Douche en klassiek ontbijt.  Ik maak koffie voor de groep van 6.  Ik vertrek tegen 8.15 h.  Mijn rugzak laad ik in de auto, ik geef mijn telefoonnummer door zodat ze mij strax kunnen doorbellen waar ze pic-nicen... Makkelijk, toch ! De groep van 6 is nog volop aan het ontbijt...ik vertrek dus alleen.

Ik moet ff zoeken naar de GR, vanop de weg gaat hij recht de velden in.  De paadjes slingeren zich door de velden, de akkers, de wijngaarden, naast beekjes, over beekjes, langs bospaadjes, .... Enfin door het landschap.  Het weer valt opnieuw niet echt mee, dus ik heb mijn regenbroek dan maar aangetrokken.  Ze moet dringend gewassen worden, want à de onderkant van de pijpen hangt wel wat vuile modder, maar dat zal voor ....later of thuis zijn.  In feite ideaal wandelweer : zeker niet warm, ik zie de ganse dag geen regen, zweten doe ik ook niet....

Een boer is bezig zijn oude wijnranken machinaal aan het lostrekken.

Na enkele kms beent de schoonbroer van het dokterskoppel - Hubert - mij bij.  Hij is landbouwingenieur van opleiding met specialisatie vignoble, maar reeds enkele jaren met pensioen.   Het dokterskoppel is uiteraard ook in aantocht.  Hij vertelt dat hoe ouder de wijnranken hoe beter de wijn, maar na 50 à 70 jaar dien je ze te vervangen.  Hij laat mij ook weten hoe ze de flocq maken : 2/3 druivesap en 1/3 Armagnac.  

Hij stapt iets vlugger ...dus we verlaten elkaar...zomaar.

Na dik 11 km, het is ondertussen 11 h kom ik aan in Manciet waar ik een grand café drink in het enige café.  Hier moet ik wachten want ik heb nog geen telefoontje ontvangen en ze gingen pic-nicen net na Manciet.  Mijn been ? No problem, mijn rug die voel ik wel nog steeds. Maar laat ons wel wezen zonder rugzak is het heerlijk wandelen.  Ik neem bvb verbazend veel foto's, enfin veel...  Het ongemak : stappen met een liter water in mijn hand, een 1/2 l fles water in mijn jaszak (gezien de prijs heb ik 2 zakken....) wat mondvoorraad en een energiereep (je weet maar nooit).

In het café zit de oude Ier zijn eerste ontbijt te nuttigen.  Wie zie ik daar aankomen in de verte ????  De afgebleekt donkerblauwe flashybroek van de dokter !  Eh bè tiens Guido....et ton sac ?  Enfin als men u iets op de chemin aanbiedt moet je het niet onmiddellijk weigeren...  Hij kijkt mij aan met een blik van "ha maar wij zijn de echte pelerins zulle...mét sac à doc..."  Je m'en fous, moi.  Het valt mij nu pas op dat hij zijn scoutssjaaltje om heeft, als een relikwie draagt hij dit fier om zijn hals. Un vrai scoet, tiens. Wat zou zijn totemnaam geweest kunnen zijn ??? Graag enkele suggesties, dan vraag ik het hem....

"Ha ja Guido, wij doen soms ook de gewone dingen des levens hoor..."  Oui oui docteur.

Zij kopen zich in de bar een sandwich, de dokter bekijkt het broodje met een meewarige blik, doet het open om de jambon te inspecteren en vraagt zijn vrouw : is dat een sandwich ???

Oef, ik ontvang een SMS dat ze een picnic tafel gevonden hebben net buiten Manciet.  Ik vertrek en vind de voorpost enkele 100 m verder in hun wagen.  Ze vragen of ik nu al wil eten of wacht op de groep.  De groep laat zeker nog 3/4 uur op zich wachten dus met beschaamde kaken vraag ik of ik toch al kan eten.  No problem.  Ze halen allerhande (t)upperware dozen uit, zelfs een tafelnapje... Ik krijg een bord, vork en mes et voilà sers toi.  Rijst met maïs, koude patatjes met mayo, gebakken worstjes, brood en een halve tomaat.  (Geen wijn of vis vraag ik onbeschoft  ?  - grapje). Den eerste keer dat ik 's middags zo eet.  Wijs !  

In de winkel daarnet heb ik wat koekjes gekocht als dessert, ter compensatie.  Voor ik vertrek geven ze mij nog een appel mee.  Man man heb ik chance ....

9 km om in Nogaro te komen, terug door velden en wijngaarden, dwars de Gers door.  Akkerbouw wordt hier afgewisseld met veeteelt en wijnbouw.  De weggetjes liggen er droog bij.  Onderweg kom ik opnieuw een eenzaam kerkje tegen.  Hier nemen het dokterskoppel, met Hubert en het franse koppel waarmee ik 2 dagen geleden de kamer al deelde hun lunch.  Mr le docteur zit beteuterd zijn harde broodje te nuttigen... Ik blijf niet lang en stap rustig door.  Mijn been houdt het nog steeds, mijn rug wordt precies ook wel beter.  Ik vermoed wat overbelasting van mijn linkerkant.  

Tegen 13.30 h haal ik Nogaro, ik zou hier nog een koffie kunnen drinken maar ik ben hier niet wild van het stadje.  Ik doorkruis het en vat de laatste 2 km aan.  

Ik hoor in de verte auto's racen...er is hier een circuit blijkbaar waar bijna alle dagen ofwel races ofwel trainingen ofwel teambuildings plaats hebben.  Het circuit de Nogaro.

Tegen 14 h nader ik onze gite L'Arbladoise.  De voorpost kruist mij met de auto en houdt even halt.  Ze gaan nog wat boodschappen doen en komen dan terug om de wagen te openen waar mijn bagage in zit.  OK.

Christian en zijn vrouw ontvangen mij ondertussen op het terras.  Een prachtig groot huis, bakstenen met op de hoeken witte arduinachtige stenen.  Schitterend.  In de tuin de gites, mooi omwalst met bloemen, planten, palmbomen, zwembadje, ...

De boodschappen blijken toch iets langer de duren...

Tegen 16 h komen ze toen en kan ik mijn rugzak uitladen.  Uiteraard help ik als gentleman om alle valiezen uit te laden.  Ik neem vlug een douche want de groep is in aantocht.  Ik doe geen was vandaag om de badkamer niet te lang te gebruiken.  Tevens laat het weer het niet toe om alles vlug te laten drogen.  Dat is voor morgen dan wel.  

Tegen 16.30 komt de rest vd groep toe.  Beeld u in 5 dames en een heer die samen horen en dan ik.  Eerst thé voor iedereen met koekjes, chocolade, cake, ...

OK de kamers verdelen : ik slaap in de kamer vh koppel, de andere 4 dames nemen de andere kamer.  

Daarna komt nog een andere groep van 8 toe die de andere gite en Ch d H innemen.  Strax zitten we met z'n allen à een reuzegrote tafel : ik stel voor om samen te zingen ...... tiajaja tiajaja tiajaja ho....

Morgen laatste echte etappe van 24 km naar Barcelonne du Gers, aanpalend à Aire-sur-l'Adour...

Toen ik deze middag meer dan een uur aan het kletsen was met de gastvrouw, leek het alsof zij alle tijd vd wereld had, terwijl ze potvolkoffie voor 15 man moest koken vanavond..... Als wij thuis ocharme 5 invitées hebben zijn we van de dag ervoor al bezig met voorbereidingen, mis en place.  De dag zelf dan - licht geagiteerd - nog vlug hollen naar de winkel om die vergeten bol look, enz... Klinkt bekend in de oren ???

19 h aan tafel, samen met de groep van 6, een andere franse groep van 7, één eenzame duitse dame van - ik schat - boven de 72,5 en ikzelf.

De andere groep heeft deze duitse dame al verschillende keren gekruist en in dezelfde gite verbleven.  Telkens hebben ze haar een aantal vragen willen stellen, maar aangezien de dame in kwestie geen joot frans verstaat of spreekt was ik dé traducteur van dienst.  Mijn duits, beste lezers is om te gieren, maar iedereen vind het natuurlijk fantastisch dat ik 4-talig ben .....

Dus ik kan gans de maaltijd modereren : waar gaat ze naar toe, van waar komt ze, waar woont ze, vond ze het gisteren een mooi hotel, is ze niet moe, waarom stapt ze alleen, is het eten lekker, ...Luc77777. Hhhheeeelllllpppp.

We starten met een methode champagnoise met une goute d'Armagnac, gevolgd door stevige dikke groentesoep.  Dan een varkensschotel in de rode wijnsaus en dan een oven-appel-gebakje.  Voor dat alles incl mijn pic nic voor morgenmiddag betaal ik 42,5€.

Na de maaltijd vertelt onze gastheer de geschiedenis van de voie historique, waar ik niet alles van begrijp.  Mmmaaaarrrr de duiste dame die haar vertaler gevonden heeft vraagt om dat alles kort te vertalen.  Zu schwerig und ich habe auch nicht alles/nicht zoviel begriffen.  Dan nog een korte geschiedenis over het huis waar ik wel alles van begrijp.  Gebouwd door een wijnbouwer in de jaren 1800 en, gedurende 3 generaties.  Dan verkochta particulier die goed draaiende resto begonnen is, dan verkocht en resto teloor gegaan.  Via nog wat tussenpersonen sedert 2001 acceuil pélerin.  Voila.

Gisteren hadden ze hier blijkbaar een internationaal gezelschap à tafel....een koreaanse met 2 fransen....én later in de namiddag kwam nog een japanner aangewaaid...blijkt Yuki te zijn - pas nu horen we zijn echte naam Yuzi...

Om 21 h in mijn bedje, samen in de kamer met Kiki en Gerard...qui je surveille...

Cu all

Na het ontbijt loop ik eerst langs bij de bakker waar ik het kleinst mogelijk "pain francais" bestel.  De verkoopster kijkt mij nogal verbaasd aan...pain francais ?? Allé zeg une petite baguette is ook goed, tis tenslotte zondag...Rechtover is de beenhouwer en daar ga ik mij ....een stuk kaas halen.  Zou zijn norsheid daarmee te maken hebben ?  Enfin om 8.15 h stap ik het strijdtoneel in, zoals a mezelf beloofd doe ik het vandaag rustig à, remember mijn linker kuit-scheenbeen. Het is ocharme 17 km, dus ik heb tijd zat.

De GR loopt hier door het stadje, dus zoeken hoeft niet.  

Net na mij vertrekt ook het dokterskoppel met schoonbroer.  Sta mij toe de dokter ff - weliswaar karikaturaal - te beschrijven : zijn iets te grote, wijd zittende afgetrokken blauwe short doen mij vermoeden dat dit zijn "tuin-short" is waar hij elke 14 dagen op zondag getrouw zijn gras met maait, uiteraard met de laatste nieuwe zitmaaier.  Zijn stapschoenen zijn duidelijk niet nieuw. Hij is op stap, dus een T-shirt met wat kleur moet kunnen, donkerblauw dus....  De rugzak past hem evenmin zeer goed.  Nochtans gisterenavond was hij ook heel casual gekleed hoor.  De andere donkerblauwe short met daar boven een hemdje en - oh jee - daaronder een strak zittend zwárt onderhemdje.  De schoenen .... zo van die stoffen blauwe, jong ogende schoenen mét .... uiteraard de obligate witte tenniskousjes.  Als hij de trap beneden komt, kijkt hij mij à met een blik van "Tiens Gido, wij zijn soms ook gewoon maar mensen hoor"

Goed, ik was vertrokken...ik loop naast een rivierbedding, dus alles plat.  Ik hou mijn tempo zeer traag.  Mijn been voel ik niet, mijn rug laat zich wel al voelen, maar niet om naar huis te schrijven.  Enkel om te bloggen....

Na enkele km volgen we gedurende 1 km een oude spoorwegbedding.  Ingebed in het landschap, beide kanten met bomen en planten afgezoomd.  De liaan-achtige planten hangen over het pad.  Waarom hebben ze hier in godsnaam ooit een trein laten rijden ????? Joost en God mogen het weten, maar ik kan er mij niks bij voorstellen....

Ik loop vd bedding weg, recht een wijngaard door.  Nu pas loop ik echt door "wijngaarden".  Het begint lichtjes te regenen, echte druppels maar nog niet te veel. Na enkele minuten overweeg ik een eerste keer "un tour magic" uit te voeren.  Iets waar ik al lang voor vreesde maar tot op heden steeds kunnen uitstellen heb.  Ik ga mijn short inwisselen voor mijn regenbroek.  Ik heb daar al veel over nagedacht hoe ik dit zou doen zonder dat alles nat wordt.  Idealiter heb je een afdak, maar midden in de natuur is dat nu niet elke 267 m beschikbaar.  Aaahhh ik passeer een huis....niemand in de buurt ?  Tju geen openstaande garage of schuur à de straatkant ...dan maar gewoon op straat.  Rugzak open, luchtdichte kleerzakken open, tju tis den andere luchtdichte za waar mijn impermiable broek in zit.  Regenbroek uithalen, schoenen uit, plasticzakje op de grond om met mijn kousen op te staan, short uit, regenbroek aan, schoenen terug aan, short in rugzak, ...enfin een heel gedoe. Maar tis gelukt en ook nodig want het regent zo toch nog een half uurtje.  Ook het dokterskoppel trekt de flashy donkerblauwe regenjasjes aan....

Na 10 km passeer ik het onooglijk kleine kerkhof van Lamothe, daar vul ik mijn 2 flessen terug op.  De eerste 1,5 l is op.  Er resten mij nog dik 7 km naar Eauze, en die 7 km worden afgelegd op het verdere deel van de voie ferrée.  Niet leuk, altijd rechtdoor, geen afslag, geen bochten, geen hellingen, ik kruis 2 eenzame loopsters en een oudere dame.  Ik passeer verder het oude stationsgebouw van Bretagne d'Armagnac, zouden hier ooit mensen op of afgestapt zijn ??????

Soms is het pad ingebed, soms loopt het op een verhoogde tallud.  Maar dit is het minste leuke stuk tot hier toe.  Naar mate ik over de 12 à 13 km kom voel ik alweer een lichte pijn in mijn linkerbeen.  Nochtans hou ik mijn tempo traag.  Getuige, ik kom aan ter bestemming dus na 17 km om 12.15 h.  Dat is gemiddeld dik 4 km/h.

Ik loop Eauze binnen, zondag, dus le grand calme.  Op het plein voor de kerk 2 café, hotel, resto.  Er is nog een bakkerij open waar ik mij een stuk appelcake en een ice tea peche koop.  Het broodje van deze morgen en mijn stuk kaas eet ik op voor de kerk in een waterzonnetje.

Net na mij komt ook de doktersvrouw met schoonbroer toe.  De dokter zelf is wat achterop geraakt.

Aan de kerk spreekt een oude oude man ons aan.  Hij heeft onmiddellijk gezien dat wij niet van hier zijn vertelt hij... clever... Zelf is hij al generaties van dit kleine dorpje, vroeger waren hier veel meer winkels vertelt hij, maar het jonge volk trekt weg uit die kleine dorpjes,....Maar waarmee kan ik jullie helpen.  Wel ik moet naar gite chez Nadine.... Een hele uitleg om tot de conclusie te komen dat ik de ene straat moet inlopen, aan kruispunt oversteken en voila.  Toch 700 m vd GR weg zulle.  Het dokterstrio verblijft in hotel de france - hoe kan het ook anders - dat zich op het plein bevindt.

De gite bevindt zich in een eenvoudige chalet waar de kelderverdieping - die uitgeeft op de tuin - ingericht is.  3 slaapkamers voor 8 personen in totaal.  Badkamer is netjes en confortabel ingericht.  De bril vh toilet is origineel beschilderd in een tekenfilmfiguurtje waarvan de naam mij ontsnapt.

Ik ben alweer de eerste pelgrim.  Zoals steeds douche en wasje.  Echter mijn wasje is vandaag zeer beperkt , enkel de slip was ik.  Voor de eerste keer heb ik niet gezweet (dat heeft uiteraard met mijn tempo te maken).  Dus mijn T-shirt, pull, kousen en jas hang ik buiten.  Dat zal mss wel niet helemaal clean zijn, maar wie maalt daarom ?

Ik maak mij een koffie maar slaag erin om alles onder te smossen, het klepje vergeten dicht doen, dan maar thé zetten...

Ondertussen is er nog een groep pelgrims toegekomen : 5 dames en een heer die jaarlijks 10 dagen pelgrimeren.  Ze komen van rond Lille - oud Vlaanderen...Nu ja 4 personen stappen en 2 volgen met de wagen én de bagage.  Ja zo ist makkelijk hé....

Ook zij hebben DP geboekt dus ik à tafel met Nadine, haar man, haar zoon Nicolas, 5 dames en een heer.  Één lange tafel.  We starten met een Flocq, een plaatselijk apero uit de streek van Armagnac.  Een rode of een witte Guido...hmhm ik kan moeilijk kiezen, dan maar alle 2.

Het eten was alweer meer dan lekker : Als starter salade met petit paris-vlees.  Dan stuk kaastaart, dan kippevleugels met pâte in pepersaus en als dessert pain perdu.   Nadine vertelde à tafel dat er gisteren een koreaantje logeerde met 2 oudere mannen...verder vertelt ze ook dat in het gewone leven demonstratrice is om in winkels allerhande nieuwe hapjes te laten proeven.

Aan tafel vertel ik Nadine met triestige bloeddoorlopen oogjes dat ik nog niet gereserveerd heb...de gite waar ik wou gaan is volzet.  Ach zo vraagt ze waar wou je dan gaan ? Ik vertel haar mijn origineel plan nl net over Nogaro, meer bepaald in Arblade le Haut, gite L'Arbladoise.  Ooohhh attend elle me dit, je te fais une surprise .... Ze belt en komt even later stralend de kamer binnen.  Voila tis OK.  Oohhh grand merci !  Ze legt uit dat de groep van 6 - waarmee ik dus à tafel zit - ook morgen in deze gite gereserveerd hebben, maar voor 7 personen.  Er is echter 1 persoon afgevallen.... Dus is er plaats voor mij, op voorwaarde dat de groep van 6 akkoord is.  En of ze akkoord zijn,.....le pauvre belge !  Nu moet je ook weten dat Mr Devos daar eergisteren ook naar toe gebeld had, zonder succes ! 

Ok so far so good.  

De groep van 6 biedt mij aan om ook mijn rugzak mee in de auto te nemen...ik herinner mij enkele weken geleden dat een andere gite-houdster ons aanraadde om op le chemin geen cadeaus te weigeren... Voila se dat is dan ook geregeld.

Maar er is nog meer goed nieuws, als ik onderweg te veel pijn heb kan ik ofwel met de groep van 6 meerijden, maar Nadine heeft de volgende gite ook gevraagd om - in case of - mij te komen depaneren.  Nu ik ben niet van plan hier mis of gebruik van te maken.  Maar het heeft wel een gevoel van zekerheid.

En het goede nieuws is nog niet gedaan.....

De groep van 6 heeft ook eten genoeg voor morgenmiddag ...dus dat moet ik mij ook niet aantrekken....Man man man ik ga strax nog moeten in god beginnen geloven...

Ok 21.30 h.  Mr Devos en ik gaan slapen.

Opgestaan om 6.45 h, voor den eerste keer mijn wekker gezet.  Zoals elke morgen, douche binnen, zak klaar maken en dan ontbijt om 7.30 h.

Klassiek ontbijt alweer (tja thuis is da niet anders, toch) en om 7.45 h vertrek ik.  Ik voel mij niet en pleine forme, maar ook niet slecht zulle. Gewoon net iets minder dan anders.

Ik zit op de GR dus ik hoef hem niet te zoeken en kan dus moeilijk verkeerd lopen.  De eerste kms zijn vooral op en neer gaande paadjes, tussen de velden, langs vijvers.  Het eerste deel tot Condom ( wat een naam) is 11 km zonder veel onderweg, enfin vooral natuur, hier en daar een kapel, een eenzaam kruis én én én de eerste wijngaarden kom ik ook tegen - en nu ist wel waar ! 

Na 1.45 h kom ik toe in Condom. Dat kan van zeleven geen 11 km zijn.  Ik loop redelijk snel, maar zo snel dat kan echt niet !  Ik heb zelfs getemporiseerd.  De MiamMiamDoDo is fout, zeker weten. 

In Condom is het 3 dagen feest, een muziekfestival voor jongeren - als ik het goed begrijp fanfares, traditionele / lokale muziek, e.d. Hier gekend als "Les Bandas"  JP die voorzien had om vanavond hier te stoppen, had mij hiervan gisteren per SMS verwittigd.  Dus hij zal hier garantie ook niet slapen.  Bij het binnenkomen van het stadje merk ik de gevolgen van de eerste feestavond.  In héél veel wagens die gewoon langs de weg geparkeerd staan liggen mensen te slapen, jong en minder jong, mannen en vrouwen.  Sommigen hangen al half uit de auto en proberen de ogen te openen, anderen laven zich à liters water of lopen slaapdronken rond.  Echter de straten liggen er vrij proper bij, op hier en daar een hoopje kots na.  De eerste bakkerij die ik tegenkom, koop ik mij een broodje met kaas en ne coca.  Buiten staat het jonge grut koffie te drinken (in de bakkerij te koop per plastic bekertje à 1€ ...), te zwansen, het eerste plezier te maken.... op naar de tweede feestavond.  Ik loop via de brug over La Baïse (heb er ook nog nooit van gehoord zulle, maar mijn gids ligt naast mij ...) de stad terug uit.  En pas daar zie ik hoeveel volk hier kampeert....Op grote graspleinen merk ik de wagens en tenten kris kras door elkaar, plassende jonge gasten, rookpluimen stijgen hier en daar op van het kampvuur van gisteren,de eerste flessen worden alweer boven gehaald, heel veel in een gelijkaardige klederdracht van rood en wit.  Het doet mij denken à ons FihP - ik zoek nodeloos naar onze kids ....

Ik laat Condom achter mij en stap verder door een gelijkaardig landschap.  Ik kom weinig pelgrims tegen en diegenen die ik tegenkom zijn allemaal "nieuwe" pelgrims, geen enkele "bekende".  Het merendeel van de bekenden zijn gisteren doorgestapt naar Condom (om te feesten ? Ik vrees van niet want alle pelgrims gaan met de kippen op stok)

De pelgrims die ik tegenkom blijken vandaag vooral duitsers te zijn.  Ik zeg vriendelijk bonjour maar zet mijn weg verder.  

Ter hoogte van de eenzame Pont d'Artigues - het is ondertussen 11.00 h - lunch ik.  Dit kleine bruggetje over een al even klein riviertje blijkt van historisch belang te zijn.  Enfin dat zegt het eenzame bord.  Persoonlijk verdenk ik de lokale gemeente om van dit bruggetje "iets" historisch te maken...

Ik voel al een tijdje een lichte pijn in mijn rug en in mijn linkerbeen.  Niks ergs hoor. Ik zal het wat kalmer aandoen straks.  Er resten mij nog 11 km, tijd genoeg dus.  De gite is pas open vanaf 14.00 h.

Na enkele kms passeer ik een point d'eau.  Ik moet wel 300 m afwijken van de GR, maar mijn water is op....Een weggetje, lichtjes stijgend door een wijngaard, leidt mij naar een totaal eenzame kerkje.  Werkelijk midden in de velden, geen huis in de omtrek te bespeuren.  Rond het onooglijk kerkje een vergaan kerkhof omringd met afbrokkelende muren, scheefgezakte grafstenen, sommigen overwoekerd met mos, hier en daar toch een pot verwelkte bloemen.  Ik vind het fantastisch om zien...

Ik zoek de ingang, een klein piepend deurtje ( hoor ik daar Jos Ghysen in de perverte ??)...ik treed binnen in het verstofte kerkje...stoelen en banken staan ongeordend verspreid, een vergaan altaar, een piepkleine preekstoel, ja ook een piepkleine biechtstoel, een ruw stenen trapje leidt naar een oksaaltje (wat ben ik blij dat ik ook eens een moeilijker woord kan gebruiken), hier en daar een beeld van één of andere heilige,... Mijn gids leert mij dat dit église de Routgès is.  (Cela vaur un détour)

Mijn eiphoto doet zijn werk....

Hier is al lang niks meer gebeurd...ik hoor op de zoldering een rat knagen.  Ik ben niet echt à kerken of monumenten, maar dergelijke pittoreske zaken kunnen mij wel bekoren.  Zijn hier ooit mensen gedoopt , getrouwd, missen opgedragen,....er zijn er alvast een handvol begraven....

Bij het verlaten vul ik mijn fles à het kraantje om mij de laatse 6 km te kunnen verfrissen

FYI à elk kerkhof is in principe steeds een kraantje.  Dat heeft een slimme pelgrim mij geleerd.

De pijn in mijn been gaat ondertussen niet weg dus ik probeer mijn pas te vertragen.

Ik kom toe op mijn bestemming.  Een klein gezellig stadje met een al even gezellig marktpleintje.  Op het pleintje zie ik mijn 2 kloeke franse "G"'s (cfr 2 dagen eerder) die lekker zitten te eten.  Ze zwaaien naar mij en ga ff tot bij hen. Aan de ober vraag ik en passant of ik alleen een koffie kan drinken.  Hij kijkt beteuterd en knikt van neen.  Echter de 2 G's zeggen dat ik bij hen hoor...ok dan is het goed.  Ik installeer mij bij hen a tafel : van waar kom je deze morgen, waar ga je naar toe, hoeveel km, enz.

Tegen 14 h neem ik afscheid en zoek mijn gite op, ze ligt op amper 100 m lopen van la grande place, in een klein eenvoudig straatje met rijhuisjes.  Een vriendelijke alternatieve man doet open.  Ik ben de eerste.  Vandaag terug dortoirs (ik had ook geen andere keuze), maar maakt mij niet uit.  Het klein-ogende rijtjeshuis is lang en smal.  Een mooi glanzende witte vloer ligt op de hele gelijkvloers.  De half open keuken - afgezet met verticale open balken - geeft uit op de eetkamer.  Aan de achterkant loopt een lange strook over alle andere huizen geen.  Een soort gemeenschappelijke gangetje waar alle wasdraden hangen.  Boven zijn de kamer van dit rijtjeshuis ingericht als dortoirs. De mijne ligt à de achterkant en telt 3 stapelbedden en 1 gewoon bed.  Ik ben de eerste dus ik kies het gewone bed, zo ligt er boven jou niemand à mijn bed te lutsen.  De badkamer is meer dan net met een knappe douche, toilet en lavabo.

Zoals altijd douche, wasje, en dan blogtijd, rusttijd.  Ik loop nog even het dorpje in om wat rond te neuzen maar ik ben nogal vlug rond...de kerk ff binnenlopen, het pleintje bekijken - rustig maar niks speciaals - en ik loop bij de plaatselijke artiest binnen die allerhande schilderijtjes maakt van ribbelkarton.  Speciaal maar nu niet iets waarvan ik warm loop.  

Om 7 h opgestaan, klassiek ontbijt, de pelgrims vertekken de één na de ander.  Ik maak mij ook klaar... Echter terwijl ik mijn rugzak verder inpak - dat is ondertussen routine geworden... - roept Ji Ae mij bij naam - wat nog maar zelden gebeurd is - "ieto, I surprise for you" ah bon .... Ze geeft mij een kaart met daarop in koreaans en engels geschreven "Guido, thank you. Ji Ae" met een tekening van een hond en de voorstelling van de koreaanse lente...bbbrrrr

De tekening heeft ze zelf gemaakt vertelt ze erbij.  Blijkbaar schildert ze in Korea.  Ze voegt er verder à toe.  "Yesterday no good goodbye, sad,  suddenly.  Today new goodbye". 

Ahwel dat deed keer deugd zulle...zo gemeend.  Gisteren was ze boos...." Leave me !"

Na wat uitleg was het afscheid / de split  voor haar gisteren blijkbaar "te plots, te brutaal".  Tja, de vrouwelijke touch ontbrak....

Nu weent ze ook niet meer. "Me now little sad, but happy too". OK zo mag ik het horen.  Many thanks Ji Ae for the card !!  Feels good !  Ik vertel haar er nog bij dat ze sterker zal worden, dat ze háár weg moet volgen, en niet iemands weg volgen.  Ze zal vast geholpen worden door andere behulpzame pelgrims.  You will make it to compostella Ji Ae ! GO GO GO.   Haar antwoord ..." I know...".  En en en ...jawel deze keer mag ik haar wel 3 - zedige...-  kussen geven !  Voila dit is nu eens een mooi afscheid zulle...

Ze vertrekt ... alleen.

Ik volg enkele minuten later ook ...alleen. Dit is de eerste dag sedert mijn vertrek dat ik de dag alleen aansnijd...

De etappe van vandaag ziet er makkelijk haalbaar uit, ze is steeds opgedeeld in stukjes van telkens ongeveer 5 km, van point d'eau naar dorpje, over gite naar volgende hameau.  

Na goed een kwartier passeer ik Ji Ae, we lopen heel even samen, maar dan laat ik ze achter.  Het liedje van Boudwijn De Groot (?) speelt in mijn hoofd.   "Hier laat ik je los Tim, van hieraf moet je gaan......"

Ik passeer uiteraard ook tal van andere pelgrims - zowel deze van de gite van vanacht als nieuwe.

Na 10 km passeer ik in Miradoux.  Tis er meer dan kalm, ah ja tis hier feestdag...  

Ik installeer mij op het enige plaatselijke terras - die zich langs de "hoofdstraat" die door het dorp loopt - bevindt en bestel un grand café.  Net daarnaast is een bakker waar ik mij een sandwich met jambon en zijn crudités bestel.  Ji Ae passeert mij even later terug "ok ?"  "OK!"

Na goed 20 min berg ik mijn sandwich op in de rugzak en trek verder.

We zijn nog steeds in het dept van De Gers.  In Frankrijk gekend om zijn beste wijngaarden.  Ik loop tussen de bloeiende bloesmes van de beste wijnbomen die alle kleuren vertonen - geel, blauw, zwart, rood, groen, purper en wit.  Hier maken ze  de beste wijn van de wereld zoals Chateau de la Tour de Gers, Bordo cuvée Gwiedon, BeaujoGers en vele andere dure wijn.  De rijpe druiven kijken smachtend naar mij, ik laaf mij volop aan het verse druivensap...

En als ge da niet gelooft, probeer ik morgen iets anders wijs te maken....ik heb hier nog geen wijnrank gezien jong...

Ik moet voor mijn blog wat wennen à de IK vorm ipv de WIJ vorm...

Ik eet mijn sandwich in het volgende dorpje Castet-Arrouy.  Tiens de burgemeester staat mij in tricolore op te wachten samen met 3 man en een paardekop.  Juist, feestdag. Tegen 11 h is gans het dorp verzameld, jong en oud, we spreken over 34 personen.  De burgemeester houdt een speech over de bevrijding van ....WO II blijkbaar, gisteren dus fout met WO I!  Vanop afstand sla ik de ceremonie gade en eet ik verder mijn sandwich met mijn coca van gisteren op.  Ji Ae stopt ook om water bij te tanken.

Ik ben op eten zeer zuinig.  Ik vermijd echt om eten weg te gooien.  Ik heb zelfs nog steeds mijn 2 energieloze eetrepen die mij de eerste dagen de das omdeden.  Je weet nooit dat er een avond geen eten is.  Mijn echte energierepen eet ik ook met zeer veel mate.  Steeds kleine stukjes en nooit meer dan 1 per dag.

Er resten mij nog 10 km naar Lectoure, ik leg ze in één ruk af.  Onderweg kom ik een bord tegen : compostella 1001 km >< Le Puy 401 km.  Dat kan toch al tellen...

 en net voor ik het stadje binnenkom haal ik Gaël bij.  Een kloeke gezonde fransman die - naar eigen zeggen - al verschillende levens geleefd heeft.  Gisteren kwam ik hem onderweg een eerste keer tegen en ik zag dat hij zijn rugzak echt als een "hangzak" gebruikte.  Ik gaf hem de raad van Charles mee, maar hij vertelde dat hij geen pijn in zijn schouders had.  Deze morgen bij het vertrek echter - hij sliep in dezelfde gite - kwam hij toch vragen wat de beste manier dan wel is om die rugzak te dragen ? Na mijn zeer deskundige uitleg paste hij deze ook toe.  

Nu laat hij mij weten dat zijn rugzak veel makkelijker zit " ah bè quelle difference dis !"  Juist zijn buik zit wat in de weg...Gaël heeft altijd voor een bandenfabriekske uit Frankrijk gewerkt - iets "Michel-achtig" of zo....  Steeds in buitenland, vooral Afrika, maar niet in Congo. We lopen samen de laatste meters de stad in.  Het is rustig, alles is gesloten, .... We lopen langs een bar waar wat jong grut buiten "hangt". Gaël heeft honger én dorst.  De arme man heeft gans de dag niks gegeten of gedronken...

 n een dergelijke bar zou ik zelf nooit binnen gaan, maar Gaël vraagt de jonge gasten of ze nog eten geven. Geen probleem, maar enkel nog salade paysanne.  Zelf bestel ik mij een kloeke pint : jupiler ! 

Lectourne is een stadje die mij niet echt aanspreekt.  Het volk dat ik passeer nog minder. .. Maar dat kan mijn verkeerde indruk zijn.

Na een dik half uur komt ook Ji Ae toe, na haar volgen nog 2 pelgrims uit dezelfde gite als vanacht.  We drinken samen een pint !  Ff verbroederen.

De reservatie die ik voor Ji Ae deed was via antwoordapparaat dus ik ben niet zeker of er effectief plaats is.  Gaël wil nog 10 km verder stappen, maar telefonisch blikkt alles bezet....Op die manier wordt hij verplicht om ook in Lectoure te blijven.  Tja dat kan gebeuren, vooral op feestdagen blijkbaar.

Ik vraag Gaël of hij voor Ji Ae ook wil boeken. Na 4 telefoons - alles bezet -  Oef hij vindt nog 2 vrije plaatsen.  Ik doe de uitleg à Ji Ae dat ze met Gaël naar dezelfde gite kan gaan.  Ik neem afscheid en zoek mijn eigen gite op die zich a de  andere kant van het stadje bevindt....Ik ben er nu gerust in dat Ji Ae verder in goede handen is.  Ook de volgende dagen komt dat wel slim.

Ik moet even zoeken naar mijn eigen gite ( enkel toegankelijk voor pelgrims) en het aantal keer vragen maar beland tenslotte aan een gewoon alleenstaand huis, net aan de rand van Lectourne.  Nog 1,5 h wachten want het opent pas om 15.30 h, dat zei ze mij uitdrukkelijk a de telefoon en het hangt ook op de toegangspoort.  

Ik installeer mij in de doodlopende straat in de zon en bereid mijn blog voor.

Het was deze morgen bewolkt met vooral veel van die lichte regenwolken, maar geen druppel regen gehad.  Vandaag voor de eerste keer sedert lang zit mijn fameuze regenjas ín de rugzak.  Ook mijn short aangetrokken.  Mijn rug is zoals steeds onmiddellijk doorweekt.  Ik let er echter zeer goed om - van zodra ik even stop en mijn rugzak afgooi - om mijn pull dicht te ritsen.  Een verkoudheid heb je vlug te pakken als je zweet.  

Vandaag heb ik terug genoten, gezongen, gefloten, gewandeld,....tis hier fantastisch !  De vrijheid....schitterend....Ik wrijf mij ook honderduit in mijn handen dat ik gespaard gebleven ben - hout vasthouden - van wat dan ook.  Geen enkel fysisch ongemak, geen last van maag of darmen, geen blaren (op één kleintje na), ...  Ik heb al een paar keer bijna of net niet mijn voet opgeslagen, mijn hoofd al zeer veel gestoten in badkamers, douches, toiletten, enz maar steeds zonder erg.  So I'm heppy (sly)

Om 15.30 laat ik de bel rinkelen.  Een vriendelijke dame opent de poort en heet mij welkom.  Ze hebben hun garage omgebouwd tot gite : 3 bedjes, een douche en een toilet - gelukkig mét deur.  Er hebben nog 2 pelgrims gereserveerd, maar voorlopig ben ik alleen.  Ze biedt mij een 1664 aan, kloek kloek - want de zon is fel beginnen schijnen en het is warm, lekker weertje, eindelijk....

Haar man pelgrimeert ( is dat een bestaand werkwoord ? Bah ja hé, laat ons aannemen van wel) jaarlijks ongeveer 1 maand.  Ook hij komt mij gedag zeggen.

Na de betaling à 35€ voor half pension, douch ik mij. Dan mijn was : paar kousen, slip, T-shirt (want deze is alle dagen na een half uur doorweekt), short (bovenste deel is ook altijd goed doorzweet), mijn handdoek en een zakdoek.  Ik vind dat echt lastig hé.  Deze keer doe ik het in een emmer : voortdurend in en uit de emmer trekken.  Dan idem dito om alles te spoelen.  Gelukkig schijnt de zon, dus dat zou normaal vlug moeten drogen.  Hier geen wifi, dus no facetime...maar dat geeft mij iets meer tijd om mijn tocht van morgen en volgende dagen voor te bereiden en te bloggen...dus het normale epistel wordt nu een met een tweede lezing uitgebreid....

Ondertussen 18 h, de 2 andere pelerins zijn nog niet toegekomen.  De vrouw des huizes vreest dat ze niet meer zullen komen.  Voor mij OK : nog nooit gebeurd een kamer van 3 voor mij alleen... plaats in overschot...

18.45 h ze komen toch toe.  2 oude ervaren stappers, meer randonneurs dan pelgrims : Georges et Gilbert, samen met Guido maakt dat 3 "G"...

We gaan onmiddellijk aan tafel.   Dit is een echte gite voor pelgrims, we eten binnen in de keuken met ons gedrieën, de gastvrouw en gastheer houden ons gezelschap.

We starten met een soort tomatensoep.  Dan macaroni - kaas/hesp met lamskotelettjes. Lekker.  Een stukje kaas en dan een flan caramel.  

Aan tafel worden de grote pelgrimsverhalen boven gehaald.  De gastheer heeft al een aantal malen compostella en aanverwante routes achter de kiezen, hij stapt fot soms 60 km per dag...  De 2 G's. - krasse 72 plussers- hebben elkaar leren kennen 7 jaar geleden op de compostella route en elk jaar gaan ze samen 10 dagen wandelen.  Ze doen tochtjes van tussen de 25 à 35 km, ja chapeau.  Ik versta niet alles want het zuiders accent - van vooral de gastheer - is toch wel moeilijk te volgen, maar ca va.

Georges is alzaciener en gans zijn leven vigniculteur geweest, nu helpt hij nog alle dagen zijn zoon.  Ze hebben 7 ha druiven, verbouwen, produceren en verkopen wijn.  Hebben tevens Ch d H en gites.  Gilbert is altijd chauffeur geweest bij Carrefour (kijk alweer een vlaams bedrijf ...)

Om 20.30 h gaan we naar onze gite.  De 2 G's zijn aardige babbelaars.  Om 21.30 h gaat het licht uit....

De 3 G's staan op om 6.45 h.  Een goede nachtrust achter de rug, de douche in en het klassieke ontbijt....

Om 7.45 h ben ik gepakt en gezakt, klaar om alleen verder te trekken.  Ik vind algauw de balissage vd befaamde GR 65 terug.  Ik loop eerst wat langs C- wegen om na een km of 5 het eerste bospaadje in te duiken.  Op dit soort paadjes zijn nog heel wat modderige delen - daar waar de zon niet aankan - half verharde modder die goed a de schoenen blijft plakken...JP zal hier sakkeren bedenk ik mij.  Gisteren stuurde hij mij een SMS : zaterdag schikt hij aan te komen in Condom.  Ik zou er mij kunnen naar schikken, maar het is goed geweest samen...

Mijn eigen dagtrips plan ik vanaf gisteren in funktie van mijn terugreis....ja nu al...Guido de organisator/planner duikt terug op uit zijn diepe krochten.  Ik hoor de roep van het gewone leven al... Ik begin mij af te vragen : kan ik nog met den auto rijden na 1 maand ?  Mijn paswoorden ... vergeten ? Of toch niet ?  Toen ik enkele dagen geleden geld uit de muur haalde, was mijn geheime code de eerste keer toch fout zulle.  Ik had 5632 ingetoetst ipv 3256, raar hé...Weet ik nog hoe de vaatwas werkt ? 

Ik wil het vanaf nu rustiger aandoen, niet meer het tempo zoals vorige dagen.  Ik wil wat meer genieten.  Genieten van het alleen zijn, van het landschap, van ... Tja van alles.  

De eerste 5 à 6 km kom ik geen levende ziel tegen, vóór mij zie ik ook geen enkele pelgrim... Ik dubbelcheck mijn kaart, maar alles klopt. Achter mij ???  Wel blog-lezers, het zal jullie mss verbazen maar ik heb tot hier toe nog geen enkele, maar dan ook nog geen enkele maal achter mij gekeken.  Nog nooit !  Ook niet vroeger om te checken of JP of Ji Ae volgde, of om te checken hoeveel ze achter waren, of om te kijken of er nog andere pelgrims afkwamen of.... Neen.  De enige keren dat ik omkijk is ofwel als ik stop en de rugzak afgooi (tja logisch dan kijk je rond...) ofwel anders om een straat over te steken.  Anders altijd vooruit. 

Na meer dan een uur passeer ik Philippe, we lopen enkele 100 m samen.  Hij is verwonderd dat ik zo traag stap, normaal vlieg ik hem voorbij... Verder vertelt hij dat ze Ji Ae opgevangen hebben in de gite en en dat zij met 2 andere pelgrims (Gaël onder andere) naar Condom stapt - 10 km verder dan mijn bestemming...  Mooi zo.

Wat verder loop ik ff samen met Mr Devos - later meer daarover.

Na 9 km kom ik aan in Marsolan, een zakdoek groot.  Ofwel zijn de mensen vandaag op dit uur allemaal aan het werk ofwel slapen ze nog ofwel....  Volgens de MiamMiamDoDo is er hier een épicerie...tju fermé.  Ik zou mij hier iets kopen als middaglunch.  Maar geen probleem, ik heb deze morgen 2 appels meegekregen, ik heb nog een banaan van gisteren, amandelnoten,rozijnen en energierepen.  Philippe komt ook toe, evenals Gaël, Otto de duitser, nog een andere onbekende duitser en net voor ik vertrek ook Ji Ae... ff high five !

Ik loop even samen met de onbekende duitser.  De conversatie gaat in het engels, dat gaat mij net iets beter af...Na 1 km of zo laten we elkaar los, zomaar, zonder echt afscheid.  Zo gaat dat nu eenmaal.

Na nog eens 5 km - het is goed 10.30 h kan ik kiezen op de GR : ofwel ga ik via Le Romieu naar mijn eindpunt nl Castelnau sur l'Auvignon dat is nog 10 km ofwel neem ik de shortcut (ook balisé trouwens maar de gids vermeldt hiervan niet de afstand, maar ik schat ongeveer 7 à 8 km.  Ik twijfel even, het is nog heel vroeg om straks toe te komen in mijn gite.  En in Le Romieu is er blijkbaar een resto waar ik mij dan een lekkere grand café zou kunnen bestellen.  Anderzijds, ik heb ongeveer 430 km achter de kiezen, dan moet je ook geen xtra km opzoeken ?  Toch ?

Voila ik neem de shortcut in de hoop dat mijn gite annex Ch d H de moeite loont...

Ik loop de volgende kms alleen langs een slingerend verhard traktorachtig pad.  Mijn kaart klopt niet verdomme....De MiamMiamDoDo is zeer goed om de afstanden tussen hameau en point d'eau en dorpen in te schatten (beter dan de kleine Michelin die ik ook bijheb) maar qua merktekens op de kaart evenals de wegen op de kaart laat dit te wensen over vind ik.... Enfin de balissage langs de weg is meer dan uitstekend hoor.

Tegen 12 h kom ik aan op mijn eindbestemming, toch alweer vlugger dan verwacht.

Een mooi gite met achteraan een terrasje, gelegen langs de GR.  Je kan hier slapen maar ook iets kleins eten of drinken.  Een vriendelijk koppel heet mij welkom.  Zoals steeds wordt een drankje aangeboden, het water met citroensmaak doet mij deugd.  Mijn water was bijna op, dus de laatste kms was ik zuinig geweest.  Ik word een kamer toegewezen die ik blijkbaar zal delen met nog een man.  Heel net en gezellig ingericht - bordeaux- gepatineerde muren - met 2 bedden en een kinderbedje en elk een stoel en nachtlampje.  Toilet op de gang evenals badkamer.  Dit is al redelijk wat confort voor mij zulle...en vooral je kan hier "op je gemak zitten" zonder dat er 6 anderen wachten om datzelfde toilet te gebruiken....

Ik neem mijn dagelijkse douche en bestel mij een ommelette-frommage.  Man dat smaakt, ik had honger.  Ik zit hier op een terras met een ongeloofelijke vue op de Gers, doet mij hard denken à onze contereien : heuvelachtig, akkerbouw, grijze wolken...Nadien doe ik een klein wasje : 1 slip, 1 p kousen en mijn T-shirt.  Mijn short is ook wat bezweet evenals mijn sweater maar die hang ik à de wasdraad te drogen.

Tis ocharme 13.30 h en al mijn werk is gedaan....dus bloggen maar én mijn trip van morgen voorbereiden.  Oh ja het weer van vandaag ? Mijn persoonlijke weerman Gerard Pien laat mij ferm in de steek zulle.... Deze ochtend bewolkt, tijdens het stappen geen zon gezien.  De laatste 750 m zelfs mijn jas moeten aantrekken (oef ik kan hem toch nog wat gebruiken die ....jas) om die eerste regendruppels op te vangen.  Maar maar na ocharme 17 druppels houdt het op.  In de namiddag schijnt ze af en toe wel.  Een hemdje is soms net te weinig.

Aan tafel om 19.00 h met de uitbaters - Jeanine & Andres - en 3 fransen (1 koppel met hun schoonbroer) en ik alleen als vlaming....alhoewel de franse dame in kwestie heeft vlaamse wortels.  Haar naam is Lenaerts, op zijn frans uitgesproken lénaèrs.  Haar grootouders waren afkomstig van Dunquerqe ...Spijtig genoeg ze spreekt geen woord vlaams.  Andres is van origine een spanjaard en dat hoor je, niet aan zijn accent maar vooral hoe hij de spaanse camino verdedigt.  De meeste pelgrims zijn niet zo te spreken over de spaanse albergures : te groot soms tot 250 plaatsen.  Ook het landschap is dor, plat...

We eten een lekkere paté, nadien kip van coq au vin (oink) met rijst en dan een zelf gedraaide bol ijs van frambozen met een kleine brownie. Het smaakt.  Ik begrijp wel alle franse verhalen over gites, en Ch d H en pelgrimeren en hoe de eigenaar zijn gite begonnen is 8 j geleden en zijn eerste pelgrim ontving en dat het de ronde doet dat de Accor keten geld ruikt in de pelgrimsroute en overweegt om hierop een formule aan te bieden,..... Enz enz.  Het moet gezegd dit hier is opnieuw een échte Ch d H.  Je loopt in hun huis terwijl zij gewoon verder doen, verder werken eten klaar maken, enz.  Chaleureux zonder veel poespas.

Maar onder elkaar spreken ze héél vlug en echt betrekken doen ze mij niet in het gesprek, maar ja dan kan ik meer eten hé.  Ik betaal hier  oor mijn volpension ( deze ommelette met een pint) amper 42€

Jeanine - de eigenares - reserveert ook mijn verblijf voor morgen, toch 2 gites moeten bellen want er is in het dorp een bruiloft, dus heel veel ch d h zijn bezet.

Tegen 21.00 h beddeke binnen en en en goed nieuws voor mij....ik slaap alleen in mijn kamer !!!! De eeste keer sedert 3 weken ! Een kamer met 3 bedden voor mij alleen !  Plaats zat dus.  Er zijn in deze gite vandaag alleen al 3 mensen die niet komen opdagen zijn !  1 koppel heeft pas deze namiddag afgebeld en 1 duitser - ene Otto , die ik inderdaad vandaag tegenkwam - heeft gewoon niks laten weten.  Jeanine en Andres klagen hier steen en been over, het gebeurt meer en meer....spijtig. Er was eten voorzien...

Morgen langere etappe

Cu

Het klassieke ontbijt ... Aan tafel proberen we al een eerste maal à Ji Ae de situatie uit te leggen. Alzo : JP went/saw/visit/examinated/en nog 5 andere woorden die ongeveer hetzelfde willen zeggen....doctor.  Pain / feet.  No more dan 20 km.  I (guido) go further/verder/plus loin/ weiter / more kms..... Me Guido want to walk alone,on mynown, no reservation for me.  I will see day by day. So we split.  You think today how you will do. 

Begrijpt ze het ???  

Het weer : grijs, bewolkt, buien worden voorspeld.  Dan toch maar de regenbroek aantrekken.  De jas kan ik vandaag opbergen want het is warm genoeg : T-shirt en pull volstaan.  7.45 h klaar voor de strijd !

JP en ik hadden gisteren afgesproken om vandaag nog een dag samen te blijven, dat zou Ji Ae de tijd geven om na te denken hoe zij haar tocht wil verder zetten.  

Echter deze nacht heb ik beslist om Mijn tocht verder te zetten.  20 km is te weinig gezien mijn planning.  Ik heb graag een dag voorsprong op mijn schema, in case of...Dus ik vertel hem dat ik er 30 ga doen vandaag.  Uiteraard geen enkel probleem voor hem, alle begrip.

Ik geef Ji Ae bewust niet de keuze van : bij JP blijven, bij mij blijven of alleen verder trekken.  Ze moet zelf nadenken.  

Bij het vertrek uit Moïssac probeer ik het haar nogmaals uit te leggen.  Ze snapt de essentie alvast.

We lopen Moïssac uit samen met een oudere fransman en een duitser.  

Ze hadden ons in het klooster de weg naar de GR uitgelegd, maar we slagen er toch in om ons te vergissen, gelukkig maar enkele 100den meters.  Oorzaak : een snoodaard heeft fake rood/witte streepje geplaatst.  Ik verdenk onmiddellijk Pedro... 

We vinden de juiste weg, langs het "kanaal latéral" , dat vlak naast de Garonne loopt.  Langs kanaal = plat  = zoals trekweg  = verharde weg.  JP doet het zoals aangekondig kalmpjes aan, ik hou mijn tempo aan.  Maar we spreken af om onze lunch te kopen en te verorberen in Malause na 12 km.  We nemen een variante van de GR die iets korter is en die echt naast het kanaal loopt.  De andere mogelijkheid gaat wat verder weg met wat op en af.... Maar dat hebben we de laatste 3 weken al genoeg gehad...

Langs het kanaal lopen veel pelgrims, zoals steeds als een kolonne, de ene staopt wat mee met de ander, dan weer niet meer.

In Malause aangekomen blijkt de épicerie uit onze gids een stille dood gestorven.  Ik leg nogmaals à Ji Ae de situatie uit, en voeg er aan toe dat andere pelgrims haar vast ook zullen helpen, maar ze krijgt tranen in haar ogen, ze begint te wenen en duwt mij weg "leave me alone !"  Oei ...ze blijft bewust achter.  Ik been JP bij en vertel dat.  Tja misschien denkt ze dat we haar bewust willen laten vallen.  Of is ze gewoon emotioneel of.... We hebben er het raden naar.  

Op dan maar naar volgende dorp Pommevic.  Ai ze zijn à een brug over het kanaal à het werken... Als we Pommevic willen passeren moeten we een omtoer doen.... We beslissen dan maar om ons brood van gisteren te verorberen, het kleine stukje kaas verdelen we ook.  De oudere Ier die ook gestopt is om te lunchen, vraagt ons een stukje brood, dus we delen het met 3... Ik heb ook nog de rozijnen en noten, dus verhongeren zal ik niet.  De Ier neemt nog een laatste foto van de 3 speciale musketiers....

Tijd om afscheid te nemen....JP zegt nogmaals dat hij nog nooit zoveel op zo een korte tijd gelachen heeft.  Ik raad hem dat meer te doen.  Aan Ji Ae zeg ik ook goodbye en vraag haar of ik haar een kus mag geven.  Maar ze krijgt terug tranen in de ogen en duwt mij weg...Le chemin is ontmoeten én afscheid nemen.  Blijkbaar heeft ze zich toch goed gevoeld bij ons.  Tenslotte zijn we al 3 weken samen, en de laatste 2 enkel met JP en mij.  We voelden ook dat ze meer en meer communicatie zocht.  Ze voelt zich wslk alleen, ook de onzekerheid wie haar zal helpen,...

In Pommevic verlaat ik het kanaal en zet koers naar de Garonne, die ik ook oversteek.

We zitten in het dept Gers dat mij niet echt kan bekoren, dan 10 keer liever de Aubrac hoor !

Ik passeer Espalais waar JP overnacht en vervolgens Auvillar waar ik mij ne coca koop en 2 bananen.  

Ik check mijn kaart en beslis nog even door te stappen.  Ik heb geen reservatie van logement voor vanavond - de eerste keer sedert mijn vertrek - maar in het volgende dorp is een gite met blijkbaar 30 plaatsen volgens de MiamMiamDoDo, dus dat mag geen probleem opleveren voor een eenzame pelgrim, toch ..'.

Ik ontvang een sms van JP dat hij Ji Ze een laatste glas trakteert in zijn verblijf, ze weent terug maar zet blijkbaar haar weg verder.

Nog 9 km voor de boeg voor mij.  Vooral langs C-wegen, amper 500 m op een bospaadje, dus niet de meest aangename trip vandaag.  

Het weer valt reuze mee, zo goed als geen regen.  Wel vele keren even wat miezer en dan trek je uit voorzorg je jas aan.  15 min later terug te warm en geen regen meer.  Terug stoppen en jas uit.  Dat scenario herhaalt zich 3 tot 4 keer.  Altijd stoppen...  Buiten deze regenstops en de lunchpauze hou ik geen haltes.  Ik heb 29 km te doen en wil tijdig toekomen.

Tegen 14 h kom ik toe in Saint-Antoine du pont d'Arratz.  Een klein dorpje met uiteraard een kerk én tenminste een café/resto.  De gite vind ik al gauw.  Ik ben de eerste en plaats is geen probleem.  Dit is alweer een gite met basis-basis installatie.  Kamers van 5 tot 9 personen, met enkel een bed, punt ! Ik schat dat we met 20 zijn om één douche en 1 WC te delen.... Maar zoals reeds eerder vermeld, als eerste toekomen heeft zo zijn voordelen.  De meeste andere pelgrims die hier logeren ben ik onderweg al tegengekomen.

Ik doe mijn lavage pélerin.  De was droogt lekker in de wind, en kijk daar komt de zon aan.... Lekker warm !  ET phones home vanop het terrasje van de café-resto waar ze wel wifi hebben,  met un grand café en een kemel... Heerlijk, genieten van mijn goed verlopen 29 km van vandaag.  Ik heb nergens last van.  Uiteraard voel ik hier en daar wat spierpijn, maar niks om mij zorgen te maken of om over te klagen.

Ik check ook mijn blog en moet meer dan luidop glimlachen bij de shop-dag van Pedro (heb jij dan niet genoeg geld dade gij u moeder ne pull zout laten betalen?) en deze van de bezorgde vader, alias Gérard.  Altijd leuk om reacties te lezen, tanx alvast.

Surprise surprise wie komt daar net na 15 h aangewaaid... Ji Ae...

Ze ziet er al wat minder emo uit.  Ik moedig ze aan dat ze het goed gedaan heeft en vraag naar JP.  Blijkbaar heeft JP voor haar in dezelfde gite geboekt.

Ik drink mijn koffie leeg en wandel terug naar de gite.  Ji Ae phones also home.

Als ze even later ook in de gite toekomt vertelt ze mij " today sad day". Ik vraag waarom en haar antwoord luidt "we 3 good.  Now alone". Ik leg haar uit dat le chemin en het leven "kennis maken is maar ook afscheid nemen". Ze antwoordt " I know but difficult and sad. I know normal but difficult".  Tja da meisje is nog jong hé....ik vertel haar nog dat ze happy moet zijn, dat ze al zo ver geraakt is, dat ze zeker compostella zal halen dat ze alle dagen sterker wordt....

Ook de andere pelgrims op de kamer ondersteunen dit, weliswaar in het frans...

Enfin ik ben wel blij dat ze het begrijpt en dat ze niet denkt dat we haar zomaar laten vallen.

Ik betaal in deze gite 14€ voor dit (minder dan basic)logement en 5€ voor ontbijt.  Ze serveren geen demi pension, maar de resto 100 m verder lost dit op voor 14€.  Oef ik moet mijn potje niet zelf maken.

Morgen donderdag 8 mei is in Frankrijk feestdag ( ik vermoed de bevrijding van WO I), veel fransen maken de brug dus best reserveren voor morgen.  Morgen schik ik tot Lectoure te gaan, zo een 23 km.  Ik vraag Ji Ae wat zij van plan is, ook zij schikt daar naar toe te gaan.  Waar wil zij logeren ?  Ze kiest een accueil pélerin en ik reserveer voor haar, maar het is het antwoordapparaat.  Eer dat ik dat uitgelegd krijg ....  Zelf verkies ik een gite.  Er is daar nog 1 plaats blijkbaar op een kamer met 3 kleine bedjes waarvan de 2 andere bedden reeds bezet zijn door 2 andere mannen.  Ik ben curieus voor die kleine bedjes...

Na het eten zitten we met alle pelgrims (Georges, Julien, andere Zumla's)  nog wat buiten op de binnenkoer vd gite te keuvelen.  Veel verhalen over allerhande camino's, ervaringen, verhalen, wie zijn ze vandaag tegen gekomen, waar gaan ze morgen naar toe, enz.  

We zijn niet met 20, sorry we zijn maar met 14 om de ene douche en 1 wc te delen...maar we hebben wel 3 lavabo's...

Ondertussen is mijne was droog en is alles terug vers, enfin vers....zakdoeken die ik uitwas in een lavabo, hm euh niet alle vlekken zijn eruit, ik vraag mij zelfs af of er minder vlekken inzitten.  Mijn wit onderhemdje dat ik gebruik om te slapen, mijn bloedvlek van de eerste dag is meer dan zichtbaar.  Maar deze laat ik hier morgen liggen, want ik heb nog een zwart onderhemd-alias T-shirt die ik vanaf morgen zal gebruiken.  Ik heb hem nog niet aangedaan die zwarte, maar ik draag hem wel alle dagen.  Hoe meer ik pro-pelgrims tegenkom hoe meer ik ervan overtuigd ben dat ik nog steeds teveel gewicht meedraag.  De echte pro's komen a 8 à 9 kg zonder eten en drinken : 2 slips, 2 paar kousen, 1 short, 1 regenbroek, 2 T-shirts, 1 paar slippers, 2 pulls, een sac à viande en voila that's it.  Ook het gewicht vd rugzak zelf moet beperkt zijn.  Dus met bevoorrading komen ze a 10 kg, terwijl ik a 11,5 kg kom.  Dat is een verschil zulle.  Ik heb het al veel herhaald elke km moet je dat dragen.  

De badkamer van JP en mij is gescheiden van onze slaapkamer dmv een gordijn ... Die douche dat maakt mij niet uit, echter het toilet achter een gordijn.... hmhmhm hier spreken we dus opnieuw af om buiten te gaan indien nodig zodat we tenminste " op ons gemak " kunnen zitten....

Bij het klaarmaken moet ik kiezen short of regenbroek ?  De lucht ziet grijs met redelijk wat (regen)bewolking.  Ik kies voor de short en hou mijn regenbroek klaar boven in mijn rugzak.  Om te vertrekken is het tussen fris en koud.

Om 7.45 h vertrokken voor een "kortere" etappe van amper 17 km....piece of cake.

Eerst de GR teug opzoeken, 800 m xtra op onze teller....

We duiken de eerste felle afdaling in naar de vallei van één of ander onbenullig beekje.  Maar what comes down.... must go up.... Een eerste klimmetje laat mij al flink zweten. 

Serdert enkele dagen komen we ook redelijk wat vijvers tegen, met van die kwaakende brulkikkers.  Dit samen met de eeuwige schreeuw van die krekels, het fluiten van allerhande franse vogels en de bijen die mij voortdurend lijken te achtervolgen....jongens jongens ik had van die franse natuur stilte verwacht zulle ;-)

We zien algauw veel pelgrims vóór ons opduiken, als een sliert die samenhoort, maar dan ook weer niet.  Soms een groepje vormend van 3, dan haakt iemand af om zich te laten afzakken om dan later weer een eenzame pelgrim te vervoegen.  Mij moeten ze gerust laten !   Just kidding.  

Het is heerlijk om mensen tegen te komen die dezelfde weg al afgelegd hebben, van waar kom jij ?  Tot waar ga jij ?  Waar sliepen jullie gisteren ?  Aaahhhh les belges : vous nous faites des frites pour ce soir ?   Een dergelijke tocht is voortdurend ontmoeten, verlaten, achterlaten, afscheid nemen, blij weerzien, ....

Het gros zijn fransen, af en toe een Brit, Canadees, ...en een eenzame vlaming.  Ik ben nog geen enkele andere vlaming tegen gekomen...

JP en ik - nous marchons comme des avions - zetten er alweer flink de pas in.  Als 65-jarige, chapeau zulle, hij volgt mij steeds van kortbij.  Het verschil zit em vooral dat hij moet stoppen om te drinken, zijn drinkfles zit ín zijn rugzak, hij kan er al wandelend niet aan.  Mij lukt dat wel dus dat maakt het grootste verschil.  Na 9 km (op 1 h en 45 min- zonder stoppen)kom ik aan in Dufort Lacapelette, een onooglijk klein doorrij-dorp met alvast een bakker annex petite épicerie.  Ik kom als eerste aan en laat mij het laatste stuk taart met crême aux amandes welbevallen.  Tis al zeker een week geleden dat ik patisserie  verorberde.   Man dat smaakt ! Als JP toekomt besluiten we in de alles behalve gezellige bar annexe casino (concurrentie met de épicerie ...) een koffie te drinken.  In de casino doen we tegelijkertijd onze inkopen voor vandaag, ttz een stuk kaas.  Ik maak vd gelegenheid gebruik om ook mijn waterflessen te vernieuwen : 1 van 75 cl en 1 van 1 l.  Voor we vertrekken kopen we nog een fors brood de la campagne bij de bakker, we gunnen beide commerces iets....

Dan zetten we onze tocht verder.

Het landschap is glooiend met regelmatig afdalingen naar de vallei en dan terug omhoog. Enkele aardige klimmetjes met stijgings% vergelijkbaar met de korten berg, ondergrond ofwel bospaadjes met half opgedroogde modder ofwel karresporen en soms ook een gewone weg.  We zien ook meer en meer akkerbouw, eerder dan veeteelt.  We snijden de laatste 5 km aan, denken we maar dan zijn we pas a de rand van Moïsac, rest ons nog 3,5 km om tot het centrum te gaan.  Maakt dat we vandaag toch De voorstad waar we door trekken geeft mij nu niet de meest gezellige indruk.  Ik hou er eerlijk gezegd niet van om te logeren in grotere steden zoals Cahors en zoals vandaag. Geef mij maar iets zoals Lauzerte. 

We slapen vandaag in de Carmel, een oud karmelietenklooster die nu volledig gericht is op de ontvangst van pelgrims.  Hier zijn enkel dortoirs (slaapzalen) of demi-dortoirs ( euh ....kleinere slaapzalen).  We zijn de eersten - zoals meestal - en worden door een koppel vrijwilligers ontvangen.  Eerst afrekenen (34€) en dan de stempels en dan de kamers tonen.  Alles is proper en netjes maar terug basisconfort.  Echter het voordeel van als eersten te komen is : in de aangeduide slaapzaal kan je je bed kiezen, niet onbelangrijk hoor.  Er zijn steeds stapelbedden en enkele éénpersoonsbedden, dan weet je wel wat te kiezen hoor.  Tevens zijn alle douches netjes en droog, de toiletten idem dito én én én de wasmachine is vrij.  Ik kan je verzekeren als je vuile was opgespaard hebt omdat je voorzien had om gebruik te maken vd wasmachine (staat nl steeds vermeld in de MiamMiam Dodo) en er zijn nog 5 wachtenden voor jou.... Je kan inderdaad wel samenspannen met andere pelgrims (zoals wij altijd doen) maar soms ook niet ... En nadien moet alles nog kunnen drogen.  Soms is er een droogkast, maar niet altijd.  Meestal kost wassen 3€ en drogen ook zoiets.

Wij leggen hier dus onze was samen en maken gebruik vd wasmachine.  Nadien trekken we ons 3-en Moïssac in.  Iedereen heeft wel iets te doen vandaag : JP wil eindelijk zijn SFR abonnement aanpassen want hij geraakt maar niet op het orange netwerk (onmogelijk zegt men in de plaatselikke SFR-winkel, hij moet daarvoor naar zijn "moeder-shop" gaan, eeeuuuhhhh dus naar Lyon...). Ook de administratieve rompslomp van de verkoop van zijn wagen is nog niet opgelost.  Hij wordt er wat chagrijnig van.

Zelf moet ik wat geld bijtanken want ik ben platzak, er rest mij nog 25€.  Je moet weten dat in de gites en kloosters waar wij logeren, ze het horen donderen in Keulen als je Visa nog maar uitspreekt...

Verder kopen we alle 3 wat amandelnoten, rozijnen of ander gedroogd fruit.

Ji Ae vraagt in haar opperbeste engels "help me ?".  No problem, wat ies de metter ?  

Ze tokkelt op haar LG en de vertaling zegt ons "underwear". Miljaar ... JP en ik op zoek naar een vrouwen-ondergoed winkel.....in de straat vinden we er gelukkig alfaug eentje.  We doen ons verhaal a de verkooptster die Ji Ae verder begeleidt.  Beide mannen wachten buiten à de deur, we beginnen alle 2 te schaterlachen.  Zie hier ons hier staan wachten... Wat moeten al de mensen die ons al gepasseerd zijn denken van ons ....Enfin ze kennen mij hiet toch iet hé ! 

De kathedraal blijkt hier de moeite te zijn, deze bezoeken we dan ook even. Het is een - volgens mijn kennersoog - een mengeling van romaans en gothiek stroming.

Regio info : In moïssac stroomt de Tarn in de Garonne, we zitten ondertussen in het dept van de Tarn.

Na het blitzbezoek zoeken we ons kamer op : rusten, bloggen, schrijven, lezen.  JP ondervindt vandaag wat pijn a zijn voeten.  Hij heeft in de carmel een afspraak geboekt met een reflexoloog die zijn voeten zal masseren. Dat is de eerste keer dat die mogelijkheid geboden wordt a alle pelgrims. Hij zal hem vragen waar de pijn vandaan komt en nadien beslist hij hoe hij zijn tocht verder zal zetten.  Zelf ben ik al 2 dagen aan het nadenken om mijn laatste volle week alleen verder te zetten.  Er zijn voldoende pelgrims onderweg om nooit echt alleen te zijn.  Ik zeg het ook zo a JP, tja we zijn niet a elkaar vastgeketend, toch.  

Ik wil die laatste week in totale vrijheid kunnen doorbrengen.  Ik heb mij nooit gestoord a JP, wel integendeel, we hebben enorm veel gelachen, plezier gemaakt, elkaar geholpen, enz.  Maar hij ziet het leven nogal zwart... , houdt vooral van rust, zijn krantje lezen, is eerder solitair, beetje filosoof, filantroop.  Ik vertelde gisteren al dat alles in Frankrijk slecht is dixit hem.  Maar ook andere kleine zaken irriteren hem : Als een pelgrim te veel vertelt of te luid vertelt, zie ik zijn gezicht veranderen.  Als een Ch d H-houder een fait divers vertelt  over een vorige pelgrim vindt hij dat niet gepast want zij leven van de pelgrims dus dan mag je daar vlgs hem geen kritiek op hebben.  Hij houdt er ook niet van als er teveel volk in de gite is, als we met teveel a tafel zitten, als het eten niet zo lekker we betalen we volgens hem altijd teveel, als er teveel pelgrims stoppen waar wij toevallig halt houden vindt hij dat niet fijn...  Gisteren deden we inkopen voor de spaghetti, ik koop letterlijk voor de saus voor ons 3-en : 1 kleine courgette, 2 wortels, 1 ui, 1 bol verse look, 1 grote rode peper en bij het nemen van mijn 6 verse tomaten zegt hij :  "N'oublie pas que nous ne sommes que 3".  Wetende dat we geen vlees kunnen kopen....

Maar nogmaals er is geen enkel onvertogen woord gevallen, maar vóór dat het op mijn teen begint te werken.... en vooral ik wil de laatste volle week genieten in volle vrijheid.  Op de kaart kijkend mag Aire sur L'Adour (wat ik van bij de start al wat als eindpunt in mijn hoofd had) bereiken geen enkel probleem worden.  Van daaruit heb ik een directe verbinding naar Pau.... Ja ja voor de eerste keer komt mijn terugreis in mijn hoofd.

We moeten wel die boodschap nog a Ji Ae ook explikeren...

Om 20.30 h heeft JP RdV met reflexoloog.  Daarna zien we wel

Bij het eten vertelt 1 vd vrijwilligers de geschiedenis vd Carmel.  Gesticht in 1860 met 12 zusters die niet uit het klooster kwamen. Teloorgegaan door minder roepingen, in 1960 zijn de 3,5 overblijvende zusters naar een omliggend klooster getrokken.  Verkocht a een brocantier, nadien verkocht a stad Moïssac en nu in handen van een alpinistenclub voor ontvangst van pelgrims of andere cultureel of christelijk geïnspireerde groeperingen.  Hun andere kloosters vd alpinisten liggen uiteraard vooral in de bergen.  Korte maar heel leuke uitleg.  Er is nog een echte binnenhof met zijn wandelgang er omheen.  Ooit geef ik een dia-avond .... Uiteraard met professioneel Barco materiaal ....

Chapeau alweer voor alle vrijwilligers, 5 in dit geval die koken, kuisen, afwassen, bedden maken, enz.  Het zijn vnl (ex)plegrims die geen enkele ervaring hebben met koken, kuisen, enz. Ze zijn hier meestal 1 tot 4 weken.  Soms doen ze ook nog andere kloosters.

Lunch van deze avond : sla van rode biet met rode biet en een half eike.  Puree met rosbief.  Dan eclairke.  Voor 34€ kan je echt niet sukkelen, toch...

Tegen 21.30 h komt JP terug vd reflexoloog : zijn rugzak zou te zwaar zijn (met 9,7 kg maak je mij dat niet wijs, maar goed, ik ben dan ook geen reflexoloog), verder zou hij kortere etappes moeten doen, meer drinken, en zeker stoppen vóór 14 h.

Aangezien onze medepelgrims op de kamer al slapen kunnen we niet veel zeggen, het licht gaat uit....maar allesinds morgen lopen we nog samen, 20 km.  We zullen dan ook al onze handen en voeten nodig hebben om dat onze andere compagnon de route uit te leggen.  21.45 h.... mijn eipad maakt te veel licht...slapen dan maar.