Deze blog wordt een beetje mijn "therapie"ruimte, begin 2019 kreeg ik te horen dat ik blaaskanker heb, ik moet toegeven dat ik het niet makkelijk heb om hiermee om te gaan, begin september zorgde mijn broer ervoor dat ik kan starten in de Londen Marathon 2020 als charity runner ... dit wordt mijn verslag van deze tocht.
Het is nu genieten hoor, Ik krijg van overal leuke opmerking, via deze blog, ook op e-mail, en in levende lijve. Ok, ik geef toe de spieren voelden wat stram aan maar je zit nog zo in een roes dat deze ongemakjes absoluut niet kunnen opwegen. Een ander positief item is dat we samen een mooie som geld op kunnen halen voor het Malawi project, ik ga later het juiste bedrag meedelen en ook eventueel verder nieuws rond dit project.
Dus deze blog zal nog niet onmiddellijk plat vallen. Maar het lopen zelf zal nu even op de achtergrond gaan staan. Eerst even pauze en dan vervolgens een basisconditie onderhouden om zo de winter door te komen...november en december 2 maal een uurtje in de week, vanaf januari 3 maal per week om dan ...ja wat dan...? Welke 2 marathons loop ik volgend jaar? Mijn eerste gedacht was Torhout zowat half juni (beetje laat) maar ik hoor alsmaar meer dat er eventueel een 42-er komt in Oostende (oktober 2010) ivm 100 jaar spoorweg en Oostende is de geboortestad dus...Maar dit is nog niet officieel gemaakt dus moeilijk om op te nemen in de planning en als het Oostende wordt dan liever een vroegere marathon dan Torhout, indien je iets hoort van de" koningin der badsteden" let me know hé
Maandagochtend, the morning after.... Het is natuurlijk ontzettend leuk om nu de ervaringen van het weekend op de blog te zetten gezien het eindresultaat. Zaterdag rond half tien richting de champagnestad vertrokken, het was helemaal niet druk op de weg en we kwamen iets na de middag aan in Reims, de auto op de openbare parking net naast het hotel gelaten en richting centrum getrokken. Eerst een broodje achter de kiezen gestopt en vervolgens had ik een kleine stadswandeling gevonden op internet die ons langs de meeste belangrijke gebouwen liet stappen. Het orgelpunt was de kathedraal met zijn mooie glasramen, echtwaar prachtig. Rond 15.00 uur inchecken in het "holiday inn expsess hotel", mooi, simpel maar met alles derop en deraan. Dan stappen naar de expohallen waar ik mijn nummer kon afhalen en de expo bezoeken. Heidi, met het plan in de hand, bekeek waar ze ging postvatten om me te zien passeren, dit lukte haar 4 maal. Deze expo die zo'n 3.5 km van het hotel lag was veel kleiner dan in Rotterdam ook minder gezellig dus éénmaal mijn nummer in handen samen met het witte runnersshirt van Brooks bleek al snel dat wachten op de pastaparty geen optie was, er was niks te doen dus terug richting hotel. Eventjes opgefrist en een pasta in de stad gaan eten voor we deze dag besloten. Ik sliep erg goed en deed de volgende morgen naar Rotterdamse gewoonte een korte wandeling om 7 uur voor ik ontbeet. De ontbijtruimte zat vol lopers en iedereen deed zich te goed aan het buffetje, lekker. In alle rust mijn uitrusting aangetrokken uitgechekt en samen naar de aankomst gestapt waar iedereen zich wat probeerde op te warmen aan het waterzonnetje die erdoor kwam. Het plan was om de haas van 4 uur zo'n 35 km te volgen en dan eventueel eventjes ervoor aan te komen maar bij mij zijn plannen meestal om...gebroken te worden. Tot km 7 liep ik mee met de groene vlag van de 4 uur, maar het viel me op dat net na de haas het drummen was en net ervoor er bijna niemand liep...dus ik dacht, laat me dan net ervoor lopen dan heb ik veel meer ruimte en loop ik gemakkelijker, klopt toch hé? Dus ik vernel even en loop gewoon verder op eigen tempo, ik kijk om en...lap de vlag was maar een vlagske meer in de verte... Wat nu gedaan..., me in laten lopen? vertragen? nee, ik koos om gewoon verder te doen, ze pakken me later wel terug dacht ik. Maar nee aan km 14 had ik 2 minuten voor (info via Heidi) aan km 29 ongeveer 3 minuten 30 en op het eind dus bijna 4 min. Nogthans schrok ik erg toen ik ze rond km 34 in de verte zag opdoemen, ik zat redelijk op het tandvlees maar de gedachte dat ze me op de meet voorbij gingen lopen en ik met 4 uur en enkel seconden zou achterblijven deed me weer versnellen. Ik ben superblij met de tijd..., 15 minuten sneller dan in Rotterdam, het was lastig want helemaal niet vlak, prachtig georganiseerd maar niet erg mooi van omgeving maar geloof me daar maak ik me nu niet druk om en vandaag...vandaag met de madam naar de sauna, bubbelbad, stoomcabine, lekkere maaltijd glaasje wijn...geloof me
Eindelijk, het marathon weekend kan straks beginnen.
Morgen om rond 9 uur vertrekken we richting Reims. Na de middag even een kleine stadswandeling en het bekijken van de wereldberoemde kathedraal, vervolgens inchecken in het hotel en vandaar richting expo om er mijn nummer op te pikken en er eens goed rond te zien, altijd leuk de verschillende stands met loopspullen. Dan om 19.00 uur de pasta-party, ik weet eigenlijk niet zo goed wat me hierbij voor te stellen vooral dan naar organisatie want er zullen wel enorm veel ingeschrevenen zijn.
Na een hopelijke rustige nacht kan ik me dan richting start begeven en om 10.35 uur is er dan het verlossende startschot.
Een goed moment om even stil te staan bij de voorbereiding op mijn 2° marathon.
Wat was de doelstelling? Ik nam de scheurkalender van Rob Veer als leidraad om deze 42-tiger tot een goed eind te brengen. En richt me naar de eindtijd van Rotterdam: 4u 11 min 25 sec.
Hoe verliep de training? Wanneer ik terugblik merk ik dat ik ongeveer 70 % van de opdrachten in die kalender volgde. Mijn start was voorzien op 11/07 maar door het langdurig wachten op mijn "loopzooltjes" startte ik de voorbereiding met een matige basisconditie. Na 3 weken training kreeg ik dan ook een terugslag, beetje overtraind en vermoeid en ik moest noodgedwongen de intensiteit wat terugschroeven. Verder bleef ik van blessures gespaard enkel nu en sinds 4 dagen voel ik pijn in de achillespees en de kuit...(of is zit het in het hoofd?)
Anders dan die eerste keer, waar uitlopen het doel was, richt ik me te veel op een eindtijd. Ik wil zeker niet trager lopen dan Rotterdam en om eerlijk te zijn droom ik er van die 4 uur te breken ... ik weet het, ik weet het, je kan zoiets niet bestellen, als het komt dan komt het en tis nog maar de tweede enz... Ik leg me hierbij eigenlijk nodeloos druk op en over 3 dagen weten we of dit verstandig was/is. Straks de laatste 30 min voorbereiding, een formaliteit eigenlijk, de spanning is er al, mijn gerief staat klaar, waar zit de doorspoelknop zoals op een dvd-speler???
Ik zie dat ik ingeschreven ben voor de marathon van Reims onder het nummer 696 ...en als dit ook mijn officieel startnummer is dan ziet het er erg goed uit want:
6 + 6 - 9 = 3 dus 3 uur 6 en 6 = 66 - 9 = 57 dus 57 minuten 6 + 9 + 6 = 21 dus 21 sec
Nog 10 dagen te gaan en dan is het groot feest, super!! Alles valt wel uit op dit moment, zo is mijn hartslagmeter opgehouden met functioneren, baterij op .... hoop ik?? , wacht even checken... ja, er klopt hier nog iets van binnen, dus zal de baterij wel zijn, oef... Mijn foodpod wil ook niet meer meewerken, zit er telkens ruim 1 km naast.
Ik merk dat ik trouwens toch te weinig doe met de verkregen info, iets dat voor verbetering vatbaar is maar daar volgende week meer over.
Maar dit alles kan de vooruitzichten niet beïnvloeden. De trainingen zijn wel fel vermindert.
Ik krijg veel positieve opmerkingen en steun en dat is wel leuk, gezien het redelijk dicht komt kan ik ook al het weer wat in het oog houden via Meteo France.
Stiekem ben ik al bezig met mijn kledij en mijn gerief aan de kant te leggen. We zijn ingeschreven voor de pasta-party, het hotel is al lang geleden reeds geboekt, Heidi heeft haar aanvalsplan uitgewerkt, waarbij ze me probeert een aantal keer te zien langs het parcour (niet vertellen maar ik denk dat dit eigenlijk lastiger is dan die marathon zelf, in mijn geval is da maar gewoon de voorganger volgen hé).
Nog nie verkouden maar....
Straks uurtje lopen en aftellen, alsmaar aftellen...
Nog 17 dagen en de marathon van Reims komt eraan. Dus doelstellingen plaatsen is nu aan de orde. Natuurlijk een marathon uitlopen is altijd een prestatie op zich eender welke tijd, ik hoor wel eens mensen minachtend praten over lopers die er 5 uur of meer over doen maar ik vind dit totaal ongepast, uitlopen is en blijft een prestatie. Zo lees ik op de achterpagina van de laatste Runners World ene Tom Conincx (studio 1) zich akkoord verklaren met de stelling dat iemand die langer dan 4 uur over een marathon loopt er beter ver van weg blijft...enkel, de heer Coninx liep nog nooit een marathon. Maar dezelfde kritiek van iemand die wel regelmatig marathons loopt stoort me nog meer en staat helemaal haaks op de mentaliteit van de runners die ik leerde kennen. Dus, doelstelling 1* uitlopen. doelstelling 2* richten naar de vorige tijd zijnde 4u 11 min en 25 sec (sorry Tom) en indien zich een klein wonder voordoet en alles mee zit zo dicht mogelijk tegen de 4 uur grens aanlopen.
Want, je kan nog zo veel trainen, nog zo goed er naartoe leven... er zijn zoveel factoren die je niet zelf in de hand hebt, het weer, de vorm van de dag, het parcours, enz.
Zeg, die sponsorlijst... barst al redelijk uit zijn voegen wi,... 1 sec onder de 4 uur zou zo mooi zijn en een mooi bedrag opbrengen.
Het loop weekend verliep zowat als gepland. Vrijdag en zaterdag een uurtje lopen met wat versnellingen en zondag stond er een dikke dertiger op het menu. Om 07.15 uur vertrokken, het begon net op te klaren en er hing veel nevel over de velden (wat toch echt mooi kan zijn hoor), lekker fris, al na 10 min. moest ik de plannen aanpassen want op de door mij uitgestippelde route was er een rally(?) aan de gang. Geen nood ik ken de buurt nu al enigszins en een alternatief was snel gevonden. Deze keer had ik veel drank en genoeg gellekes in de auto liggen om de tocht te overleven en ongeveer na elk uur passeerde ik er om mijn voorraad terug aan te vullen, het resultaat was dan ook veel beter. Geen uitdrogingsverschijnselen, geen appelflauwtes maar mooi vlak kunnen lopen. Op het einde niet het gevoel dat ik geen stap meer kon zetten, nee dit deed deugd en geeft moed voor over 3 weken. Hiermee is ook de "tapering off" ingezet een moeilijk woord om te zeggen dat ik vanaf nu iets rustiger moet trainen. En al ben ik helemaal geen kilometerbeest maar van zondag tot en met zondag werd er meer dan 100 km opgelegd en dat is voor mij doen behoorlijk. Vanaf nu zal het dus spannend beginnen worden, volgens de boekskes komen nu de twijfel en de keine kwaaltjes de kop op steken en ook al weet ik dit wel, je zal zien , ik loop er toch weer in. Als ik verneem dat Koen, Veerle en Philippe ook nog steeds wat nerveus worden naar de start toe, dan moet ik niet denken hieraan te ontsnappen. Maar hey, ken der wel ferm goeste in wi.
Ik sta voor een loop-drieluik, deze avond loop ik wat intervals zo'n uur en 20 min, morgen een uurtje in z1 en zondag wil ik 35 km lopen, dit is tevens mijn laatste en langste duurloop van deze campagne. Ook al loop ik nu met de befaamde scheurkalender, het is toch altijd wat aanpassen en schuiven met trainingen. En dat heeft dan onvermijdelijk wat twijfel, deed ik genoeg lange afstanden, heb ik snelheid genoeg... maar dat is iets die elke loper wel kent, ik lees diezelfde spinsels bij iedereen dus ik hoor erbij. Ik zal deze zondag niet zonder drank vallen gezien ik 3 rondjes van 11.5 km zal lopen en me telkens zal bevoorraden aan de auto. Ik heb het al eens gezegd maar blijf ervan overtuigd dat een dertiger evenveel een mentale als een fysische training is, zeker als je deze helemaal solo loopt, die training komt je dan goed van pas tijdens de wedstrijd (die je niet solo loopt) wanneer het om de knikkers gaat zo rond km 35. Ik twijfelde na zondag om eventueel een "camelbag" aan te kopen maar ben er nog niet uit, ik vroeg wat info aan mensen die hier ervaring mee hebben. Intussen kijk ik wel al uit naar Reims das superspannend zo'n marathondag (al heb ik er nog maar eentje gedaan).
Ja ok, ik had mijn muziek wel bij toen ik zaterdag begon aan mijn dikke 30 km van St. kruis Brugge naar Gistel maar mc. Hammer stond niet op de tracklijst en toch... Rond halféén vertrok ik via het kanaal Brugge - Oostende, richting Oudenburg om dan via het ander kanaal richting Nieuwpoort te lopen maar af te slaan in Snaaskerke en dan uiteindelijk naar huize... Tot aan het 20 km punt rezen er geen problemen, zalig lopen, lekker warm, weinig/geen verkeer, super gewoonweg. Echter met nog 10 km te gaan zat ik door mijn drankvoorraad en man man, de miserie die dan begon..., ik zal het kort houden maar de laatste 8 à 5 km waren afzien in het kwadraat, zwart voor de ogen, mond kurkdroog, echt slecht, overal pijn, echt op het randje af en maar sleuren om aan de gemiddelde snelheid van een overjaarse schildpad met artritis te geraken. Nog nooit meegemaakt, als dit de man met de hamer is dan weet ik nu wat dit wil zeggen, "geparkeerd staan" zou Michel Wuyts zeggen... Thuis gestrompeld zo mottig als iets, zelfs de volgende dag, de zondag, het gevoel van een stevige kater maar ik drink al een week nikske alcohol meer, zelfs niet op Leffingeleuren vrijdag. De twijfel stak dan ook serieus de kop op want echt waar als het nog 1 km verder was geweest dan zat ik nu waarschijnlijk nog op diezelfde km van thuis. Hoe moest ik die resterende 10 km in minder dan 1 maand overbruggen? De snelheid zal in Reims omhoog moeten maar als ik dit al niet kan...enz. jawel veel zever in pakskes.
Vandaag kan ik al wat meer relativeren, ik moet verder hard werken en veel aandacht spenderen aan eten en drinken zeker op training. Ik had enkel 2 bookes met choco binnen, één klein gelleke tijdens de run en te weinig vloeistof... Een man zou al zo'n camelbak moeten kopen voor tochten van 20 km en meer, anders een jerrycan maar dat loopt zo stroef, toch? Vandaar dat ik meestal rondjes van 10 a 15 km kies zodat ik me beter kan bevoorraden.
Never again, merci. Ach ja voer de liefhebbers check William Elliot Whitmore tis een echten!!!
Gisteren zo'n 22 km gelopen via de oude tramroute van Gistel naar Wynendale en... terug natuurlijk. Verliep goed in zo'n 2 uur maar het was wel wat harken op de terugweg, waarschijnlijk moest de "vino bianco" van vorige week er nog uit. Trouwens de alcoholvrije periode is aangebroken, vanaf zondag laatstleden tot na de aankomst op marathondag is er een zelf opgelegde, algemeen alcoholverbod. Kan nie zeggen dak der niks voor doe hé.
Ik had al eens gezegd dat ik eraan dacht me te laten sponsoren tijdens mijn volgende marathon en dat zal dus ook gebeuren...
Het betreft een reeds bestaand project in Malawi die door Rob Veer (trainer dreamteam) naar buiten gedragen wordt. meer info op : www.robveer.com
Hoe ga ik nu te werk, wel de mensen die zich bereidt verklaren me te sponsoren geven me: - niets indien ik niet start of niet aankom of indien mijn tijd slechter is dan die te Rotterdam (4 uur 11 minuten en 25 seconden). - 1 euro 50 cent indien mijn aankomsttijd tussen mijn Rotterdamtijd en de 4 uur grens ligt. - 3 euro 50 cent indien ik onder de grens van de 4 uur duik. Voor elke euro die ik ophaal legt het bedrijf van Rob, 50 cent bij.
Tevens en om het wat leuk te maken kan iedere deelnemer een gokje wagen op mijn eindtijd en de winnaar krijgt een lekkere fles wijn (waar haalde ik dit idee?)
Er zijn al een 50 tal mensen die zich inschreven en de teller loopt nog, het is voor mij ook een motivatie om bij eventuele moeilijke momenten een duwke bij te doen, alle truken helpen.
Hier is em weer, back from Sicilië en kmoeten zeggen, ik ging dat daar wel snel gewoon worden, mooi weer bijna altijd 30 °, mooi land, lekker eten meer moet da nie zijn voer ikke wi. Leuke uitstapjes echt alles viel reuze mee, B&B was netjes en met een extra....we deelden de tuin met een psyhiatrische instelling...speciaal.
De dag voor mijn vertrek liep ik een dertiger twee rondjes van 15.5 km te Gistel maar zo veel wind, pff da heb ik dus nie graag hé, regen, warmte en koude kunnen me niet veel deren maar wind... kweet dat nie kan maar ken die presies altied tegen. Na 1 km verzwik ik daar mijn voet op een kastanje die door die rotwind naar beneden donderde en dan wast kiezen, wat doe ik... ik koos om het erop te wagen en pas na één rondje de balans op te maken maar het ging en ik liep verder.
In Trapani Heb ik maar één keer de schoes aangetrokken wel warm hoor, gelukkig een windje (geen rotwind deze keer) om het doenbaar te maken. En dan, op weg naar de bus die ons terug naar de luchthaven ging brengen, gepakt en gezakt, plots...lag ik daar ... in de goot (nee nie van de drank) met opnieuw een verzwikte enkel diezelfde natuurlijk en nu wel wat serieuzer... Dus dat wordt even afzien maar de trainingen gaan door hoor, nog 5 weken tot d-day ik ga der een lap op geven en in Reims onder de 4 uur proberen te lopen si, 3.59.59 is ook goed toch...
Deze namiddag loop ik mijn eerste dertiger van deze voorbereiding en er zullen er nog 2 volgen voor ik in Reims aan de start verschijn. Dit is tevens de start van mijn "Indian Summer" want met die loop zet ik mijn verlof in die me vanaf morgen en voor een weekje naar Sicilië brengt. Niet de kant van de vulkaan maar het Westen.
Ik neem mijn loopkledij wel mee maar gezien het er nog steeds 30° en meer is lijkt de kans op veel lopen erg klein.
Ik weet het, ik ben eigenlijk ...een serieuze bofkont (nog nooit gebruikt dit woord).
Terwijl ik beroepshalve mensen help om te leven zonder drug, medicatie of andere brol ben ik er zelf een tijdje geleden mee begonnen. Geen paniek, hier den uitleg: Tijdens de voorbereiding van mijn eerste marathon was ik begonnen met een "multivitamine voor sporters" in te nemen, klinkt al goed als je jezelf daarbij mag rekenen hé en dit na overleg met mensen die hierrond veel meer ervaring hebben dan mezelf. Ik kan me eigenlijk wel voorstellen dat je wanneer je 50 à 60 km per week loopt dit een grotere belasting van het lichaam vraagt dan wanneer je dit niet doet, vervolgens is het volgens mij ook niet echt onlogisch dat dit lichaam gesteund wordt als het wat extra's krijgt. En daarom neem ik nu ook weer tijdens de voorbereiding van marathon nr. 2 diezelfde vitamines, ach ja want iets wat werkt moet je niet veranderen hé.
Nu ga ik al een aantal keer naar de kiné om wat lage rugpijn te laten weg "kraken", maar mijne kiné werkt iets ruimer/breder dan enkel strikt op het bewegingsapparaat. Dit heb ik mogen ervaren toen ik tijdens de voorbereiding van Rotterdam met die "trigger-point" blessure sukkelde. Pas op tis geen hocus pocus maar ik kan ook niet zeggen dat ik het volledig begrijp het is een feit ik sta ervoor open. Ten eerste zal de klassieke geneeskunde en kinésitherapie vast niet als enige de waarheid in pacht hebben en ten tweede heeft het me erg geholpen en das dus het belangrijkste, nietwaar. Dus bij mijn eerst consultatie voor die rug onderzocht hij me en kwam tot de conclusie dat ik "co-enzym q10", een antioxidant, moest bijnemen om van mijn algemene vermoeidheid en stramme benen af te komen. En verdorie nu een week later werkt het wel zeker!!! Geloof me of niet ik ben anders (meestal) een nuchtere jongen hoor maar opnieuw iets da werkt moet je niet in vraag stellen of is het "mind over matter" ??
We gaan de intensiteit wa opdrijven want over 2 weken komt er nog een reisje waar er waarschijnlijk niet veel gelopen zal worden en bij het terugkeren rest er me dan maar 4 weken meer naar D-day. Dus het mag ietske meer zijn.
De rug blijft hetzelfde maar ik ben ook nog maar 2 maal naar de kiné geweest ee mens mag geen wonderen verwachten hé. Leuk weekend gehad op pukkelpop weer een aantal groepen leren en/of beter leren kennen. Eéntje stak er wat uit, niet onmiddellijk omdat het een megagroep is maar wel omdat het allemaal erg grappig en dikke ambiance was.
Hayseed dixie, heten de heren, met 4 zijn ze: banjo, 2 gitaren en viool. Ze spelen bleugrass/hillbilly en coveren meestal hard rock nummers alla AC/DC. Dikke ambiance, opzoeken is de boodschap !
Terwijl de fysio mijn rug onder handen pakt ben ik toch weer bezig met wat te lopen, Reims blijft niet wachten hé. Gezien de warmte de laatste dagen probeer ik wat te lopen voor het werk, toch iets meer zuurstof in de lucht.
Ook morgen doe ik nog een loopke vooraleer we richting Kiewit trekken om er een dagje te Pukkelpoppen, toch altijd een beetje feest zo'n festival al erg veel gedaan en altijd al genoten, nadien blijven we een nachtje slapen op een camping te Zonhoven om dan de zondag fris en mon(s)ter terug te keren.
Het gaat weer erg snel hé de laatste week van de vakantie is alweer aangebroken en die dutskes moeten terug naar die harde banken, ocharme. Ik heb nog een weekje Sicilië te goed voor we de zomer vaarwel kunnen zeggen dit jaar.
En ja, de pandoering van Lyon zindert nog na, en nee er zijn/waren geen verzachtende omstandigheden, we zijn gewoon niet van dat niveau, nu hopen dat ze tegen Zulte zaterdag wa frisser in het koppeke zitten.
Ik had een weekje verlof genomen en stelde dit volledig(hoe kan het anders) in teken van de kids en we deden allerlei fun-zaken.
Er was een zoektocht(wandeling in De Panne echt een aanrader), een fietstocht, een bezoek aan een leerboerderij met mais-doolhof te Loppem, zelfs een smoefelroute, allemaal bijzonder leuk en nog toffer gezien het zo'n mooi weer was. Op loopgebied heb ik wat extra rust ingebouwd ik had toch al door dat ik wat te zwaar aan het trainen was en dat voelde ik zowel fysisch als mentaal, er was weliswaar geen sprake van echte kwetsuren maar echt fris zat ik niet meer. Straks even naar de fysio en dan vanaf woensdag terug opbouwen, het feit dat ik er naar uit kijk zegt me dat ik er goed aan deed om eventjes rust in te bouwen... wordt zonder twijfel vervolgt
Nog 10 dagen te gaan en dan is het groot feest, super!!
Nog 17 dagen en de marathon van Reims komt eraan.
Het loop weekend verliep zowat als gepland.
Ja ok, ik had mijn muziek wel bij toen ik zaterdag begon aan mijn dikke 30 km van St. kruis Brugge naar Gistel maar mc. Hammer stond niet op de tracklijst en toch...
Gisteren zo'n 22 km gelopen via de oude tramroute van Gistel naar Wynendale en... terug natuurlijk.
Het liep lekker dit weekend, 10 km op vrijdag, 10 km op zaterdag en 20 km op zondag, allemaal lekker vlot zonder problemen, dat heeft de burger moed.
