Ondanks alle luxe, geen Gevaudan in mijn kamer, geen WO II, geen passerend vliegtuig...vat ik toch moeilijk de slaap.
Maar s'morgens ben ik toch lekker uitgerust, klaar om Pau te ontdekken en onveilig te maken.
Onder de douche komen een aantal figuren mij terug voor de geest ...
Jeanine die dagelijks haar aziatische schaapjes op het droge brengt en zelfs ongerust de politie belt als "Boab" niet komt opdagen
Yuzi, de 40-jarige japanner die de tocht aanvat voor zijn zieke vader...
Ji Ae die hoopt dat de tocht haar moreel sterker zal maken
De 3 pélerines die dagelijks samen niet te onderschatten afstanden afleggen
De groep van 6 die mij 1 dag op sleeptouw nam en mij goed verzorgde
Serge uit Cahors die jaarlijks een interne verhuis doet om pelgrims te ontvangen
Michel, alias Dutroux...
Broekmans, de fiere gepensioneerde dokter die nu 1 dag per week vrijwilligerswerk doet en die het niet verdiende om in mijn blog zo karikaturaal omschreven te worden
En natuurlijk JP, de stijfdeftige, immer correct frans sprekende grijze fransman, het leven wat zwart inziet, die op die weken meer gelachen heeft dan in zijn ganse saaie leven, die Kendo bijna onder de knie heeft.
De lezers van mijn blog en niet in het minst de reacties die mij deden gieren...
Mijn vrouw en kids die ik morgenavond tegen mijne gilet kan trekken
Maar eerst nog een dagje PPP ... Pau, Porte des Pyrénees
Om 8.15 h zit ik al aan de ontbijt tafel, maar deze keer níet voor een klassiek ontbijt. Het verschil zit vooral in die ene croissant...ik bekijk ondertussen de folders en kaart van Pau...er staat veel op mijn programma zulle, ik heb dan ook een volle dag !
Ik verwittig het thuisfront dat ik er vandaag nog een móóíé dag zal van maken.
Ik begeef mij richting Les Halles, daar is er blijkbaar dagelijks een vroegmarkt van 6.00 h tot 13.00 h. Voor de eerste keer en op mijn laatste dag clear blue sky - check Mr Météo. Ik passeer de place de la républiue en stap de kerk binnen, neen niet uit verveling...uit interesse. Ik stel een typische religieuze stijl vast met niet meer dan 8 biechtstoelen ... biechtewaarheid. Tju die katholieken moeten zondaars geweest zijn. "Geweest zijn", want binnen in de biechtstoel ligt jaren stof verzameld. Zelf heb ik ook wel een aantal zonden op mijn geweten, maar na 3/4 h wachten zonder een priester te zien of te horen kom ik toch ook uit die ongemakkelijke harde bank.
Buiten loop ik de apotheek binnen om mijn crème solaire te kopen, brandt ze bij jullie ook zo die zon....??? Daar zouden ze toch keer iets moeten op vinden hé...
In les Halles - my cup of tea - een assortiment van allerhande verse vleeswaren, klaargemaakte gerechten - je ziet ze daar ter plaatse klaar maken - kazen, fruit & groenten, verse italiaanse pasti al dan niet gevuld, zoete turkse desserts, kleine koffiehuisjes, typische streekproducten, tapas, .... Man man dat ziet er allemaal overheerlijk uit. Je kan het vergelijken met de overdekte markt op de Ramblas maar dan iets kleiner en overzichtelijker.
Tijd voor avontuur ....de finiculaire ! Het wereldberoemde bergtreintje dat je van het station naar de avenue des Pyrénées brengt : hoogteverschil, op zijn minst 34 m, afstand toch ook wel 63 m. Elke 3 minuten gaat er eentje op en eentje af. Ik vind het leuk en bleef gewoon 36 keer zitten.... Ik loop toch nog ff het station binnen, geen speciale meldingen - ik ben er niet gerust op, wetende mijn heenreis.
Dan is de tijd gekomen voor wat cultuur het Palais de Beaumont - het winterverblijf van Henri IV - Via de Av des Pyrénées kom ik daar op uit. Terwijl ik zo rondwandel merk ik pas goed welke impact de GP heeft : overal aanduidingen, afgesloten stukken circuit, rem-rubbersporen, vangrails, enz.
Op de Av des Pyr. - ik moet zeggen werkelijk een ongelooflijk zicht op de besneeuwde toppen - drink ik mijn grand café terwijl ik geniet van zon en zicht. Op de plaque panoramique zoek ik naar de Mont Blanc... p ppffff... vergeten blijkbaar. Maar ik haal hem er zo uit - die ziet nl altijd wit. Net naast de mont Ventoux trouwens in de omgeving van het bekendste skigebied les 5 Vallées.
In het parc vh palais de Beaumont staan overal verspreid tal van onbemande lege kraampjes - getuige van het vorige GP weekend en wachtend op het volgende weekend. Bier, worst, frieten, toiletten, waterkraantjes, ....
Het is er een gezellige bedoening, mensen vleien zich neer in het gras, jongeren hangen rond,... Goed idee denk ik. Ik kies lukraak een plaats uit, toevallig net naast een mooie jonge deerne met weelderige - niets à de verbeelding overlatende - boezem en sexy hotpants. Ik denk à mijn vrouwtje thuis en neurie stilletjes Serge Gainsbours en Jane's "je t'aime moi non plus", uit gewoonte vd vorige dagen zing ik steeds luider en luider. Ze kijkt me raar aan, maar ik begrijp hieruit dat ze het wslk leuk vind.
Ik haal mijn beste frans boven en vraag haar onschuldig "moi aussi je t'aime au soleil" - ik hou er ook van om in de zon te liggen. Krijg ik daar een djoef ...die fransen zijn rare mensen zulle.
Onderussen 12.30 h, apéro tijd. De plaatselijke Pelfort blonde kost mij stukken van mensen.
En die zon die blijft maar stekken... jongens toch...op den duur steekt dat dus echt tegen hé. Inwrijven, vettige handen, alles plakt...
Ik besluit te lunchen in dezelfde resto als gistermiddag, op het place Royale onder de platanen. Alweer vooral lokale bisniesmen die hier lunchen, geen echte toeristen. Vandaag salade met spekjes, een glaasje rosé en dan cuisse de porc met aardappelen in de pel, open gesneden en gevuld met een schuimig mengels van kweenie maar zeer lekker. 16.... ne mens kan niet sukkelen..
In de namiddag bezoek ik nog het plaatselijke chateau, loop steeg in en uit. Nog steeds geen belgische krant gevonden...tja nu valt mijn namiddagprogramma in duigen ...
Dan maar op zoek naar een passend cado voor de kids...ik moet niet lang nadenken...wat is er nu typischer à frankrijk dan frans brood. Ik koop voor elk van hen een volledige baguette. Maar Ssstttt hou dat stil, ze zullen nogal rond mijn hals vliegen morgen....Voor 't vrouwtje kan er iets meer vanaf...een glaasje wijn daar kan ik haar altijd plezier meedoen....ik ken ze daarvoor goed genoeg...
Nu alle gekheid op een stokje, Pau is echt een pracht van een stad. Geen haar op mijn hoofd zou er à denken hier naar toe te komen, maar het loont écht de moeite. Het zicht op de Pyr geraak je niet beu, enkele kastelen, gezellige straatjes en pleintjes, toffe restoos, flaneren op de boulevard, leuke winkels en boetiekjes, enz. Een aanrader. Sebiet kan ik een Guide Guido uitgeven...
|
