En zoals altijd als ze mij zag kwam ze zingend en dansend af, ze zette zich in lotus houding voor mij, en op mijn vraag aan haar wat dat voor haar huis had te betekenen, vertelde gina dat ze vandaag de duivel had begraven en dat er nu geen kwaad meer in de wereld zou zijn, en zoals ik al zij zat ze voor mij, ze had een bloesje en een rokje aan, verder niets, hoe ik ook probeerde om er niet naar te kijken, haar paradijs bleef zichtbaar, hoe ik ook mijn best deed om het onder mijn navel onder controle te houden, het lukte mij niet en dat had zij ook gezien, ze legde ondeugend haar hand er op < no, no aqui a la playa > ( nee, niet op het strand ) zij ik < vienes a mi casa > ( kom in mijn huis ) zij ze, maar dat zag ik niet zitten, zo op een vol strand met haar onder een roeiboot duiken, en voor de tweede keer zij ik < no, quizas mas tarde > ( nee, misschien later ), ik schrok van mijn eigen, ik guapo die nee zij, < vale > ( in orde ) zij ze, ze stond op en zwierde met haar rokje zodat ik mijn gemiste kans nog eens kon zien en dansend en zingend vertrok gina richting een duits koppel dat verder op lag te zonnen en begon die mensen te verwijten dat ze kapitalisten waren en de natuur naar de kl.... deden. 15 minuten later verschenen drie guardia civil's op het strand die haar kwamen controleren, maar door haar opvattingen over het gezag en de marihuana was het voor de agenten geen makie om haar in toom te houden, er werd versterking opgeroepen, en toen de arts haar een spuitje had gegeven werd ze kalm, de altijd dansende en zingende gina lag nu stil op de brancard toen ze haar afvoerde ....... had ik nu niet beter met haar onder die roeiboot gekropen ? Tot maandag .......
Al een paar dagen kwam ik haar s'morgens tegen bij het joggen in het park, als ze mij passeerde stopte ik en keek haar na, ze was knap en in dat looppakje kwam haar figuurtje nog beter uit, door de geluidjes die ze onder het lopen maakte sloeg mijn fantasie op hol, de ganse dag dacht ik aan haar en s'avonds in mijn bed ... ( ga deze passage naar best overslaan ) Ik moest en zou met haar in contakt komen, maar hoe, in een dancing is dat voor mij geen probleem, daar heb ik genoeg van die openingszinnen voor, maar zo iemand vreemd op straat, laat staan in het park aanspreken dat is wat anders, en daarom heb ik mijn groot versier boek geraadpleegd, onder de rubriek * out door * stond, je zegt tegen haar < mag ik u eens iets vragen > als ze dan bevestigend knikt zeg je < heb ik u deze zomer niet gezien in de grotten van han > ze zal dan zeggen < nee > en dan begin je van < oh ik dacht, jij leek sprekend op haar, dan moet ik mij vergist hebben of spijtig want het is daar zeer mooi > Vind het ook niet erg origineel om haar zo aan te spreken, maar nood breekt wet en dan zijn alle middelen goed. En zo startte ik woensdag morgent met volle moed aan mijn versier-run, ginder in de verte zag ik haar aankomen, rustig blijven hermanneke dacht ik, je hebt thuis geoefend hoe je het moet aanpakken, diep adem halen en zeker niet stotteren, je kan het, het moet verdomme, nog een tiental meter en zij is bij jou, het was alsof ze mijn keel dicht nepen zo voelde ik mij en dan plots zag ik haar vallen, ze liet een kreet en greep naar haar enkel, met een spurt was ik bij haar < rustig maar, ik zal je helpen > zij ik, nog nooit in mijn leven heb ik zo genoten van iemand zijn ellende, een beter scenario kon ik mij niet voorstellen, ik keek omhoog en zij stillentjes < dank u > heb dan haar loopschoen uitgedaan, haar sok en met beiden handen zachtjes haar voetje gemasseerd < ik doe je toch geen pijn > vroeg ik < nee > zij ze zacht < het voeld zalig aan > hoe lang ik dat klein lief voetje van haar heb gemasseerd weet ik niet meer, maar we zijn samen daarna in de taverne van het park een koffie gaan drinken, natuurlijk heb ik haar moeten ondersteunen, want na zo een lelijke val mag je u voet niet belasten had ik haar gezegd. Toen we afscheid van elkaar namen bedankte ze mij met een kus en ze vroeg of we de volgende dag samen zouden joggen, nog nooit hebben die 24 uren zo lang geduurd, de ganse dag liep ik met mijn hoofd in de wolken en s'avonds in mijn bed ... ga deze passage maar best overslagen, tot maandag .......
Na een dagje hard werken had ik mij zelf eens goed verwend met een heerlijk badje, lavendelolie in het water, kaarsjes rond het bad, op de achtergrond de gitaar versie van concierto de arajuez en een glaasje rode bergerac van 2005, het was zalig, ik genoot van dat warm dampend water, en toen kreeg ik plots in de gaten dat er een mug op de muur zat, jij gaat mijn zalig moment niet verstoren dacht ik, straks ga je er aan en ik genoot verder. Als het water was afgekoeld en de muziek was gestopt ben ik ontspannen uit het bad gestapt en die mug was ik al lang vergeten. 02.30 ik werd wakker van de jeuk op mijn arm en het gezoem rond mijn hoofd, ik sloeg in het wilde weg en stak het licht aan, achter het nachtlampje zat ze, ik naar de badkamer, handdoekje nat gemaakt en met een welgerichte slag richting mug raakte ik eerst het nachtlampje en mug weg, heb dan zeker vijf minuten naar dat rot beest aan het zoeken geweest, maar op dit nachtelijk uur en die slaapogen vond ik haar niet, ja het is een haar, want mannelijke muggen steken niet ( het is ook altijd het zelfde met die vrouwen hé ) dus ik terug mijn bed in, en begon zo te denken hoe het zou zijn als ik een avonduurtje had met phaedra hoste, hoe het zou zijn als we samen in de zetel zaten en zij in mijn oor fluisterde, zoem, zoem, domme die rot mug is terug, licht aan en ik terug op jacht, als ik haar eindelijk had gevonden en er een mep op gaf was ze rapper dan ik < je gaat er miljaarde aan > brulde ik en heb toen het zwaar geschut boven gehaald, de stofzuiger, op zeven en maximale zuigkracht ben ik achter haar aangegaan < hebbes > zij ik toen ik haar had gevonden, ze heeft noch geprobeerd om zich aan dat kadertje vast te houden maar floep daar verdween ze in de stofzuigerslang, opgeruimd staat netjes, dacht ik. De volgende dag kwam ik in de gang maria tegen die op de tweede verdieping woont, en zij deed haar beklag over die vrijgezel van het derde < vannacht om drie uur is die zot aan het stofzuigen geweest > zij ze, ik schudde met mijn hoofd en zij < eenzaamheid is een raar ding hé > Tot maandag .......
Ik voelde mij de laatste tijd een beetje depri, en dat kwam niet alleen door het weer, de laatste maanden vond ik zelf dat ik niet meer zo veel aandacht van de vrouwtjes kreeg, nog geen half jaar geleden gebeurde het geregeld dat er een vrouwenhand in mijn poep kneep, dat ik twee vriendinnen tegen elkaar hoorde zeggen < amai, heeft die een lekker kontje > of dat ze zich omdraaide als ik voorbij kwam, maar dat was nu voorbij, ten einde raad heb ik er zelfs aan gedacht om een snor te laten groeien, en heb overwogen om hier alles achter te laten en naar het vreemdelingen legioen te trekken, zo erg was het met mij gesteld. En dat ik twijfelde aan mijn ego vonden mijn vrienden en vriendinnen zo erg dat ze voor mij een nieuwe fiets hebben gekocht, gewoon om te laten zien dat ik nog altijd belangrijk was voor hen. Niet dat ik geen fiets had, maar het was een oude, veel jaren geleden heb ik hem gekocht voor 850 frank, hij woog iets over de 17 kilo, en de verkoper toen had tegen mij gezegd < het is een knap machine, je gaat er veel plezier aan beleven, maar je moet er voor zorgen dat je er niet mee in de regen rijd > ik heb daar mee gelachen, maar na al die jaren en enkele keren in de regen te hebben gereden is het een echte roestbak geworden, mijn fiets trekt nu op gaston bergmans in zijn jonge jaren. In mijn vriendenkring zij men over mij, hij rijd met een knappe auto, is altijd modieus gekleed, maar als we hem zien aankomen met zijn fiets maken we dat we weg zijn, zo een schandaal is het. Maar dat is nu allemaal voorbij, ik voel mij terug goed, het vreemdelingen legioen zal het zonder mij moeten stellen en zo een vieze snor komt er niet onder mijn neus, nu rij ik bergje op en af met mijn splinter nieuwe mountain bike, en jef trotseert zelfs de hevigste regenvlagen, ja, ik heb mijn fiets een naam gegeven, eerst had ik hem * de schrik van de bergen * genoemd, maar * jef * is korter. Tot maandag .......
Ik moest mee, en dat was wreed tegen mijn goesting < in een relatie moet je geven en nemen > zij ons liza, en daar stond ik dan als enige man tussen twee rijen vrouwen aan te schuiven voor de film * sex and the city * je moet niet denken dat ik niet graag naar de film ga, een film met actie of wat blood er in, zie ik graag, maar zo een film waar vier vrouwen proberen de mannen na te doen vind ik maar niets. Na zes uren ( zo lang leek het ) was de film uit, zo een gezever had ik nog nooit mee gemaakt, en dan te weten dat na de film er een applaus losbrak, heel de zaal ( min één, ik namelijk ) had een metamorfose ondergaan, allemaal voelde ze zich carry, miranda,samantha of charlotte, dat truttig vrouwtje van op rij zeven had enkele knopjes van haar bloes los gedaan, een ander waar haar rokje was naar boven gekropen liet het zo hoog zitten, overal zag ik borsten en billen, ik voelde mij niet op mijn gemak, ik als enige piemel tussen al die ....... ( je weet wel ) en dat was maar het begin, als ik tussen al die desperate housewifes en happy singles stond aan te schuiven om de zaal te verlaten, stootte ik per ongeluk tegen de dame naast mij haar borst, ik wou mij verontschuldigen, maar ze keek mij lachend aan, keek naar haar borsten en dan terug naar mij en nam diep adem zodat die dingen nog groter werden, op dat zelfde moment voelde ik een hand op mijn achterwerk, een andere hand probeerde de rits van mijn broek naar beneden te trekken, ik duwde deze hand weg en keek boos naast mij < wat > zij die hete troelie < je moet mij gerust laten > zij ik < oei, oei, mogen wij jou piemeltje niet eens niet zien > Het zat mij tot hier ( wijs met mijn hand boven mijn hoofd ) ik baande mij nogal brut een weg door al die flippende madammen en belande eindelijk, door eerst te zijn bepoteld, in de cinemahal, daar keek ik rond op zoek maar de toiletten, ginder zag ik het bordje met wc er op, toen ik de deur van de mannen wc wilde openen hoorde ik een mannenstem < zou da nie doen dak van auw was, zit daar vol me wijven > < maar dat is toch hier voor de mannen > antwoordde ik < ze hebben mijne bril gepikt en me vijven mijn broek uitgedaan > ging hij verder. Met een volle blaas, zij ik op de terugweg maar huis tegen ons liza < dat is de laatste keer dat je mij zo iets lapt, begrepen > ze liet een zucht en zij < ik ben er helemaal opgewonden door geworden > Tot maandag, en als ik eerlijk mag zijn, zo een film heeft ook wel zijn goede kanten, ik bedoel dat, ja zeg, dat ga ik nu niet uitleggen hoor .......
