Om 8.15 h zit ik al aan de ontbijt tafel, maar deze keer níet voor een klassiek ontbijt.  Het verschil zit vooral in die ene croissant...ik bekijk ondertussen de folders en kaart van Pau...er staat veel op mijn programma zulle, ik heb dan ook een volle dag !  

Ik verwittig het thuisfront dat ik er vandaag nog een móóíé dag zal van maken.

Ik begeef mij richting Les Halles, daar is er blijkbaar dagelijks een vroegmarkt van 6.00 h tot 13.00 h.  Voor de eerste keer en op mijn laatste dag clear blue sky - check Mr Météo.  Ik passeer de place de la républiue en stap de kerk binnen, neen niet uit verveling...uit interesse.  Ik stel een typische religieuze stijl vast met niet meer dan 8 biechtstoelen ... biechtewaarheid.  Tju die katholieken moeten zondaars geweest zijn.  "Geweest zijn",  want binnen in de biechtstoel ligt jaren stof verzameld.  Zelf heb ik ook wel een aantal zonden op mijn geweten, maar na 3/4 h wachten zonder een priester te zien of te horen kom ik toch ook uit die ongemakkelijke harde bank.

Buiten loop ik de apotheek binnen om mijn crème solaire te kopen, brandt ze bij jullie ook zo die zon....??? Daar zouden ze toch keer iets moeten op vinden hé...

In les Halles - my cup of tea - een assortiment van allerhande verse vleeswaren, klaargemaakte gerechten - je ziet ze daar ter plaatse klaar maken - kazen, fruit & groenten, verse italiaanse pasti al dan niet gevuld, zoete turkse desserts, kleine koffiehuisjes, typische streekproducten, tapas, .... Man man dat ziet er allemaal overheerlijk uit.  Je kan het vergelijken met de overdekte markt op de Ramblas maar dan iets kleiner en overzichtelijker.   

Tijd voor avontuur ....de finiculaire !  Het wereldberoemde bergtreintje dat je van het station naar de avenue des Pyrénées brengt : hoogteverschil, op zijn minst 34 m, afstand toch ook wel 63 m.  Elke 3 minuten gaat er eentje op en eentje af.  Ik vind het leuk en bleef gewoon 36 keer zitten....  Ik loop toch nog ff het station binnen, geen speciale meldingen - ik ben er niet gerust op, wetende mijn heenreis.

Dan is de tijd gekomen voor wat cultuur het Palais de Beaumont - het winterverblijf van Henri IV -  Via de Av des Pyrénées kom ik daar op uit.  Terwijl ik zo rondwandel merk ik pas goed welke impact de GP heeft : overal aanduidingen, afgesloten stukken circuit, rem-rubbersporen, vangrails, enz.  

Op de Av des Pyr. - ik moet zeggen werkelijk een ongelooflijk zicht op de besneeuwde toppen - drink ik mijn grand café terwijl ik geniet van zon en zicht.  Op de plaque panoramique zoek ik naar de Mont Blanc... p ppffff... vergeten blijkbaar.  Maar ik haal hem er zo uit - die ziet nl altijd wit.  Net naast de mont Ventoux trouwens in de omgeving van het bekendste skigebied les 5 Vallées.

In het parc vh palais de Beaumont staan overal verspreid tal van onbemande lege kraampjes - getuige van het vorige GP weekend en wachtend op het volgende weekend.  Bier, worst, frieten, toiletten, waterkraantjes, ....

Het is er een gezellige bedoening, mensen vleien zich neer in het gras, jongeren hangen rond,... Goed idee denk ik.  Ik kies lukraak een plaats uit, toevallig net naast een mooie jonge deerne met weelderige - niets à de verbeelding overlatende - boezem en sexy hotpants.  Ik denk à mijn vrouwtje thuis en  neurie stilletjes Serge Gainsbours en Jane's "je t'aime moi non plus", uit gewoonte vd vorige dagen zing ik steeds luider en luider.  Ze kijkt me raar aan, maar ik begrijp hieruit dat ze het wslk leuk vind.

Ik haal mijn beste frans boven en vraag haar onschuldig "moi aussi je t'aime au soleil" - ik hou er ook van om in de zon te liggen.  Krijg ik daar een djoef ...die fransen zijn rare mensen zulle.  

Onderussen 12.30 h, apéro tijd.  De plaatselijke Pelfort blonde kost mij stukken van mensen.

De route van de GR : 

Je moet weten dat de GR jaarlijks wat "aangepast" wordt op basis van echte omleidingen of werken à wegen e.d. Maar ook en vooral op basis van lobbywerk van bepaalde gites of Ch d H, of van bepaalde gemeentes...De chemin is een echte business hoor. In het seizoen - vanaf half april tot eind september - passeren nogal wat pelgrims op de GR en voor alle commercanten (bakkers, kruideniers, e.d.) is dat een niet onbelangrijke bron van inkomsten.  Tja een beetje zoals de Tour de France waar ook elk jaar gelobbyd wordt om elke vertrek- en aankomstplaats of zelfs passage.  Geen wonder dat de Accor groep hier brood inziet...  En trouwens de kronkels die de GR maakt, je denkt toch niet dat de pelgrims die maakten....die namen gewoon de kortste weg van dorp naar dorp ! Vertelde ik trouwens al dat er héél vroeger blijkbaar elke 20 à 30 km een prostitutiehuis was... Naar het schijnt echt waar.

Wie zijn de pelgrims ?  

Enerzijds individuelen, en dan vooral mannen, die vnl gepensioneerd zijn.  Een kleine minderheid jongeren en een andere minderheid daartussen - zoals ik dus.

Anderzijds groepen van 4 tot 10 personen, meetsal gemengd en heel vaak gepensioneerden ook, die elk jaar een stuk doen.  Zij hebben meestal iemand bij die ook het transport van bagage regelt.  

Uitzonderingen zijn koppels die het onder hun tweeën doen.

Of je het nu alleen aanvat of met 2 of in groep...that's up to you.

Snelheid ?

Mocht ik het herdoen of verder doen, ik zou mijn ritme sterk vertragen.  Nu pas - de laatste dag - merk ik hoe snel ik ging en hoeveel meer ik kan genieten als ik het langzamer aan doe.  Onbewust wou ik mijn snel ritme aanhouden of zelfs steeds verhogen.  Vandaag deed ik de 4,5 km in 55 minuten.  Morgen wou ik de 5 km in minder dan een uur proberen te vervolmaken.  

Iets trager, zou ik dan gewoon een uur later toekomen, maar wslk nog steeds als eerste - alsof dat belangrijk is....

Maar ik heb dit - denk ik - moeten ontgelden in fysisch ongemak en minder kunnen genieten van natuur,omgeving, ontmoetingen, ....

Materiaal ?

Schoenen : deze dienen zeker voldoende ingelopen te zijn.  Niet zomaar even een wandelingetje met doen.  Idem dito voor de kousen.

Koop een goede (dure.  Wwwhhhoooeeehhhaaaa) windvrije-regenvest en een goede regenbroek (beter geen overbroek) Ook een cape blijkt niet zo,makkelijk te zijn.  Vooral niet als je met een of 2 stok wandelt en alzeker niet om deze aan te trekken.

Een rugzak op maat kopen en deze gedurende voldoende stapuren - gevuld met 10 kg - ook testen zodat je weet hoe en waar je hem best aanspant.  

Alles wat je koopt en of meedoet : wegen die handel.  Elke gram telt. Dus ook de avond-schoenen,de rugzak, de slaapzak, pulls, broeken, enz

Bij overgewicht - want elke starter neemt net zoals ik meer gewicht mee want je denkt dat zal voor mij geen probleem zijn ...- geen probleem : na enkele dagen - als je toch wel wat last begint te krijgen en vooral door te luisteren naar de know en ervaring onderweg - opsturen dat postpakket....beter vandaag dan morgen.

Afstand : zelf ben 30 dagen weg geweest.  2 reisdagen (H & T reis), 1 intern transport om mijn trein te halen en 1 toeristendag = 26 stapdagen à 580 km.  Reken een gemiddelde van 20 à 25 km/dag afhankelijk van weer,de form vd dag, hoogteverschil, wegen, beschikbare slaapplaatsen, enz

Prijs : JP hield alles goed bij.  Op die 26 stapdagen komen we à een prijs voor logement van 36€.  Reken daar per dag nog 5 € extra bij voor pic nic en af en toe een apero.  De treinreis H/T kostte mij 170€.  En daarnaast heb je uiteraard nog de prijs voor kledij, rugzak, ...

Privacy : ondanks de dortoirs, het samen slapen, mannen en vrouwen door elkaar, delen van toilet en badkamer heb ik nooit - maar dan ook nooit spijtig genoeg ;-) - een blote bil, vrouw in slip of in( of nog beter ...zonder) BH gezien.  Zoals je in mij blog kon lezen was het toilet soms moeilijk voor mij.

Reservaties : in hét seizoen ttz mei en juni en dan terug in september is reserveren aan te raden, vooral als je met 2 bent en zeker indien meer personen.  Soms 1 dag vooraf, soms de dag zelf.  Er is altijd wel ergens plaats voor 1 persoon soms 2 of 7 km verder weliswaar.

Iemand - of iemand die iemand kent - die het wil aanvatten, altijd bereid....

Een résumé hoort kort te zijn, wat uiteraard relatief is...

Deze periode van 1 maand is voor mij een beleving geweest, een belefenis, een avontuur dat mij alles gebracht heeft wat ik voor ogen had. Ik heb genoten van heel veel dingen en momenten.  Ik heb gezongen, gefloten - net niet gedanst.  De natuur, de regen, de zon, nieuwe gerechten, nieuwe culturen, nieuwe mensen, ontmoetingen, afscheid nemen, stappen, de weg zoeken, vragen, delen, wachten, de sfeer, de goede raad van ervaren stappers, raad doorgeven, ...

De totale vrijheid : hoeveel stap ik vandaag ? Heb ik honger dan eet ik, wil ik verder stappen dan pak ik mijn zak op en vertrek.  Slaap ik in een gite of in een Ch d H ? Stop ik hier voor un grand café of niet ? ...

Heb ik iets gemist ?  Mijn allerliefste vrouw, maar strax meer daarover.  Ook de kids - maar zij mij minder ;-)

Ik haal mij anders weinig dingen voor de geest die ik gemist heb...

Ik heb wel téén en tander moeten opgeven zoals een (groot) stuk privacy en wat confort 

Maar laat mij wel wezen : ik heb mij alle dagen - zelfs tweemaal daags - kunnen douchen (op 1 keer na met warm water), ik heb alle dagen warm gegeten (op 2 keer na lekker tot zeer lekker), ik heb nooit koud gehad, ik had alle dagen een bed, alle dagen gezelschap, ik heb mij nooit eenzaam gevoeld alhoewel ik  - naar het eind toe vooral - veel alleen geweest ben, ik heb nooit schrik gehad, de sfeer was alle dagen anders, evenals de weg, het uitzicht, de omgeving, de natuur, de ontmoetingen, ...

Ben ik nu mezelf tegen gekomen zoals velen mij zeiden ?  Bbbwwwwaaaa niet echt vind ik.  Ik hou wel in mijn achterhoofd dat ik toch zal proberen om (nog meer) ook anderen hun doel te helpen bereiken.

Is dat nu iets dat ik iedereen zou aanraden ?  Neen !  Voor een dergelijk avontuur moet je "klaar" zijn, de tijd moet er rijp voor zijn.  Maar als je het zou overwegen, altijd bereid om je verder te helpen.

Een ander gaat misschien benji-jumpen, valsschermspringen, met een ferrari op circuit rijden, fietsen in de alpen, kanovaren in Denemarken, lesgeven in Nepal, 1 maand werken in Afrika, enz. Ieder zijn uitdaging...

En dan beste lezers wens ik nog zeer uitdrukkelijk en uitgebreid mijn vrouw te bedanken voor de héél positieve ondersteuning die ik van haar dagelijks mocht ondervinden tijdens mijn avontuur.  Ik heb haar een aantal keren in mijn blog - weliswaar onder bedekte termen & incognito - vernoemd en bedankt.  Maar vrouwlief je was gewoon REUZE ! Voor mij was het makkelijk, ik ging een "mijn"-avontuur aan, maar jij bleef tenslotte achter met alle dagelijkse zorgen.  Ik kon jou altijd bellen.  Maar aangezien mijn toestellen allemaal op vliegtuigmodus stonden kon jij mij niet zomaar bellen....

Jouw heel positief verwoorde, korte berichtjes waren voor mij meer dan voldoende om te weten "dat het goed was" .... Steed benieuw naar mijn verhalen !

De mensen die reageerden wil ik ook bedanken, die reacties waren mijn enige vorm van communicatie - uitgezonderd met het thuisfront - en het was voor mij hhhhééééllll leuk om af en toe iets te lezen.  Ik heb redelijk veel geglimlacht en ook soms meer dan dat....

Deze nacht niet goed geslapen...cfr hiervoor gisteren nog.

JP staat op 6.30 h, ik sta mee op om die laatste keer ons samen klaar te maken,,hij om te stappen, ik,om in te pakken en weg te wezen...

Klassiek ontbijt.  JP en alle anderen maken zich stapklaar voor een volgende trip.  Zelf verlaat ik vandaag echt le chemin... Om 7.40 h is het zover, ik ga nog mee tot op straat om hem de weg te wijzen - hij is de vorige dagen een aantal keer fout gelopen, weliswaar altijd maar kleine stukjes.  Het ga je goed buddy.  Le chemin ne sera jamais comme avant...

Raar, ik blijf alleen achter in de gite...ik heb tenslotte nu een zee van tijd.

Ik wandel op mijn dooie gemakje naar Aire, toch ook wel 2 km....de laatste wit-rode streepjes volgen... hier liep JP daarnet ook nog, en Philippe, Gaël, Ji Ae, Yuzi, en zo vele anderen....

Aire sur l'Adour is een gezellig stadje aan...... de Adour een vrij brede rivier.  Het is voor mij een typisch stadje om ff een voormiddag in rond te lopen, niet meer, niet minder.  Gelukkig gaf JP mij die raad om vandaag nog naar Pau door te reizen.  Gisteren heeft hij mij ook geholpen om de metro in Parijs te nemen van station Montparnasse naar gare du Nord.

Eerst ga ik naar het office du tourisme waar ze mij helpen om de bus naar Pau te nemen en een hotel te zoeken niet ver vh station in Pau.

De bus vertrekt om 11.39 h à het office du tourisme.  Ik heb nog meer dan anderhalf uur.  Aire is 2 straten groot dus die loop ik 2 keer af. Ook hier valt mij op hoeveel leegstand er is à winkels - net als in alle andere kleine en grotere stadjes trouwens.  Uit pure verveling ga ik een kerk binnen, volg ik tot net buiten de stad de GR 65, pelgrims passeren mij, ...

Ik geniet van un grand café met een laatste sigaret uit het pakje van 20...de zon schijnt en steekt zich regelmatig weg achter regen- en andere wolken.  Ik maak gebruik vd openbare toiletten à la Turcq maar deze zijn hier veel minder proper dan in de piepkleine dorpjes hoor.

Tegen 11.15 h sta ik klaar à de bushalte.  Algauw komt al het andere volk toe... ttz 1 jonge kerel.  11.45 h, nog geen bus ... tja ik maak me geen zorgen, we zitten tenslotte in la douce France.  12.00 h, nog geen bus gezien.  Est ce normal Monsieur le jonge gast ?  Sais pas, c'est ma première fois que je prends le bus.  Ik terug naar het office du tourisme ?  Hm hm, pardon is da normaal ?  Ja maar mijnheer wij zijn de SNCF niet hé.  Neen neen sorry maar er zijn toevallig geen stakingen ?  Niet dat ze weten.  

12.15 h nog geen bus ...ik dus terug binnen.  Jamaar wij hebben de GSM nr toch niet van die chauffeur ...jamaar kan je mss eens informeren bij de SNCF ?  Pendant les heures de midi ?  Impossible...

12.25 h ...oef eindelijk.  Ik betaal 9€ en zoek mij een lege plaats tussen de andere 3 reizigers.

Mijn appel van eergistern komt mij goed van pas om die eerste honger te stillen.

Tegen 13.30 h kom ik aan in Pau, aan het station.  Het station is van grootte vergelijkbaar met Brakel en Kruishoutem....of Oudenaarde dan toch.  Het eerste dat ik zie op de infoborden : er worden vertragingen aangekondigd voor zaterdag en zondag.... Hhheeeelllppp.  Ik informeer mij direct of er vrijdag al kans is ... Ze bevestigen mij van niet... Cross the fingers !

Van het station vertrekt een finiculaire naar het centrum - zo een berg-treintje om precies 56 m te overbruggen...wwwwaaauuuwwww wat een attractie !   Ik neem het aangrenzende wandelpad.  Overal aankondigingen van de GP de Pau.  Tju ik was dat vergeten, dat stond in de Oudenaardse streekkrant nochtans aangekondigd, die wereldbekende GP.  Het gaat om een straatcircuit in Pau voor allerhande wagens waaronder ook de formule 3.  Paddocks zijn ingericht, wit-rode autobanden bakenen het parcours af, VIP standjes, ...  Ik zie omleidingsbordjes om het station te bereiken...ik check de datums : het gaat om vorige week vrijdag, zaterdag en zondag en komend weekend zaterdag en zondag.  Dus ik zou er net niet in zitten in dat gebruis, stel je voor...

Het eerste pleintje dat ik tegenkom - place royale - vind ik een gezellig terrasje onder de platanen, hier geen toeristen maar bisnieslui...hier moet ik zijn !  Ik installeer mij en bestel een dagschotel te nuttigen à 16€.  Salade crevette met sauce Simonne.  Ik vrees dat ik hier van die taaie rose garnalen ga krijgen, maar neen,  het blijken scampi.  Lekker fris.  Gevolgd door een heerlijke poulet de la ferme, sauce citron met tagliatelli ! 

Tis ondertussen 14.30 h en mijn hotelkamer zou beschikbaar moeten zijn.  Ik vind deze algauw want het hotel bevindt zich midden in het centrum van Pau - een zijstraat van de meest commerciële straat. Hier zijn de prijzen uiteraard niet te vergelijken met deze vd voorgaande maand.  We zitten dan ook in Pau en ik mag blij zijn iets gevonden te hebben gezien de GP.  Mijn kamer is wat sjofel, maar ik ben ondertussen téén en tander gewoon.  Een eigen bed, geen andere mensen op MIJN  kamer, een eigen badkamer met eigen toilet, met handdoeken, lakens, een kast, een tafeltje en stoel, plaats, ....wat zou ik klagen...

Ik gooi mijn spullen af en trek de stad in om ff te wandelen.  Wel zo alleen in een stad... Tis danny zulle.  Alleen stappen, no problem. Alleen toekomen in een dortoir...heerlijk je kan je wassen, op je bed rusten en druppelsgewijs komen normaal andere pelgrims toe.  

Maar hier zo alleen rondlopen... Bbbbrrrr niets gezellig aan jong.

Nochtans Pau lijkt mij tof.  Je hebt hier een schitterend zicht op de Pyreneeën, veel winkel-wandelstraten, veel schoon volk, standjes vd GP, enz.

Tegen 18.00 h loop ik mijn hotel uit en strui wat rond in de autovrije straten.  Ik installeer mij op het centrale plein op een terras en bestel mij na 17 minuten geduld dan toch een Kronenburg van tvat.  Watching people...

Ik overweeg om iets te gaan eten.  Echt grote honger heb ik nog niet, misschien een salade of pizza ergens ?  Ik kuier verder naar een wat afgelegen gedeelte, en kom terecht in de plaatselijke rues des bouchers.  Restootjes met terrasjes buiten, maar nu de zon stilaan wegebt is het daarvoor toch wat koud.  Op het eind zie ik een pleintje waar blijkbaar wat gaande is.  Allerhande kraampjes, een klein podiumpje, franse chansons gebracht door een solitaire zanger.  Lijkt wat op 11 juli viering rond CRvV.  Het is blijkbaar europadag.  De kraampjes worden bevolkt door allemaal verschillende landen die zich willen promoten aan de hand van folders maar en vooral door zijn typische hapjes.  Ik meng mij onopvallend tussen het publiek en wieg lichtjes mee op het ritme van de muziek, mijn heupen doen plots niet meer pijn, mijn benen houden het ritme erin en ik begin zowaar te heupwiegen, mee te dansen zelfs...  Ze moeten denken dat ik al jaaaaaaren naar dit event Kom en dat een echte Pau'er ben.  Het enige waar ze mij als toerist mss zouden kunnen aan herkennen zijn mijn sandalen met de witte kousen, strak en hoog opgetrokken - ahja deze heb ik tot nu gespaard, onderaannin mijn rugzak, dus ze zijn echt spierwit - mijn eeuwige pet, mijn flashy afgewassen short - do you remember ... - en mijn openstaand hemdje waar mijn weelderig bosthaar uitpuilt.

Ik ga alle 10 de kraampjes af, maar neen België blinkt uit door zijn afwezigheid !  Ik start met een spaanse ommelet, ik vertel de dame dat dit overheerlijk is en voor dezelfde prijs van 1 € biedt ze mijn een tweede aan.  We spreken over tapas hé mensen.  Bij de italianen koop ik mij 2 bruschetta's, de duitsers bekoren mij met een duits zwaar biertje, de portugezen overweldigen mij met een gefrituurde tapas van varkensvlees, het zweedse knöktebrot laat ik mij ook welgevallen en dan nog iets van nog een ander land.  Man ik had niet veel honger maar voor 8€ of zo heb ik hier meer dan genoeg gegeten.  Ondertussen is de franse chanssonier vervangen door een spaanse sombrero-groep.  Na een klein uurtje wandel ik hier weg want de engelse dessert blijven lachen naar mij...dat zal mijn gewicht volledig in de knoop brengen maak ik mijzelf wijs.  

Ik loop de richting uit van mijn hotel maar neem een andere weg.  Even verderop totaal andere kraampjes met dubbel zoveel aanbod van vanalles en nog wat.  Hier staat veel meer volk : warme hapjes, koude tapas, wijn in al zijn kleuren en smaken (en centen wslk), bier, cocktails, enz.  Ik loop er even door maar dat zal voor morgen zijn zulle.  Dit was echt iets voor Enjoy ! 

Terug in mijn hotelkamer - die à de straatkant op het gelijkvloers ligt, rechtover een pizzeria - kan ik gewoon in mijn eigen badkamer alles gebruiken zonder te hoeven wachten tot wanneer ze vrij is, terug lakens op bed, TV op kamer, wifi, ontbijt tot 10.00 h.  Ook de stopcontacten kan ik vrij gebruiken, in de gites is dat elk op toer GSM opladen, dat is dus confort !

Ik probeer de TV, tiens geen VRT ?  Tjonge toch, ik kan dus Thuis niet zien ... Zou André nog steeds te doen hebben met Simonneke die haar kind afgestaan heeft à Madame Praline zonder dat vette Swa van iets weet ? 

Deze nacht bij Kiki en Gerard in de kamer geslapen, voor zover ik alles in de gaten heb kunnen houden, zijn ze braaf geweest...

Om 6.45 h kruip ik mijn bed uit, Kiki en Gerard zijn ook al wakker, en neem ik mij een verfrissende douche.  Tegen 7.00 h zit ik als eerste à tafel en komt de duitse dame mij vervoegen.  Gezellig ff bijkletsen im Deutsch.  Zij maakt gebruik van de "mal postale".  Dat is een service - beschikbaar over de ganse route en vanuit elke gite - om de bagage te transporteren.  Zelf maakte ik hier ook de 3° dag al eens gebruik van.  Maar deze dame heeft - via een organisatie - alles vooraf geboekt en betaald.  Dus elk verblijf, maaltijd én transport is vooraf geregeld.  

Tegen 7.30 bind ik opnieuw mijn rugzak om, neem mijn picnic zakje van hieruit mee en vertrek.

De eigenaar heeft goed uitgelegd hoe we de GR verderop terug vervoegen.  Gisteren hebben we een heel stuk kunnen afkorten om zijn gite te bereiken en vandaag is dat niet anders.  Ik schat dat ik ongeveer 2 km uitspaar.

Het weer valt goed mee, dus de - ook iets te grote ? - short heb ik aangetrokken, de anorak schik ik vandaag niet af te schrijven...

De GR trekt net zoals gisteren door de velden, bossen en valeien.  Heerlijk, genieten van mijn laatste echte stapdag.  Ik zing en fluit bijna de ganse tijd.  Ik loop alleen dus ik werk niemand op de zenuwen met mijn schril fluitconcert.  Laatste stapdag omdat er vanuit Aire sur l'Adour een verbinding is naar Pau waar ik vrijdagmorgen mijn trein moet halen.  Ik zou nog 1 dag verder kunnen stappen, maar dan zou ik ook moeten terugkeren naar Aire, via taxi, dus liever niet.  Dan maak ik er maar een toeristendag van in Aire.

Na goed 10 km, het is ondertussen 10.30 h, kom ik a een kleine hameau, Lelin-Lapujolle, een kerk annex mairie met wat pic nic tafels.  Voor mij belangrijk want waterbevoorrading.  Er zijn propere toiletten - alweer chapeau hiervoor - waar ik dankbaar gebruik van maak.  Haha wie komt daar aangereden net als ik wil vertrekken, de voorpost vd groep van 6.  Zij hebben hier ook het ideale plekje gevonden om hun metgezellen te verwennen met een pic nic.  Zij hebben daarnet blijkbaar enkele kms eerder een stortvlaag gehad...hier drupplet het quelques petits grains...We ambrasseren elkaar een laatste keer... en ik zet mijn trip verder, de velden en bossen in...nog een kleine 10 km om volop te profiteren.  

Mijn been voel ik niet meer, mijn rug is nu echt veel beter.  Ik vrees dat ik eerdere dagen te vlug gegaan ben.  De 3 vorige kalme dagen hebben mij deugd gedaan !  

Na enkele kms volg ik  - alweer - de oude spoorweg gedurende 3 km, tot net voor het binnenkomen van Barcelonne du Gers.  Vandaag kijk ik wel regelmatig achterom want JP moet zeer kort achter mij zitten.  Vanavond slapen we - zonder voorafgaandelijk af te spreken - in dezelfde gite annexe Ch d H.  Met zijn onnavolgbare marse Afghane verwacht ik dat hij mij voorbij raast als een trein....niet dus.

Ik kom net vóór13 h aan in het troosteloze Barcelonne, die als voorstad kan gezien worden van Aire.  Ik vind een al even troosteloze herberg op de hoek van de grande place en drink er un grand café.  Kan ik hier een dessert krijgen ?  (Beeld u in dat ge dat zout vragen in den Adriaan ?). Neen , maar als ge u haast, de bakkerij sluit om 13 h.  Ik zet het op een loopje en trakteer mezelf op een flantaartje.  Ik doe er een tweede bovenop, want ik verwacht elk moment mijne copain JP.  Ik stuur hem een sms om te zeggen waar ik zit. 

De barmeid, Nathalie, net niet knap, vraagt mij om iets te schrijven in het livre d'or.  De enige klant, de lokale dronkaard - die mij doet denken à....tja à wie allemaal.... - spreekt mij aan. Van waar kom je, waar ga je naar toe en alle andere klassieke vragen.  Ik neem een tweede grand café want Nathalie sluit sebiet, ze moet haar hond uitlaten....gene zever hé ! 

Om 13.30 h begeef ik mij naar mijn gite even verderop.  Ze openen pas om 15 h maar ik kan mijn spullen al afzetten en er zijn zitplaatsen.  Wie zie ik op het pleintje bij zijn dikke 4 X 4 mercedes ??? Inderdaad, Broekmans alias le médecin.  Neen toch... Zij hier ook ?    Ik verstop mij net niet...enfin hij merkt mij niet op en ik glip de tuin vd gite binnen.

Ik haal mijn eipad uit om te bloggen en na 10 minuten komt de 2° pelgrim toe....JP !! Oh wat zijn we beiden content om elkaar terug te zien.  We hebben natuurlijk veel te vertellen à elkaar.  Echter wat blijkt...JP weet alles al...hij heeft een paar keer in dezelfde gite als ik geslapen en ze herinneren zich mij allemaal levendig als "le belge".  Ook bijna alle pelgrims die hij passerde kenden mij.... a aa oui Hido, le belge...Het dokterskoppel, de groep van 6, ...

Het is echt een hartelijk weerzien, sans toi ... Il y a quand même une différence, je régole beaucoup moins....  We slapen uiteraard in dezelfde kamer...

Onze kamer is net groot genoeg voor 2 bedden, 1 stoel en is 1 zo-groot-als-een-stoel-grootte-kast.  Onze voeten raken elkaar et niet.  Onze deur is alweer een gordijn, dat is ook de afscheiding met de kamer naast ons...

De douches en toilet is proper, beneden is een grote zitkamer met TV en een inloopkeuken met alles erop en eraan.

We eten in het huis samen met 3 franse dames - waarmee JP al een aantal keer de gite heeft gedeeld en een koppel dat elkaar leren kennen heeft op de chemin en dus al een aantal dagen samenloopt, maar zonder een koppel te zijn.  

We starten met een wat rare combinatie zijnde een stuk paté en een gevuld eitje met tonijn.  Nadien volgt een lekker krokant gebakken kippebil met gratin patatten (Burtel iets voor jou zulle...) , zonder groenten weliswaar.  Dan stukje (lokale ?) brie en dan kies ik voor een ijsje, wat toch al bijna een eeuwigheid geleden is...

Voor dit demi pension betalen we 32€.  Ik moet iets meer betalen want ik neem de wasmachine voor mijn rekening (ik JP deze nog terugbetalen vd laatste keer...vergeten) en ook de 2 pinten.  Komt dus op 37€...

JP raadt mij a om morgen niet in Aire te blijven maar naar Pau al te gaan.  Daar is meer te doen en te zien dan ocharme in Aire.  Dus ik overweeg change plans.  

Tja ik had hier à de gastvrouw al gezegd dat ik 2 dagen zou blijven... Bon ik dissel dus maar al een verhaal op dat mijnen andere copain ook naar Aire zou komen morgen, maar dat hij nog niks laten horen heeft van zich en dat we elkaar elke middag of avond bellen, maar dat hij ofwel geen netwerk heeft ofwel dat hij mss al in Pau zit en dat ik tot morgenmiddag wil wachten enz enz.  

Enfin morgenvoormiddag ga ik naar het office du toerisme van Aire (want ik zit nog in Barcelone sur Gers, maar dat is amper 2 km verder - piece of cake) om te kijken of ze mij een hotelleke kunnen vinden en dan neem ik de bus naar Pau in de loop van morgen.

Het is echt wijs om nog eens een avond door te brengen met onze vriend JP, wat herinneringen ophalen, we hebben ook via FB contact gehad met Ji Ae die ondertussen al meer dan 30 km verder zit.  JP zal ze wslk niet meer inhalen. Hij heeft toch nog wat last hier en daar.

Tegen 21.00 h zitten we in ons bed, JP moet nog ff wakker blijven want zijn vrouw kan hij maar bellen na 21.30 h, ze werkt in de sociale sector en heeft soms avonddienst...

Tegen 22.00 h gaat het licht uit, maar ik kan de slaap niet vatten...alle gedachten, ervaringen, herinneringen vd laatste maand haal ik voor de geest en wil ik precies een plaats geven, maar dat gaat niet....ik lig vlak onder een klein dakraampje en ik zie zo waar de Grote Beer in de sterren....toeval....???

Morgen zal een gans ander verhaal zijn zulle...mss vertel ik jullie wel de geschiedenis van Pau....

Read me !