Maandag 13 april

Dag lustige lezers!

Het is weer tijd voor een klein nieuwsoverzichtje uit het verre Suriname!

Mama, papa en Kim zijn heelhuids aangekomen, dat is intussen ook al weer meer dan een week geleden. Het is een cliché, maar de tijd vliegt voorbij. Wat hebben we in die tijd dan allemaal uitgepsookt, hoor ik u denken.

Wel, gemakkelijkheidshalve zal ik eerst even bij mijn eigen avonturen beginnen. Vorige week maandag heb ik mijn allerlaatste echte stagedag gehad, dinsdag was het paasfeest op school. Dat houdt in dat de leerlingen hun mooiste kleren mogen aantrekken (en dus voor één keer niet hun geruite uniform). Het was echt heel leuk om de kinderen ‘gewoon’ te zien, en dan nog op hun paasbest (heel toepasselijke uitdrukking ). En in plaats van les te krijgen, was er eten voorzien. Bami, nasi of roti, uiteraard… .  

Tja, het is dus officieel: de stage is gedaan: Liesbeth heeft paasvakantie! *Hoera hoera!*

De tijd die ik op school heb doorgebracht zijn mijn bezoekers naar Fort Zeelandia en het Hindoestaanse bedevaartsoord geweest. Die namiddagen hebben we al stadsverkennend doorgebracht. Een beetje winkeltjes, een beetje terrasjes… het goeie leven als het ware!

Woensdag  was er dan eindelijk tijd voor een echt daguitstapje. De zon scheen, de lucht was blauw en wat is er dan leuker dan bootje varen? Bijna niets, dacht ik zo! Dus dat laatste werd dan ook tot ‘plan van de dag’ gebombardeerd. Bootje varen, dolfijnen kijken, plantage bezichtigen en tenslotte een museumpje bezoeken. Die dolfijnen lieten het eerst nogal afweten, we waren al op de oceaan en hadden nog geen flipper gezien.  Ik werd al een beetje bang dat we dit stukje voor niets gevaren hadden, maar plots… een vin, nog een vin, en nog eentje… een hele school(?) dolfijnen kwam boven water!! Enkelen waagden zich zelfs vlakbij de boot. *Wederom hoera!*

Vrijdag en zaterdag was de tijd dan aangebroken om op meerdaags tripje te vertrekken! Op het programma: Galibi – ook wel wereldbekend als het strand waar zeeschilpadden hun eieren komen leggen.

Vrijdagochtend: hup– busje in en hobbelhobbelhobbel voor een uurtje of drie. Dan golfgolfgolf op de boot en dan bestemming nummer 1 bereikt: onze verblijfplaats!

Op de zeeschilpadden was het nog even wachten tot de avond viel, dus eerst werden we nog even langs de touristshop geleid en brachten we een bezoek aan Galibi Zoo. De werking van de touristshop zat goed in elkaar: ze verkochten er voornamelijk juweeltjes, allemaal gemaakt door de vrouwen van het dorp. Aan elk juweel hing de naam van de maakster, en wanneer haar creatie verkocht wordt, dan noteert men dat en krijgt zij haar geld. Puik plan, toch?

De Zoo was ook fijne ervaring. Ik ben er verliefd geworden op een babyneusbeertje! Ze liepen er vrij rond en je kon ze aaien. Toen ik dat deed, smeet het beertje zich op de grond met zijn poten omhoog, zodat ik ook zijn buikje kon aaien. Net als een kat, zalig en zoooo lief! Ik zou bijna zeggen, om op te eten! Maar dat hoort eigenlijk niet uit de mond van een vgetariër te komen   Ook de aapjes zwaaiden lustig door de bomen. Wanneer je je arm uitstak, kropen ze via je arm op je schouder en als je een kralenketting droeg, dan werd die smakelijk opgepeuzeld. Arme Thibault Misschien hebben die aapjes wel een afspraak met de vrouwen uit de touristshop. Haha.

’s Avonds was dan eindelijk het moment aangebroken waarvoor we deze trip eigenlijk geboekt hadden: schildpadden spotten!

Daarvoor moesten we eerst weer in de boot. Dat wil zeggen: reddingsvest aan en poncho niet vergeten! Die laatste was heel noodzakelijk want het opspattende water leek wel een ware douche en het boottochtje duurde toch wel een kwartier.

Helemaal droog zijn we niet aangekomen, maar doornat waren we ook niet. Wij, dat wil zeggen iedereen, op ons mama na. Bij het uit de boot springen was zij namelijk iets te enthousiast

Dan was het even wachten op een ei-leggende schilpad en wanneer we die vonden… zo indrukwekkend! Deze schildpadexemplaren zijn gigantisch groot (tot 1m40 lang). Eerst graven ze een kuil door met hun poten te ‘slaan’ in het zand en wanneer ze een plekje hebben waar ze zich veilig voelen, beginnen ze met eieren leggen. Geen 2 of drie, maar meer dan 100 per keer. Een eitje is zo groot als een pingpongbal en ze blijven maar uit de schildpad floepen. Een apart zicht hoor Wanneer alle eitjes gelegd zijn, graaft de mamaschildpad de kuil weer dicht. Dat doet ze door er met haar achterpoten zand over te strooien. Op zich lijkt dat misschien geen kunst, maar de precieze waarmee ze te werk gaan is echt verbazend voor zo’n log beest. Het zand wordt zachtjes aangedrukt, wat opzij geschoven,… tot het perfecte nest bereikt is. De op het eerste zicht lompe schilpadpoten lijken op dat moment te veranderen in fijnmotorische mensenhanden. Wonderbaarlijk, die natuur!

Zondag was Frans-Guyana tijd. Gewoon de rivier over, en je komt in een ander land, en ook in een volstrekt andere wereld. Het land is nog steeds deel van Frankrijk, en dat merk je: de taal, de euro als betaalmiddel, de hogere prijzen, zebrapaden, auto’s die vriendelijk stoppen voor voetgangers, geen vuilnis op straat én… een boulangerie! Toen ik dat bordje zag, kreeg ik een immens, niet-te-negeren visioen: knapperige croissantjes met een zachte botersmaak en heerlijk zachte chocoladebroodjes met chocolade die smelt op je tong. Niet te negeren, ik zei het al en dus: hop, Thibault en ik de boulangerie binnen. Wel, mijn voorgevoel had me niet bedrogen… de chocoladebroodjes smaakten ons overheerlijk!

Verder hebben we daar ook een ex-gevangenis en een marktje bezocht, maar de koffiekoeken waren toch het hoogtepunt van onze visite daar

Zo, ons programma voor de volgende dagen ziet er als volgt uit:

Vanmiddag vliegen we naar Anaula, da’s een resort in het binnenland (lees: de jungle). Ik bibber en beef nu al als ik denk aan het kleine propellervliegtuigje dat ons daar naartoe moet brengen. Maar vrees niet, ik zal sterk zijn en mijn angst overwinnen!

Daar verblijven we dan tot vrijdag, en zaterdag moet ik mijn bezoek dan al weer gaan uitzwaaien. Maar ach, daar denken we nog niet aan: eerst nog een heleboel andere avonturen… Die lees je later wel!

Dikke zoen,

Liesbeth

13-04-2009 om 20:47 geschreven door Liesbeth