|
Waar was is ook al weer gebleven? Oh ja, de dolfijnen in de Surinamerivier zijn dus indrukwekkender dan die in Brugge, ook al kunnen deze geen kunstjes. Het is gewoon zo fijn om te zien dat wilde dieren zo nieuwsgierig zijn dat ze op een boot af komen om te zien welk vlees die aan dek heeft  En wanneer ze dan zo hun kopje boven water steken of hoog boven het wateroppervlak springen
echt gewoon zalig om te zien.
Verder heeft ons schip van de dag aangelegd op Braamspunt, een strandje aan de Atlantische oceaan. Het strand is naar onze Oostduinkerkenormen best vuil (lees: vol aangespoelde takken en andere dingen uit de zee), maar dat maakte het eigenlijk net charmant naar mijn bescheiden mening. Toen we daar aankwamen was de hemel ook helemaal opengetrokken, wat het plezier natuurlijk alleen maar completer maakte. Thibault heeft zich de hele tijd dat we daar bezig waren ergens afzijdig gehouden, we hadden werkelijk geen idee wat hij aan het doen was
tot hij plots met de boodschap kwam dat hij een baby-dolfijn gevonden had! Gelukkig had hij het over zijn zelfontworpen klei-exemplaar. Want buiten takken, loost de oceaan dus blijkbaar ook klei op het strand. Het beestje is heel vindingrijk- dolfijn genoemd en ligt nu lekker op ons terras te zonnen.
Die dag hebben we ook nog een bezoekje gebracht aan plantage Frederiksdorp. Das een plantage die bewaard is gebleven zoals hij oorspronkelijk was. Je kan ze gratis bezoeken op voorwaarde dat je achteraf een consumptie neemt in het aanwezige cafeetje
Best een mooi plaatsje en daardoor moeilijk voor te stellen dat op zon rustige, idyllische plek mensen tot arbeid werden gedwongen in soms mensonwaardige omstandigheden. Die slavenhandel maakt een groot deel uit van de Surinaamse geschiedenis en dat verleden duikt regelmatig op als je er even op let. In een restaurant aan Waterkant (de oever van de Surinamerivier waar veel eethuisjes zijn) staat bijvoorbeeld een reuzeweegschaal waarop de slaven vroeger gewogen werden voor men ze kocht/ verkocht.
Daarstraks was het tijd voor mijn tussentijdse evaluatie en het schoolhoofd had een rondvraag gedaan bij de kinderen over hoe ze mijn muzische lessen ervaarden. Haar conclusie was dat alle leerlingen superenthousiast waren over de vrijheid (relatief hoor) die ze in mijn lessen krijgen en alle spelletjes die we samen doen, op 1 jongen na. Die jongen was niet tevreden, want hij houdt niet van blanken omdat die mensen zijn grootouders gezweept hebben. Dus je ziet, die geschiedenis leeft ook nu nog bij de kinderen.
Tja, en daar sta je dan met je mond vol tanden
Het voelt erg gek hoor, zo gediscrimineerd worden op basis van je huidskleur en de rol die dat ras toevallig gespeeld heeft in de geschiedenis
twee dingen waar je zelf helemaal niets aan kan doen.
Maar ik ben eerlijk gezegd ook wel blij om eens ervaren te hebben wat dat is: discriminatie op basis van iemands huidskleur. Want je wéét wel dat dat slecht en verschrikkelijk fout is, maar wanneer je het zelf ondergaat kan je je pas echt voorstellen hoe machteloos mensen zich daarbij voelen en begrijpen hoe boos en gefrustreerd je zo kan worden. Aan alle andere punten van kritiek zou ik kunnen werken, maar niet aan hoe ik er uit zie, toch? Tenzij ik in de zon ga liggen bakken, maar dan ga ik eruit zien als een roodhuidindiaan. En dat kan ook weer niet de bedoeling zijn. Enfin, hoezeer het me in eerste instantie ook kwetste en me macheteloos deed voelen, het is toch best leerrijk geweest. Al hoeft het verder niet meer te gebeuren wat mij betreft
Even terug nog wat verder in de tijd
Voor zondag was ons plan om vroeg uit de veren te zijn. En dat mag je letterlijk nemen, want we wilden naar de vogelzangwedstrijd op het onafhankelijkheidsplein en die vangt aan om 7 uur (zijn de vogeltjes dan het wakkerst? Ik niet!). Helaas regende het, en zijn we daarom terug in bed gekropen voor enkele uurtjes. En eerlijk, ik was er niet kwaad om
Wanneer we voor de tweede keer wakker waren (en voor echt dit maal) scheen de zon gelukkig weer aan de hemel. Wij dus op ons stalen ros gesprongen richting Fort Zeelandia. De naam zegt al wat het is: een fort. Er waren meerdere tentoonstellingen, maar slechts heel weinig info over het eigenlijke fort en zijn geschiedenis wat ik persoonlijk wel jammer vond. Ik kan er jullie dus niets meer over vertellen
De zon bleef op post en inmiddels was het zo warm dat we niet veel andere dingen konden bedenken om te doen dan naar het zwembad te gaan voor wat verkoeling. Heerlijk was het daar, en het lag er vol witte mensen die een bruin kleurtje wilde opdoen na een hele week regen. Ikzelf ben lekker met een boek onder de parasol blijven zitten, maar de meeste aanwezigen hebben gewoon de hele middag in de vlakke zon liggen braden. Ik denk dat een aantal mensen niet op hun rug zullen kunnen slapen hebben die nacht
Ik lekker wel, en na het hele weekend stralende zon herkende ik maandag mijn eigen armen niet meer: zo bruin! (dat is natuurlijk wel erg relatief, lees dus: bruin naar mijn bleke velletjesnormen).
Fotos van al deze avonturen bestaan er in overvloed, maar ik kan ze ten vroegste komende week online zetten. Dan krijgen jullie er ineens een heleboel te zien, want dit weekend gaan we op districtentour en zal ik dus waarschijnlijk ook weer veel plaatjes schieten.
Zo lieverds, dit was het voor deze week - tot de volgende!!
Zonnige zoenen, geniet van de nakende lente!!
Liesbeth
20-03-2009 om 20:33
geschreven door Liesbeth 
|
