Druk op onderstaande knop om te reageren in mijn forum
Eén maand onderweg ... vertrek vanuit Le Puy en Velay - richting - St Jean Pied de Port
Ik wil jullie laten meegenieten (enfin hopelijk geniet ik toch ...) van de alledaagse dingen die ik meemaak, van ontmoetingen (let's hope), de fait divers, de ontberingen (wwwhhhoooeeehhahahaah), anekdotes, en zo veel meer.
Ik ben vertrokken, op weg gegaan, om te ontdekken en te ontmoeten, om stil te staan - bij de dingen die waren en de dingen die (moeten) komen....en om dan verder te trekken ...
Maar laat ons wel wezen het blijft bij “raden” en gissen…
Maar ik vertrek ook om te zingen en blij te zijn, om te genieten en mij te laten meeslepen door ... tja door wat ?
Ik ben vertrokken, maar welke weg ik moet nemen om verder te gaan ? Dat zal alle dagen moeten blijken.
En wie weet, à la fin heb ik geen enkel antwoord, maar hopelijk heb ik gewoon een fijne tijd gehad !
Op 16 april vertrek ik vanuit Oudenaarde met de trein naar Le Puy en Velay.... Op 16 mei zou ik op de één of andere manier in Pau moeten geraken om van daaruit de trein terug te nemen.
26-04-2014
Zaterdag 26/4 naar hameau Campagnac net voor Espeyrac, 22 km
Opgestaan om 7.00 h vooral vh gerommel vd andere pelgrims, kunnen ze ne mens ne keer ni laten slapen . Eerste keer in mijn nieuwe flinterdunne slaapzak, met een deken op mij, ... Goe geslapen. Ik weet begot niet of ik lawaai gemmakt heb deze nacht.
Bij het zeer eenvoudige ontbijt - dat voorafgegaan wordt door uiteraard een gebed - worden verhalen uitgewisseld. Een vd nieuwe pelgrims verteld over enkele dagen geleden dat de gendarmerie toekwam in hun gite, er zou een Aussie vermist zijn.... Boab zijn naam is pelgrim-bekend... Het ontbijt bestaat uit hompen brood, een kroes koffie of chocomelk ( één vd 2 hé) en confituur. Maar we hebben honger dus het smaakt. Bij het einde wordt het pelgrimsliedje gezongen "Ultrïa". Ik heb de eer om naast Elisabeth te mogen zitten... Ze vertelt honderduit over haar roeping, Jezus houdt van haar - maar blijkbaar ook van mij én ook van jou - waarom ze samen met haar man dit huis begonnen is, en dat Jezus voor iedereen tijd maakt, en waarom ze net hier dit huis begonnenis, en dat jesus altijd plaats maakt in zijn hart, en..... Voor mij is trôp trôp. Chapeau voor wat ze doen en ik maak er dankbaar gebruik van, maar ik ben nog niet onmiddellijk à mijn bekering toe...daarvoor moet er toch nog téén en tander veranderen zulle....
Na het ontbijt om 7.45 h - het bidmoment om 7.00 h laat ik a mij voorbij gaan - is het a de ingang waar alle rugzakken staan een mierennest : wie heeft mijn slip gezien, heeft er iemand toevallig mijn handdoek verkeerd meegenomen, waar zijn mijn schoenen, ....
Ik heb Ji Ae kunnen overtuigen om vandaag bij ons te blijven, dus ze vertrekt samen met ons. We nemen afscheid van iedereen en vertrekken als tweede.
Eerst kopen we bij de plaatselijke bakker een quiche en een taartje want de eerste mogelijkheid is pas na 16 km. Het is 8.45 h : GO
Op de brug over de Lot nemen we nog enkele foto's : met Ji Ae, zonder, met JP, zonder ...
Plots komt Yvette aangelopen, ik denk wat zijn we nu vergeten.... Ze had had vergeten afscheid te nemen.... Of wij.... Je moet weten dat ze hiervoor 400 m moeten lopen heeft om ons bij te benen...
We lopen langs de Lot, dus plat en langs de weg dus het gaat vlot vooruit. Op een paar afkortingen door het bos met wat klimmetjes na, stijgt het gedurende enkele kms zachtjes maar voortdurend. Na goed 10 km voel ik het verschil in gewicht... 2 kg minder - gisteren opgestuurd vanuit Estaings - gaat alles goed. De rest vd weg is een afwisseling van bospaadjes, kleine wegels, lokale wegen, enz. Niks speciaals - we zijn al veel gewoon zekerst....
De natuur is gans anders dan de Aubrac : bossen, grillig gevormde bomen, groen, in de verte de besneeuwde toppen van het centraal massief... Het regent net niet. In Golinhac, om 12.30 h - na 16 km - drinken we een koffie.
Nog 6 km te gaan. JP heeft het lastig, zijn rug doet pijn, zijn schouders, hij heeft last van blaren, het vlot niet echt, maar hij klaagt niet. Hij stuurt morgen ook wat gewicht terug....morgen vanuit Conques.
We hebben alweer geboekt in een gite bénévol. Echter nu particulier gerund. Na het klooster in saint Come, het pelgrimsoord van gisteren, de gite van vandaag en morgen in de abdij van Conques, 4maal vrijwillige gerunde gites met vrijwillige bijdrages.
De gite van vandaag ligt op de weg zelf. Een terras - zomaar langs de weg - ... Er wordt koffie en thee aangeboden, staat gewoon op tafel, beschikbaar voor alle pelgrims... Tafeltje, parasol, bank... Dat is onze gite ! Een dame komt ons onmiddellijk verwelkomen... Het is 14 h.
Een huisje met een zelf ingericht kapelletje, achter het huis hebben ze kleine gites gemaakt, basic ingericht maar we hebben alles wat we nodig hebben. En bovenal een wasmachine met droogkast...
We douchen en gaan dan ons biertje drinken. De eetkamer vh gezin staat ter beschikking van alles en iedereen, ze bestaat uit 1 grote lange tafel.
Benevol in deze gite betekent ook als je een drankje wilt, geen probleem, je geeft wat je kan of wat je wilt...
De man des huizes, uiteraard landbouwer die samen met zijn vrouw (?) en zijn moeder (?) - of zijn het zijn zusters ? of ... de gite professioneel uitbaat, staat in zijn overall het daag vh brood te kneden. Tussendoor gaat hij met zijn gloednieuwe laptop op tinternet. Dan weer vertelt hij over zijn pelgrimstocht, nodigt hij ons uit om mee te bidden in zijn ambachtelijke kapel. Zijn oudere zus pluimt ondertussen de gebakken kip en zijn andere zus/vrouw maakt groenten klaar in de piepkleine keuken.
Ji Ae is tot 4 km voor ons einddoel bij ons gebleven en dan is ze achtergebleven en is er alzo in geslaagd om 0,5 h achter ons toe te komen. Druppelsgewijs komen nog wat pelgrims binnen. Ik denk dat we met 15 of zo zijn. Ook onze 3 pélérines van 2 x 65 en 73 arriveren nog als laatste tegen 17 h. Het begint nu ook volop te regenen.
we slapen in 2 gites: de mannen met 4, de vrouwen met 8 of zo.
De eigenaars doen a iedereen het voorstel om : 1) morgen-zondag de mis bij te wonen in Conques (16 km te gaan van hier) 2) zij nemen de bagage mee naar Conques zodat we eens een rustige dag hebben en vooral voldoende snelheid halen om tegen 11 h in Conques te zijn. Weet dat je zonder rugzak makkelijk 5,5 km/h haalt, dus dat maakt max 3,5 h... Vertrekken om 7 h ten laatste. Én zeggen ze tegelijkertijd : alvorens onmiddellijk "neen" te antwoorden, als er jou een cado aangeboden wordt op je (pelgrims)tocht of hulp, weiger deze dan niet ! In het vlaams : kijk een gegeven paard niet in de bek.
Tegen 18.30 h komt de heer des huizes in onze gite ons vriendelijk maar gedicideerd uitnodigen naar de kapel voor "een" dienst. Bon we (jp en ik) durven niet meer weigeren.... In de kleine amateuristisch opgemaakte kapel vol met portretten en beeldjes van Jezus is iedereen verzameld, uitgenomen Ji Ae die wslk doet alsof ze het niet begrijpt... Dan doet de vrouw des huizes haar verhaal over haar roeping en nadien de heer des huizes. Dan wordt iedereen uitgenodigd om te vertellen waarom hij de tocht doet. Kijk beste lezers, ik maak idd dankbaar gebruik van alle pelgrims, van de wegen, de gites, ook van de organisatorische kerk, enz maar dit gaat mij nu wel wat ver zulle.... De kapel verlaten durf nu ni sebiet om niet te choqueren. Enfin na 45 min is het à de laatste, ikzelf. Ik zeg dat ik mij gewoon wil amuseren, et c'est tout. Pppffff als dat morgen in de abdij van Conques ook zo is .... Voorlopig is dat de laatste gite chrétien, bénévol-achtige ontvangst dat ik doe zulle.
De lunch : soep, dan oude taaie kip ( dat zeggen de eigenaars zelf ....) met erwten en wortels. En tenslotte een heerlijke dessert, potting met crême anglaise en fruitmix.
Ik laat nadien nogmaals de singing priest ... Maar twas niet dezelfde ambiance als vorige week. Enfin ik ga rustig slapen. Morgen Conques dé mystiekeplaats...
Vanacht goed geslapen. Ik heb mij ook de bedenking gemaakt dat ik dringend kilo's moet kwijtraken. Gisteren maakt ik al een triage a kleren : 1 T shirt, 2 paar kousen, 1 slip, 1 zakdoek, de hoofdlamp en mijn bricket alias aanstweker : allemaal zaken die ik nog niet gebruikt heb : hopla naar huis. Als ik dat toon à Jean en JP vallen we in een deuk vh lachen : vooral die zakdoek en aansteker zullen gewicht sparen. Ik schat dat ik à 390 g kom....dat gaat het verschil niet maken. Maar ja ... Wat dan wel ? Mijn slaapzak weegt 1,150 g, JP de zijnen amper 375 g. Ik maak dus een thuispakket klaar : slaapzak, slip, de pijpen van één afritsbare broek, 2 paar kousen, hoofdlamp. Voila.
s'Morgens is het nattig maar het regent gelukkig niet. De tuinman vertelt dat we bij de eerste bosbeklimming beter de weg volgen het is door de regen te gevaarlijk.
Vertrek om 9.00 h, iets later maar we hebben tijd vandaag.
We volgen zijn raad op en voor de eerste keer wijken we af vd echte GR65 route.
De eerste 6 km lopen we langs de rivier de Lot, het regent nu echt....
Maakt mij echt niet uit. Het is tenslotte en vrijdag, het WE staat voor de deur ! De regen heeft ook zijn voordeel : we nemen amper 0,75 l water mee ipv 1,5 l. Jajaja dat scheelt 0,750 g... Elke 100 g telt !
In Espalion na 6 stapkm langs de weg, is het markt, niet gezellig met die regen. We bevoorraden ons : een stuk flantaart voor nu, een pizza voor strax en een plaatselijke specialiteit ( naam al lang vergeten) : het lijkt sterk op een dunnere geuteling, een handgroot, pannekoekachtog deeg met diverse groenten zoals spinazie, persil en diesmeer.
Ik moet ook een slaapzak hebben. Geen klassieke , maar enkel een katoenen zak. Yes gevonden, hij weegt ocharme 150 g. In elke gite zijn er dekens - enfin hoop ik ....- en dan is die lakenzak voldoende en zo bespaar ik tenminste gewicht !
We gaan ook naar de post om mijn pakket te versturen : pas de chance data uitgevallen.... Hhhhéééélllppp. PED ! Er kan niks gebeuren. JP wilt ocharme 1 postzegel kopen... Sorry gaat niet, laat staan een pakket opsturen nr België. Shit mijn bevoorrading + xtra verrassing voor thuis + nieuwe slaapzak = xtra 1 kg .... Ipv bijna 2 kg kwijt te spelen, krijg ik er xtra 1 kg bij... Enfin rien à foutre.
De winkelier raadt ons aan om ook hier net buiten het stadje de weg te volgen ipv de GR. Het houdt op met regenen en we slaan natuurlijk zijn raad in de wind...
Onderweg kwamen we al veel kerkjes en kapellekes tegen dat we enkel van buiten keurden. Nu komen we ergens eentje tegen waar toevallig ook de tuinman vh klooster toekomt. Il avait du travail à faire... Là in the middle of nowhere ???? ... Enfin hij loodst ons binnen in het kerkje en we kunnen een zzzeeeerrrr smal trapje de klokkentoren bezoeken. Vree wijs, maar voor de rest niks speciaal.
Wat verderop slaan we dus de raad vd winkelier in de wind, we vatten een klein smal klimpaadje aan. Met die regen van deze morgen... Rotsen, uitstekende wortels, kiezel, Modder (let op de hoofdletter), losliggende stenen en dat gedurende een half uur. Ik heb gelukkig toch een bourdon waar ik dankbaar gebruik van maak. Hij onderteunt mij, voorkomt vallen en uitglijden ! Top. Oh ja natuurlijk met mijn rugzak van ik schat toch 14 kg.
Die rugzak op zich doet geen pijn of snijdt niet echt, maar door die kms begint die wel door te wegen. Je kan hem wel langs alle kanten afstellen en dat is echt nodig om hem zo op jouw maat te laten aansluiten.
De laatste 11 km vallen opnieuw tegen. Je denkt steeds achter die bocht of heuvel zullen we Estaing zien, neen nog wat verder, als we het bos uitkomen, neen, als ...
Enfin om 14.30 h komen we toe, net gepast want ons water is op. Het is dan ook alles behalve zonnig. Vandaag geboekt in een Donativo = gratis logement, je geeft hoeveel je wilt. Het wordt uitgebaat door 3 vrijwilligers ( Yvette, Elisabeth en haar man - allen 65+ - en nog een jongere dame, geen geestelijken, maar toch zeer christelijk vermoed ik. Het bevindt zich midden Estaing in een groter gebouw. Vroeger een huis ve plaatselijke rijke familie, gedoneerd a de kerk die er een schooltje van maakte en de 1989 het Huis vd Pelgrims. Hun doel is pelgrims ontvangen. Er zijn 2 kamers beschikbaar enkel voor pelgrims : 1 kamer van 5 stapelbedden ( britsen) en een andere van 3, maakt samen 16 pers. Je beschikt enkel over een bed en een deken. Oh ja en qua verwarming 1 electrische chauffrette... dat breekt de kou. Beetje vergelijkbaar met onze nood-chauffage van op zolder. Mij maakt het weinig uit, ik slaap liever in een koude kamer. Verder ook 3 douches en één toilet om te delen. Na de warme ontvangst doet de vrijwilligster met ons de tour van hun huis. De bibliotheek - 2 kleinere kamers groot - is schitterend, net weggelopen uit de beginjaren 1900, rustiek, met grote donker bruine plankenvloer, een oude gecapitioneerde schouw, wat zeteltjes en een witte piano. We mogen hier gebruik van maken... Daarnaast de kapel, met een krakende deur eveneens een kamer groot : de wierook komt ons tegemoet, de inrichting is zeer eenvoudig, het is een bidplaats annexe meditatieruimte met enkel één zit-bidbank. Daar spreekt de eerste vlaamse mij aan, enfin een hollandse die in Genk woont. Zij is op stap met een ierse die ze ook zomaar leren kennen heeft.
Verder toont de vrijwilligster ons de keuken annexe eetplaats waar 2 oude dames en een volwasen man zitten drukwerk te plooien. De man heeft ooit 3 weken in vlaanderen doorgebracht, hij kraamt enkele woorden uit waarop ik schamper lach maar er verder geen jota van begrijp... Achteraan is er nog een kleine tuin.
Onze rugzak en schoenen moeten in de gang blijven staan... Makkelijk,is anders. Vooral s'morgens als de rugzak gemaakt moet worden ... 19 pelgrims voortdurend door en over dat zelfde kleine deurtje... Net mieren die bezig zijn. Dit wordt m.i. De meest basic plaats waar we al overnacht hebben. Maakt mij weinig uit. Natuurlijk heb ik graag wat meer confort, privacy, enz. Maar bon.
De douche is alvast warm - wat een verschil met le grand seminaire.... Maar de veiligheid ... Bbbrrr electriciteit en water, man man niet te geloven... (FS of Krave kan je eens dringend komen!)
Aan tafel waren we met 19 pelgrims en de 3 vrijwilligers die dit openhouden, er wordt ook steeds 1 xtra plaats voorzien voor de onverwachte bezoeker. Zij vormen met een aantal vrijwilligers een gemeenschap met als doel pelgrims te ontvangen. Het huis behoort à de kerk, voor de rest moeten ze zelf bedruipend zijn. De pot schaft : soep, pâte - zeer licht getometeerd ( geen vlees of groenten) en yogurt met wat crumble op. Drank : water of kerkwijn. Ik heb honger en het smaakt ! Het zijn bijna allemaal franse pelgrims op een ierse, Ji ae, een half hollandse half belg en een vlaming na. Na de lunch is er mogelijkheid om samen te bidden, maar ik ben vree allergisch a die wierook jong. Ik zit mij nog ff in de bib om verder te bloggen.
Morgen mis om 7.00 h en ontbijt om 7.45 h. Dan ... Op naar Espeyrac op ongeveer 20 km, ze geven regen...dat wordt dus terug die vuile regenbroek aan. En vuil is ze hoor... Redelijk wat modder.
Hoe ik a al die tijd kom om te bloggen ? eerst en vooral ik bereid mijn blog voor in notes (dus zonder tinternet). Als we toekomen, nemen we eerst een douche - neen niet samen - dan doen we een was indien mogelijk ( hier bvb is dat zeer moeilijk omdat je weinig plaats hebt maar en vooral niet kan drogen en met dat weer kan je niets buiten laten drogen). En dan is het repos : sommigen slapen, anderen rusten op hun bed, mediteren, zetten zich buiten op een bank, lezen een boek, zoeken elkaar op, praten zachtjes, schrijven in een boekje, lezen een boek, enz ik blog : meestal op bed of a tafel. Dat neemt gemidd idd 2 h in beslag. Maar die rust wil ik echt nemen, ik ben niet moe, maar ik wil mijn lichaam rust gunnen. Nu zit ik dus in de bib, naast mij leest iemand een strip, JP één of ander filosofisch werk, een jonge gast speelt met zijn smartfoon, onze 73 jarige pélérine slaap en leest tegelijkertijd - moet ik nog leren, ... enz
En tegelijkertijd is dat ideaal om een aantal indrukken te noteren. Ik zou zoveel meer willen schrijven, maar ik heb hier tijd tekort. Overdag denk ik a veel zaken die ik op mijn blog wil zetten : vooral wat ik zie, de ontmoetingen die we hebben, de lastigheid vh parcours, de slaaphameaus die we doorkruisen, de natuur, het weer,
JP heeft mij deze morgen ook gepromoveerd : naast accompagnateur, soigneur (zijn rug ingesmeerd met één of andere vieze pommade), guide annexe navigateur annexe co-pilote (pijltjes-zoeker - want de man loopt vele pijltjes voorbij), expert sac de dos ( zijn rugzak,op maat afgesteld) bagagist, logisticien, ben ik nu ook infirmier geworden : ik heb de compeed lakjes op de voor hem onbereikbare plaatsen op zijn tenen bevestigd. Ik heb hem direct duidelijk gemaakt dat er voor elke expertise aparte tarieven geboekt worden....
Het is gewoon leuk om samen te stappen. We zijn niet close close maar toch gezellig, tof zonder verplichtingen.
JP - die eerder van het zeer beleefde, voorkomende, beetje filosofisch, filantropische en typsche franse type is valt hier toch in een slappe lach : we zijn nl onze dag van morgen a het voorbereiden, we spreken net af om vroeg te vertrekken, als de dame (Yvette) hem vraagt of hij het stadje al bezocht heeft. Beleefd als hij is zegt hij : "nog niet, maar dat hij dat morgen zou doen". Ik kijk direct naar hem en kuch even.... De héél vriendelijke dame draait zich om en JP ligt in een deuk. Volgens mij heeft hij onder zulke omstandigheden nog nooit gelachen....Hij is altijd zeer voorkomend, beleefd, vriendelijk, enz.
Later zegt hij dat hij de laatste dagen nog nooit zoveel gelachen heeft.
Oh ja LuPhil : bedankt om jullie burin wat bij te staan. Ook Sly, en Vare van WMCO van Kries, en A'nke & co evenals den driauw & co, Nelly & Luc7, Baartmans & co, en mss nog wel anderen.... Ook de andere leden van Enjoy : tanx !
Voor de collega's van Guee en bij uitbreiding Rms : ik hoop binnenkort al jullie talenten verder te mogen aanschouwen, ontdekken en helpen om verder te ontwikkelen.
Morgen 20 km op het programma. Zelf wou ik 28 doen maar JP is er niet klaar voor.
FYI we zijn gestart in La Haute Loire dan l'Alier dan Lo lozère en nu zitten we in dept L'Aveyron. Ca vaut la peine hein, totaal al 147 km, na 7 stapdagen.
Gisteren was het interieur schitterend en speciaal, deze morgen viel de prijs wat tegen... 27 voor kamer met 2 pers en 19 voor de eerder eenvoudige lunch
De eigenaar, een pseudo kunstenaar is eerder op gewin belust dan op de chaleureuse ontvangst vd pelgrims. De charcuterie was van zijn vriend,,de wijn van een andere vriend, beetje verder zit een 3 * resto - ook een vriend uiteraard, hij koopt veel champagne voor zijn familie, vorig jaar was hij nog in Mexico, hij serveert het water in Champagne-flessen, zijn brocanterie (zoals vermeld in de gids) is hij gestopt - geen tijd meer evenals de bio-épicerie. Enfin een nogal grootprater, maar zijn huis mag er wezen ! Ontbijt : pas trôp tôt hein, vanaf 7.45 h.
We vertrekken om 8.15 h voor onze tot nu toe langste afstand 24 km, het terrein ziet er eerderplat uit, dus dat moet lukken. Ik hen daar nu niet direct schrik van hoor.
Het weer : zonnig maar toch doe ik mijn mooie maar dure jas aan. Ik vertel waarom : goed hij heeft 400 gekost, ik schrijf hem af op 30 dagen = goed 13/dag. Ik heb hem al 3 dagen niet nodig had, dus die jas wordt elke dag duurder...
De eerste km zijn er voldoende point d'eau dus veel voorraad moeten we niet nemen. We dalen vandaag van 1300m naar 800 m tegen de middag in saint Chély d'Aubrac om dan te eindigen op 450 m in Saint Côme d'Olt. Al die stadjes zegt geen kat iets natuurlijk. We passeren tijdens de dag verschillende hameau's (soort kleine gehuchtjes waar zelfs de haan slaapt overdag ...) waarvan ik overtuigd ben dat we hier enkele dagen geleden ook gepasseerd zijn. Ze doen ons hier in rondjes draaien jong...
Na 2 h stappen kan de vest uit - schrijf ik die nu een volle dag af of ... ? - de zon schijnt heerlijk, zalig.
We stoppen na 8 km voor broodje dat we later zullen verorbereren. We lopen een heel stuk langs een weg, lichtjes dalend, ca va vooruit zulle. We zullen vlugger toe zijn dan gedacht voor onze langst etappe.
We komen ook duidelijk in een ander landschap.
Het vulcanisch gesteente maakt plaats voor rotserige ( nieuw woord) ondergrond, de malse uitziende weides worden meer vlaamse weiden, terwijl gisteren de weilanden (les pâturages) zonder begroeing waren zien we nu terug naar mate we dalen meer bossen.
We blijven maar dalen...de laatste 9 km ... ppppffff plus rien we dalen heel fors en onze vitesse is dat ook. Als ik denk dat we de laatste 3 km aanvatten wacht ons een nijdige klim. We passeren net daarvoor les 3 pélérines ( 2 x 65 j en 1 x 73 ) die blij zijn dat ze ons zien. Ze hebben veel vragen om op te zoeken op mijn eipad (vooral zaken die ze onderweg tegenkomen of lezen), de zon begint haar werk te doen... Oef we zijn boven, hier moeten we ons klooster zien, want dat is gelegen net voor het binnen van het stadje... Tiens... Neeen nog een nijdige klim, mijn water raakt op, op mijn gezicht verschijnen de allereerste zweetdruppels (sedert we vertrokken zijn), we zijn boven oef een point d'eau... Ik check mijn kaart...tiens nog 2,5 km... Gvd... Ok Ultrïa...
Het klooster doemt eindelijk op... het is 14.45 h. Een groot oud bruin gebouw, we zijn de eersten van 27, ze hebben plaats voor 60 ...samen met de 11 overblijvende Ursulinen zullen we de lunch nuttigen. Eerst douchen,dan een biertje, sorry Heineken, voor amper 2,5 ... Ik check mijn voeten, Aaahhh eerste blaren, maar ik ben voorzien : compeed. Alle dagen heb ik discussie gehoord : moet je blaren doorprikken al dan niet. Ik volg de gebruiksaanwijzing, gewoon compeed op de blaar. We zien wel morgen. Maar wat ik vooral moet doen is gewicht kwijt geraken.... Ik denk dat mijn rugzak,tegen de 15 kg weeg ( met water én mondvoorraad) en dat is minimum 2 a 3 kg te veel. Ik vermoed dat mijn rugzak,op zich te veel weegt, mijn slaapzak eveneens, uiteraard mijn eipad maar daar kan ik niet veel á doen. Dus ik moet op een andere manier gewicht kwijt raken. Ik probeer vanacht wat in JP zijn rugzak te stoppen of ???? Wait & c. JP is ondertussen een was gaan insteken, ze hebben hier idd een machine.
Om 19.13 h (check) komen we de eetzaal binnen. Soeur sourire wijst ons nog 2 minuten de deur...
Samen aan de grote tafel ...met soeur sourire, een jonge deerne van 83,5 j jong. Soep met pâte, witte saus met spekjes en broccoli. Dessert is abrikozentaart. Correct. Ze hebben hier een grootkeuken staan om u tegen te zeggen, ik vrees dat die investering nooit zijn geld zal opbrengen, 11 Ursulinen en handvol pelgrims in "het seizoen"
Paniek om 18.00 h is Ji ae nog niet aangekomen. Serieus hé. Gisteren hebben wij voor haar ook hier geboekt, 19.15 h bij het eten nog steeds niet...en dan 19.30 h, komt ze langs achter door het bos - echt hé - het klooster eindelijk binnengewandeld.... Ze is vertrokken om 8.30 h deze morgen... Blijkbaar heeft ze een alternatieve ( kortere ...)weg genomen. Enfin we zijn blij dat ze hier is. Je moet weten dat ze geen enkele ik herhaal geen enkele (warme) pull bij had. Enkele dagen geleden heeft Jeanine voor haar een pull gevraagd in een gite. Sedertdien heeft ze die pull nog ni uitgedaan, ook ni om te slapen....
Toch eerst nog even dit: vanacht werd ik wakker door zacht geklop op onze deur. Is dat JP die potverdikke dronken zijn sleutel vergeten is ...neen want hij ligt als een dronken wolf in zijn bed op 39 cm van mij ...
Het geklop wordt luider...
De deur gaat open....
Yuki staat in ons kamer ! Hij heeft zijn hoofdband om ....
Hij nadert mijn bed en zegt heel zachtjes : "ieto, wie f 2 kiel Boab ! "
Ik spring in mijn ridderkleren.
Wij op pad. Na enkele 100den meters worden we aangevallen door struikrovers, euh neen door ambachtelijk gemaakte steenrovers, want in de Aubrac zijn geen lage struiken en de rovers steken zich hier weg achter de lage muurtjes die dwars door het landschap lopen. Ik neem de eerste 3,5 rovers voor mijn rekening - enfin 3 man en een vrouw. Yuki daarentegen springt 3,5 m in de lucht, maakt een salto met tegelijkertijd een 360° beweging en mept er zo 17 neer. Dan ....
Word ik wakker.
Goe mopke hé
Gisterenavond nam Jeanine mij moederlijk vast, morgen scheiden onze wegen want zij zal maar 10 km doen, ze is moe. Ze zegt zacht en welgemeend dat het een eer was om mij te leren kennen dat ze een heel fijne tijd doorbracht met mij en dat ik een toffe pee ben. Zij is voor mij dé heldin ! In de vorige gites zag je regelmatig uitwisseling van adressen, ik doe daar niet a mee. Ik zie het nut daar niet van in. Echter gisteren heb ik zowel Yuki's adres, dat van Jeanine en dat van JP genoteerd.
We doorkruisen vandaag het hoogste punt van mijn tocht a 1324 m
Li wil ook 20 km wandelen. JP reserveert ook voor haar in dezelfde gite. Yuki daarentegen blijft bij zijn "mama". Jeanine heeft hem haar frans GSM nr gegeven. Zij heeft RdV met een vriendin in Conques op 27/4. Als Yuki dan alleen verder trekt kan hij met haar bellen, haar vertellen waar hij is en waar hij de dag nadien naar toe wilt en dan zal zij reserveren voor hem .... Tu te rends compte ! Wauw ! Man man niet tegeloven, toch. Tijdens de dagtocht maak ik mij de bedenking dat Jeanine een doel heeft in haar tocht ( zij wil naar St Jean Pied de Port), maar dat zij ook en vooral anderen wil helpen om hun doel te bereiken... Ik herken er mij te weinig / niet in... Ik herken er daarentegen heel erg den buur (rechtover) Vera en Kris in .... Sjapo !
Misschien, neen, ik móét dat veel meer in gedachten houden.
Vertrek om 8.45 h, iets later dan anders voor onze 20 km, maar de gite van strax opent maar om 16.30 h, donc on a le temps...
Li wandelt mee maar blijft algauw achter, maar dat is niets speciaals. Ze heeft de dagen voordien voldoende bewezen dat ze de weg ook alleen vindt, dus dat komt goed. Ze doet de tocht op haar manier en is veel minder afhankelijk van Jeanine dan Yuki. Ze laat zich niet doen, bedient zichzelf aan tafel (yuki is altijd beschaamd en knikt of buigt bij alles) Haar voornaam blijkt trouwens Ji ae te zijn. Haar familienaam is Lee. Ze doet mij nogal denken a Li. Een doel dat ze absoluut wilt bereiken en daar gaat ze voor !
Bij het afscheid deze morgen heb ik ook mijn respect geuit a Yuki : wat hij doet voor zijn vader ...moa vent toch.
Goed genoeg emo talk voor vandaag !
We starten in een lichte mist, maar na amper een kwartier moeten we stoppen : anorak uit. Enkel T shirt en fleece. Blauwe lucht met wat wolken, de zon die schijnt, de mist trekt op uit de diepere dalen, de boterbloemen en krokussen lachen mij toe. Héérlijk ! We lopen op een vernieuwde getarmaceriseerde ( nieuw woord ?) maar eenzame weg. Ik kan volop genieten vd omgeving. Het feit dat we niet op onze passen moeten letten (geen losliggende keien, wortels of sterk stijgende/dalende paadjes) maakt dat we echt kunnen rondkijken, volop in Aubrac. We stoppen in nog een slapend gehucht, waarvan ik de naam al lang vergeten ben....
We stoppen om 11 h en na 11 km, s'middags in Nasbinals : kopen ons een grand café en mon copain petit natuurlijk. Ons broodje halen we bij de lokale artisanale bakker. Man dat is brood ! JP doet mij een heel verhaal van gezond brood, industriebrood, bruin, energierijk enz. We laten ons uiteraard ook een plaatselijke lekkernij bevallen ! Gevulde pruimendinges.
Na 45 min allez on y va : de wolken worden dikker, maar het blijft warm en ook zonnig. We lopen nu vooral dwars door de weiden en stijgen naar 1300 m. We passeren enkele abris de berger, hier en daar een eenzame boerderij, groene weides... net Ierland (hm hm ik ben feitelijk nooit in Ierland geweest.. maar het klinkt wel goed hé en je kan je er als lezer iets meer bij voorstellen, tenzij je als lezer natuurlijk ook nog niet in Ierland bent geweest)...
Om 15 h bestemming bereikt. Op het lokale terras in Aubrac wacht ons een nieuwe vriend die gisteren in dezelfde gite logeerde en nu terug. De jonge man tekent. Heerlijk in het zonnetje mét Wifi ( tja tis toch makkelijk zulle)
We gooien de rugzak af en bestellen een thé en koffie bij "chez Germaine". Man man je kan hier patisserie eten : 3 soorten taart maar groot ! De grootste heeft zonder overdrijven een doorsnede van wel 80 cm. De stukken worden dan ook betaald op basis van gewicht. Foto volgt nog.
Tegen 15.45 h komt ook Ji ae toe.
Verderop ligt onze gite, ik ga al even kijken tegen 16.23 h. Pppfff dat ziet er niet katholiek uit : zeer groot, breed huis met 2 etages. Beetje verkommerd, luizig, niet echt fris, is het wel bewoond vraag ik mij terecht af. Er staat nog iemand te wachten voor de deur. Op de deur hangt een briefje " de retour dans 5 minutes"... Echter de wachter zegt dat dit er al zeker een half uur ophangt. Dat ruikt hier naar "den aap"
Enkele minuten later komt een vriendelijke man van een jaar of 38,5 j opendoen. We stappen binnen in een ongeloofelijk interieur. De eigenaar excuseert zich eerst uitvoerig voor de werken die nog bezig zijn in het huis...
Eerst moeten onze schoenen en bourdon in de speciaal voorziene plaatsen. Hij heeft ons allemaal een grote plastic vuilzak om onze rugzak in te deponeren : dit vooral tegen les punaises de lit (bedluizen of zoiets , Gerard zoek jij dat eens uit voor mij ?)
De benedenverdieping is 1 grote plaats met in het midden le poêle (een grote houtstoof die ook de 2 verdiepingen deels verwarmd) . Hier bevindt zich onthaal annex receptie/bar, eetplaats voor ik schat 20 personen, evenals een zitplaats, zijn ligt hooggestapeld als tuusenmuu,,grote oude drukkerij-kast, en nog zoveel meer. De bovenverdieping hebben ze deels opengemaakt, wat een ongeloofelijk ruimtegevoel heeft ! Een grote houten trap brengt ons via de open tussenverdieping (met ch d'hotes, cela vaut un détour !)) naar de 2° etage. Daar een 5 tal kamers gemaakt van telkens 1 tot 3 bedden. Op het eind vd gang bevinden zich de douches à l'italienne. Allemaal prachtig ingericht,ruw afgewerkt, geen luxe maar zo authentiek. De 2° etage volledig in planken vloer, vensters authentiek gerenoveerd, passende gordijnen, eenvoudige maar bijpassende bedden, enz. Onze was hangt op de tussenverdieping te drogen in feite midden in huis - letterlijk en figuurlijk. Maar, zegt hij niet te dicht tegen de buis vd stoof hangen anders kan het verbranden.
Met Enjoy hebben we al menig maal geleerd om in frankrijk bij de keuze ve resto nooit af te gaan op de gevel. De fransen hechten daar niet zoveel belang aan, wij des te meer (het moet er bij ons eerder goed "uitzien"). Hier alweer het bewijs om ergens te dúrven binnen stappen.
Ik deel de kamer met JP, Jean de tekenaar op een andere kamer en Ji Ae op nog een andere kamer
We eten met 7 des saucisses met lentilles. Dat lijkt op kleine erwtjes maar iets zachter van smaak. De eigenaar, tegelijk chef kok, een genietende goedgemutste man eet met ons mee. Hij vertelt honderduit hoe hij dit zelf gerenoveerd heeft gedurende ... 4 jaar, full time. Het was eerst een hotel, in de jaren 60 een jongeren-colonie en nadien 30 j leegstand. In 2006 is hij gestart met reno. Hij baat het uit als gite en ch d h, maar enkel als hij zin heeft... Schitterend !
Hopelijk komt de Gevaudan vanavond niet op bezoek.
Morgen staat 24 km op het programma (st côme d'olt).
Na enkele minuten gaat de kerkdeur open, wie komt daar uit.... Yuki ! Hij is gaan bidden. Yuki bidt in elke kerk dat we passeren. Hij is 41 j, maar ziet er amper 30 uit en lijkt wat op.... tja hoeveel japanners ken ik ... Ok hij lijkt op Jacky Chang. Voor zover we begrepen hebben is hij landbouwer samen met zijn vader/ouders. Ze kweken groenten - neen vraag mij aub niet welke ... Maar Yuki zijn vader is ziek, kanker. En Yuki komt dus uit Japan om whole the way till the end Santiago te doen om beterschap voor zijn vader te vragen. Ik word daar een vree klein beetje stil van... Wel als er dan toch een God is mag die Yuki helpen zulle...(Lanta !)
De eerste gite waar we Yuki ontmoeten was in Montbonnet, dus na Le Puy, een zakdoek groot met enkel onze gite als commerce. Hij vroeg waar hij eten kon kopen want hij ging zelf koken....hm hm Yuki, dan moet je terugnaar Le Puy.
Kan je je voorstellen dat je naar Japan vertrekt op trektocht ... begin je maar te explikeren ....op den buiten.
We slapen vandaag in een Ch d'H annexe gite ergens tussen 380 km2 weides, tegen het gehucht Malbouzon. JP heeft een luxeverblijf geboekt nl Ch d'H à 40 ⬠voor DP. Het voordeel is eigen badkamer, lakens op bed en handdoeken maar en ook vooral een eigen chauffage om alles te laten drogen. Gisteren met 8 personen en 1 chauffage ...dan moet ik s'nachts int geniep opstaan om mijn kleren te laten drogen ... Joking.
Een uur na ons komt ook Jeanine toe met haar gevolg. Ze vertelde gisteren dat de tochten wat te zwaar zijn voor haar, vooral vanaf 18 km. Tja ze is ondertussen ook niet meer piepjong. Yuki had dat blijkbaar gezien dat ze moe was en had gevraagd of hij ze moest dragen ... Meende hij dat nu of niet ? Want met hen weet je nooit zulle. Kort daarna begint dat hier te gieten.... Hopelijk is Bob binnen !
Oh ja nog iets tofs. Gisteren kwam ik een pelgrim tegen en die had - gene zever - een strandvlieger mee. Niet te geloven toch.
Voila 16.00 h, na de douche is het nu tijd voor een pint. Jajajaja er is hier zelfs wifi en soms werkt het.... Ai vandaag blijkbaar niet zo goed.
Vanavond eten we L'aligot : een plaatselijke soort puree met kaas : ik kijk er alvast naar uit !
Maar eerst nog wat rusten. Alle dagen probeer ik na de was en de plas minimum 1,5 te rusten. Soms door mijn blog voor te bereiden maar en ook door gewoon op bed te liggen. Dat doen ze bijna allemaal hoor. Ik zou wel wat willen rondkuieren maar 1) er is hier niets ... Maar dan ook niets dan natuur en als ge zo al 7 h gestapt hebt... En 2) we zijn nog maar stapdag 5 en ervaren pelgrims zeggen dat de dagen 3 tot 7 de meest lastige zijn en dat uw lichaam 10 dagen nodig heeft om zich a te passen.
Tegen het avondeten zien we onze collega's terug... Waar is Bob ? Oei is hij nog niet toegekomen ? Het is 19.00 h. Bob is deze morgen als eerste vertrokken, na 1 km benen JP en ik hem bij, maar het gaat erg bergop en Bob doet het op zijn tempo. Ook Jeanine, Yuki en Li hebben hem gepasserd. Tiens Jeanine heeft voor hem ook hier gereserveerd. Wat is er gebeurd ? We besluiten om La Police in te schakelen. We doen ons verhaal, geven een beschrijving en een half uurtje later komt La Police toe. We tonen een foto van Bob. Ze besluiten om de weg af te rijden, alle gites te bellen, hospitaals te checken, enz. Bob is blijkbaar spoorloos....Yuki die voelt dat er iets gaande is en hoort dat het over Bob gaat, vraagt om te vertalen wat er a de hand is. Na veel gebaren begrijpt hij het en is hij echt onder de indruk. Alles wat vertelt wordt wil hij weten. Wie heeft hem waar voor de laatste keer gezien, was hij ziek of moe ? Keerde hij mss terug ? Is hij gevallen ? Gezien zijn medische toestand kan het ernstig zijn. Ook Yuki heeft hem gezien. Verbergt Yuki iets ?,? Neen grapje ....
Na enkele telefoontjes blijkt hij - ook voor de vorige dagen - andere gites geboekt te hebben zonder nadien af te bellen. Tiens zo kennen we hem niet echt, maar bon we kennen Bob ook amper 4 dagen. De politie start dus met 2 equipes hun zoektocht. Als die Aussie elders is terecht gekomen zonder te verwittigen... 10 bouteilles de champagne pour toute la compagnie. Half uur later is de politie met 20 man in de weer op zoek naar Bob !
Politie belt : een bakker zou hem in Aubrac bediend hebben....allé is eerste goed nieuws !
Later sijpelt het binnen : de Aussie heeft een taxi besteld naar 30 km verder...op zich no problem. Maar Jeanine staat hier wel mooi voor joker. Zij heeft tenslotte gereserveerd voor hem. Blijkbaar boekte Bob een aantal gites zonder op te dagen en zonder af te bellen : shamen on him ! De police heeft hem naar het schijnt ter plaatse wel duidelijk de les gespeld ! En terecht. Samen met de koreaanse en Yuki besluiten we een nieuwe film te maken : kill Bob.
Bon dat heeft ons er niet van weerhouden om van de heerlijke aligot te smullen. Een kleverige brij van puree met Cantal , lokale kaas van 3 dagen oud. (Deze kaas rijpt normaal 6 a 8 maand) dit geserveerd met kip in een roomsaus : ik lik mijn vingers af ! Dessert : tarte van myrtylles ook heerlijk. Het glas rode wijn blijkt volgens mijn disgenoten Pichet te zijn : synoniem voor flutwijn !
Sebiet verdik ik hier ipv af te vallen...
Door Bob zijn fout liggen we allemaal maar om 22 h in bed. Shame on Bob
Maandag Pasen 21/4 naar Les estrets, 1,5 straat groot, 20 km
Gisteravond in Le sauvage : schitterend interieur, meer dan vriendelijke bediening, na het dessert heeft men nog een korte uitleg over het domein : voor de geinteresseerden en voor wat ik begrepen heb : vóór 10 ° eeuw : schuilplaats tempeliers, 13 ° eeuw : boerderij voor eten en drinken vd geestelijken in Le Puy. Dan teloorgegaan. In 1960 wou ene Giscard d'estaing hier een themapark maken over iets ( niet begrepen welk) gelukkig heeft de overheid dit overgenomen en uitgebaat als gites, maar blijkbaar zonder veel succes. 3 j geleden hebben 30 lokale boeren het nieuw leven in geblazen. Le Sauvage als bar, snack, resto, feestzaal (sic) is open van begin april tot oktober. De gites zijn gans het jaar open. In de winter wordt er ski de fond gedaan en kan je hier enkel komen met speciaal vervoer. De regio is zeer vergelijkbaar met onze hoge venen : even natuurlijk, eenzaam, vochtig, zompig, bossen, ven, heuvels. Voila wie dat er nu nog verder leest heeft veel courage....
De eerste keer dat ik goed geslapen heb. Na een stevig ontbijt , de rugzak aan et on est parti.
Het weer : vochtig, nattig zonder regen. Na een half uur begint het te miezeren : tijd om onze rugzakbeschermhoes uit te proberen. Na nog een half uur gaat het regenen. Maakt niet uit. Het regent lichtjes dus het kon erger. Mijn minder dure (anti-)regenbroek doet haar werk. Ook mijn mooie maar zeer dure regenvest ook ... Na 11 km passeren we St Alban sur Limagnol en kopen we bij de lokale bakker een pateetje met wat suikers ( goh tot vorige week was dit out of the question ... Nu heb ik het nodig : energie ! Ook de coca doet deugd, das ook al een eeuw geleden. We checken de kaart, nog 8,5 km : peace of cake ... Maar dat wordt nog ff lastig, flink bergop, paadjes met veel uitstekende boomwortels, kiezelsteentjes, en met de regen is dat best gevaarlijk. Om 13 h ter plaatse. We zijn de eersten. Maar Bob, Jeanine, Yuki (de jap) en Li (koreaans) hebben hier ook gereserveerd. Na een dik half uur komt ook Bob toe, nu al ! Wauw ! Bob is meer dan gezond, eerder rond. Hij neemt ook regelmatig de weg ipv de paadjes omwille van het gevaar van vallen en verstuikingen. Bob = apero, dus we drinken een biertje. Nadien douche, kleren wassen en dan ... Facetime ! Guido's calling Oudenaarde ! Tanx to Luc 7 en Johnny ! Tegen 16 h rusttijd en bloggen. Er komen nog een 5 tal pelgrims toe. We slapen allemaal op 1 kamer. Mijn kleren willen niet drogen, on verra.
Ondertussen organiseert JP de komende dagen : hij stippelt de tochten uit en maakt de reservaties. Normaal zou ik zulke dingen (zelf) doen, maar ik laat het mij wel bevallen.
Hoe mooi om zien... Jeanine die zich ontfermt over Yuki en Li. Zelf heeft. Ze geen kids, in Canada - sorry Quebeque - was ze onerwijzeres en directrice ve school. Ze had graag kids gehad, maar helaas.... Yuki en Li noemen haar "mom", ik heb een bruin vermoeden dat dit iets makkelijker praat - nu ja praten .... - dan "Jeanine". Haar zorg voor anderen doet mij wat denken a IID.
De bevallige Nathalie, chef d'aujourd'hui, vraagt ons met hoeveel we in de kerk in Le Puy waren. Oei das al 4 dagen geleden ... Hm met 25. Zis niet content zulle. Zo weinig dat belooft niet veel goeds voor haar gite. Als er meer dan 100 zijn gebeurt het regelmatig dat ze enkele dagen later volzet zit, met 25 is dat iets anders. Tja de pelgrimsroute is ook business !
Tot nu heeft de tocht mij gebracht wat ik ervan verwachtte : deels avontuur zoals het weer, de regio, de paadjes, de natuur, de ontmoetingen, de sfeer, ... Deels stilte : JP en ik praten nauwelijks onderweg. Deels mij laten leiden door ... Tja door het weer, het onverwachtte, door mensen, ontmoetingen, aanraders, ... Deels afstand nemen, weg vd luxe : slapen in grote zalen, badkamer en toilet delen met 2 of met 10, zelf de was doen, geen auto, geen mails, geen tels ( of tis Lo. ES), geen krant. Krave ik heb nog geen ibook geopend, Luckys ik heb nog geen lied beluisterd . Samenhorigheid : elk doet ZIJN weg en toch zijn we samen. Er is - volgens mij - geen dé weg. Ieder maakt er "zijn"weg van. Bob nam enkele dagen geleden een taxi omdat de dagtocht mogelijks te zwaar zou zijn voor hem. Who cares ? Moet hij zich verantwoorden ? Neen toch ! Hij wil tot Compostella gaan : wel dan moet hij zorgen dat hij zich niet forceert, toch... Bob had vorig jaar een hartaanval dus hij moet té zware inspanningen mijden. Bob doet - wat mij betreft - gezien zijn lichaamsbouw dagelijks serieuze inspanningen. Sjapo ( voor zalaber)
Gisteren liet ik mijn rugzak voeren per taxi : is dat zeuren ? Voor sommigen mss wel. Het zal mij worst wezen.
Bon, ik had sommigen wat filosofische begoochelingen beloofd. Voila dat kan ik dan ook schrappen van mijn lijstje ;-)
Oja sedert gisteren heb ik ook een wandelstok (neen geen baton.... Un bardon). In veel gites staan er stokken van pelgrims die hem vergaten, dus bij Brigitte heb ik er maar één meegenomen. JP die nordisch walkt prent mij in dat hij - alweer volgens zijn afghaanse meester - hiermee 30 % energie bespaart. Dus ik nu ook al 15 % ...
De avondlunch : 1 woord geniaal ! Voorgerecht : brood met pâté van het huis in van die grote bokalen. Zo eenvoudige, gewoon lekkere Pâté ! Dan pâte ( dus de deegwaren hé mannekes) met ommelette met cèpes ( paddelstoelen) die de bevallige Nathalie zelf getrokken had, hmhmhmhm. Dan 2 soorten kaas van bij de boerderij een paar km verder. Tenslotte flan vh huis. Beste wat ik tot nu toe verorberd heb. Samen met logement en ontbijt voor ocharme 33 ... Wat wil ne mens nog meer !
Ik liet hen op mijn eipad de Irish singing priest Hallelulija horen....
Daarna .... spraken we af dat elk een liedje zou zingen. Yuki paste, de koreaanse heeft een mooie stem. Een oudere pelgrim zong een mooie franse protestsong over noord frankrijk, de mijnen, de teloorgang, enz.
Gezien het gezelschap waagde ik mijzelf a een franse chanson ( sommige gaan mij wat scheef bekijken ) : voici les clés van Gerard Lenorman, waar ik mij nog 2 zinnen van kon herinneren. Ik besloot dan maar om mij te laten begeleiden door mijn eipad... En wie mij een beetje kent ... ( remember Marco Borsato's - Dromen .... Menig Tempo-personeelsfeestjes en andere familiefeestjes ...) ik geef mij volledig hé ... De woorden kwamen mét begeleiding zo iets makkelijker terug, die stonden nogal te kijken dat ocharme un belge franse liedjes kent...
ambiance 2.000 ...
Ik vrees nu dat op enkele japanese, koreaanse en franse facebookers mijn foto kan verschijnen...
. Eerste keer in mijn nieuwe flinterdunne slaapzak, met een deken op mij, ... Goe geslapen. Ik weet begot niet of ik lawaai gemmakt heb deze nacht.
