Een résumé hoort kort te zijn, wat uiteraard relatief is...

Deze periode van 1 maand is voor mij een beleving geweest, een belefenis, een avontuur dat mij alles gebracht heeft wat ik voor ogen had. Ik heb genoten van heel veel dingen en momenten.  Ik heb gezongen, gefloten - net niet gedanst.  De natuur, de regen, de zon, nieuwe gerechten, nieuwe culturen, nieuwe mensen, ontmoetingen, afscheid nemen, stappen, de weg zoeken, vragen, delen, wachten, de sfeer, de goede raad van ervaren stappers, raad doorgeven, ...

De totale vrijheid : hoeveel stap ik vandaag ? Heb ik honger dan eet ik, wil ik verder stappen dan pak ik mijn zak op en vertrek.  Slaap ik in een gite of in een Ch d H ? Stop ik hier voor un grand café of niet ? ...

Heb ik iets gemist ?  Mijn allerliefste vrouw, maar strax meer daarover.  Ook de kids - maar zij mij minder ;-)

Ik haal mij anders weinig dingen voor de geest die ik gemist heb...

Ik heb wel téén en tander moeten opgeven zoals een (groot) stuk privacy en wat confort 

Maar laat mij wel wezen : ik heb mij alle dagen - zelfs tweemaal daags - kunnen douchen (op 1 keer na met warm water), ik heb alle dagen warm gegeten (op 2 keer na lekker tot zeer lekker), ik heb nooit koud gehad, ik had alle dagen een bed, alle dagen gezelschap, ik heb mij nooit eenzaam gevoeld alhoewel ik  - naar het eind toe vooral - veel alleen geweest ben, ik heb nooit schrik gehad, de sfeer was alle dagen anders, evenals de weg, het uitzicht, de omgeving, de natuur, de ontmoetingen, ...

Ben ik nu mezelf tegen gekomen zoals velen mij zeiden ?  Bbbwwwwaaaa niet echt vind ik.  Ik hou wel in mijn achterhoofd dat ik toch zal proberen om (nog meer) ook anderen hun doel te helpen bereiken.

Is dat nu iets dat ik iedereen zou aanraden ?  Neen !  Voor een dergelijk avontuur moet je "klaar" zijn, de tijd moet er rijp voor zijn.  Maar als je het zou overwegen, altijd bereid om je verder te helpen.

Een ander gaat misschien benji-jumpen, valsschermspringen, met een ferrari op circuit rijden, fietsen in de alpen, kanovaren in Denemarken, lesgeven in Nepal, 1 maand werken in Afrika, enz. Ieder zijn uitdaging...

En dan beste lezers wens ik nog zeer uitdrukkelijk en uitgebreid mijn vrouw te bedanken voor de héél positieve ondersteuning die ik van haar dagelijks mocht ondervinden tijdens mijn avontuur.  Ik heb haar een aantal keren in mijn blog - weliswaar onder bedekte termen & incognito - vernoemd en bedankt.  Maar vrouwlief je was gewoon REUZE ! Voor mij was het makkelijk, ik ging een "mijn"-avontuur aan, maar jij bleef tenslotte achter met alle dagelijkse zorgen.  Ik kon jou altijd bellen.  Maar aangezien mijn toestellen allemaal op vliegtuigmodus stonden kon jij mij niet zomaar bellen....

Jouw heel positief verwoorde, korte berichtjes waren voor mij meer dan voldoende om te weten "dat het goed was" .... Steed benieuw naar mijn verhalen !

De mensen die reageerden wil ik ook bedanken, die reacties waren mijn enige vorm van communicatie - uitgezonderd met het thuisfront - en het was voor mij hhhhééééllll leuk om af en toe iets te lezen.  Ik heb redelijk veel geglimlacht en ook soms meer dan dat....