woensdag 11 maart, 4 uur 50 in de ochtend

Dag lieverds!

Het is nu nog geen 5 uur in de ochtend en ik ben klaarwakker. Wie me een beetje kent weet dat dit een hoogst uitzonderlijke situatie is. Net als de reden waarom ik wakker lig dus: de regen. Hij blijft maar aanhouden en aanhouden, terwijl het nu eigenlijk ‘kleine droge tijd’ is. Normaal gezien heeft de natuur nu 3 maanden de tijd om al het water uit de kleine regentijd (hieraan voorafgaand) te verwerken, zodat de bodem klaar is om de regenval uit de grote regentijd die hierop volgt de baas te kunnen. De hemel blijft echter maar huilen, en bijgevolg een waterhoeveelheid produceren die – naar ik me heb laten vertellen- zelfs in de grote regentijd zeer abnormaal zou zijn. De straten staan blank omdat de riolering en trenzen (grachten langs de kant van de weg) maar voorzien zijn op een regenval van 50 mm neerslag per 24 uur, terwijl enkel op zondag al minstens 90mm gevallen is. Bijna alle scholen in de stad zijn gesloten omdat het schoolerf (en soms ook de klassen, zoals op onze stagescholen) onder water staat, sommige taxi’s willen niet meer rijden om hun auto’s te sparen, de winkelstraten staan onder omdat de Surinamerivier uit haar oevers is getreden,...

Nu begin ik echt te begrijpen wat ze bedoelen met de term klimaatsverandering. Bij ons wordt daar soms nogal lacherig over gedaan “Enkele graden warmer zou toch aangenaam zijn”, en heeft het voorlopig maar weinig echt zichtbare gevolgen. Maar hier zijn de consequenties echt dramatisch, want als de bodem nu al oververzadigd raakt met water, wat zal er dan in de grote regentijd gebeuren...?!

12-03-2009 om 23:08 geschreven door Liesbeth  

Dag lieverds aller lande!

Het is nu maandag kwart voor negen ’s ochtends en ik ben niet op school. Geen zorgen, ik ben niet ziek en ik ben ook niet aan het spijbelen :)

Het is gewoon gisterenavond superhard beginnen regenen, dat de hele nacht door en ook nu nog. Je raadt het al: de straten en ook het schoolerf staan blank. Overmacht dus, die me de tijd geeft nog even een bericht voor jullie te typen.

Zaterdag hebben we een tripje gemaakt naar Lelydorp. Da’s een klein dorp waar niets te zien valt, behalve… een vlinderkwekerij. Ze kweken daar een twintigtal tropische vlindersoorten (en ook schildpadden en slangen) voor export naar Europa en Amerika. Onze gids is dan met ons doorheen het hele proces van eitje tot vlinder gefladderd, en dat was erg boeiend om te zien!

Na onze rondleiding was het tijd om terug richting bus te stappen (best een eindje), en toen kwam er toevallig een vrachtwagen met lege laadbak voorbij. Wij daar – met rok, en dus op superelegante wijze- ingesprongen tot aan de rand van het dorp waar de bus op ons wachtte. Eerst nog een hapje gegeten in een warung (een klein eethuisje waar je bami en nasi kan eten) en dan terug richting stad. Intussen was het (toen ook al) beginnen regenen en we hadden het echt superkoud. Ja, dat blijk je hier dus ook te kunnen ervaren.

’s Avonds hadden we dan tickets gekocht voor een optreden van Duane Stephenson. Een rasechte Jamaïcaanse reggae-artiest die het park flamboyant in Paramaribo in vuur en vlam kwam zetten. Dat wilde we niet missen! Onze taxichauffeur had ons gezegd dat we best op tijd aanwezig konden zijn, dus om half negen waren we er, terwijl het optreden – of beter gezegd de voorprogramma’s- om negen uur zouden beginnen. Om 5 voor negen had er zich op het hele (grote!) terrein misschien al een volledige man of 30 verzameld, waaronder wij en nog enkele andere stagiaires. Dubbele domper, want we wilden net iets niet-blank meemaken.

Verder bestond er ook een lichte angst dat er een valse artiest zou optreden, want ook dat durft hier gebeuren. Vorige week zou Tony Braxton – bekend van “Unbreak my heart, say you love me again, undo this hurt lalala” - hier optreden en half Paramaribo had tickets gekocht van minstens 70 SRD (meer dan 15 euro). Toen de zangeres op het podium verscheen, bleek ze echter een (niet zo muzikale) stand-in te zijn en alle mensen hadden dus tickets gekocht van een hoopje oplichters.

Enfin, in ons geval zou de echte artiest wel optreden, zij het na lang wachten. Uiteindelijk begon het eerste voorprogramma rond 22 uur en kwam de echte artiest iets na middernacht. Enige domper is dat we toen al allemaal –op Thibault na- doodop waren en er niet meer echt van hebben kunnen genieten. Wij hadden ons buiten de tent op stoeltjes gezet, waarvan na enkele minuten bleek dat zij bedoeld waren voor de brandweer die preventief ter plaatse was. Wij dan maar weer opgestaan zodat zij lekker verder Campari konden drinken. Ik hoop van ganserharte dat er geen brand meer is uitgebroken die nacht :)

Toen 1 van de brandweermannen hoorde dat wij uit België kwamen, vertelde hij een Belgisch liedje te kennen. Als muziekleerkracht hier vond ik dat bijster interessant :) en het bleek om ‘de wilde boerendochter’ te gaan, beter bekend als “Hé, schoon wuveke, ge wheet da’k oa geire zien”. Hilarisch toch dat het dan net zo’n nummer is. Haha!

Na’t optreden hebben we nog lang lang laaang op een taxi gewacht, en dan konden we eindelijk ons bedje inkruipen.

Zondag werd deze lieve Liesbeth dan om 8 uur wakker en ze voelde zich alles behalve fris. Dankzij een ooglapje kon ik mijn slaap nog een beetje verlengen, maar tot een wakkere variant van mezelf is het de hele dag niet meer gekomen.

In de namiddag heb ik dan nog maar eventjes gedut in mijn hangmat (tot het begon te regenen) en dan zijn we naar de film geweest. Normaal zouden we dolfijnen gaan kijken, maar wegens de regen hebben we dat plan maar tijdelijk in de koelkast gestopt. De film die ze speelden was als ‘komedie’ geklasseerd, maar volstrekt niet grappig. Ik weet niet meer hoe hij heet, maar’t is iets over een tenniscoach en ik raad hem dus niet aan :) Wonder boven wonder, ben ik niet in slaap gevallen en heeft die tijd in het donker me best goed gedaan. Na de film was ik wat wakkerder en dan zijn we nog een hapje gaan eten, ook weer in een of andere warung. Daar hebben we ons –bij wijze van dessert- aan een flensje gewaagd. Dat is een fluo (écht fluo)roze pannenkoek met kokosvulling. Erg zoet, en erg lekker!

Alles is hier trouwens mierzoet. Plaatselijke limonade kunnen wij enkel drinken verdund met water, omdat het net grenadine lijkt – en dan nog. Sommige kinderen hebben hier bijgevolg ook ontzettend rotte tanden, en ik begrijp wel waar dat vandaan komt. De hoeveelheden frisdrank en snoep die men hier consumeert (alleen al op school), man… .

Er is hier dan ook een opleiding ‘jeugdtandzorg’ waarbij je wordt opgeleid om in scholen aan educatie te gaan doen rond tandverzorging. Geen overbodige luxe hoor, als je sommige kindermondjes ziet.

Zo, ik heb foto’s van zowat alle dingen waarover ik verteld heb (behalve rottende tanden :) ), maar wanneer ze online gaan kan ik nog niet voorspellen. We zijn tijdelijk aangewezen op een internetcafé en daar kan ik geen foto’s uploaden omdat ik daar geen Picasa heb.  Enfin, ik weet ook niet wanneer dit online zal komen, aangezien alles alles alles onder staat en het blijkbaar niet zo gezond is daardoor te fietsen. Al het rattengif en andere viezigheid komt dan uit de riolen en ik heb geen behoefte aan een rattenziekte of een andere monsterlijke bacterie. :)

Tenzij ik door al het water verzwolgen zou worden, tot volgende week voor meer Suriname-nieuwtjes!

Een heel natte zoen!

Van jullie kapoen,

Liesbeth

10-03-2009 om 16:14 geschreven door Liesbeth  

Dag lieve Belgen!

Nu jullie al meer dan een maand mijn Surinaamse avonturen volgen, is de tijd denk ik wel rijp voor een lesje Surinaamse woordenschat. Hou je klaar, hier komt het:

School:

-          repetitie………………………………………………………………….toets

-          som………………………………………………………………………….oefening (niet alleen over optellen, ook bij taaloefeningen enzo)

-          lopen……………………………………………………………………….. stappen (lopen zoals wij dat kennen = rennen)

-          erf…………………………………………………………………………….. speelplaats

Dagelijks leven:

-          bakra………………………………………………………………………..blanke

-          brasa……………………………………………………………………….. knuffel, omhelzing

-          erf…………………………………………………………………………….tuin

Voeding:

-          bakove………………………………………………………………………banaan

-          banaan………………………………………………………………………bakbanaan

-          massala…………………………………………………………………….curry

-          markoesa………………………………………………………………..passievrucht (die zijn hier trouwens geel, i.p.v. donkerpaars zoals bij ons)

-          een puntje……………………………………………………………… een sandwich

Zo, dat was het voor de eerste les :)

En nu ik het toch over lessen heb, er is één ding bij de kinderen op school waar ik superlastig van word: ze verklikken elkaar voortdurend! Wanneer je een les geeft, wordt die constant onderbroken door een kind dat zegt “Juf, hij eet in de klas”, “Juf, hij let niet op”, “Ju-uf, zij zit te spelen”, “Ju-uuuuuf, hij stampt met zijn voeten tegen mijn stoel”, “Ju-uuuuuuuuuuuuuuuf, zij zit naar buiten te kijken”, “Ju-uuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuuf, hij heeft gepraat!”…
STAPELGEK word ik ervan! Ik probeerde de kinderen dan maar uit te leggen dat ik dat verklikken niet meer wilde horen en na de tweede zin die ik zei, werd ik onderbroken door “Ju-uuuuuuf…”. Er heerst echt een gigantische sociale controle onder de leerlingen. Ook daar zal ik mee moeten leren leven, aangezien ik daar toch geen bal aan kan veranderen…

Dat is soms wel frustrerend hoor. Er zijn zoveel dingen waarvan ik denk “dat zou ook zo kunnen, of dat kan misschien beter zo aangepakt worden, of…” maar ik heb me er al bij neergelegd dat ik dat niet allemaal kan verwezenlijken. Ten eerste omdat ik hier maar heel kort ben, ten tweede omdat ik niet bij machte ben om bepaalde dingen te veranderen (moest ik nu bij het ministerie werken...), en ten derde omdat hier natuurlijk ook een bepaalde traditie en manier van werken bestaat (en die is nu eenmaal op bepaalde punten heel erg verschillend van de onze).

Ik ben wel blij dat de leerkrachten over mijn muzieklessen vinden dat ik eigenlijk dingen doe die zij ook zouden kunnen doen, maar waar ze gewoon nog nooit aan gedacht hadden. Misschien kan mijn tussenkomst daar dan toch al een klein punt van verandering en afwisseling voor de leerlingen teweegbrengen. Ik ga ook proberen ervoor te zorgen dat mijn remediëringslessen worden overgenomen door de invalleerkrachten en de bibjuf op uren dat zij vrij zijn, anders is ook dat niet meer dan een druppel op een hete plaat geweest. Hoewel, de leerlingen snappen breuken nu, dat kan niemand hen nog afnemen :)

En dan nog één kleine, fijne mededeling:

Normaal gezien eten we hier steeds Surinaams eten (rijst, bami of cassave), maar dinsdag heb ik daartegen gezondigd. En oh, wat heb ik daar geen spijt van! :)

Ik heb voor het eerst sinds ik hier ben frietjes gegeten!! Al heet dat hier natuurlijk niet ‘friet’ maar ‘patat’.

De ‘frietjesplaats’ was zelfs niet één of ander goor fastfoodrestaurant, maar een heuse frituur! Wel van Hollandse makelij, maar toch- ik klaag niet hoor! De ‘patat speciaal met curry’ en de kaassoufflé hebben me ontzéttend gesmaakt!

Zo, dat wilde ik nog even laten weten!

Genieten jullie vooral verder van alle lekkere Belgische producten, dan doe ik dat verder van de Surinaamse specialiteiten!

Vele tropische zoenen!

Liesbeth

PS: Een dikke dank-je-wel aan iedereen die al iets in mijn gastenboek schreef of me een mailtje stuurde!! Ik vind dat natuurlijk heel erg leuk en ik zou dolgraag op ieders bericht antwoorden, maar mijn tijd op het internet is telkens zo beperkt dat ik daar helemaal niet toe kom… daarvoor mijn oprechte excuses. En nog eens een dikke merci!

10-03-2009 om 16:13 geschreven door Liesbeth