Dagboek van een vrouw die dacht dat ze gezond was.
22-03-2013
5. Ziekenhuizen en efficiëntie
Diegene die al met mij hebben samengewerkt weten dat ik efficiëntie hoog in het vaandel draag.
Meer nog, dat ik knettergek word van mensen die een mail afdrukken, daarop het antwoord schrijven om dan vervolgens het papier terug te sturen per post naar de afzender.
Of dat ik de muren oploop van de klusjesman die wel ter plekke gaan kijken is naar het kadertje dat opgehangen moet worden maar het nog niet kon uitvoeren omdat hij niet de juiste hamer bij zich had...
Enfin, als ik ooit terug ga werken aan de stad, zullen jullie een hele andere Greet te zien krijgen, helemaal immuun voor onefficiëntie, en helemaal zen.
En dat allemaal door de ervaring dat ook bij andere instanties de efficiëntie soms ver te zoeken is.
Maar alles is relatief...
Enkele willekeurige ervaringen:
- Siskaart alsjeblief mevr. Van Houtven!
- Ok, maar die is hier gisteren ook al ingelezen en eergisteren ook en vorige week ook, dus staat die al niet gewoon in het systeem?
- Ja madammeke, maar het is gewoon gemakkelijker dat gij uw siskaart efkes geeft dan da kik da hier in 't systeem moet opzoeken...
OF
Wat je wil eten in het ziekenhuis moet je aanduiden op de menukaart, en deze kaart moet je ophangen op je prikbord.
Logisch zou zijn dat ze dan deze kaart komen halen en ergens in een computer inputten die dan verbonden staat met de keuken ofzo? Of is dat een gek idee?
In 2013 gebeurt het nog zo dat een verpleegster dagelijks de menukaart komt OVERSCHRIJVEN om vervolgens naar de keuken te brengen...
Volgende keer neem ik kalkeerpapier mee, dat spaart werk voor de witte sector!
OF
Voor mijn eerste chemo (waarbij ik een tweepersoonskamer kreeg, want verzoek tot eenpersoonskamer was niet doorgegeven... En als dat dan nog een knappe alleenstaande man naast mij in bed was, dan had ik daar niet zoveel mee ingezeten, maar helaas, het was een dame met duidelijk waarneembare darmproblemen...) moest mijn longfunctie nog opgemeten worden. Al helemaal 'chemoklaar' gemaakt (dwz met katheder al aangeprikt en dus bungelende darm uit mijn lijf) moest ik nog naar een onderzoeksruimte op een andere gang.
- Maar 'ons Christel' ( een zeer verlegen dame in wit pak) brengt u wel eventjes, zodat ge niet verloren loopt.
Danku Christel, goed bedoeld, maar het had prettiger geweest als je mij meteen in de juiste wachtzaal gedropt had. Want toen ik ging vragen of ze mij niet vergeten waren zeiden ze dat ik ergens anders moest zijn...
Als een mens dan een baxter van 6 verschillende zakken moet binnenwerken, dan heeft hij al eens tijd om zich de vraag te stellen of de inhoud van deze zakken wel juist is 'overgeschreven en doorgegeven', of de instelling van de timing van deze zakken niet door 'ons Christel' moest gebeuren, en of ik uberhaupt wel op de juiste gang lag???
Ik ben intussen moe en misselijk, dus ik denk wel dat ik min of meer het juiste heb binnengekregen.
Wat als... 'wachten' de beste remedie tegen kanker zou zijn?
Gemiddeld heb ik 1,5u moeten wachten voor het mijn beurt was bij de dokter.
Voeg daarbij nog een half uurtje voor wachten op de lift, wachten aan de onthaalbalie om in te schrijven, wachten aan de parkeerautomaat, dat maakt een mooi gemiddelde van 2u wachten per ziekenhuisbezoek.
Ik zit momenteel aan 9 bezoekjes, dus 18 verloren wachturen, of zo'n 1080-tal minuten.
Voeg daarbij nog de 'wachttijden op de uitslag', gemiddeld zo'n 5 dagen per onderzoek.
Ok, dat is niet echt hetzelfde als de verloren tijd aan de lift of in de wachtkamer, want je mag intussen wel gewoon 'verderleven', maar toch zijn het ook wachttijden.
5x wachten op uitslag X gemiddeld 5 dagen = 25 dagen = 600u = 36 000min
Enfin, de laatste weken heb ik dus een slordige 37 000min al wachtend doorgebracht.
Conclusie: ik geloof nooit dat die kanker al 37 000x gewoekerd heeft in mijn lichaam.
Ik ben hem dus ver voor en hij haalt mij nooit meer in!
Wat als... het allemaal maar een vergissing bleek te zijn?
Nu moet je je een Bruno Van den Broecke als dokter voorstellen aan de andere kant van de lijn...
- mevr. Van Houtven, zou u morgen misschien kunnen langskomen voor het weer verwijderen van de katheder, want eigenlijk was die voor Mr. Van de Velde bedoeld?
- mevr. Van Houtven, we gaan uw chemo veranderen in Wartner, daarmee gaan we die boebel onder je oksel sneller kunnen laten verdwijnen!
- mevr. Van Houtven, dat was allemaal ni waar hoor, maar we mogen toch eens lachen he! Of kunde gij ni goe tegen een grapke? Het leven is toch al ernstig genoeg zeker? Ge waart er wel serieus ingetrapt he?
Dagboek van een vrouw die dacht dat ze gezond was.
