Maandag 5 mei, 27 km tot net over Lauzerte

JP maakt mij er attent op dat het eten toch a de dure kant is, 18€ is veel voor wat we "maar" gekregen hebben.  In vergelijking met anderen is dat niet min, ook kwaliteit prijs is dat dik betaald.  Voor de jourte betalen we voor ons 3-en 54€.  

Misschien hebben ze geld nodig... Ze zijn hier 3 j geleden na lang zoeken beland.  Het huis behoorde toe a een bejaard brits koppel die hier elk jaar 2 weken op vakantie kwam.  Het huis was net (niet) bewoonbaar, dwz er was lopend water en basiselectriciteit.  Op 10 december arriveerden ze hier met hun zoontje van 2 j.  Geen chauffage : gemiddelde temperatuur binnen 10°... De volgende zomer hebben ze het schrijnwerk vervangen dat verzachtte de temperatuur in de winter naar 16°.  Het jaar nadien dakisolatie... Oef dat maakte het binnen blijkbaar gezellig warm.  Respect !

Ontbijt in ons cabanes (te vergelijken met de  grootte van een sauna.  Tafeltje, senseo, micro, frigo. Daarnaast badkamer met douche.

Het klassieke ontbijt en om 7.45 h starten we onze 27 km.   Het weer ziet er goed uit, dus short, T-shirt met pull. Regenjas in de rugzak.

De gite ligt op de GR dus we zijn sebiet goed weg.  De laatste dagen komen meer en meer pelgrims tegen.  De eerste 2 al na 1 km, in tegenovergestelde richting .... Maar ik ben nu zeker want ik volg én de pijltjes én mijn kaart...Het blijken 2 Ieren te zijn, op weg naar ...Compostelle.... Ai wrong way... Ik leg terug uit dat de GR steeds in beide richtingen aangeduid zijn.  Zij vertrokken van een gite die niet direct op de GR ligt en zo zijde rap verkeerd hé.  Ze twijfelen nog wat maar volgen ons toch.  Na enkele 10 km komen we aan in Montcuq (echte naam hé...). Daar zouden we brood en kaas kopen voor de middag.  Echter maandag is sluitingsdag.... JP maakt vd gelegenheid gebruik om zijn oude jas naar huis op te sturen.  Volgens mij zijn de portkosten meer dan de waarde van zijn jas.  Maar hij kan die jas nog goed gebruiken : hij begint eind dit jaar een huis te bouwen in zijn geboortedorp in de Jura, net naast zijn moeder.  Een houten huis want hij is nogal bio aangelegd.  Er is dixit hem nog weinig voedsel dat gezond is.  Frankrijk is volgens hem naar de vaantjes , zowel economisch, politiek als sociaal.  Hij loopt niet hoog op met zijn land.  Frankrijk is in alles de slechtste leerling....  Hij volgt nu een cursus apiculteur, leest veel over natuur, enz.  Na amper 10 min komt ook Ji Ae toe, wauw ! 

We bevoorraden ons hier van vers water en weg zijn we terug.  Er zijn hier relatief weinig hoogte verschillen volgens onze kaart, maar we lopen van dorp naar dorp steeds de valei en uit.  Ik kan je verzekeren dat er wat nijdige klimmetjes tussen zitten hoor.  De zon doet zijn werk en we zweten....  Op 7 km is het volgende point d'eau maar daarvoor zouden we een dorpje moeten inlopen - even weg vd GR.  We ontzien het ons maar kloppen even verder aan een huis.  Een oude dame opent het venster en toont ons de waterkraan.  Oef ! Terug voltanken.  Opnieuw wacht ons een klim naar de volgende top, meer dan nijdig want er hangt een lange dikke koord om je naar boven te trekken, zo steil is het.  Ik maak er dankbaar gebruik van.  We lopen gelukkig heel veel over kleine bospaadjes, de lommerte doet deugd.  Allé nu kan ik beginnen klagen over de warmte .....ook de afdaling blijkt gevaarlijk want hier hebben ze een soort van armleuningen voorzien, ook hier maak,ik gebruik van.

De merkwaardige ontmoeting van 2 dagen geleden blijft door mijn hoofd spoken, meer zelfs de 2  kruisen,regelmatig mijn pad.  De man zingt zachtjes "onze lieve vrouw van Vlaanderen', de vrouw neuriet zachtjes mee.  Ik wil nog wat vragen maar beiden doen teken.  Sssssstttttttt.  Ultrïa....

Tegen 12 h stoppen we a een boederij waar zomaar een tafeltje en 2 stoelen staan.  Op de tafel een mandje met cake a 1,6€, gedroogde pruimen a 1€ wat bekers en een kan koffie 1€.  Een oude gebochelde verwarde man komt aangestrompeld, hij vraagt iets maar we verstaan hem nauwelijks.  We eten ons brood van gisteren en nog een overschot kaas.  Nog enkele andere pelgrims arriveren ook.  We trekken verder richting Lauzerte. Na nog wat op en neer zien we Lauzerte opduiken op de top ve heuvel : prachtig ! De klim daar naartoe maar ook best wezen, voetje voor voetje op die nogmaals steile klim.  Het pittoreske dorpsplein schiet ons terug in de tijd vd middeleeuwen, prachtige foto's volgen ... Ooit eens.  Van hieruit moeten we nog 4 km, dus tijd voor een pint en een camel !  Heerlijk ! Genieten in de lommerte op het terras onder een roze kastanjeboom ! Ji Ae komt na half uur ook aan.  Probleem : winkel niet open en we moeten vanavond ons potje koken... Het office du toerisme opent straks tegen 14 h, er is blijkbaar nog een bio groentewinkel beneden, gelukkig op de GR.  Ai deze opent pas om 15 h, wachten geblazen.  We kopen daar voor 4,67€ groenten om Spaghetti te maken.  1,5 kg gewicht in mijn rugzak... Op naar de laatste 4 km.  Onze gite ligt bijna 1 km van de GR verwijderd,,dus omweg maken.... 

Het paadje is alweer lastig, meer dan dat zelfs, ik zweet als een rund maar probeer mijn ritme aan te houden : mijn ademhaling controleren, enkel door de neus, mijn bourdon op stapritme, voetje per voetje moet ik mij omhoog trekken,.... Het moet niet te gemakkelijk zijn ook zeker ?

Maar het is de inspanning waard....gite Lavande en Quercy.  Een klein huisje met daarbij een nog kleinere gite is onze bestemming.  Zwembadje, mooie pelouze, prachtig uitzicht, tal van kleine terrasjes, ... Schitterend.  Marie Noelle onthaalt ons vriendelijk.  Ji Ae slaapt in haar huisje, wij in de kleine gite.  Alles in orde.  

JP doet eerst zijn dutje en ik begin te bloggen. Ideaal om alles van vandaag voor mezelf te overlopen.

In de kleine keuken worden de groenten gewassen en gesneden : kooktijd.  (Zonder vlees vandaag). 

Oh ja, sommigen volgen de dorpjes via streetview : je kan mij makkelijkst herkennen a mijn eeuwige blauwe pull, mijn al even eeuwige pet én ... Mijn rugzak....

Bon de saus is bijna klaar en JP stelt voor om het vlees te vervangen door een zacht gekookt eitje.  OK dat is een nieuw recept voor mij maar ik vind het wel een goed idee, de eieren liggen hier toch in de frigo.  We vragen Ji Ae of zij ook een ei wilt.... dat hadden we beter niet gevraagd.  Boiled egg, egg in water, egg becomes hard, enz.  Maar we begrijpen dat ze of geen zin heeft of geen eieren lust.  So far so good.  Enkele minuten later neemt ze 2 eieren en komt naar mij toe om te vragen of ze 2 eieren mag hebben.  Sure alles is van ons.  Ze gaat terug de kitchenette in, en ik voel dat er iets gaat gebeuren, ze opent de oven en legt 2 eieren in de oven... No, no no eggs in the oven.  Yes yes zegt ze. No no zeg ik. Ok brand geblust.  Precies 45 sec later vraagt ze mij hoe de micro werkt.... ja ja de eitjes zitten al klaar in de micro.... Kundet u voorstellen.... eieren in de micro....vooraleer we haar dat aan het verstand kunnen brengen..... Dit om jullie een idee te geven hoe makkelijk de communicatie verloopt, we spreken hier dus over "een ei" en "koken"....en toegegeven mijn koreaans loopt nu ook de spuigaten uit...

Héél moeilijk want we begrijpen ook nog altijd niet goed wanneer ze ja bedoelt en neen knikt en vice versa.  Ze lacht veel maar dat zou komen om weg te stoppen dat ze ons niet verstaat, ze lacht dus gans den tijd....

Morgen staat Moïsac op het programma, 18 km.

De 3 douches maar vooral het enige toilet is nu niet echt makkelijk om te delen met 20 man in totaal...maar het lukt. Wij staan op om 6.15 h dan zijn de douches nog allemaal vrij.  Er is hier ook een weegschaal.... we wegen alle 3 onze rugzak (eerst persoon alleen wegen, dan persoon met rugzak....) Ji ae haar rugzak weegt 9,5 kg, JP 10,5 kg en de mijnen 11,4 kg.  Maar dat is mét normale bevoorrading : wat mijn gewicht betreft is dat dus inclusief 8 energierepen, een handvol rozijnen, een stuk brood en +/- 1,2 l water.  Kortom zonder bevoorrading kom ik op een gewicht van 10 kg.  Dus de 2 kg die ik opgestuurd heb, was wel nodig en ik voel het ook.  Ik ga niet zeggen dat ik mijn rugzak niet voel, maar ik heb er ook geen last van.  Uiteraard voel ik mijn rug, schouders, enz maar dat is niet meer dan normaal.  En uiteraard als ik mijn rugzak afneem heb ik ff het gevoel dat ik zweef.

Klassiek ontbijt, na het leegmaken vd kamer slaagt JP erin om zijn nieuwe handdoek van gisteren al te vergeten... Gelukkig merkt Ji ae hem op.

Om 7.30 h parti. In de straten van Cahors komen we verdorie Olivier tegen, de zwitserse advocaat annexe groot spektakel acteur.  Hij heeft eindelijk een passende compagnon de route gevonden, een franse jonge gast van zijn leeftijd.  Hij heeft ondertussen ook Rocamadour bezocht.  Hiervoor heeft hij toch ook een dag gehad van 42 km.... Maar het feit dat we hem hier treffen wil zeggen dat hij goed doorstapt zulle...

Als we Cahors buiten stappen merken we inderdaad hoog op de hoek vd toren op de brug een kleine duivel die een steen wegneemt... Merci Serge.

 Net over de brug vd Lot wacht ons potvolkoffie een nijdig klimmetje met trapjes die zo net te hoog zijn om vlot te gaan.  Dit is afzien, tanden bijten,doorzetten...en dat om te starten. Gelukkig zien we op de kaart dat het maar max 1 km is... 

Verder blijven we nu ongeveer op dezelfde hoogte.  We trekken verder door het glooiende landschap, tot we aan een kleine hameau komen - naam niet vermeld, enfin bent vergeten... - tiens hier zo "op den blet" een vide grenier... Raar maar waar.  

Even verderop loopt een andere pelgrim met zo een typische chinees-rijst-hoed op, gemaakt van een soort stro. Met daarop vermeld al zijn stopplaatsen.  Hij spreekt beetje engels.  Ik maak hem diets dat even verderop een koreaans meisje loopt en vraag of hij toevallig koreaans spreekt... wat blijkt het is een koreaan... Hij roept naar haar en er ontspint zich een koreaanse conversatie.  De vertaling zou mij te veel in detail brengen, en je weet ik hou het graag kort hé ( ok, maar niet op mijn blog....)

Enfin, JP en ik stappen verder terwijl ze verder verbroederen.

We kruisen een aantal keren Olivier en co maar Ji Ae zien we voorlopig niet, normaal hé zou je denken....

Het is sedert lang eindelijk lekker warm, zelfs s'morgens hoeft geen vest, wel onze sweater, maar de mouwen worden opgestroopt.  Bij de eerste stop smeren we ons gezicht in, enfin JP raadt mij sterk aan dit te doen.  Ik wrijf vooral mijn neus in ....oef er zit net voldoende in JP zijn potje....  Zelf heb ik geen zonnebrand mee : gewicht sparen, ze geven vandaag de mooiste dag dus morgen niet meer nodig en ik reken op de vrijgevigheid & solidariteit onder de pelgrims... 

De zon schijnt heerlijk zonder te warm te zijn.  De paadjes liggen er goed bij dus volop genieten vd omgeving, de natuur en.....de beestjes : we zagen "un milan" (ik weet niet wat dat is - ook niet in het nederlands) maar tis allesinds een roofvogel, net voor ons zie ik een groot bruin beest weglopen (is het een hert, een ree of een hond, ik weet het echt niet), de hagedissen schieten voortdurend weg in het gras ( de grootste die ik zag was zeker 25 cm, fel groen), ja en de bijen komen mij ook ambeteren, zeg en dat lawaai van die krekels , da's toch niet voor gans de dag zo....;-) 

Na 9 km bereiken we Labastide Marnhac, het enige dorpje dat we vandaag passeren met een épicerie.  We kopen zoals steeds een brood en een stuk kaas.  Het is een bar, café, tabac, resto, épicerie d'urgence, dus onze kaas is een ordinair stuk gruyere, uiteraard voorverpakt.

We drinken ook een koffie JP un petit en ik un grand.  Ji Ae niet meer gezien.  Hier stoppen de meeste pelgrims want de volgende 11 km is niks meer qua bevoorrading.  Net voor we vertrekken ziet JP blijkbaar Ji Ae naar de openbare toiletten gaan....

Wij trekken verder, vergeten onze flessen te vullen, shit met dat warme weer is dat niet slim.  Volgens onze kaart zouden we nog een point d'eau moeten tegenkomen... oef blijkt te kloppen.  We tanken volop bij.  We lopen verder op de heuvels door het bos.  Stilte, natuur, weidse vergezichten, groen, bossen, weilanden en af en toe een motorcrosser die ons passeert. Het is inderdaad een lang stuk zonder ook maar iets van bewoning tegen te komen.  Tegen 12.30 h eten we onze lunch midden in een bos en trekken verder voor de laatste kms.

Tegen 13.30 h komen we toe in Lascabanes.  Onze gite bevindt zich 500 buiten/na het dorp.  Ik ben iets voorop.... hallo .... Koekoek.... Een meer dan bevallige dame komt buiten om ons te verwelkomen.  Ben ik JP ? Neen ik ben Guido.  Aaahhh ok jij bént dus Guido ?  Euh ja....Wel het koreaans meisje vertelde mij dat.... Eeeuuuuhhhh wablief ...????   Een kwartiertje geleden kwam zij hier toe en ze vroeg of JP of Guido hier nog niet waren.....  Goed - de eigenaars - het belgische koppel die 3 j geleden deze gite opende toont ons de weg naar onze yourte.  In de tuin op een 46,5 m afstand van het woonhuis annexe zwembadje staat onze yourte !  Prachtig op een houten platform net boven de grond.  Binnen staan 4 bedden.  Het is een echte geïmporteerde jourte die de man des huizes - ja dames ook een knappe gast ..../ met de nadruk op "ook"...- zelf in elkaar gestoken heeft.  Hij is zelfstandig tuinaannemer hier in de streek dus is (ook ?) best handig.  Naast de jourte is een soort tuinhuisje met daarin een kleine eethoek met frigo, waterkoker en een badkamer met heerlijke douche.   Ji Ae heeft haar bedje al uitgekozen...."awel how comes you are already hear" - ge weet zo van da engels zoals in de vlaamse serie waarvan ik de naam vergeten ben.  "Fast" zegt ze.... Ja mon oeil... Ze is ons nooit gepasseerd.  En raar maar waar,   250 m vóór ik hier toekwam stond den andere koreaan hier de weg te zoeken..... Toeval hé.  Maar ze overtuigt ons dat ze geen taxi genomen heeft.  Nie met mij zulle...ze lacht schamper.  Mij maakt het alvast niet uit hoor...ik noem haar vanaf nu Miss Taxi.  O "no" antwoordt ze gedecideerd !

Bon het is goed weer ik doe mijn lentewas... 2 slips, 2 paar kousen, mijn nacht T-shirt die ik nog nooit waste, mijn nieuwe blauwe polar sweater die ik alle dagen aan doe om te stappen en nog nooit waste, mijn stap-T shirt van vandaag en mijn sac à viande (dienen dunne slaapzak).   Man heb ik daar werk mee.  Water nemen à zo een kleine lavabo in een bassinke, waspoeder bijdoen, buiten op het gras de eerste lading wassen, dan spoelen, dan uitwringen, dan ophangen, dan tweede lading idem dito.  Dat duurt een uur hé ! 

Nadien, in de lommerte,  op het terras á het zwembadje onder parasolleke mijn blog van heden aanvullen.

Om 19.30 h worden we a tafel verwacht... ooohhhh dan heb ik nog 2 h om te rusten

De jourth is heel speciaal om in te slapen, zo een vree klein toegansdeurtje, beetje zoals saloon-klap-deurtjes, 4 bedjes en in het midden een mini tafeltje met een lampje.  Klein maar gezellig.  Het feit dat we geen plaats hebben om iets te leggen zijn we al lang gewoon.  Je moet er vooral opletten om alles steeds onmiddellijk te verzamelen, steeds op dezelfde plaats, in de juiste zak of als ik denk mss toch iets te vergeten dan leg ik het in mijn schoen.

Laetitia Dethé, afkomstig uit Ottignies houdt zich sedert 3 j bezig met de jourtes.  Ze verhuurt enkel a pelgrims ( ondertussen weten jullie al waarom, toch...)

Ze houden bijen en maken tot 40 kg honing per jaar, mjam lekker ! 

Ze serveert het eten in de kleine cabanes wat minder gezellig is.  Voor de eerste maal eten we onder ons 3-en.  Normaal is het nu warm genoeg om buiten op haar terras te eten, maar nu is het nog te koud daarvoor. Ze moet dus met haar plato 45 m stappen met alles naar onze cabanes.  We starten met typische belgische kaaskroketten die zelfs JP nog nooit gegeten heeft, maar het smaakt hem. Ji Ae is er minde voor te vinden. Ze schrijft "too greasy..."

Nadien pâtes met cordon bleue en een klein beetje tomatensaus.  Dat is een vd mindere schotels....maar bon we klagen niet (JP nadien wel wat)

Om dan te eindigen met home made ijscrême met nougat en....honing, lekker.

Tijdens het eten menen JP en ik ook het verhaal van Ji Ae te kunnen reconstrueren. Net voor de bar kwamen wij de voorpost tegen van de groep van 15 waarmee we gisteren kennis maakten bij Serge.  Zij wandelen vandaag naar hetzelfde dorp als wij.  De voorpost is de wagen met de bagage die tijdens het parcours de groep opwacht kwestie van bevoorrading maar ook om de personen mee te nemen die te moe worden - het zijn allemaal 60+ers en zelfs een 78 jarige ".  De wagen vd voorpost stond gestationeerd a de bar.  Ji Ae zal samen met haar koreaanse vriend daar aangekomen zijn.  De voorpost zal hen voorgesteld om in de wagen te stappen - tenslotte moeten ze toch naar hetzelfde dorp.  Ji Ae hebben ze afgezet op een weg die aansluit op een paadje waar de GR op aansluit, op zo 200 m van onze yourte.  De koreaanse vriend zal gedesoriënteerd geweest zijn, want zoals jullie weten wordt de GR steeds in beide richtingen aangeduid.  Dus hij zal niet geweten hebben welke richting precies uit te gaan.  Vandaar zijn vraag a JP langs hij moet verder stappen.  Maar ze wil onder geen beding toegeven.  Case closed !

Om 21.00 h onze jourte in, en slapen.

Morgen wordt een iets zwaardere dag, 27 km of zo.

Ssssssllllaaaaapppppwwwweeellll

We staan op om 6.30 h.  JP wil vóór 8.00 h vertrekken want de arme man heeft veel werk in Cahors.  Ik heb goed geslapen, blijkbaar val ik makkelijker in slaap met muziek, ik onthou dat voor de volgende dagen want Le Gevaudan in mijn kamer grolt vooral bij aanvang, of komt dat omdat ik hem dan nog even hoor ????

Het ontbijt - in afwezigheid vd zuster, die wslk nog in een diepe coma liggen - is klassiek : brood met confituur en koffie.  We nemen ook onze lunch mee want er zijn weinig bevoorradingsmogelijkheden onderweg.  

Om 7.40 h zijn we paraat voor de 24 km van vandaag.

Aan de hemel vele regenwolken maar door de wolken heen zien we ook de blauwe lucht.  Maar geen regen alvast om te starten.  Om het lot niet te tarten doen we onze rugzakbeschermer NIET om, de regenvest houden we wel aan.

Om het klooster te bereiken moesten we ff van onze route afwijken, dus nu moeten we de GR terug vervatten.  Dat zijn enkele 100 meters extra, die compenseren al een deeltje de taxirit van enkele dagen geleden...

We lopen vooral over paadjes, maar minder rotsachtig en dus minder lastig dan gisteren.  Gisteren hadden we alle 3 pijn a onze voeten vooral van die uit-stekende stenen.  De eerste kms vliegen we, we laten Ji Ae al gauw achter, maar geen probleem we kruisen geen andere routes, ze vindt de weg wel.  Ook JP laat ik achter, het gaat vree goed vooruit.  Ik loop alleen in de bossen, helemaal alleen....denk ik ... Of word ik gevolgd ?   Plots, als een trage bliksemschicht zie ik a mijn linkerkant, midden in de bossen 2 gedaantes... ze naderen mijn richting... het blijken 2 mensen van leeftijd... ja ik ben ze al hhhheeeellll veel tegengekomen....

De vrouw blijkt afkomstig van Lebbeke...en een grote supporter van Marc Sergeant ....ze kijkt me aan en lacht naar mij.  Ze is blijkbaar toch wat verrast dat ik hier loop. Ik vertel haar van alles ...maar ze weet verdomme al alles, ook dat de familie uitgebreid is met een kleine dochter en een kleine zoon....ze laat me de groeten doen à alle anders O's en co's.

De gebronzeerde grijze brave man  - afkomstig van Anzegem - laat mij voelen dat ik goed bezig ben maar laat mij toch verstaan " nie lopen" ... Hij laat mij nog de groeten doen a "zijn klein mannekes" & "zijn kleine meisjes"

Beiden zien ze er gelukkig uit, blij ook dat iedereen het nog zo goed stelt... Ze laten me verder lopen....alleen...ook zij zetten hun weg verder, ze vervagen - tiens , zie ik dat goed ???? houden ze dan toch elkaars hand vast of was dat enkel elkaar ondersteunen ????

Ik stap verder, het wordt na 11 h, dinner time.  Ik wacht JP op, na een paar minuten duikt hij op.  Ji Ae ? Niet gezien.  In de lunchbox van 5 €, enkele snedes brood, een potje paté de campagne, een homp salami, een blokje la vach qui rit, een graanreep en een appel.  Net als we willen vertrekken komt ook Ji Ae toe.  Mooi zo.  We halen enkele collega's in die zeggen dat wij vliegen ipv wandelen, nochtans halen we maar een gemidd van 4,5 km/h max.  Maarhet valt ons op dat we vooral bergop vlug gaan.  Net voor Cahors - nog 5 km te gaan - wacht er nog een serieuze helling om dan een even serieuse afdaling naar Cahors te maken.  Daar vertrekken we samen met een aantal collega's voor de laatste kms.  Ik ruik de aankomst en ga er onbewust snel vandoor.  Na een klein uurke kom ik toe, JP volgt op 10 min en Ji Ae op 35 min. De rest zien we niet meer.

Zoals alle dagen wassen we ons, dan de wasmachine, want ik heb niks vers meer, alles verdwijnt in de droogkast.  Dat is - zoals overal - xtra te betalen.  Hier betalen we voor logement + avondlunch + ontbijt 30€.

JP gaat eerst de stad in om zijn administratie te regelen.  Ik drink in de tuin een pint samen met Ji ae. Ik rook ook een lekker sigaretje, net Camel gekocht... Ji Ae zegt, enfin tekent en via 1 of ander koreaans/engels vertaalprogramma dat roken niet goed is voor de gezondheid.  Ook coke niet zegt ze,  hmhmhm coke ? Oohhh cola ?  Ze heeft mij al 4 cola's zien drinken en vind dat veel.  Ik maak haar diets dat zij (te) veel bier drinkt.  Ze zegt letterlijk in koreaans engels "beer =fun"...

Het ontbijt is klassiek zoals overal : frans brood (tja we zijn dan ook in frankrijk...), confituur, koffie en yoghurt.  We laten deze mooie gite - net als de dag van gisteren - achter ons.  De GR loopt langs de achterkant vd gite en daar staan wel de nodige aanduidingen om de Mas de Jantille te vinden.  Langs de straatkant helemaal niks, vandaar dat de taxichauffeur het niet vond.  We laten ons geen 2 keer vangen en de gids hangt nu rond mijn hals zodat ik alles op de voet kan volgen.

We vertrekken om 8.30 h met regen, daarna gaat het over in miezeren, dan stopt het ff omdan terug te miezeren, terug te stoppen, dan regen, enz.  We klagen niet want het had ook hard kunnen regen.  Mijn rode regen- en windvrije- anorak - je weet wel met een aardig prijskaartje - bewijst nogmaals zijn effectiviteit.  Het is helemaal niet koud, de modderige paadjes worden vervangen door rotsachtige paadjes, met dolomietachtige ondergrond afgewisseld met scherp uitstekende stenen en losse keien.  Ja de modder was iets, de gewone wegen zijn iets, het lange gras is iets en nu zijn die rotsachtige paadjes ook iets zulle.  Na enkele uren doen mijn voeten pijn,.... Voel ik daar wat blaren ontstaan op mijn voeten, .... We zien wel vanavond.

Na 8 km komen we toe in Limogne sur Quercy.  Hahaha ik zie de eerste wagen met belgische nummerplaat, maar we hebben onze rugzak- beschermer op dus mijn leeuwke is niet zichtbaar.  De hollandse caravans razen ons ook voorbij, evenals veel engelsen.  Het lijkt een echt passage-dort te zijn wannt de pèage staat hier aangeduid.  De Lot - waar we ons nu in bevinden - wordt of werd vooral ook door engelsen bevolkt.  De laatste tijd minder omwille vd crisis, heel wat huizen staan te koop....

Hier kopen we wat bevoorrading : zelf ga ik voor wat energierepen, een banaan en ne coca.  JP zijn chocola en Ji Ae 3 verschillende zakjes nootjes.  Ze eet naast het klassieke ontbijt en avondlunch, overdag enkel nootjes en gedroogd fruit.  We zoeken ook een bakker en slager.  Tevens maken we dankbaar gebruik vd openbare toiletten ( à la Turque weliswaar...).  Ji Ae ziet een quinqallerie en ze vraagt via translator wat ze daar verkopen.  We kunnen haar na veel 5en en 6en wijs maken kookpotten en ander keukengerei.  Ze haalt haar geldbeugel boven en toetst iets in op haar smartphone "manque money" ?  Ze moet geld hebben ...???  Aaaahahhahaahah gaat ze zo beginnen ?  Het arme Koreaantje spelen gedurende 2 weken en dan plots - net niet huilend - schooien om geld.   Elaba niet met mij zulle.  "Do you want money machine/cashdispenser to take money from YOUR bankaccount" ? Oei da was veel in één zin.  Ze toont nogmaals haar portemonee waar een veiligheidsspeld aanhangt ? "Do you want zo een speldje maybe ?"  No no !  Ze toont terug haar geldbeugel doet hem open .... de rits is kapot ( vandaar de veiligheidsspeld).  "You want a new one".  Ze knikt van neen en zegt OK.  Wij vermoeden al van in het begin dat men in haar cultuur niet van neen knikt of niet mag neen zeggen.  Reeds meerdere malen ondervonden : vb als we haar iets willen laten proeven zegt ze ja maar wil ze niet proeven, nog wat wijn ? Ze knikt maar bedoelt je.... Pppffff. Neen beste lezers, ik ben niet sebiet van plan te emigreren naar Korea. Enfin JP en Ji Ae ( iedereen heeft toch al lang de allitteratie opgemerkt mag ik hopen ?) gaan dus een geldbeugeltje kopen.

Tegen 11 h vertrekken we terug, het is ondertussen gestopt met regenen en miezeren, af en toe komt er zelfs een flauw waterzonnetje piepen.  Tegen 12.30 stoppen we in het bos om te eten.  Eindelijk kan ik een eerste maal mijn eigen zakmes gebruiken.  We snijden een homp brood af en beleggen het met een schel gekookte hesp, wablief .... heerlijke, sappige dikke gekookte hesp.  Man da smaakt samen met mijne coca.

We lopen gans de tijd door een bos verder naar Varaire waar we moeten opletten want daar kruist er een andere GR route ons pad.  Ji Ae moeten we regelmatig aanmanen dichtbij ons te blijven.  Echter met haar kleine beentjes moet het niet altijd even makkelijk zijn om die reuzestappen te volgen.  "You always fast" zegt ze.

JP doet plots een voorstel : als we vanavond bij de nonnen a tafel eens vertellen dat we homo zijn, en dat we de pelgrimstocht aangevat hebben om onze net geadopteerde koreaanse dochter beter te leren kennen .... We proesten het uit.  Neeen da was echt zíjn idee zulle ....

Tegen 15 h komen we toe in het klooster van Vaylats.  Een slaapdorpje, een zakdoek groot, uiteraard een kerk, 7 huizen en een paardekop en een boulangerie annexe épicerie.  Het is een rusthuis-klooster voor tot nu toe nog steeds 19 levende nonnen op rust.  Een aaneenschakeling van gebouwen, bijgebouwen, aanhangels, garages, stallingen....met eveneens een aantal kamers voor pelgrims.  We betalen hier voor logement, avondeten en ontbijt 26€.  Het onthaal maakt ons attent dat - indien we zin hebben, maar volledig vrijblijvend - we naar een dienst kunnen om 18.00 h.  

Het onthaal gebeurt door een vrijwillig koppel die hier gedurende 2 weken verblijft.  We worden naar een apart gebouw verwezen waar JP en ik een kamer delen en Ji Ae een andere kamer naast ons.  Naast ons logeren er ook nog 2 duitsers, jawohl.

Mijn voeten doen pijn, ff checken of er blaren aan het wachten zijn, oef neen !  Ik neem een douche, miljaar dat is hier zo een douchecabine met regendouche, waterval-stand gecombineerd met ook een gewone douche.  Schitterend, het lekkere warme water doet deugd.

Ik zou terug moeten wassen maar morgen slapen we in een ch d h waar een wasmachine én droogkast is...

Eerst rusten en bloggen, enfin mijn blog voorbereiden want hier geen wifi te vinden. Johnny hier is nog werk zulle...

Ik luister ook wat muziek op mijn eifoon....nogmaals  het nummer van pink floyd herbeluisteren ai ai ik moet de emo wat van mij afschuiven,  dan maar coldplay die mij zoete gedachten doet krijgen aan hun optreden....you never walk alone brengt mij in vervoering...en Andre Hazes zijn "verdomd alleen" doet mij wegdromen naar zijn alter ego....tja we zijn ondertussen al langer dan 2 weken van Thuis weg.... 

Ik zit dus over de helft.  

We kwamen daarnet een wegwijzer tegen.  JP en Ji Ae hebben nog 1191 km te stappen naar Compostella - hahahahaha die zijn morgen nog nie sebiet toe...Le Puy ligt blijkbaar ook al 323 km achter mij, mooi zo.

Om 19.00 h stipt worden we op het avondeten verwacht.  We gaan naar het hoofdgebouw, waar we plaats nemen in de eetzaal.  De meeste zustertjes zitten / hangen over de tafel... Zij zitten a de ene kant vd grote zaal, wij a de andere kant, alsof we bewust gescheiden worden.

Het kloosters is nu in handen van een burgerdirectie, maar nog steeds in eigendom vd congregatie vd zusters van jezus.  In de winter worden ook een aantal oudjes uit de buurt opgevangen.  Prachtig kader, enkel de Rockfon plafondtegels steken af.  Wat zou ik hier graag eens ronddwalen...

Vandaag zijn er weinig pelgrims, enkel nog het duitse koppel.  We worden a de zusters voorgesteld en ze klappen in hun handen.... - enfin diegenen die nog kunnen...Gisteren waren er 60 pelgrims, ik vraag mij werkelijk af of zij voor alle pelgrims ook zo een applausje gegeven hebben ...   Een aantal zusters ontbreken, zij zijn bedlegerig.  De hoofdzuster - ze heeft zowaar een echte snor ...., echt waar - zegt een kort gebed en dan mogen we gaan zitten.  We zitten dus a tafel met de duitsers en het vrijwillige onthaalkoppel - waarvan ik de man ervan verdenk ooit pater geweest te zijn....hij lijkt hard op de geriater die altijd op TV komt (naam vergeten en geen internet hier , neen niet dokter Lecompte, ik denk Dr Decock )

We starten met een eenvoudige groentesoep, nadien truite - in een keiharde korst gebakken, ik vermoed het laatste pop-up resto- recept - met een gratin van patates aux choux.  De gratin is lekker.... Ji Ae die naar ons aanvoelen nog nooit zo een vis in haar bord gezien heeft weet niet goed hoe er aan te beginnen om hem te ontdoen van graten.  Maar geen probleem de pater helpt haar om haar vis de disecteren... Al bij al blijft er nadien nog een goede 67 g truite over...  De rode wijn wordt ook zeer royaal geschonken en ik geniet er met volle teugen van.  Dan volgt er kaas en een dessert onder de vorm van ....'een cornetto !  

Hoe die zusters die vis eten en al de graten kunnen ontwijken, dat is mij een wonder.  Ik hoor geen enkele kuch of verslikking.

Onder het eten proberen de duitsers een gesprek in het engels aan te knopen met Ji Ae.  Ook de pater begint er zich mee te moeien want ook hij - denkt - spreekt een mondje engels.  Enfin ik haal mijn beste duits boven om téén en tander te vertalen naar het frans en dan naar tengels naar het duits ( want de pater praat blijkbaar duits waar de duitsers niets van verstaan....) en dan terug frans enz... Babylon is er niets tegen jongens.

Na het eten wou ik enkele zusters gedag gaan zeggen a tafel om een babbeltje te slaan, too bad,  ze zijn al verdwenen... Er blijven er nog 2 over : de afruimzuster en de   doe-de-luikjes-dicht-zuster.  Diegenen die nog mobiel zijn hebben allemaal een taak.  Ik ga bij de afruimzuster en bedank haar uitdrukkelijk voor de maaltijd, het doet haar zichtbaar deugd.  (Gelukkig waren Miertje en of Nelly niet aanwezig)

Ik vraag haar nog waar de bar is.... helaas... (Grapje)

Om 8.00 h naar bed.  JP heeft dikke problemen en belt voortdurend.  Hij heeft net voor zijn vertrek zijn auto verkocht en er is iets niet in orde met de papieren...stress. Moegen wil hij vroeg vertrekken want in Cahors moet hij naar de post, en iets afprinten en tekenen en doorsturen, en....bbbbrrrr

Tegen 20.30 h liggen we in bed.  Ik luister nog wat muziek en dan dodo

Ontbijt om 7.30 h, hm vers vd bakker.  De wat afstandelijke maar beleefde man van gisteravond ontdooit een heel klein beetje en vertelt over de streek.

We laten ons ook een pic nic vd bakker meebrengen want vandaag feestdag dus niet veel open en daar komt nog bij dat we het eerste dorp maar na 18 km (cajarc) tegenkomen... We betalen hier voor alles 46€ ( pic nic incl)

Ik probeer Ji Ae met handen en voeten uit te leggen dat ze maar beter zoveel mogelijk bij ons tracht te blijven.  Net voor we de kamer uitstappen doe ik altijd een laatste check : niks vergeten ?  

De opladers zijn het gevaarlijkst om te vergeten. Je mag werkelijk niets "even" ergens anders leggen.  Uitlenen a een andere pelgrim is ook gevaarlijk.  Ze mogen  de oplader van mij lenen maar op onze kamer.  Ook de wasdraad is zoiets gevaarlijks.  Echter tot nu toe mis ik nog niks, enfin ik mis nog niks van kleren ...

Ji Ae schaaft haar frans en engels bij.  Of er wrijvingen zijn omdat we mislopen zijn ? Pas du tout ?  Op de kaart zien we waar we verkeerd gelopen zijn...na precies 5 m (sic) hebben we De verkeerde route gevolgd, enfin niet de verkeerde maar de variante...probleem is dat alle GR op dezelfde manier aangeduid zijn, nl wit rood.  Dus gedurende kms, uren ben je overtuigd dat je juist zit.  We lopen langs de Célé ipv langs de Lot....De kaart raadplegen we nooit... Het is maar als we een klein dorpje tegenkomen waarvan de naam ons niet bekend voorkomt dat we de kaart checken... Wat we dus pas tegen 11.30 h voor de eerste keer doen... Stom, vree stom maar rien a faire.  Er zijn ergere dingen dan dat, toch...

Het weer ziet er goed en de eigenaars vertellen nog dat het vandaag niet zal regenen.  En mocht het toch regenen zal het daarna mooi worden...

Ik trek voor de eerste keer sedert 1 week mijn short aan, mijn regenbroek zit bovenaan klaar in mij rugzak... Voor het zekerste doe ik toch mijn regenjas aan om de ochtendkou tegen te gaan.  Onze regen-rugzak-beschermer blijft opgeborgen....voorlopig....

Na enkele 100den meters krijgen we het eerste modderpaadje...werkelijk 5 a 10 cm dik of diep, net tot of net over de eerste rijkoordgaatjes.... Verstade... 

Hier mag je niet te fel nadenken... Enerzijds moet je stap voor stap kijken waar je je volgende voet zet om enerzijds niet te slippen en anderzijds om zo min mogelijk modder of water te verduren....maar andrzijds moet je ook enkele meters vooruit kijken om te zien welk pad je op het pad best neemt.  Hou je best de linkerkant aan of toch de rechterkant... of loop je toch best in het midden ???  Vuil is het langs alle kanten soms veel en soms meer.... Dus stap voor stap in schatten, enkele meters vooruit kijken en daarbij ook nog regelmatig het hoofd lichten om wat verder vooruit te kijken om in te schatten of dit nog het juiste pad is, mis je geen afslag of aanduiding, enz...ziede der komt téén en tander bij kijken hé.

Na 300 m bijna ploeteren besluiten we het veld er naast op te zoeken, er zijn er ons blijkbaar al voor gegaan want we zien wat spoorvorming..  Er staat hier heuphoog gras, alles onder de heup wordt nat, natter.... Mijn blote benen maakt mij niet veel uit, maar ik voel de eerste minieme nattigheid mijn schoenen binnen dringen.... Ai ai ai dat vind ik erger en de dag moet nog goed beginnen....

Zoals steeds stoppen we na 1 h.  Ji Ae is redelijk ver achter want we stoppen op een heuvel en zien haar niet onmiddellijk afkomen.  Dat heeft ons de tijd om wat te eten en te drinken en tegelijkertijd onze regenjas op te bergen.  Na 10 min nog geen Ji Ae te zien...ook niet inde verte... Wat doen we ? Terugkeren ? Wachten ? Verdertrekken ?  Na 15 min beslissen we om verder te trekken : in het verleden heeft ze reeds bewezen dat ze haar eindbestemming alleen kan bereiken.   En ik heb haar deze morgen - zoals alle dagen - in de MiamMiam DoDo (dat is dé internationale gids onder de pelgrims) getoond wat onze eindbestemming is en de naam vd gite doorgegeven.  Ze vroeg mij zelfs de juiste uitspraak vd gite : La Coquile.

Dus wij op weg richting Figeac.  We maken ons niet onmiddellijk zorgen maar zijn er nu ook niet direct gerust in...

In Figeac na 11 km en tegen 10.45 h bevoorraden we ons.  JP stelt voor om niet bij de bakker allerhande quiches of pizza of patisserie te kopen maar wat evenwichtiger te trachten te eten.  Ik volg hem blindelings. Terwijl hij naar de post gaat om exact 635 g op te sturen naar huis, geniet ik op een terras ve grand café.  Heerlijk, het zonnetje schijnt, de mensen flaneren langs mij heen.  We gaan samen een épicerie binnen en kopen een baguette en een stuk kaas, frisdrank wat noten en gedroogd fruit en hopla vertrokken voor nog 12 km.  Eens buiten Figeac wacht ons een laatste nijdige helling.  Na een half uur klimmen, bereiken we een prachtig plekje met uitzicht op Figeac.  We besluiten onze pic nic te nuttigen a de beschikbare tafel.  Echt zoals je veel fransen ziet doen : du pain (eindelijk kunnen we nog eens ons mes gebruiken, waarom dragen we dat anders al zolang mee ?   Hiihhhiiii) et du fromage.  Het enige dat nog ontbreekt is de vin en onzen alpin, dat zou het plaatje compleet maken.  Pic nic als god in frankrijk ! Het plaatje zou ook internationaal kloppen,mocht er nog een koreaanse a onze tafel zitten....

Waar zou Ji Ae zitten ?  Roep ik haar naam door de vallei ?  We maken onszelf wijs dat ze het wel zal vinden.

We trekken verder langs de C-wegen, geen paadjes meer vandaag.  We doorkruisen verder het glooiende landschap, zeer vergelijkbaar met onze vlaamse ardennen alleen veel weidser, veel verdere vergezichten, je kan oneindig ver kijken.  Alweer slaaphameaus met vervallen huisjes, afgewisseld met chique vakantiehuizen om dan terug enkele ruïnes te passeren,dan weer grote boerderijen, verlaten overwoekerde huisjes ( met of zonder bewoning ? ), uitgestrekte weilanden -  weinig of geen akkerbouw - met hier en daar een GSM-antenne om ons toe te laten in contact te blijven met de bewoonde wereld.....Dreigende wolken kruisen voortdurend ons pad.  Soms vóór ons, soms achter ons, maar de regen blijft ons gespaard ! Soms heel nipt maar toch net niet.  Dat maakt dat onze schoenen na enkele stapuren terug droog zijn.  Langs dergelijke wegen - als je dus niet voortdurend moet opletten waar je je voeten plaatst - kan je volop genieten van het uitzicht.  Voila ik had beloofd van iets idyllisch neer te pennen.  Dat mag ook van mijn lijstje geschrapt worden.  

Ik voel mij prima en mijn voeten voel ik ook .... Gezien de vochtigheid van deze morgen vrees ik voor blaren ( des ampules). On verra....

Aangezien ik wat voorsprong neem kan ik ook lekker fluitend genieten.  Ik zing afwisselend Pink Floyd (enjoy) en Jacques Brel - hm hm neen ik ken de tekst niet, maar diegenen die mij al horen kwelen hebben, weten dat een tekst voor mij niet noodzakelijk is... ik geniet van het stappen, vd zon, vh landschap...

Om 13.45 h komen we aan in Les Coquilles.  Een dame met zwaar engels accent komt ons tegemoet en kijkt ons wat vreemd aan.  Ze weet niet van onze komst.... Oei... ff Apeldoorn bellen... Navraag leert ons dat JP een andere gite geboekt heeft....oef in dezelde hameau....

We keren op onze stappen terug en idd we zitten in Mas de la Croix... no problem ja maar .... Deze morgen hebben we a Ji Ae dus de verkeerde gite doorgegeven.... wat nu ?  Onze gite ligt wel langs de GR zelf, maar we kunnen toch niet op de baan wachten tot ze passeert.  Als ze al tot hier geraakt zal het pas uren later zijn, haar tempo kennende...

Ik vraag de heer des huizes om een groot papier waar ik haar naam op schrijf met HERE.  We hangen dat a de straatkant.

Ik neem eerst mijn douche terwijl JP buiten een volgende gite tracht te vinden ( morgen 1 mei ...). Nog geen 10 min later hoort JP tak tak - tak tak - tak tak - iemand passeert met de nordick-sticks.  Hij gaat op straat kijken en .... Qui voila Ji Ae !!!!  Dat doet ons echt plezier !  Oef ze haalde het en ocharme amper een dik half uur na ons...ze moet in haar termen "gelopen" hebben.  Ze doet ons een uitleg waar ik niet zo veel van begrijp maar zo te horen heeft ze zich even vergist .... Ja haaaalllloooo.  Neen je moet weten dat de GR steeds in beide richtingen staat aangeduid en soms zorgt dat voor enige twijfel of verwarring.  Op basis van haar uitleg mét tekeningetjes op haar maxi smart LG phone maak ik op dat dat haar parten gespeeld heeft.  Enfin ze is hier.

De gite is niet speciaals, wel correct met nette badkamer en toilet, ook hier lakens en handdoeken. Maar niet speciaal gezellig of vergezicht of ... worden we te kieskeurig ?  Na mijn douche heb ik veel was zulle : 2 slips, 2 paar kousen en 2 T shirts !  Dat neemt makkelijk 1/2 uur in beslag.  Ik denk nu ook dat ik na het wassen mijn kleren ook moet spoelen...dat was ik tot nu toe vergeten....

Tegen 17.30 passeren de 3 pélérines.  Ik heb al 3 dagen per ongeluk een T shirt van hen... Ze komen deze halen, zij logeren 1,5 km verder op een camping.

Om 8.15 h zijn we vertrekkensklaar.  De eerste 6 à 700 m gaan steil berop (genre koppenberg).  Op de top komt JP tot het besef dat hij zijn fotoapparaat vergeten is.... Dus hij terug.  Ji Ae en ik wachten boven op hem.  Op die 20 min beste lezers kom ik héél . wat te weten.  Ik wist al dat ze Kendo beoefent, maar ze doet blijkbaar soms ook tornooien mee.  Ze kan niet goed zwemmen, ze is niet naar de OS gaan kijken in Seoul ( man man eer dat ze "Seoul "begreep... Want ze spreken dat uiteraard gans anders uit...) ze speelt geen gitaar.  Vraag mij niet naar de logica...Voila tegen dan waren de 20 min om en was JP terug mét fotoapp.

De GR65 loopt hier vooral over drassige weggetjes (tja gezien de regen vd laatste dagen...) vergelijkbaar met het baantje achter Reinie Vandaele of het verlengde van de weg naar het Kezelfort in het verlengde vd trapkies.  Afgewisseld met Cwegen.  Vandaag is een "overgangsetappe", het landschap veranderd nu opvallend.  De scherpe klimmetjes/afdalingen worden ingewisseld door meer heuvelachtig (een mengeling van type het Witse pajottenland en waalse Ardennen)

We zouden normaal naar Figeac stappen maar dat is bijna 30 km en dat ziet JP niet zitten.  Gezien de weersvoorspellingen kan ik daar best inkomen.  Echter om een miezerig buitje na hebben we geen regen gezien.  In Livinac le haut (amper 4 km ver, maar we komen de rest vd dag niks anders tegen) bevoorraden we ons ( stuk taart, quiche voor deze middag en ne coca) en we trekken verder.  Zoals steeds stoppen we elk uur om ons te hergroeperen, wat te drinken en te eten en onze positie te bepalen. 

Bij 1 vd stops vraag ik Ji Ae of ze ons wat Kendo oefeningen kan tonen.  Man man JP speelt regenstrever ....hij is normaal een stijve hark, ziet er wat saai uit, valt nooit op of uit de toon, is steeds super beleefd en voorkomend.  En plots neemt hij 1 van zijn sticks en doet Ji Ae na.... Man man we lachen ons met ons 3en kreupel.  Zijn engels was/is hilarisch maar zijn kendo oefeningen.  Hij zegt nadien dat hij nog nooit zulke rare dingen gedaan heeft en dat hij in zijn leven nog nooit zoveel gelachen heeft...OK time to go.

De wegen zijn zoals steeds zeer goed aangeduid, dus no problem.

Mijn conditie is dik in orde, ik slaap goed, eet goed, geen pijn of krampen.

Om 13.30 h, na 17 km, komen we toe in een prachtige gite La Grange de Bord.  Idyllisch gelegen op de top ve heuvel, met wat tafeltjes, parasols, schuur-afdak, ... Een aantal wandelaars stoppen hier om bij te danken voor food & beverage.  De vriendelijke dame onthaalt ons warm.  De rugzakken moeten in een schuur staan en met curverboxen (vergelijkbaar met deze van SSAB) transporteren we al ons gerief naar ons kamer.  Hm Hm "ons"kamer want we slapen ons gedrieën in 1 kamer.  Ik "mag" in het midden slapen,  op 24 cm van een 65-jarige fransman en op 28 cm en 25 cm hoger ve jonge koreaanse van 23 j(zij slaapt in het kinderbedje)... Neen ... het was dat of naar Figeac wandelen, 11 km Xtra.

Ze hebben nog een 2° kamer maar deze is ook bezet door een koppel.

Ik heb nog iets geleerd van JP : blijkbaar tellen de koreanen bij hun leeftijd steeds 1 extra jaar bij (deels de zwangerschap en dan bedenktijd zeker...)

Ik verneem ook via de tam tam dat de Enjoy groep de leider in de bloemetjes gezet heeft, nice !

Vanacht sliepen Olivier (Zwitser van Genève), Fabien (Fr) JP en ik in een kamer en de vrouwen apart.

Gisteravond maakte ik de oudste pélérine van 73 - ze is altijd goed gezind en moet altijd lachen met mij, haar naam is Anne-rozenn - wijs dat ik vroeger priester was... Ze kijkt me eerst wat vreemd aan met een blik "moet ik dat geloven ?"  Dan vertel ik er haar nog bij dat ik later nog 15 kids kreeg.  Ze begint hardop te lachen.  Toen de pater familias na de maaltijd vroeg wie een gebed wilt opzeggen om God te danken voor het eten, komt Anne Rozenn in mijn oor fluisteren of ze zal suggereren om mij á te duiden want ik ben toch priester geweest.... Gelukkig houdt ze wijselijk haar mond.

S morgens met 15 opstaan tegen 6.00 h en dan afspreken om 2 toiletten, 2 douches en 2 lavabo's te delen....Euhm en s'nachts pipi doen is 10 m buiten in de regen en in de de kou een trapje aflopen ...

Tegen 6.30 h ontbijt.

Ik vergat bijna de Donativo = de vrijwillige bijdrage in de bus te stoppen.  Ik geef minder dan gisteren en minder dan aanvankelijk gedacht want dat is de minste van alle overnachtingen.  Michel - de heer des huizes - doet mij - ik weet niet om welke reden - en vergeef mij de vergelijking - à Dutroux denken.  Niet echt qua uitzicht, maar mij komt hij te vriendelijk over, te gedienstig, te christelijk, te open, te veel babbelen, te alwetend,  te gastvrij.... Hij woont samen met 2 dames zonder dat we weten welke relatie ze hebben.  Enfin een persoonlijke gedachte...

Tegen 7.15 h, rugzak in de wagen en vertrek : 

We "vliegen", zo zonder rugzak. Het weer ? valt mee, nattig van deze nacht, maar nu regent het niet.  De eerste 3,5 km - vooral bospaadjes waardoor schoenen en broek algauw nat raken - doen we in minder dan 40 min.  

Ik maak gebruik vh openbaar toilet dat terug heel netjes is.  Nu ik voor een keer mijn rugzak niet bij heb... wat denk je ... geen wc-papier... euh ik trek mijn plan maar ik hou de oplossing voor mij...

Dan begint het zachtjes te regenen, na half uur regent het echt, geen pijpestelen, maar toch.  Ook de wind doet zijn werk, vooral als we over en op de toppen van de bergen van Aveyron lopen.  Het is echt guur weer.  Mijn impèrmiable broek doet zijn werk maar na een half uur voel ik ook hier de nattigheid door zulle.  Mijn Goretex vest bewijst hier dat ze haar geld waard is ( mss moet ik ze op langere termijn afschrijven ?). Ik zet er flink de pas in.  Ik laat JP en Ji Ae achter en drijf mijn tempo op (JP zal later zeggen : "tu t'es lancé comme un fusil, toi". Ik wist niet dat een fosiel rap kon lopen...). In mijn sneltempo ben ik algauw alleen à het stappen.  Het grootste deel gaat over C-wegen, een minderheid door veldwegels met hoog gras.  Na een dik uur goed doorstappen zie ik voor mij 3 onvriendelijke hard blaffende honden ( genre schepers) op mij AFSTORMEN... Ik hou mijn stok klaar en vraag mij af moet ik roepen, slaan, weglopen of ??? Gelukkig komt tegelijkertijd een boer met zijn traktor achter de bocht.  Hij SPRINGT werkelijk uit zijn traktor en begint van alles en nog wat te roepen.... naar mij ?  Naar zijn honden ? ??? Gelukkig kalmeren de honden en lopen half naar hem toe.  Je dis"pardon monsieur suis pélérin".  Hij mompelt iets en nadien excuseert hij zich.  Er is nl 1 kwade hond bij die normaal altijd opgesloten zit ... Maar hij was hem vergeten op te sluiten... Nogmaals zijn excuses en dan roep ik hem toe dat ik de volgende keer de polisies zal bellen.... (Neen dat laatste is een grapje, de rest vd honden niet).  Het regent tot in Conques met af en toe korte opklaringen.  Tijdens die stops voel ik de efficiëntie van mijn regenbroek want deze droogt inderdaad zeer vlug op.  Eindelijk,  ik stap Conques binnen we schrijven 10.05 h. Nie slecht hé To...  Zo vroeg zijn we nog nooit toegekomen... Ik zal ( nog meer) tijd hebben om te bloggen, time mgt hé...

Ik kom tot in Conques welgeteld één auto tegen.  

Het is een vree oud, wijs dorpje, een zakdoek groot, vol met kleine steegjes, ambachtshuisjes, met kopse geplaveide kasseiachtige steile gangetjes en trapjes, dit alles gedomineerd door de alomaanwezige kerk.  Overal toeristische winkeltjes met souvenirs, resto's, terrasjes, enz.   Ik hoor dat dit hier in hét seizoen koppen lopen is, vergelijkbaar met Mont St Michel.  Het is dan ook un des plus beaux villages de la France.

Na een kwartier kom ik JP tegen.  Hij is doorweekt... Zijn Goretex-jas is al jaren oud en hij heeft hem al een paar keren gewassen zodat de impérmiable-film weg is.  Zijn pull is dus ook nat... We drinken een koffie en daar komt ook Ji Ae aan.  Hopla tweede dag op rij dat ze op een treffelijk uur aankomt.  Om 11.00 h gaan zij naar de mis.  Even later ga ik ook de kerk binnen en blijf een half uurtje uit de regen en de wind.  Door de ramen zie ik dat de zon schijnt !  Ik beslis om mij buiten te gaan opwarmen à de zon.  Het blijkt een waterzonnetje die regelmatig wegvalt achter de wolken..... Om 12.15 h komt JP té vroeg uit de mis, gevolgd door Ji Ae.   We kiezen vlug een resto want hij heeft het koud.  Een menu express : salade met saucisse voor JP, voor Ji Ae vertalen we Canard als "duck" - eerst zegt ze "not eat dog" .... Ja halloooooo - beiden met frieten.  Zelf kies ik salade met tarte Auvergnat.  We drinken alle 3 ..... een echte stella vant vat !  Om de tijd in de resto wat te trekken (remember onze menu express) kiezen we nog een dessert en nadien een koffie.   Onze overnachting hebben we geboekt in de abdij naast de kerk, maar ze opent maar om 14.00 h.  We betalen amper 32€, all in cfr verder.

Bij het onthaal lopen de in witte pij getorste paters heen en weer.  JP, Olivier en ik slapen samen in een kamer.  We hebben voor Ji Ae een dortoir geboekt = een slaapzaal van 3 tot ..... X personen.

We zijn moe... van "rond te gangen", de tijd te doden, snel te stappen, de regen, de koude...  We hadden gelukkig onze rugzakken niet bij.

Eerst warme douche, dan rusten op bed, dan wat bloggen, dan tocht van morgen voorbereiden.  Er is hier in de abdij uiteraard geen wifi... JP en ik wandelen nog wat door Conques. We komen Philippe tegen, een waal uit Andenne die we enkele dagen geleden leerden kennen in een gite.  Daar deed hij ons zijn verhaal ( ik kort het wat in want het duurde bijna een ganse avond) van zijn eerste tocht, nu 2 j geleden : vertrokken in Le Puy, na 2 dagen stappen, gevallen in een afdaling, 1 van zijn 2 stokken gebroken, gezwollen enkel - zo dik als een bloemkool !! - tot beneden voortgesukkeld, huilen vd pijn, verder gestrompeld op 1 stok leunend, tot volgend dorp, geen station gevonden om trein te pakken, naar volgende dorp, alweer geen station, naar volgend dorp gehinkt daar toch een trein gevonden.  Op die dag heeft hij 45 km gestapt.... Niemand gelooft de man, uitgenomen de 2 amerikaanse dames die hij dit jaar onderweg tegengekomen is.  Zij vinden het amazing.... Ja mon oeil.... Ik vroeg hem gevat waarom hij geen taxi genomen had.... zoveel pijn dat hij daar niet á gedacht heeft....

Tootje , ff een professioneel vraagje : wat ik zo ambetant vind is dat je telkens elke avond weer opnieuw alles uit de rugzak moet halen, in de gites heb je niets om je spullen te trieren, stapelen, sorteren : geen tafel, geen stoel, geen kast, niks den duvel...  Enkel uw bed en als je overdag wilt rusten, alles inpakken in de rugzak, s'avonds alles in de rugzak, s'morgens alles terug uit de rugzak om een half uur later alles weer uit te pakken.  En het gevaarlijkste lezers is : je legt iets onder je bed, iets naast je bed, je laadt je gsm op, je hangt buiten iets op om te drogen, iets anders hang je aan je bed of aan een nagel in de muur of aan een of andere verloren kapstok, of op de chauffage in de wasplaats of op de chauffage in de gang of.... en de kunst is om alles terug te vinden en vooral niet te vergeten !  Ik pas al een klein trucje toe : alle propere of verse kleren blijven in de luchtdichte zakken zitten (dat is echt fantastisch gerief die vacuum zakken, echt vree makkelijk.  Je kan je kleren zo vree compact maken - tanx to Daerts ! ). Alles wat vuil is was ik direct - indien de mogelijkheid er is (ofwel handwas ofwel machine). Als ik niet kan wassen :hup in de andere vacuumzak.  De 3° kleinere vacuumzak is voor slipjes,kousen en zakdoeken.  De rest zit apart verpakt in zakjes : mijn flinterdunne slaapzak, handdoek en bescherm-rugzak-regenhoes.  Die zakjes verzamel ik in mijn regenvest.  Zo weet ik wat ik nog mankeer.  Gisteren er toch bijna in geslaagd om T-shirt te vergeten... Nog een probleem : de wasmachine wordt meestal gedeeld met andere ... ik herken mijn kousen niet, ook mijn slip niet.  Gisteren liep ik hier rond in een paarse string...

Eten gebeurt in een grote zaal - met een metershoge houten plafond ondersteund door reuzebalken - samen met 70 andere pelgrims.  Het haardvuur brandt, lange tafels staan klaar voor ons, iedereen schuift aan. En kort gebed door pater, het Ultrïa lied en bieke bieke biek...

We starten met een schitterend lekkere boerepaté ! Excellent ! Nadien lasagne ook excellent en nadien als dessert een yoghurt én een stukje cake.  Vree goed.  Je moet weten in dergelijke kloosters krijg je een portie en daarmee moet je het doen.  We hebben bvb al een aantal keer varkenssnedes gekregen, wel voor iedereen één snede en gedaan.  Je kan geen tweede portie vragen.  Voor is het altijd al voldoende geweest.

Je kan ook pic nic bestellen voor morgen, amper 5€ xtra.  JP en ik maken hier dankbaar gebruik van want de bevoorrading morgen is maar karig onderweg.  Ji Ae neemt zoals gewoonlijk geen eten mee, tja we proberen haar al dagen te zeggen dat ze móet eten... Geen avance ! Het zij zo.  Anderzijds ze haalt het wel altijd zonder kleerscheuren.

Ik maak haar wijs dat ze strax de Gangnam Style moet doen voor de hele zaal.  She ies not amuzed....

Ze probeert nu al iets meer te communiceren, enfin ik probeer haar zoveel.mogelijk te betrekken bij alles.  Ze heeft een zus, een boyfriend en doet a kendo.  JP doet zijn best om engels te praten, maar echt waar, van zodra hij enkele engelse zinnen uitkraamt beginnen we beiden te giiieeeeerrrreeeeennnn vh lachen.  Het franse accent.... Ik begrijp er geen snars van.  Ook Ji Ae begint mee te lachen.  Beeld u in : een vlaming, een 65-jarige fransman en een koreaanse van ocharme 23 j....  Hhhiiiillllaaaarrrriiiissscccchhh.  We lachen tranen...

Vandaag hadden we veel tijd, maar gezien bovenbeschreven omstandigheden ben ik moe.  Ik zou vandaag de belgische kranten checken op tinternet, maar geen zin.  Ik heb sedert 10 dagen niks, maar dan ook niks gehoord of gelezen van nieuws.  

Is Elio ondertussen vervangen door Leterme ?  Is Brugge bijna kampioen ? Heeft Eddy Merckx bekend dat hij indertijd amfetamines genomen heeft ?  Is Doel terug opgestart ?  Zijn de files nr Apen en BXL opgelost ? Is België kanshebber om winnaar van eurosong te worden ? 

Ik heb ook nog geen boek open gedaan, noch een liedje beluisterd.

Strax na het eten kan er nog gebeden worden in de kerk (ik pas, ze zijn al met genoeg, sebiet zit de kerk halfvol...) maar tegen 21 h wordt er een rondleiding voorzien vóór de kerk.  Het schijnt door een humoristische priester gegeven te worden.  Hij heeft uitleg over de vele kleine beeldjes boven de ingangspoort.  Het gaat veel te vlug voor mij, veel te moeilijke specifieke wordenschat, dus na 10 min hou ik het voor bekeken en trek naar mijn bedstee.  De kamers zijn alweer eenvoudig maar netjes.  Badkamer is in vergelijking met gisteren grote luxe.  We delen met 3 een douche, toilet en lavabo.

Morgen geven ze alweer regen.  Ipv de voorzien 25 km, zakken we naar 20 km.

Het verschil met logement van gisteren : we zitten hier op een kamer en ze laten mij gerust.  Ze komen niet op onze kamer kloppen om te vragen of aan te dringen, of we toch niet naar de kapel meekomen....

Daarnet, lezers mijn eerste sigaret gerookt... gekocht van onze waalse vriend, Philippe, ( deze die 45 km, een dag en Een nacht, gehinkt heeft...) enfin ik heb hem 20 eurocent gegeven.  Ze heeft mij gesmaakt.  Philippe wou wat discuteren over de politiek in Belgie, ik heb het kort gehouden....
Om 19.00 h etenstijd !