De route van de GR : 

Je moet weten dat de GR jaarlijks wat "aangepast" wordt op basis van echte omleidingen of werken à wegen e.d. Maar ook en vooral op basis van lobbywerk van bepaalde gites of Ch d H, of van bepaalde gemeentes...De chemin is een echte business hoor. In het seizoen - vanaf half april tot eind september - passeren nogal wat pelgrims op de GR en voor alle commercanten (bakkers, kruideniers, e.d.) is dat een niet onbelangrijke bron van inkomsten.  Tja een beetje zoals de Tour de France waar ook elk jaar gelobbyd wordt om elke vertrek- en aankomstplaats of zelfs passage.  Geen wonder dat de Accor groep hier brood inziet...  En trouwens de kronkels die de GR maakt, je denkt toch niet dat de pelgrims die maakten....die namen gewoon de kortste weg van dorp naar dorp ! Vertelde ik trouwens al dat er héél vroeger blijkbaar elke 20 à 30 km een prostitutiehuis was... Naar het schijnt echt waar.

Wie zijn de pelgrims ?  

Enerzijds individuelen, en dan vooral mannen, die vnl gepensioneerd zijn.  Een kleine minderheid jongeren en een andere minderheid daartussen - zoals ik dus.

Anderzijds groepen van 4 tot 10 personen, meetsal gemengd en heel vaak gepensioneerden ook, die elk jaar een stuk doen.  Zij hebben meestal iemand bij die ook het transport van bagage regelt.  

Uitzonderingen zijn koppels die het onder hun tweeën doen.

Of je het nu alleen aanvat of met 2 of in groep...that's up to you.

Snelheid ?

Mocht ik het herdoen of verder doen, ik zou mijn ritme sterk vertragen.  Nu pas - de laatste dag - merk ik hoe snel ik ging en hoeveel meer ik kan genieten als ik het langzamer aan doe.  Onbewust wou ik mijn snel ritme aanhouden of zelfs steeds verhogen.  Vandaag deed ik de 4,5 km in 55 minuten.  Morgen wou ik de 5 km in minder dan een uur proberen te vervolmaken.  

Iets trager, zou ik dan gewoon een uur later toekomen, maar wslk nog steeds als eerste - alsof dat belangrijk is....

Maar ik heb dit - denk ik - moeten ontgelden in fysisch ongemak en minder kunnen genieten van natuur,omgeving, ontmoetingen, ....

Materiaal ?

Schoenen : deze dienen zeker voldoende ingelopen te zijn.  Niet zomaar even een wandelingetje met doen.  Idem dito voor de kousen.

Koop een goede (dure.  Wwwhhhoooeeehhhaaaa) windvrije-regenvest en een goede regenbroek (beter geen overbroek) Ook een cape blijkt niet zo,makkelijk te zijn.  Vooral niet als je met een of 2 stok wandelt en alzeker niet om deze aan te trekken.

Een rugzak op maat kopen en deze gedurende voldoende stapuren - gevuld met 10 kg - ook testen zodat je weet hoe en waar je hem best aanspant.  

Alles wat je koopt en of meedoet : wegen die handel.  Elke gram telt. Dus ook de avond-schoenen,de rugzak, de slaapzak, pulls, broeken, enz

Bij overgewicht - want elke starter neemt net zoals ik meer gewicht mee want je denkt dat zal voor mij geen probleem zijn ...- geen probleem : na enkele dagen - als je toch wel wat last begint te krijgen en vooral door te luisteren naar de know en ervaring onderweg - opsturen dat postpakket....beter vandaag dan morgen.

Afstand : zelf ben 30 dagen weg geweest.  2 reisdagen (H & T reis), 1 intern transport om mijn trein te halen en 1 toeristendag = 26 stapdagen à 580 km.  Reken een gemiddelde van 20 à 25 km/dag afhankelijk van weer,de form vd dag, hoogteverschil, wegen, beschikbare slaapplaatsen, enz

Prijs : JP hield alles goed bij.  Op die 26 stapdagen komen we à een prijs voor logement van 36€.  Reken daar per dag nog 5 € extra bij voor pic nic en af en toe een apero.  De treinreis H/T kostte mij 170€.  En daarnaast heb je uiteraard nog de prijs voor kledij, rugzak, ...

Privacy : ondanks de dortoirs, het samen slapen, mannen en vrouwen door elkaar, delen van toilet en badkamer heb ik nooit - maar dan ook nooit spijtig genoeg ;-) - een blote bil, vrouw in slip of in( of nog beter ...zonder) BH gezien.  Zoals je in mij blog kon lezen was het toilet soms moeilijk voor mij.

Reservaties : in hét seizoen ttz mei en juni en dan terug in september is reserveren aan te raden, vooral als je met 2 bent en zeker indien meer personen.  Soms 1 dag vooraf, soms de dag zelf.  Er is altijd wel ergens plaats voor 1 persoon soms 2 of 7 km verder weliswaar.

Iemand - of iemand die iemand kent - die het wil aanvatten, altijd bereid....

Een résumé hoort kort te zijn, wat uiteraard relatief is...

Deze periode van 1 maand is voor mij een beleving geweest, een belefenis, een avontuur dat mij alles gebracht heeft wat ik voor ogen had. Ik heb genoten van heel veel dingen en momenten.  Ik heb gezongen, gefloten - net niet gedanst.  De natuur, de regen, de zon, nieuwe gerechten, nieuwe culturen, nieuwe mensen, ontmoetingen, afscheid nemen, stappen, de weg zoeken, vragen, delen, wachten, de sfeer, de goede raad van ervaren stappers, raad doorgeven, ...

De totale vrijheid : hoeveel stap ik vandaag ? Heb ik honger dan eet ik, wil ik verder stappen dan pak ik mijn zak op en vertrek.  Slaap ik in een gite of in een Ch d H ? Stop ik hier voor un grand café of niet ? ...

Heb ik iets gemist ?  Mijn allerliefste vrouw, maar strax meer daarover.  Ook de kids - maar zij mij minder ;-)

Ik haal mij anders weinig dingen voor de geest die ik gemist heb...

Ik heb wel téén en tander moeten opgeven zoals een (groot) stuk privacy en wat confort 

Maar laat mij wel wezen : ik heb mij alle dagen - zelfs tweemaal daags - kunnen douchen (op 1 keer na met warm water), ik heb alle dagen warm gegeten (op 2 keer na lekker tot zeer lekker), ik heb nooit koud gehad, ik had alle dagen een bed, alle dagen gezelschap, ik heb mij nooit eenzaam gevoeld alhoewel ik  - naar het eind toe vooral - veel alleen geweest ben, ik heb nooit schrik gehad, de sfeer was alle dagen anders, evenals de weg, het uitzicht, de omgeving, de natuur, de ontmoetingen, ...

Ben ik nu mezelf tegen gekomen zoals velen mij zeiden ?  Bbbwwwwaaaa niet echt vind ik.  Ik hou wel in mijn achterhoofd dat ik toch zal proberen om (nog meer) ook anderen hun doel te helpen bereiken.

Is dat nu iets dat ik iedereen zou aanraden ?  Neen !  Voor een dergelijk avontuur moet je "klaar" zijn, de tijd moet er rijp voor zijn.  Maar als je het zou overwegen, altijd bereid om je verder te helpen.

Een ander gaat misschien benji-jumpen, valsschermspringen, met een ferrari op circuit rijden, fietsen in de alpen, kanovaren in Denemarken, lesgeven in Nepal, 1 maand werken in Afrika, enz. Ieder zijn uitdaging...

En dan beste lezers wens ik nog zeer uitdrukkelijk en uitgebreid mijn vrouw te bedanken voor de héél positieve ondersteuning die ik van haar dagelijks mocht ondervinden tijdens mijn avontuur.  Ik heb haar een aantal keren in mijn blog - weliswaar onder bedekte termen & incognito - vernoemd en bedankt.  Maar vrouwlief je was gewoon REUZE ! Voor mij was het makkelijk, ik ging een "mijn"-avontuur aan, maar jij bleef tenslotte achter met alle dagelijkse zorgen.  Ik kon jou altijd bellen.  Maar aangezien mijn toestellen allemaal op vliegtuigmodus stonden kon jij mij niet zomaar bellen....

Jouw heel positief verwoorde, korte berichtjes waren voor mij meer dan voldoende om te weten "dat het goed was" .... Steed benieuw naar mijn verhalen !

De mensen die reageerden wil ik ook bedanken, die reacties waren mijn enige vorm van communicatie - uitgezonderd met het thuisfront - en het was voor mij hhhhééééllll leuk om af en toe iets te lezen.  Ik heb redelijk veel geglimlacht en ook soms meer dan dat....

Deze nacht niet goed geslapen...cfr hiervoor gisteren nog.

JP staat op 6.30 h, ik sta mee op om die laatste keer ons samen klaar te maken,,hij om te stappen, ik,om in te pakken en weg te wezen...

Klassiek ontbijt.  JP en alle anderen maken zich stapklaar voor een volgende trip.  Zelf verlaat ik vandaag echt le chemin... Om 7.40 h is het zover, ik ga nog mee tot op straat om hem de weg te wijzen - hij is de vorige dagen een aantal keer fout gelopen, weliswaar altijd maar kleine stukjes.  Het ga je goed buddy.  Le chemin ne sera jamais comme avant...

Raar, ik blijf alleen achter in de gite...ik heb tenslotte nu een zee van tijd.

Ik wandel op mijn dooie gemakje naar Aire, toch ook wel 2 km....de laatste wit-rode streepjes volgen... hier liep JP daarnet ook nog, en Philippe, Gaël, Ji Ae, Yuzi, en zo vele anderen....

Aire sur l'Adour is een gezellig stadje aan...... de Adour een vrij brede rivier.  Het is voor mij een typisch stadje om ff een voormiddag in rond te lopen, niet meer, niet minder.  Gelukkig gaf JP mij die raad om vandaag nog naar Pau door te reizen.  Gisteren heeft hij mij ook geholpen om de metro in Parijs te nemen van station Montparnasse naar gare du Nord.

Eerst ga ik naar het office du tourisme waar ze mij helpen om de bus naar Pau te nemen en een hotel te zoeken niet ver vh station in Pau.

De bus vertrekt om 11.39 h à het office du tourisme.  Ik heb nog meer dan anderhalf uur.  Aire is 2 straten groot dus die loop ik 2 keer af. Ook hier valt mij op hoeveel leegstand er is à winkels - net als in alle andere kleine en grotere stadjes trouwens.  Uit pure verveling ga ik een kerk binnen, volg ik tot net buiten de stad de GR 65, pelgrims passeren mij, ...

Ik geniet van un grand café met een laatste sigaret uit het pakje van 20...de zon schijnt en steekt zich regelmatig weg achter regen- en andere wolken.  Ik maak gebruik vd openbare toiletten à la Turcq maar deze zijn hier veel minder proper dan in de piepkleine dorpjes hoor.

Tegen 11.15 h sta ik klaar à de bushalte.  Algauw komt al het andere volk toe... ttz 1 jonge kerel.  11.45 h, nog geen bus ... tja ik maak me geen zorgen, we zitten tenslotte in la douce France.  12.00 h, nog geen bus gezien.  Est ce normal Monsieur le jonge gast ?  Sais pas, c'est ma première fois que je prends le bus.  Ik terug naar het office du tourisme ?  Hm hm, pardon is da normaal ?  Ja maar mijnheer wij zijn de SNCF niet hé.  Neen neen sorry maar er zijn toevallig geen stakingen ?  Niet dat ze weten.  

12.15 h nog geen bus ...ik dus terug binnen.  Jamaar wij hebben de GSM nr toch niet van die chauffeur ...jamaar kan je mss eens informeren bij de SNCF ?  Pendant les heures de midi ?  Impossible...

12.25 h ...oef eindelijk.  Ik betaal 9€ en zoek mij een lege plaats tussen de andere 3 reizigers.

Mijn appel van eergistern komt mij goed van pas om die eerste honger te stillen.

Tegen 13.30 h kom ik aan in Pau, aan het station.  Het station is van grootte vergelijkbaar met Brakel en Kruishoutem....of Oudenaarde dan toch.  Het eerste dat ik zie op de infoborden : er worden vertragingen aangekondigd voor zaterdag en zondag.... Hhheeeelllppp.  Ik informeer mij direct of er vrijdag al kans is ... Ze bevestigen mij van niet... Cross the fingers !

Van het station vertrekt een finiculaire naar het centrum - zo een berg-treintje om precies 56 m te overbruggen...wwwwaaauuuwwww wat een attractie !   Ik neem het aangrenzende wandelpad.  Overal aankondigingen van de GP de Pau.  Tju ik was dat vergeten, dat stond in de Oudenaardse streekkrant nochtans aangekondigd, die wereldbekende GP.  Het gaat om een straatcircuit in Pau voor allerhande wagens waaronder ook de formule 3.  Paddocks zijn ingericht, wit-rode autobanden bakenen het parcours af, VIP standjes, ...  Ik zie omleidingsbordjes om het station te bereiken...ik check de datums : het gaat om vorige week vrijdag, zaterdag en zondag en komend weekend zaterdag en zondag.  Dus ik zou er net niet in zitten in dat gebruis, stel je voor...

Het eerste pleintje dat ik tegenkom - place royale - vind ik een gezellig terrasje onder de platanen, hier geen toeristen maar bisnieslui...hier moet ik zijn !  Ik installeer mij en bestel een dagschotel te nuttigen à 16€.  Salade crevette met sauce Simonne.  Ik vrees dat ik hier van die taaie rose garnalen ga krijgen, maar neen,  het blijken scampi.  Lekker fris.  Gevolgd door een heerlijke poulet de la ferme, sauce citron met tagliatelli ! 

Tis ondertussen 14.30 h en mijn hotelkamer zou beschikbaar moeten zijn.  Ik vind deze algauw want het hotel bevindt zich midden in het centrum van Pau - een zijstraat van de meest commerciële straat. Hier zijn de prijzen uiteraard niet te vergelijken met deze vd voorgaande maand.  We zitten dan ook in Pau en ik mag blij zijn iets gevonden te hebben gezien de GP.  Mijn kamer is wat sjofel, maar ik ben ondertussen téén en tander gewoon.  Een eigen bed, geen andere mensen op MIJN  kamer, een eigen badkamer met eigen toilet, met handdoeken, lakens, een kast, een tafeltje en stoel, plaats, ....wat zou ik klagen...

Ik gooi mijn spullen af en trek de stad in om ff te wandelen.  Wel zo alleen in een stad... Tis danny zulle.  Alleen stappen, no problem. Alleen toekomen in een dortoir...heerlijk je kan je wassen, op je bed rusten en druppelsgewijs komen normaal andere pelgrims toe.  

Maar hier zo alleen rondlopen... Bbbbrrrr niets gezellig aan jong.

Nochtans Pau lijkt mij tof.  Je hebt hier een schitterend zicht op de Pyreneeën, veel winkel-wandelstraten, veel schoon volk, standjes vd GP, enz.

Tegen 18.00 h loop ik mijn hotel uit en strui wat rond in de autovrije straten.  Ik installeer mij op het centrale plein op een terras en bestel mij na 17 minuten geduld dan toch een Kronenburg van tvat.  Watching people...

Ik overweeg om iets te gaan eten.  Echt grote honger heb ik nog niet, misschien een salade of pizza ergens ?  Ik kuier verder naar een wat afgelegen gedeelte, en kom terecht in de plaatselijke rues des bouchers.  Restootjes met terrasjes buiten, maar nu de zon stilaan wegebt is het daarvoor toch wat koud.  Op het eind zie ik een pleintje waar blijkbaar wat gaande is.  Allerhande kraampjes, een klein podiumpje, franse chansons gebracht door een solitaire zanger.  Lijkt wat op 11 juli viering rond CRvV.  Het is blijkbaar europadag.  De kraampjes worden bevolkt door allemaal verschillende landen die zich willen promoten aan de hand van folders maar en vooral door zijn typische hapjes.  Ik meng mij onopvallend tussen het publiek en wieg lichtjes mee op het ritme van de muziek, mijn heupen doen plots niet meer pijn, mijn benen houden het ritme erin en ik begin zowaar te heupwiegen, mee te dansen zelfs...  Ze moeten denken dat ik al jaaaaaaren naar dit event Kom en dat een echte Pau'er ben.  Het enige waar ze mij als toerist mss zouden kunnen aan herkennen zijn mijn sandalen met de witte kousen, strak en hoog opgetrokken - ahja deze heb ik tot nu gespaard, onderaannin mijn rugzak, dus ze zijn echt spierwit - mijn eeuwige pet, mijn flashy afgewassen short - do you remember ... - en mijn openstaand hemdje waar mijn weelderig bosthaar uitpuilt.

Ik ga alle 10 de kraampjes af, maar neen België blinkt uit door zijn afwezigheid !  Ik start met een spaanse ommelet, ik vertel de dame dat dit overheerlijk is en voor dezelfde prijs van 1 € biedt ze mijn een tweede aan.  We spreken over tapas hé mensen.  Bij de italianen koop ik mij 2 bruschetta's, de duitsers bekoren mij met een duits zwaar biertje, de portugezen overweldigen mij met een gefrituurde tapas van varkensvlees, het zweedse knöktebrot laat ik mij ook welgevallen en dan nog iets van nog een ander land.  Man ik had niet veel honger maar voor 8€ of zo heb ik hier meer dan genoeg gegeten.  Ondertussen is de franse chanssonier vervangen door een spaanse sombrero-groep.  Na een klein uurtje wandel ik hier weg want de engelse dessert blijven lachen naar mij...dat zal mijn gewicht volledig in de knoop brengen maak ik mijzelf wijs.  

Ik loop de richting uit van mijn hotel maar neem een andere weg.  Even verderop totaal andere kraampjes met dubbel zoveel aanbod van vanalles en nog wat.  Hier staat veel meer volk : warme hapjes, koude tapas, wijn in al zijn kleuren en smaken (en centen wslk), bier, cocktails, enz.  Ik loop er even door maar dat zal voor morgen zijn zulle.  Dit was echt iets voor Enjoy ! 

Terug in mijn hotelkamer - die à de straatkant op het gelijkvloers ligt, rechtover een pizzeria - kan ik gewoon in mijn eigen badkamer alles gebruiken zonder te hoeven wachten tot wanneer ze vrij is, terug lakens op bed, TV op kamer, wifi, ontbijt tot 10.00 h.  Ook de stopcontacten kan ik vrij gebruiken, in de gites is dat elk op toer GSM opladen, dat is dus confort !

Ik probeer de TV, tiens geen VRT ?  Tjonge toch, ik kan dus Thuis niet zien ... Zou André nog steeds te doen hebben met Simonneke die haar kind afgestaan heeft à Madame Praline zonder dat vette Swa van iets weet ? 

Deze nacht bij Kiki en Gerard in de kamer geslapen, voor zover ik alles in de gaten heb kunnen houden, zijn ze braaf geweest...

Om 6.45 h kruip ik mijn bed uit, Kiki en Gerard zijn ook al wakker, en neem ik mij een verfrissende douche.  Tegen 7.00 h zit ik als eerste à tafel en komt de duitse dame mij vervoegen.  Gezellig ff bijkletsen im Deutsch.  Zij maakt gebruik van de "mal postale".  Dat is een service - beschikbaar over de ganse route en vanuit elke gite - om de bagage te transporteren.  Zelf maakte ik hier ook de 3° dag al eens gebruik van.  Maar deze dame heeft - via een organisatie - alles vooraf geboekt en betaald.  Dus elk verblijf, maaltijd én transport is vooraf geregeld.  

Tegen 7.30 bind ik opnieuw mijn rugzak om, neem mijn picnic zakje van hieruit mee en vertrek.

De eigenaar heeft goed uitgelegd hoe we de GR verderop terug vervoegen.  Gisteren hebben we een heel stuk kunnen afkorten om zijn gite te bereiken en vandaag is dat niet anders.  Ik schat dat ik ongeveer 2 km uitspaar.

Het weer valt goed mee, dus de - ook iets te grote ? - short heb ik aangetrokken, de anorak schik ik vandaag niet af te schrijven...

De GR trekt net zoals gisteren door de velden, bossen en valeien.  Heerlijk, genieten van mijn laatste echte stapdag.  Ik zing en fluit bijna de ganse tijd.  Ik loop alleen dus ik werk niemand op de zenuwen met mijn schril fluitconcert.  Laatste stapdag omdat er vanuit Aire sur l'Adour een verbinding is naar Pau waar ik vrijdagmorgen mijn trein moet halen.  Ik zou nog 1 dag verder kunnen stappen, maar dan zou ik ook moeten terugkeren naar Aire, via taxi, dus liever niet.  Dan maak ik er maar een toeristendag van in Aire.

Na goed 10 km, het is ondertussen 10.30 h, kom ik a een kleine hameau, Lelin-Lapujolle, een kerk annex mairie met wat pic nic tafels.  Voor mij belangrijk want waterbevoorrading.  Er zijn propere toiletten - alweer chapeau hiervoor - waar ik dankbaar gebruik van maak.  Haha wie komt daar aangereden net als ik wil vertrekken, de voorpost vd groep van 6.  Zij hebben hier ook het ideale plekje gevonden om hun metgezellen te verwennen met een pic nic.  Zij hebben daarnet blijkbaar enkele kms eerder een stortvlaag gehad...hier drupplet het quelques petits grains...We ambrasseren elkaar een laatste keer... en ik zet mijn trip verder, de velden en bossen in...nog een kleine 10 km om volop te profiteren.  

Mijn been voel ik niet meer, mijn rug is nu echt veel beter.  Ik vrees dat ik eerdere dagen te vlug gegaan ben.  De 3 vorige kalme dagen hebben mij deugd gedaan !  

Na enkele kms volg ik  - alweer - de oude spoorweg gedurende 3 km, tot net voor het binnenkomen van Barcelonne du Gers.  Vandaag kijk ik wel regelmatig achterom want JP moet zeer kort achter mij zitten.  Vanavond slapen we - zonder voorafgaandelijk af te spreken - in dezelfde gite annexe Ch d H.  Met zijn onnavolgbare marse Afghane verwacht ik dat hij mij voorbij raast als een trein....niet dus.

Ik kom net vóór13 h aan in het troosteloze Barcelonne, die als voorstad kan gezien worden van Aire.  Ik vind een al even troosteloze herberg op de hoek van de grande place en drink er un grand café.  Kan ik hier een dessert krijgen ?  (Beeld u in dat ge dat zout vragen in den Adriaan ?). Neen , maar als ge u haast, de bakkerij sluit om 13 h.  Ik zet het op een loopje en trakteer mezelf op een flantaartje.  Ik doe er een tweede bovenop, want ik verwacht elk moment mijne copain JP.  Ik stuur hem een sms om te zeggen waar ik zit. 

De barmeid, Nathalie, net niet knap, vraagt mij om iets te schrijven in het livre d'or.  De enige klant, de lokale dronkaard - die mij doet denken à....tja à wie allemaal.... - spreekt mij aan. Van waar kom je, waar ga je naar toe en alle andere klassieke vragen.  Ik neem een tweede grand café want Nathalie sluit sebiet, ze moet haar hond uitlaten....gene zever hé ! 

Om 13.30 h begeef ik mij naar mijn gite even verderop.  Ze openen pas om 15 h maar ik kan mijn spullen al afzetten en er zijn zitplaatsen.  Wie zie ik op het pleintje bij zijn dikke 4 X 4 mercedes ??? Inderdaad, Broekmans alias le médecin.  Neen toch... Zij hier ook ?    Ik verstop mij net niet...enfin hij merkt mij niet op en ik glip de tuin vd gite binnen.

Ik haal mijn eipad uit om te bloggen en na 10 minuten komt de 2° pelgrim toe....JP !! Oh wat zijn we beiden content om elkaar terug te zien.  We hebben natuurlijk veel te vertellen à elkaar.  Echter wat blijkt...JP weet alles al...hij heeft een paar keer in dezelfde gite als ik geslapen en ze herinneren zich mij allemaal levendig als "le belge".  Ook bijna alle pelgrims die hij passerde kenden mij.... a aa oui Hido, le belge...Het dokterskoppel, de groep van 6, ...

Het is echt een hartelijk weerzien, sans toi ... Il y a quand même une différence, je régole beaucoup moins....  We slapen uiteraard in dezelfde kamer...

Onze kamer is net groot genoeg voor 2 bedden, 1 stoel en is 1 zo-groot-als-een-stoel-grootte-kast.  Onze voeten raken elkaar et niet.  Onze deur is alweer een gordijn, dat is ook de afscheiding met de kamer naast ons...

De douches en toilet is proper, beneden is een grote zitkamer met TV en een inloopkeuken met alles erop en eraan.

We eten in het huis samen met 3 franse dames - waarmee JP al een aantal keer de gite heeft gedeeld en een koppel dat elkaar leren kennen heeft op de chemin en dus al een aantal dagen samenloopt, maar zonder een koppel te zijn.  

We starten met een wat rare combinatie zijnde een stuk paté en een gevuld eitje met tonijn.  Nadien volgt een lekker krokant gebakken kippebil met gratin patatten (Burtel iets voor jou zulle...) , zonder groenten weliswaar.  Dan stukje (lokale ?) brie en dan kies ik voor een ijsje, wat toch al bijna een eeuwigheid geleden is...

Voor dit demi pension betalen we 32€.  Ik moet iets meer betalen want ik neem de wasmachine voor mijn rekening (ik JP deze nog terugbetalen vd laatste keer...vergeten) en ook de 2 pinten.  Komt dus op 37€...

JP raadt mij a om morgen niet in Aire te blijven maar naar Pau al te gaan.  Daar is meer te doen en te zien dan ocharme in Aire.  Dus ik overweeg change plans.  

Tja ik had hier à de gastvrouw al gezegd dat ik 2 dagen zou blijven... Bon ik dissel dus maar al een verhaal op dat mijnen andere copain ook naar Aire zou komen morgen, maar dat hij nog niks laten horen heeft van zich en dat we elkaar elke middag of avond bellen, maar dat hij ofwel geen netwerk heeft ofwel dat hij mss al in Pau zit en dat ik tot morgenmiddag wil wachten enz enz.  

Enfin morgenvoormiddag ga ik naar het office du toerisme van Aire (want ik zit nog in Barcelone sur Gers, maar dat is amper 2 km verder - piece of cake) om te kijken of ze mij een hotelleke kunnen vinden en dan neem ik de bus naar Pau in de loop van morgen.

Het is echt wijs om nog eens een avond door te brengen met onze vriend JP, wat herinneringen ophalen, we hebben ook via FB contact gehad met Ji Ae die ondertussen al meer dan 30 km verder zit.  JP zal ze wslk niet meer inhalen. Hij heeft toch nog wat last hier en daar.

Tegen 21.00 h zitten we in ons bed, JP moet nog ff wakker blijven want zijn vrouw kan hij maar bellen na 21.30 h, ze werkt in de sociale sector en heeft soms avonddienst...

Tegen 22.00 h gaat het licht uit, maar ik kan de slaap niet vatten...alle gedachten, ervaringen, herinneringen vd laatste maand haal ik voor de geest en wil ik precies een plaats geven, maar dat gaat niet....ik lig vlak onder een klein dakraampje en ik zie zo waar de Grote Beer in de sterren....toeval....???

Morgen zal een gans ander verhaal zijn zulle...mss vertel ik jullie wel de geschiedenis van Pau....

Read me !

Douche en klassiek ontbijt.  Ik maak koffie voor de groep van 6.  Ik vertrek tegen 8.15 h.  Mijn rugzak laad ik in de auto, ik geef mijn telefoonnummer door zodat ze mij strax kunnen doorbellen waar ze pic-nicen... Makkelijk, toch ! De groep van 6 is nog volop aan het ontbijt...ik vertrek dus alleen.

Ik moet ff zoeken naar de GR, vanop de weg gaat hij recht de velden in.  De paadjes slingeren zich door de velden, de akkers, de wijngaarden, naast beekjes, over beekjes, langs bospaadjes, .... Enfin door het landschap.  Het weer valt opnieuw niet echt mee, dus ik heb mijn regenbroek dan maar aangetrokken.  Ze moet dringend gewassen worden, want à de onderkant van de pijpen hangt wel wat vuile modder, maar dat zal voor ....later of thuis zijn.  In feite ideaal wandelweer : zeker niet warm, ik zie de ganse dag geen regen, zweten doe ik ook niet....

Een boer is bezig zijn oude wijnranken machinaal aan het lostrekken.

Na enkele kms beent de schoonbroer van het dokterskoppel - Hubert - mij bij.  Hij is landbouwingenieur van opleiding met specialisatie vignoble, maar reeds enkele jaren met pensioen.   Het dokterskoppel is uiteraard ook in aantocht.  Hij vertelt dat hoe ouder de wijnranken hoe beter de wijn, maar na 50 à 70 jaar dien je ze te vervangen.  Hij laat mij ook weten hoe ze de flocq maken : 2/3 druivesap en 1/3 Armagnac.  

Hij stapt iets vlugger ...dus we verlaten elkaar...zomaar.

Na dik 11 km, het is ondertussen 11 h kom ik aan in Manciet waar ik een grand café drink in het enige café.  Hier moet ik wachten want ik heb nog geen telefoontje ontvangen en ze gingen pic-nicen net na Manciet.  Mijn been ? No problem, mijn rug die voel ik wel nog steeds. Maar laat ons wel wezen zonder rugzak is het heerlijk wandelen.  Ik neem bvb verbazend veel foto's, enfin veel...  Het ongemak : stappen met een liter water in mijn hand, een 1/2 l fles water in mijn jaszak (gezien de prijs heb ik 2 zakken....) wat mondvoorraad en een energiereep (je weet maar nooit).

In het café zit de oude Ier zijn eerste ontbijt te nuttigen.  Wie zie ik daar aankomen in de verte ????  De afgebleekt donkerblauwe flashybroek van de dokter !  Eh bè tiens Guido....et ton sac ?  Enfin als men u iets op de chemin aanbiedt moet je het niet onmiddellijk weigeren...  Hij kijkt mij aan met een blik van "ha maar wij zijn de echte pelerins zulle...mét sac à doc..."  Je m'en fous, moi.  Het valt mij nu pas op dat hij zijn scoutssjaaltje om heeft, als een relikwie draagt hij dit fier om zijn hals. Un vrai scoet, tiens. Wat zou zijn totemnaam geweest kunnen zijn ??? Graag enkele suggesties, dan vraag ik het hem....

"Ha ja Guido, wij doen soms ook de gewone dingen des levens hoor..."  Oui oui docteur.

Zij kopen zich in de bar een sandwich, de dokter bekijkt het broodje met een meewarige blik, doet het open om de jambon te inspecteren en vraagt zijn vrouw : is dat een sandwich ???

Oef, ik ontvang een SMS dat ze een picnic tafel gevonden hebben net buiten Manciet.  Ik vertrek en vind de voorpost enkele 100 m verder in hun wagen.  Ze vragen of ik nu al wil eten of wacht op de groep.  De groep laat zeker nog 3/4 uur op zich wachten dus met beschaamde kaken vraag ik of ik toch al kan eten.  No problem.  Ze halen allerhande (t)upperware dozen uit, zelfs een tafelnapje... Ik krijg een bord, vork en mes et voilà sers toi.  Rijst met maïs, koude patatjes met mayo, gebakken worstjes, brood en een halve tomaat.  (Geen wijn of vis vraag ik onbeschoft  ?  - grapje). Den eerste keer dat ik 's middags zo eet.  Wijs !  

In de winkel daarnet heb ik wat koekjes gekocht als dessert, ter compensatie.  Voor ik vertrek geven ze mij nog een appel mee.  Man man heb ik chance ....

9 km om in Nogaro te komen, terug door velden en wijngaarden, dwars de Gers door.  Akkerbouw wordt hier afgewisseld met veeteelt en wijnbouw.  De weggetjes liggen er droog bij.  Onderweg kom ik opnieuw een eenzaam kerkje tegen.  Hier nemen het dokterskoppel, met Hubert en het franse koppel waarmee ik 2 dagen geleden de kamer al deelde hun lunch.  Mr le docteur zit beteuterd zijn harde broodje te nuttigen... Ik blijf niet lang en stap rustig door.  Mijn been houdt het nog steeds, mijn rug wordt precies ook wel beter.  Ik vermoed wat overbelasting van mijn linkerkant.  

Tegen 13.30 h haal ik Nogaro, ik zou hier nog een koffie kunnen drinken maar ik ben hier niet wild van het stadje.  Ik doorkruis het en vat de laatste 2 km aan.  

Ik hoor in de verte auto's racen...er is hier een circuit blijkbaar waar bijna alle dagen ofwel races ofwel trainingen ofwel teambuildings plaats hebben.  Het circuit de Nogaro.

Tegen 14 h nader ik onze gite L'Arbladoise.  De voorpost kruist mij met de auto en houdt even halt.  Ze gaan nog wat boodschappen doen en komen dan terug om de wagen te openen waar mijn bagage in zit.  OK.

Christian en zijn vrouw ontvangen mij ondertussen op het terras.  Een prachtig groot huis, bakstenen met op de hoeken witte arduinachtige stenen.  Schitterend.  In de tuin de gites, mooi omwalst met bloemen, planten, palmbomen, zwembadje, ...

De boodschappen blijken toch iets langer de duren...

Tegen 16 h komen ze toen en kan ik mijn rugzak uitladen.  Uiteraard help ik als gentleman om alle valiezen uit te laden.  Ik neem vlug een douche want de groep is in aantocht.  Ik doe geen was vandaag om de badkamer niet te lang te gebruiken.  Tevens laat het weer het niet toe om alles vlug te laten drogen.  Dat is voor morgen dan wel.  

Tegen 16.30 komt de rest vd groep toe.  Beeld u in 5 dames en een heer die samen horen en dan ik.  Eerst thé voor iedereen met koekjes, chocolade, cake, ...

OK de kamers verdelen : ik slaap in de kamer vh koppel, de andere 4 dames nemen de andere kamer.  

Daarna komt nog een andere groep van 8 toe die de andere gite en Ch d H innemen.  Strax zitten we met z'n allen à een reuzegrote tafel : ik stel voor om samen te zingen ...... tiajaja tiajaja tiajaja ho....

Morgen laatste echte etappe van 24 km naar Barcelonne du Gers, aanpalend à Aire-sur-l'Adour...

Toen ik deze middag meer dan een uur aan het kletsen was met de gastvrouw, leek het alsof zij alle tijd vd wereld had, terwijl ze potvolkoffie voor 15 man moest koken vanavond..... Als wij thuis ocharme 5 invitées hebben zijn we van de dag ervoor al bezig met voorbereidingen, mis en place.  De dag zelf dan - licht geagiteerd - nog vlug hollen naar de winkel om die vergeten bol look, enz... Klinkt bekend in de oren ???

19 h aan tafel, samen met de groep van 6, een andere franse groep van 7, één eenzame duitse dame van - ik schat - boven de 72,5 en ikzelf.

De andere groep heeft deze duitse dame al verschillende keren gekruist en in dezelfde gite verbleven.  Telkens hebben ze haar een aantal vragen willen stellen, maar aangezien de dame in kwestie geen joot frans verstaat of spreekt was ik dé traducteur van dienst.  Mijn duits, beste lezers is om te gieren, maar iedereen vind het natuurlijk fantastisch dat ik 4-talig ben .....

Dus ik kan gans de maaltijd modereren : waar gaat ze naar toe, van waar komt ze, waar woont ze, vond ze het gisteren een mooi hotel, is ze niet moe, waarom stapt ze alleen, is het eten lekker, ...Luc77777. Hhhheeeelllllpppp.

We starten met een methode champagnoise met une goute d'Armagnac, gevolgd door stevige dikke groentesoep.  Dan een varkensschotel in de rode wijnsaus en dan een oven-appel-gebakje.  Voor dat alles incl mijn pic nic voor morgenmiddag betaal ik 42,5€.

Na de maaltijd vertelt onze gastheer de geschiedenis van de voie historique, waar ik niet alles van begrijp.  Mmmaaaarrrr de duiste dame die haar vertaler gevonden heeft vraagt om dat alles kort te vertalen.  Zu schwerig und ich habe auch nicht alles/nicht zoviel begriffen.  Dan nog een korte geschiedenis over het huis waar ik wel alles van begrijp.  Gebouwd door een wijnbouwer in de jaren 1800 en, gedurende 3 generaties.  Dan verkochta particulier die goed draaiende resto begonnen is, dan verkocht en resto teloor gegaan.  Via nog wat tussenpersonen sedert 2001 acceuil pélerin.  Voila.

Gisteren hadden ze hier blijkbaar een internationaal gezelschap à tafel....een koreaanse met 2 fransen....én later in de namiddag kwam nog een japanner aangewaaid...blijkt Yuki te zijn - pas nu horen we zijn echte naam Yuzi...

Om 21 h in mijn bedje, samen in de kamer met Kiki en Gerard...qui je surveille...

Cu all

Na het ontbijt loop ik eerst langs bij de bakker waar ik het kleinst mogelijk "pain francais" bestel.  De verkoopster kijkt mij nogal verbaasd aan...pain francais ?? Allé zeg une petite baguette is ook goed, tis tenslotte zondag...Rechtover is de beenhouwer en daar ga ik mij ....een stuk kaas halen.  Zou zijn norsheid daarmee te maken hebben ?  Enfin om 8.15 h stap ik het strijdtoneel in, zoals a mezelf beloofd doe ik het vandaag rustig à, remember mijn linker kuit-scheenbeen. Het is ocharme 17 km, dus ik heb tijd zat.

De GR loopt hier door het stadje, dus zoeken hoeft niet.  

Net na mij vertrekt ook het dokterskoppel met schoonbroer.  Sta mij toe de dokter ff - weliswaar karikaturaal - te beschrijven : zijn iets te grote, wijd zittende afgetrokken blauwe short doen mij vermoeden dat dit zijn "tuin-short" is waar hij elke 14 dagen op zondag getrouw zijn gras met maait, uiteraard met de laatste nieuwe zitmaaier.  Zijn stapschoenen zijn duidelijk niet nieuw. Hij is op stap, dus een T-shirt met wat kleur moet kunnen, donkerblauw dus....  De rugzak past hem evenmin zeer goed.  Nochtans gisterenavond was hij ook heel casual gekleed hoor.  De andere donkerblauwe short met daar boven een hemdje en - oh jee - daaronder een strak zittend zwárt onderhemdje.  De schoenen .... zo van die stoffen blauwe, jong ogende schoenen mét .... uiteraard de obligate witte tenniskousjes.  Als hij de trap beneden komt, kijkt hij mij à met een blik van "Tiens Gido, wij zijn soms ook gewoon maar mensen hoor"

Goed, ik was vertrokken...ik loop naast een rivierbedding, dus alles plat.  Ik hou mijn tempo zeer traag.  Mijn been voel ik niet, mijn rug laat zich wel al voelen, maar niet om naar huis te schrijven.  Enkel om te bloggen....

Na enkele km volgen we gedurende 1 km een oude spoorwegbedding.  Ingebed in het landschap, beide kanten met bomen en planten afgezoomd.  De liaan-achtige planten hangen over het pad.  Waarom hebben ze hier in godsnaam ooit een trein laten rijden ????? Joost en God mogen het weten, maar ik kan er mij niks bij voorstellen....

Ik loop vd bedding weg, recht een wijngaard door.  Nu pas loop ik echt door "wijngaarden".  Het begint lichtjes te regenen, echte druppels maar nog niet te veel. Na enkele minuten overweeg ik een eerste keer "un tour magic" uit te voeren.  Iets waar ik al lang voor vreesde maar tot op heden steeds kunnen uitstellen heb.  Ik ga mijn short inwisselen voor mijn regenbroek.  Ik heb daar al veel over nagedacht hoe ik dit zou doen zonder dat alles nat wordt.  Idealiter heb je een afdak, maar midden in de natuur is dat nu niet elke 267 m beschikbaar.  Aaahhh ik passeer een huis....niemand in de buurt ?  Tju geen openstaande garage of schuur à de straatkant ...dan maar gewoon op straat.  Rugzak open, luchtdichte kleerzakken open, tju tis den andere luchtdichte za waar mijn impermiable broek in zit.  Regenbroek uithalen, schoenen uit, plasticzakje op de grond om met mijn kousen op te staan, short uit, regenbroek aan, schoenen terug aan, short in rugzak, ...enfin een heel gedoe. Maar tis gelukt en ook nodig want het regent zo toch nog een half uurtje.  Ook het dokterskoppel trekt de flashy donkerblauwe regenjasjes aan....

Na 10 km passeer ik het onooglijk kleine kerkhof van Lamothe, daar vul ik mijn 2 flessen terug op.  De eerste 1,5 l is op.  Er resten mij nog dik 7 km naar Eauze, en die 7 km worden afgelegd op het verdere deel van de voie ferrée.  Niet leuk, altijd rechtdoor, geen afslag, geen bochten, geen hellingen, ik kruis 2 eenzame loopsters en een oudere dame.  Ik passeer verder het oude stationsgebouw van Bretagne d'Armagnac, zouden hier ooit mensen op of afgestapt zijn ??????

Soms is het pad ingebed, soms loopt het op een verhoogde tallud.  Maar dit is het minste leuke stuk tot hier toe.  Naar mate ik over de 12 à 13 km kom voel ik alweer een lichte pijn in mijn linkerbeen.  Nochtans hou ik mijn tempo traag.  Getuige, ik kom aan ter bestemming dus na 17 km om 12.15 h.  Dat is gemiddeld dik 4 km/h.

Ik loop Eauze binnen, zondag, dus le grand calme.  Op het plein voor de kerk 2 café, hotel, resto.  Er is nog een bakkerij open waar ik mij een stuk appelcake en een ice tea peche koop.  Het broodje van deze morgen en mijn stuk kaas eet ik op voor de kerk in een waterzonnetje.

Net na mij komt ook de doktersvrouw met schoonbroer toe.  De dokter zelf is wat achterop geraakt.

Aan de kerk spreekt een oude oude man ons aan.  Hij heeft onmiddellijk gezien dat wij niet van hier zijn vertelt hij... clever... Zelf is hij al generaties van dit kleine dorpje, vroeger waren hier veel meer winkels vertelt hij, maar het jonge volk trekt weg uit die kleine dorpjes,....Maar waarmee kan ik jullie helpen.  Wel ik moet naar gite chez Nadine.... Een hele uitleg om tot de conclusie te komen dat ik de ene straat moet inlopen, aan kruispunt oversteken en voila.  Toch 700 m vd GR weg zulle.  Het dokterstrio verblijft in hotel de france - hoe kan het ook anders - dat zich op het plein bevindt.

De gite bevindt zich in een eenvoudige chalet waar de kelderverdieping - die uitgeeft op de tuin - ingericht is.  3 slaapkamers voor 8 personen in totaal.  Badkamer is netjes en confortabel ingericht.  De bril vh toilet is origineel beschilderd in een tekenfilmfiguurtje waarvan de naam mij ontsnapt.

Ik ben alweer de eerste pelgrim.  Zoals steeds douche en wasje.  Echter mijn wasje is vandaag zeer beperkt , enkel de slip was ik.  Voor de eerste keer heb ik niet gezweet (dat heeft uiteraard met mijn tempo te maken).  Dus mijn T-shirt, pull, kousen en jas hang ik buiten.  Dat zal mss wel niet helemaal clean zijn, maar wie maalt daarom ?

Ik maak mij een koffie maar slaag erin om alles onder te smossen, het klepje vergeten dicht doen, dan maar thé zetten...

Ondertussen is er nog een groep pelgrims toegekomen : 5 dames en een heer die jaarlijks 10 dagen pelgrimeren.  Ze komen van rond Lille - oud Vlaanderen...Nu ja 4 personen stappen en 2 volgen met de wagen én de bagage.  Ja zo ist makkelijk hé....

Ook zij hebben DP geboekt dus ik à tafel met Nadine, haar man, haar zoon Nicolas, 5 dames en een heer.  Één lange tafel.  We starten met een Flocq, een plaatselijk apero uit de streek van Armagnac.  Een rode of een witte Guido...hmhm ik kan moeilijk kiezen, dan maar alle 2.

Het eten was alweer meer dan lekker : Als starter salade met petit paris-vlees.  Dan stuk kaastaart, dan kippevleugels met pâte in pepersaus en als dessert pain perdu.   Nadine vertelde à tafel dat er gisteren een koreaantje logeerde met 2 oudere mannen...verder vertelt ze ook dat in het gewone leven demonstratrice is om in winkels allerhande nieuwe hapjes te laten proeven.

Aan tafel vertel ik Nadine met triestige bloeddoorlopen oogjes dat ik nog niet gereserveerd heb...de gite waar ik wou gaan is volzet.  Ach zo vraagt ze waar wou je dan gaan ? Ik vertel haar mijn origineel plan nl net over Nogaro, meer bepaald in Arblade le Haut, gite L'Arbladoise.  Ooohhh attend elle me dit, je te fais une surprise .... Ze belt en komt even later stralend de kamer binnen.  Voila tis OK.  Oohhh grand merci !  Ze legt uit dat de groep van 6 - waarmee ik dus à tafel zit - ook morgen in deze gite gereserveerd hebben, maar voor 7 personen.  Er is echter 1 persoon afgevallen.... Dus is er plaats voor mij, op voorwaarde dat de groep van 6 akkoord is.  En of ze akkoord zijn,.....le pauvre belge !  Nu moet je ook weten dat Mr Devos daar eergisteren ook naar toe gebeld had, zonder succes ! 

Ok so far so good.  

De groep van 6 biedt mij aan om ook mijn rugzak mee in de auto te nemen...ik herinner mij enkele weken geleden dat een andere gite-houdster ons aanraadde om op le chemin geen cadeaus te weigeren... Voila se dat is dan ook geregeld.

Maar er is nog meer goed nieuws, als ik onderweg te veel pijn heb kan ik ofwel met de groep van 6 meerijden, maar Nadine heeft de volgende gite ook gevraagd om - in case of - mij te komen depaneren.  Nu ik ben niet van plan hier mis of gebruik van te maken.  Maar het heeft wel een gevoel van zekerheid.

En het goede nieuws is nog niet gedaan.....

De groep van 6 heeft ook eten genoeg voor morgenmiddag ...dus dat moet ik mij ook niet aantrekken....Man man man ik ga strax nog moeten in god beginnen geloven...

Ok 21.30 h.  Mr Devos en ik gaan slapen.

Opgestaan om 6.45 h, voor den eerste keer mijn wekker gezet.  Zoals elke morgen, douche binnen, zak klaar maken en dan ontbijt om 7.30 h.

Klassiek ontbijt alweer (tja thuis is da niet anders, toch) en om 7.45 h vertrek ik.  Ik voel mij niet en pleine forme, maar ook niet slecht zulle. Gewoon net iets minder dan anders.

Ik zit op de GR dus ik hoef hem niet te zoeken en kan dus moeilijk verkeerd lopen.  De eerste kms zijn vooral op en neer gaande paadjes, tussen de velden, langs vijvers.  Het eerste deel tot Condom ( wat een naam) is 11 km zonder veel onderweg, enfin vooral natuur, hier en daar een kapel, een eenzaam kruis én én én de eerste wijngaarden kom ik ook tegen - en nu ist wel waar ! 

Na 1.45 h kom ik toe in Condom. Dat kan van zeleven geen 11 km zijn.  Ik loop redelijk snel, maar zo snel dat kan echt niet !  Ik heb zelfs getemporiseerd.  De MiamMiamDoDo is fout, zeker weten. 

In Condom is het 3 dagen feest, een muziekfestival voor jongeren - als ik het goed begrijp fanfares, traditionele / lokale muziek, e.d. Hier gekend als "Les Bandas"  JP die voorzien had om vanavond hier te stoppen, had mij hiervan gisteren per SMS verwittigd.  Dus hij zal hier garantie ook niet slapen.  Bij het binnenkomen van het stadje merk ik de gevolgen van de eerste feestavond.  In héél veel wagens die gewoon langs de weg geparkeerd staan liggen mensen te slapen, jong en minder jong, mannen en vrouwen.  Sommigen hangen al half uit de auto en proberen de ogen te openen, anderen laven zich à liters water of lopen slaapdronken rond.  Echter de straten liggen er vrij proper bij, op hier en daar een hoopje kots na.  De eerste bakkerij die ik tegenkom, koop ik mij een broodje met kaas en ne coca.  Buiten staat het jonge grut koffie te drinken (in de bakkerij te koop per plastic bekertje à 1€ ...), te zwansen, het eerste plezier te maken.... op naar de tweede feestavond.  Ik loop via de brug over La Baïse (heb er ook nog nooit van gehoord zulle, maar mijn gids ligt naast mij ...) de stad terug uit.  En pas daar zie ik hoeveel volk hier kampeert....Op grote graspleinen merk ik de wagens en tenten kris kras door elkaar, plassende jonge gasten, rookpluimen stijgen hier en daar op van het kampvuur van gisteren,de eerste flessen worden alweer boven gehaald, heel veel in een gelijkaardige klederdracht van rood en wit.  Het doet mij denken à ons FihP - ik zoek nodeloos naar onze kids ....

Ik laat Condom achter mij en stap verder door een gelijkaardig landschap.  Ik kom weinig pelgrims tegen en diegenen die ik tegenkom zijn allemaal "nieuwe" pelgrims, geen enkele "bekende".  Het merendeel van de bekenden zijn gisteren doorgestapt naar Condom (om te feesten ? Ik vrees van niet want alle pelgrims gaan met de kippen op stok)

De pelgrims die ik tegenkom blijken vandaag vooral duitsers te zijn.  Ik zeg vriendelijk bonjour maar zet mijn weg verder.  

Ter hoogte van de eenzame Pont d'Artigues - het is ondertussen 11.00 h - lunch ik.  Dit kleine bruggetje over een al even klein riviertje blijkt van historisch belang te zijn.  Enfin dat zegt het eenzame bord.  Persoonlijk verdenk ik de lokale gemeente om van dit bruggetje "iets" historisch te maken...

Ik voel al een tijdje een lichte pijn in mijn rug en in mijn linkerbeen.  Niks ergs hoor. Ik zal het wat kalmer aandoen straks.  Er resten mij nog 11 km, tijd genoeg dus.  De gite is pas open vanaf 14.00 h.

Na enkele kms passeer ik een point d'eau.  Ik moet wel 300 m afwijken van de GR, maar mijn water is op....Een weggetje, lichtjes stijgend door een wijngaard, leidt mij naar een totaal eenzame kerkje.  Werkelijk midden in de velden, geen huis in de omtrek te bespeuren.  Rond het onooglijk kerkje een vergaan kerkhof omringd met afbrokkelende muren, scheefgezakte grafstenen, sommigen overwoekerd met mos, hier en daar toch een pot verwelkte bloemen.  Ik vind het fantastisch om zien...

Ik zoek de ingang, een klein piepend deurtje ( hoor ik daar Jos Ghysen in de perverte ??)...ik treed binnen in het verstofte kerkje...stoelen en banken staan ongeordend verspreid, een vergaan altaar, een piepkleine preekstoel, ja ook een piepkleine biechtstoel, een ruw stenen trapje leidt naar een oksaaltje (wat ben ik blij dat ik ook eens een moeilijker woord kan gebruiken), hier en daar een beeld van één of andere heilige,... Mijn gids leert mij dat dit église de Routgès is.  (Cela vaur un détour)

Mijn eiphoto doet zijn werk....

Hier is al lang niks meer gebeurd...ik hoor op de zoldering een rat knagen.  Ik ben niet echt à kerken of monumenten, maar dergelijke pittoreske zaken kunnen mij wel bekoren.  Zijn hier ooit mensen gedoopt , getrouwd, missen opgedragen,....er zijn er alvast een handvol begraven....

Bij het verlaten vul ik mijn fles à het kraantje om mij de laatse 6 km te kunnen verfrissen

FYI à elk kerkhof is in principe steeds een kraantje.  Dat heeft een slimme pelgrim mij geleerd.

De pijn in mijn been gaat ondertussen niet weg dus ik probeer mijn pas te vertragen.

Ik kom toe op mijn bestemming.  Een klein gezellig stadje met een al even gezellig marktpleintje.  Op het pleintje zie ik mijn 2 kloeke franse "G"'s (cfr 2 dagen eerder) die lekker zitten te eten.  Ze zwaaien naar mij en ga ff tot bij hen. Aan de ober vraag ik en passant of ik alleen een koffie kan drinken.  Hij kijkt beteuterd en knikt van neen.  Echter de 2 G's zeggen dat ik bij hen hoor...ok dan is het goed.  Ik installeer mij bij hen a tafel : van waar kom je deze morgen, waar ga je naar toe, hoeveel km, enz.

Tegen 14 h neem ik afscheid en zoek mijn gite op, ze ligt op amper 100 m lopen van la grande place, in een klein eenvoudig straatje met rijhuisjes.  Een vriendelijke alternatieve man doet open.  Ik ben de eerste.  Vandaag terug dortoirs (ik had ook geen andere keuze), maar maakt mij niet uit.  Het klein-ogende rijtjeshuis is lang en smal.  Een mooi glanzende witte vloer ligt op de hele gelijkvloers.  De half open keuken - afgezet met verticale open balken - geeft uit op de eetkamer.  Aan de achterkant loopt een lange strook over alle andere huizen geen.  Een soort gemeenschappelijke gangetje waar alle wasdraden hangen.  Boven zijn de kamer van dit rijtjeshuis ingericht als dortoirs. De mijne ligt à de achterkant en telt 3 stapelbedden en 1 gewoon bed.  Ik ben de eerste dus ik kies het gewone bed, zo ligt er boven jou niemand à mijn bed te lutsen.  De badkamer is meer dan net met een knappe douche, toilet en lavabo.

Zoals altijd douche, wasje, en dan blogtijd, rusttijd.  Ik loop nog even het dorpje in om wat rond te neuzen maar ik ben nogal vlug rond...de kerk ff binnenlopen, het pleintje bekijken - rustig maar niks speciaals - en ik loop bij de plaatselijke artiest binnen die allerhande schilderijtjes maakt van ribbelkarton.  Speciaal maar nu niet iets waarvan ik warm loop.  

Om 7 h opgestaan, klassiek ontbijt, de pelgrims vertekken de één na de ander.  Ik maak mij ook klaar... Echter terwijl ik mijn rugzak verder inpak - dat is ondertussen routine geworden... - roept Ji Ae mij bij naam - wat nog maar zelden gebeurd is - "ieto, I surprise for you" ah bon .... Ze geeft mij een kaart met daarop in koreaans en engels geschreven "Guido, thank you. Ji Ae" met een tekening van een hond en de voorstelling van de koreaanse lente...bbbrrrr

De tekening heeft ze zelf gemaakt vertelt ze erbij.  Blijkbaar schildert ze in Korea.  Ze voegt er verder à toe.  "Yesterday no good goodbye, sad,  suddenly.  Today new goodbye". 

Ahwel dat deed keer deugd zulle...zo gemeend.  Gisteren was ze boos...." Leave me !"

Na wat uitleg was het afscheid / de split  voor haar gisteren blijkbaar "te plots, te brutaal".  Tja, de vrouwelijke touch ontbrak....

Nu weent ze ook niet meer. "Me now little sad, but happy too". OK zo mag ik het horen.  Many thanks Ji Ae for the card !!  Feels good !  Ik vertel haar er nog bij dat ze sterker zal worden, dat ze háár weg moet volgen, en niet iemands weg volgen.  Ze zal vast geholpen worden door andere behulpzame pelgrims.  You will make it to compostella Ji Ae ! GO GO GO.   Haar antwoord ..." I know...".  En en en ...jawel deze keer mag ik haar wel 3 - zedige...-  kussen geven !  Voila dit is nu eens een mooi afscheid zulle...

Ze vertrekt ... alleen.

Ik volg enkele minuten later ook ...alleen. Dit is de eerste dag sedert mijn vertrek dat ik de dag alleen aansnijd...

De etappe van vandaag ziet er makkelijk haalbaar uit, ze is steeds opgedeeld in stukjes van telkens ongeveer 5 km, van point d'eau naar dorpje, over gite naar volgende hameau.  

Na goed een kwartier passeer ik Ji Ae, we lopen heel even samen, maar dan laat ik ze achter.  Het liedje van Boudwijn De Groot (?) speelt in mijn hoofd.   "Hier laat ik je los Tim, van hieraf moet je gaan......"

Ik passeer uiteraard ook tal van andere pelgrims - zowel deze van de gite van vanacht als nieuwe.

Na 10 km passeer ik in Miradoux.  Tis er meer dan kalm, ah ja tis hier feestdag...  

Ik installeer mij op het enige plaatselijke terras - die zich langs de "hoofdstraat" die door het dorp loopt - bevindt en bestel un grand café.  Net daarnaast is een bakker waar ik mij een sandwich met jambon en zijn crudités bestel.  Ji Ae passeert mij even later terug "ok ?"  "OK!"

Na goed 20 min berg ik mijn sandwich op in de rugzak en trek verder.

We zijn nog steeds in het dept van De Gers.  In Frankrijk gekend om zijn beste wijngaarden.  Ik loop tussen de bloeiende bloesmes van de beste wijnbomen die alle kleuren vertonen - geel, blauw, zwart, rood, groen, purper en wit.  Hier maken ze  de beste wijn van de wereld zoals Chateau de la Tour de Gers, Bordo cuvée Gwiedon, BeaujoGers en vele andere dure wijn.  De rijpe druiven kijken smachtend naar mij, ik laaf mij volop aan het verse druivensap...

En als ge da niet gelooft, probeer ik morgen iets anders wijs te maken....ik heb hier nog geen wijnrank gezien jong...

Ik moet voor mijn blog wat wennen à de IK vorm ipv de WIJ vorm...

Ik eet mijn sandwich in het volgende dorpje Castet-Arrouy.  Tiens de burgemeester staat mij in tricolore op te wachten samen met 3 man en een paardekop.  Juist, feestdag. Tegen 11 h is gans het dorp verzameld, jong en oud, we spreken over 34 personen.  De burgemeester houdt een speech over de bevrijding van ....WO II blijkbaar, gisteren dus fout met WO I!  Vanop afstand sla ik de ceremonie gade en eet ik verder mijn sandwich met mijn coca van gisteren op.  Ji Ae stopt ook om water bij te tanken.

Ik ben op eten zeer zuinig.  Ik vermijd echt om eten weg te gooien.  Ik heb zelfs nog steeds mijn 2 energieloze eetrepen die mij de eerste dagen de das omdeden.  Je weet nooit dat er een avond geen eten is.  Mijn echte energierepen eet ik ook met zeer veel mate.  Steeds kleine stukjes en nooit meer dan 1 per dag.

Er resten mij nog 10 km naar Lectoure, ik leg ze in één ruk af.  Onderweg kom ik een bord tegen : compostella 1001 km >< Le Puy 401 km.  Dat kan toch al tellen...

 en net voor ik het stadje binnenkom haal ik Gaël bij.  Een kloeke gezonde fransman die - naar eigen zeggen - al verschillende levens geleefd heeft.  Gisteren kwam ik hem onderweg een eerste keer tegen en ik zag dat hij zijn rugzak echt als een "hangzak" gebruikte.  Ik gaf hem de raad van Charles mee, maar hij vertelde dat hij geen pijn in zijn schouders had.  Deze morgen bij het vertrek echter - hij sliep in dezelfde gite - kwam hij toch vragen wat de beste manier dan wel is om die rugzak te dragen ? Na mijn zeer deskundige uitleg paste hij deze ook toe.  

Nu laat hij mij weten dat zijn rugzak veel makkelijker zit " ah bè quelle difference dis !"  Juist zijn buik zit wat in de weg...Gaël heeft altijd voor een bandenfabriekske uit Frankrijk gewerkt - iets "Michel-achtig" of zo....  Steeds in buitenland, vooral Afrika, maar niet in Congo. We lopen samen de laatste meters de stad in.  Het is rustig, alles is gesloten, .... We lopen langs een bar waar wat jong grut buiten "hangt". Gaël heeft honger én dorst.  De arme man heeft gans de dag niks gegeten of gedronken...

 n een dergelijke bar zou ik zelf nooit binnen gaan, maar Gaël vraagt de jonge gasten of ze nog eten geven. Geen probleem, maar enkel nog salade paysanne.  Zelf bestel ik mij een kloeke pint : jupiler ! 

Lectourne is een stadje die mij niet echt aanspreekt.  Het volk dat ik passeer nog minder. .. Maar dat kan mijn verkeerde indruk zijn.

Na een dik half uur komt ook Ji Ae toe, na haar volgen nog 2 pelgrims uit dezelfde gite als vanacht.  We drinken samen een pint !  Ff verbroederen.

De reservatie die ik voor Ji Ae deed was via antwoordapparaat dus ik ben niet zeker of er effectief plaats is.  Gaël wil nog 10 km verder stappen, maar telefonisch blikkt alles bezet....Op die manier wordt hij verplicht om ook in Lectoure te blijven.  Tja dat kan gebeuren, vooral op feestdagen blijkbaar.

Ik vraag Gaël of hij voor Ji Ae ook wil boeken. Na 4 telefoons - alles bezet -  Oef hij vindt nog 2 vrije plaatsen.  Ik doe de uitleg à Ji Ae dat ze met Gaël naar dezelfde gite kan gaan.  Ik neem afscheid en zoek mijn eigen gite op die zich a de  andere kant van het stadje bevindt....Ik ben er nu gerust in dat Ji Ae verder in goede handen is.  Ook de volgende dagen komt dat wel slim.

Ik moet even zoeken naar mijn eigen gite ( enkel toegankelijk voor pelgrims) en het aantal keer vragen maar beland tenslotte aan een gewoon alleenstaand huis, net aan de rand van Lectourne.  Nog 1,5 h wachten want het opent pas om 15.30 h, dat zei ze mij uitdrukkelijk a de telefoon en het hangt ook op de toegangspoort.  

Ik installeer mij in de doodlopende straat in de zon en bereid mijn blog voor.

Het was deze morgen bewolkt met vooral veel van die lichte regenwolken, maar geen druppel regen gehad.  Vandaag voor de eerste keer sedert lang zit mijn fameuze regenjas ín de rugzak.  Ook mijn short aangetrokken.  Mijn rug is zoals steeds onmiddellijk doorweekt.  Ik let er echter zeer goed om - van zodra ik even stop en mijn rugzak afgooi - om mijn pull dicht te ritsen.  Een verkoudheid heb je vlug te pakken als je zweet.  

Vandaag heb ik terug genoten, gezongen, gefloten, gewandeld,....tis hier fantastisch !  De vrijheid....schitterend....Ik wrijf mij ook honderduit in mijn handen dat ik gespaard gebleven ben - hout vasthouden - van wat dan ook.  Geen enkel fysisch ongemak, geen last van maag of darmen, geen blaren (op één kleintje na), ...  Ik heb al een paar keer bijna of net niet mijn voet opgeslagen, mijn hoofd al zeer veel gestoten in badkamers, douches, toiletten, enz maar steeds zonder erg.  So I'm heppy (sly)

Om 15.30 laat ik de bel rinkelen.  Een vriendelijke dame opent de poort en heet mij welkom.  Ze hebben hun garage omgebouwd tot gite : 3 bedjes, een douche en een toilet - gelukkig mét deur.  Er hebben nog 2 pelgrims gereserveerd, maar voorlopig ben ik alleen.  Ze biedt mij een 1664 aan, kloek kloek - want de zon is fel beginnen schijnen en het is warm, lekker weertje, eindelijk....

Haar man pelgrimeert ( is dat een bestaand werkwoord ? Bah ja hé, laat ons aannemen van wel) jaarlijks ongeveer 1 maand.  Ook hij komt mij gedag zeggen.

Na de betaling à 35€ voor half pension, douch ik mij. Dan mijn was : paar kousen, slip, T-shirt (want deze is alle dagen na een half uur doorweekt), short (bovenste deel is ook altijd goed doorzweet), mijn handdoek en een zakdoek.  Ik vind dat echt lastig hé.  Deze keer doe ik het in een emmer : voortdurend in en uit de emmer trekken.  Dan idem dito om alles te spoelen.  Gelukkig schijnt de zon, dus dat zou normaal vlug moeten drogen.  Hier geen wifi, dus no facetime...maar dat geeft mij iets meer tijd om mijn tocht van morgen en volgende dagen voor te bereiden en te bloggen...dus het normale epistel wordt nu een met een tweede lezing uitgebreid....

Ondertussen 18 h, de 2 andere pelerins zijn nog niet toegekomen.  De vrouw des huizes vreest dat ze niet meer zullen komen.  Voor mij OK : nog nooit gebeurd een kamer van 3 voor mij alleen... plaats in overschot...

18.45 h ze komen toch toe.  2 oude ervaren stappers, meer randonneurs dan pelgrims : Georges et Gilbert, samen met Guido maakt dat 3 "G"...

We gaan onmiddellijk aan tafel.   Dit is een echte gite voor pelgrims, we eten binnen in de keuken met ons gedrieën, de gastvrouw en gastheer houden ons gezelschap.

We starten met een soort tomatensoep.  Dan macaroni - kaas/hesp met lamskotelettjes. Lekker.  Een stukje kaas en dan een flan caramel.  

Aan tafel worden de grote pelgrimsverhalen boven gehaald.  De gastheer heeft al een aantal malen compostella en aanverwante routes achter de kiezen, hij stapt fot soms 60 km per dag...  De 2 G's. - krasse 72 plussers- hebben elkaar leren kennen 7 jaar geleden op de compostella route en elk jaar gaan ze samen 10 dagen wandelen.  Ze doen tochtjes van tussen de 25 à 35 km, ja chapeau.  Ik versta niet alles want het zuiders accent - van vooral de gastheer - is toch wel moeilijk te volgen, maar ca va.

Georges is alzaciener en gans zijn leven vigniculteur geweest, nu helpt hij nog alle dagen zijn zoon.  Ze hebben 7 ha druiven, verbouwen, produceren en verkopen wijn.  Hebben tevens Ch d H en gites.  Gilbert is altijd chauffeur geweest bij Carrefour (kijk alweer een vlaams bedrijf ...)

Om 20.30 h gaan we naar onze gite.  De 2 G's zijn aardige babbelaars.  Om 21.30 h gaat het licht uit....

De 3 G's staan op om 6.45 h.  Een goede nachtrust achter de rug, de douche in en het klassieke ontbijt....

Om 7.45 h ben ik gepakt en gezakt, klaar om alleen verder te trekken.  Ik vind algauw de balissage vd befaamde GR 65 terug.  Ik loop eerst wat langs C- wegen om na een km of 5 het eerste bospaadje in te duiken.  Op dit soort paadjes zijn nog heel wat modderige delen - daar waar de zon niet aankan - half verharde modder die goed a de schoenen blijft plakken...JP zal hier sakkeren bedenk ik mij.  Gisteren stuurde hij mij een SMS : zaterdag schikt hij aan te komen in Condom.  Ik zou er mij kunnen naar schikken, maar het is goed geweest samen...

Mijn eigen dagtrips plan ik vanaf gisteren in funktie van mijn terugreis....ja nu al...Guido de organisator/planner duikt terug op uit zijn diepe krochten.  Ik hoor de roep van het gewone leven al... Ik begin mij af te vragen : kan ik nog met den auto rijden na 1 maand ?  Mijn paswoorden ... vergeten ? Of toch niet ?  Toen ik enkele dagen geleden geld uit de muur haalde, was mijn geheime code de eerste keer toch fout zulle.  Ik had 5632 ingetoetst ipv 3256, raar hé...Weet ik nog hoe de vaatwas werkt ? 

Ik wil het vanaf nu rustiger aandoen, niet meer het tempo zoals vorige dagen.  Ik wil wat meer genieten.  Genieten van het alleen zijn, van het landschap, van ... Tja van alles.  

De eerste 5 à 6 km kom ik geen levende ziel tegen, vóór mij zie ik ook geen enkele pelgrim... Ik dubbelcheck mijn kaart, maar alles klopt. Achter mij ???  Wel blog-lezers, het zal jullie mss verbazen maar ik heb tot hier toe nog geen enkele, maar dan ook nog geen enkele maal achter mij gekeken.  Nog nooit !  Ook niet vroeger om te checken of JP of Ji Ae volgde, of om te checken hoeveel ze achter waren, of om te kijken of er nog andere pelgrims afkwamen of.... Neen.  De enige keren dat ik omkijk is ofwel als ik stop en de rugzak afgooi (tja logisch dan kijk je rond...) ofwel anders om een straat over te steken.  Anders altijd vooruit. 

Na meer dan een uur passeer ik Philippe, we lopen enkele 100 m samen.  Hij is verwonderd dat ik zo traag stap, normaal vlieg ik hem voorbij... Verder vertelt hij dat ze Ji Ae opgevangen hebben in de gite en en dat zij met 2 andere pelgrims (Gaël onder andere) naar Condom stapt - 10 km verder dan mijn bestemming...  Mooi zo.

Wat verder loop ik ff samen met Mr Devos - later meer daarover.

Na 9 km kom ik aan in Marsolan, een zakdoek groot.  Ofwel zijn de mensen vandaag op dit uur allemaal aan het werk ofwel slapen ze nog ofwel....  Volgens de MiamMiamDoDo is er hier een épicerie...tju fermé.  Ik zou mij hier iets kopen als middaglunch.  Maar geen probleem, ik heb deze morgen 2 appels meegekregen, ik heb nog een banaan van gisteren, amandelnoten,rozijnen en energierepen.  Philippe komt ook toe, evenals Gaël, Otto de duitser, nog een andere onbekende duitser en net voor ik vertrek ook Ji Ae... ff high five !

Ik loop even samen met de onbekende duitser.  De conversatie gaat in het engels, dat gaat mij net iets beter af...Na 1 km of zo laten we elkaar los, zomaar, zonder echt afscheid.  Zo gaat dat nu eenmaal.

Na nog eens 5 km - het is goed 10.30 h kan ik kiezen op de GR : ofwel ga ik via Le Romieu naar mijn eindpunt nl Castelnau sur l'Auvignon dat is nog 10 km ofwel neem ik de shortcut (ook balisé trouwens maar de gids vermeldt hiervan niet de afstand, maar ik schat ongeveer 7 à 8 km.  Ik twijfel even, het is nog heel vroeg om straks toe te komen in mijn gite.  En in Le Romieu is er blijkbaar een resto waar ik mij dan een lekkere grand café zou kunnen bestellen.  Anderzijds, ik heb ongeveer 430 km achter de kiezen, dan moet je ook geen xtra km opzoeken ?  Toch ?

Voila ik neem de shortcut in de hoop dat mijn gite annex Ch d H de moeite loont...

Ik loop de volgende kms alleen langs een slingerend verhard traktorachtig pad.  Mijn kaart klopt niet verdomme....De MiamMiamDoDo is zeer goed om de afstanden tussen hameau en point d'eau en dorpen in te schatten (beter dan de kleine Michelin die ik ook bijheb) maar qua merktekens op de kaart evenals de wegen op de kaart laat dit te wensen over vind ik.... Enfin de balissage langs de weg is meer dan uitstekend hoor.

Tegen 12 h kom ik aan op mijn eindbestemming, toch alweer vlugger dan verwacht.

Een mooi gite met achteraan een terrasje, gelegen langs de GR.  Je kan hier slapen maar ook iets kleins eten of drinken.  Een vriendelijk koppel heet mij welkom.  Zoals steeds wordt een drankje aangeboden, het water met citroensmaak doet mij deugd.  Mijn water was bijna op, dus de laatste kms was ik zuinig geweest.  Ik word een kamer toegewezen die ik blijkbaar zal delen met nog een man.  Heel net en gezellig ingericht - bordeaux- gepatineerde muren - met 2 bedden en een kinderbedje en elk een stoel en nachtlampje.  Toilet op de gang evenals badkamer.  Dit is al redelijk wat confort voor mij zulle...en vooral je kan hier "op je gemak zitten" zonder dat er 6 anderen wachten om datzelfde toilet te gebruiken....

Ik neem mijn dagelijkse douche en bestel mij een ommelette-frommage.  Man dat smaakt, ik had honger.  Ik zit hier op een terras met een ongeloofelijke vue op de Gers, doet mij hard denken à onze contereien : heuvelachtig, akkerbouw, grijze wolken...Nadien doe ik een klein wasje : 1 slip, 1 p kousen en mijn T-shirt.  Mijn short is ook wat bezweet evenals mijn sweater maar die hang ik à de wasdraad te drogen.

Tis ocharme 13.30 h en al mijn werk is gedaan....dus bloggen maar én mijn trip van morgen voorbereiden.  Oh ja het weer van vandaag ? Mijn persoonlijke weerman Gerard Pien laat mij ferm in de steek zulle.... Deze ochtend bewolkt, tijdens het stappen geen zon gezien.  De laatste 750 m zelfs mijn jas moeten aantrekken (oef ik kan hem toch nog wat gebruiken die ....jas) om die eerste regendruppels op te vangen.  Maar maar na ocharme 17 druppels houdt het op.  In de namiddag schijnt ze af en toe wel.  Een hemdje is soms net te weinig.

Aan tafel om 19.00 h met de uitbaters - Jeanine & Andres - en 3 fransen (1 koppel met hun schoonbroer) en ik alleen als vlaming....alhoewel de franse dame in kwestie heeft vlaamse wortels.  Haar naam is Lenaerts, op zijn frans uitgesproken lénaèrs.  Haar grootouders waren afkomstig van Dunquerqe ...Spijtig genoeg ze spreekt geen woord vlaams.  Andres is van origine een spanjaard en dat hoor je, niet aan zijn accent maar vooral hoe hij de spaanse camino verdedigt.  De meeste pelgrims zijn niet zo te spreken over de spaanse albergures : te groot soms tot 250 plaatsen.  Ook het landschap is dor, plat...

We eten een lekkere paté, nadien kip van coq au vin (oink) met rijst en dan een zelf gedraaide bol ijs van frambozen met een kleine brownie. Het smaakt.  Ik begrijp wel alle franse verhalen over gites, en Ch d H en pelgrimeren en hoe de eigenaar zijn gite begonnen is 8 j geleden en zijn eerste pelgrim ontving en dat het de ronde doet dat de Accor keten geld ruikt in de pelgrimsroute en overweegt om hierop een formule aan te bieden,..... Enz enz.  Het moet gezegd dit hier is opnieuw een échte Ch d H.  Je loopt in hun huis terwijl zij gewoon verder doen, verder werken eten klaar maken, enz.  Chaleureux zonder veel poespas.

Maar onder elkaar spreken ze héél vlug en echt betrekken doen ze mij niet in het gesprek, maar ja dan kan ik meer eten hé.  Ik betaal hier  oor mijn volpension ( deze ommelette met een pint) amper 42€

Jeanine - de eigenares - reserveert ook mijn verblijf voor morgen, toch 2 gites moeten bellen want er is in het dorp een bruiloft, dus heel veel ch d h zijn bezet.

Tegen 21.00 h beddeke binnen en en en goed nieuws voor mij....ik slaap alleen in mijn kamer !!!! De eeste keer sedert 3 weken ! Een kamer met 3 bedden voor mij alleen !  Plaats zat dus.  Er zijn in deze gite vandaag alleen al 3 mensen die niet komen opdagen zijn !  1 koppel heeft pas deze namiddag afgebeld en 1 duitser - ene Otto , die ik inderdaad vandaag tegenkwam - heeft gewoon niks laten weten.  Jeanine en Andres klagen hier steen en been over, het gebeurt meer en meer....spijtig. Er was eten voorzien...

Morgen langere etappe

Cu

Het klassieke ontbijt ... Aan tafel proberen we al een eerste maal à Ji Ae de situatie uit te leggen. Alzo : JP went/saw/visit/examinated/en nog 5 andere woorden die ongeveer hetzelfde willen zeggen....doctor.  Pain / feet.  No more dan 20 km.  I (guido) go further/verder/plus loin/ weiter / more kms..... Me Guido want to walk alone,on mynown, no reservation for me.  I will see day by day. So we split.  You think today how you will do. 

Begrijpt ze het ???  

Het weer : grijs, bewolkt, buien worden voorspeld.  Dan toch maar de regenbroek aantrekken.  De jas kan ik vandaag opbergen want het is warm genoeg : T-shirt en pull volstaan.  7.45 h klaar voor de strijd !

JP en ik hadden gisteren afgesproken om vandaag nog een dag samen te blijven, dat zou Ji Ae de tijd geven om na te denken hoe zij haar tocht wil verder zetten.  

Echter deze nacht heb ik beslist om Mijn tocht verder te zetten.  20 km is te weinig gezien mijn planning.  Ik heb graag een dag voorsprong op mijn schema, in case of...Dus ik vertel hem dat ik er 30 ga doen vandaag.  Uiteraard geen enkel probleem voor hem, alle begrip.

Ik geef Ji Ae bewust niet de keuze van : bij JP blijven, bij mij blijven of alleen verder trekken.  Ze moet zelf nadenken.  

Bij het vertrek uit Moïssac probeer ik het haar nogmaals uit te leggen.  Ze snapt de essentie alvast.

We lopen Moïssac uit samen met een oudere fransman en een duitser.  

Ze hadden ons in het klooster de weg naar de GR uitgelegd, maar we slagen er toch in om ons te vergissen, gelukkig maar enkele 100den meters.  Oorzaak : een snoodaard heeft fake rood/witte streepje geplaatst.  Ik verdenk onmiddellijk Pedro... 

We vinden de juiste weg, langs het "kanaal latéral" , dat vlak naast de Garonne loopt.  Langs kanaal = plat  = zoals trekweg  = verharde weg.  JP doet het zoals aangekondig kalmpjes aan, ik hou mijn tempo aan.  Maar we spreken af om onze lunch te kopen en te verorberen in Malause na 12 km.  We nemen een variante van de GR die iets korter is en die echt naast het kanaal loopt.  De andere mogelijkheid gaat wat verder weg met wat op en af.... Maar dat hebben we de laatste 3 weken al genoeg gehad...

Langs het kanaal lopen veel pelgrims, zoals steeds als een kolonne, de ene staopt wat mee met de ander, dan weer niet meer.

In Malause aangekomen blijkt de épicerie uit onze gids een stille dood gestorven.  Ik leg nogmaals à Ji Ae de situatie uit, en voeg er aan toe dat andere pelgrims haar vast ook zullen helpen, maar ze krijgt tranen in haar ogen, ze begint te wenen en duwt mij weg "leave me alone !"  Oei ...ze blijft bewust achter.  Ik been JP bij en vertel dat.  Tja misschien denkt ze dat we haar bewust willen laten vallen.  Of is ze gewoon emotioneel of.... We hebben er het raden naar.  

Op dan maar naar volgende dorp Pommevic.  Ai ze zijn à een brug over het kanaal à het werken... Als we Pommevic willen passeren moeten we een omtoer doen.... We beslissen dan maar om ons brood van gisteren te verorberen, het kleine stukje kaas verdelen we ook.  De oudere Ier die ook gestopt is om te lunchen, vraagt ons een stukje brood, dus we delen het met 3... Ik heb ook nog de rozijnen en noten, dus verhongeren zal ik niet.  De Ier neemt nog een laatste foto van de 3 speciale musketiers....

Tijd om afscheid te nemen....JP zegt nogmaals dat hij nog nooit zoveel op zo een korte tijd gelachen heeft.  Ik raad hem dat meer te doen.  Aan Ji Ae zeg ik ook goodbye en vraag haar of ik haar een kus mag geven.  Maar ze krijgt terug tranen in de ogen en duwt mij weg...Le chemin is ontmoeten én afscheid nemen.  Blijkbaar heeft ze zich toch goed gevoeld bij ons.  Tenslotte zijn we al 3 weken samen, en de laatste 2 enkel met JP en mij.  We voelden ook dat ze meer en meer communicatie zocht.  Ze voelt zich wslk alleen, ook de onzekerheid wie haar zal helpen,...

In Pommevic verlaat ik het kanaal en zet koers naar de Garonne, die ik ook oversteek.

We zitten in het dept Gers dat mij niet echt kan bekoren, dan 10 keer liever de Aubrac hoor !

Ik passeer Espalais waar JP overnacht en vervolgens Auvillar waar ik mij ne coca koop en 2 bananen.  

Ik check mijn kaart en beslis nog even door te stappen.  Ik heb geen reservatie van logement voor vanavond - de eerste keer sedert mijn vertrek - maar in het volgende dorp is een gite met blijkbaar 30 plaatsen volgens de MiamMiamDoDo, dus dat mag geen probleem opleveren voor een eenzame pelgrim, toch ..'.

Ik ontvang een sms van JP dat hij Ji Ze een laatste glas trakteert in zijn verblijf, ze weent terug maar zet blijkbaar haar weg verder.

Nog 9 km voor de boeg voor mij.  Vooral langs C-wegen, amper 500 m op een bospaadje, dus niet de meest aangename trip vandaag.  

Het weer valt reuze mee, zo goed als geen regen.  Wel vele keren even wat miezer en dan trek je uit voorzorg je jas aan.  15 min later terug te warm en geen regen meer.  Terug stoppen en jas uit.  Dat scenario herhaalt zich 3 tot 4 keer.  Altijd stoppen...  Buiten deze regenstops en de lunchpauze hou ik geen haltes.  Ik heb 29 km te doen en wil tijdig toekomen.

Tegen 14 h kom ik toe in Saint-Antoine du pont d'Arratz.  Een klein dorpje met uiteraard een kerk én tenminste een café/resto.  De gite vind ik al gauw.  Ik ben de eerste en plaats is geen probleem.  Dit is alweer een gite met basis-basis installatie.  Kamers van 5 tot 9 personen, met enkel een bed, punt ! Ik schat dat we met 20 zijn om één douche en 1 WC te delen.... Maar zoals reeds eerder vermeld, als eerste toekomen heeft zo zijn voordelen.  De meeste andere pelgrims die hier logeren ben ik onderweg al tegengekomen.

Ik doe mijn lavage pélerin.  De was droogt lekker in de wind, en kijk daar komt de zon aan.... Lekker warm !  ET phones home vanop het terrasje van de café-resto waar ze wel wifi hebben,  met un grand café en een kemel... Heerlijk, genieten van mijn goed verlopen 29 km van vandaag.  Ik heb nergens last van.  Uiteraard voel ik hier en daar wat spierpijn, maar niks om mij zorgen te maken of om over te klagen.

Ik check ook mijn blog en moet meer dan luidop glimlachen bij de shop-dag van Pedro (heb jij dan niet genoeg geld dade gij u moeder ne pull zout laten betalen?) en deze van de bezorgde vader, alias Gérard.  Altijd leuk om reacties te lezen, tanx alvast.

Surprise surprise wie komt daar net na 15 h aangewaaid... Ji Ae...

Ze ziet er al wat minder emo uit.  Ik moedig ze aan dat ze het goed gedaan heeft en vraag naar JP.  Blijkbaar heeft JP voor haar in dezelfde gite geboekt.

Ik drink mijn koffie leeg en wandel terug naar de gite.  Ji Ae phones also home.

Als ze even later ook in de gite toekomt vertelt ze mij " today sad day". Ik vraag waarom en haar antwoord luidt "we 3 good.  Now alone". Ik leg haar uit dat le chemin en het leven "kennis maken is maar ook afscheid nemen". Ze antwoordt " I know but difficult and sad. I know normal but difficult".  Tja da meisje is nog jong hé....ik vertel haar nog dat ze happy moet zijn, dat ze al zo ver geraakt is, dat ze zeker compostella zal halen dat ze alle dagen sterker wordt....

Ook de andere pelgrims op de kamer ondersteunen dit, weliswaar in het frans...

Enfin ik ben wel blij dat ze het begrijpt en dat ze niet denkt dat we haar zomaar laten vallen.

Ik betaal in deze gite 14€ voor dit (minder dan basic)logement en 5€ voor ontbijt.  Ze serveren geen demi pension, maar de resto 100 m verder lost dit op voor 14€.  Oef ik moet mijn potje niet zelf maken.

Morgen donderdag 8 mei is in Frankrijk feestdag ( ik vermoed de bevrijding van WO I), veel fransen maken de brug dus best reserveren voor morgen.  Morgen schik ik tot Lectoure te gaan, zo een 23 km.  Ik vraag Ji Ae wat zij van plan is, ook zij schikt daar naar toe te gaan.  Waar wil zij logeren ?  Ze kiest een accueil pélerin en ik reserveer voor haar, maar het is het antwoordapparaat.  Eer dat ik dat uitgelegd krijg ....  Zelf verkies ik een gite.  Er is daar nog 1 plaats blijkbaar op een kamer met 3 kleine bedjes waarvan de 2 andere bedden reeds bezet zijn door 2 andere mannen.  Ik ben curieus voor die kleine bedjes...

Na het eten zitten we met alle pelgrims (Georges, Julien, andere Zumla's)  nog wat buiten op de binnenkoer vd gite te keuvelen.  Veel verhalen over allerhande camino's, ervaringen, verhalen, wie zijn ze vandaag tegen gekomen, waar gaan ze morgen naar toe, enz.  

We zijn niet met 20, sorry we zijn maar met 14 om de ene douche en 1 wc te delen...maar we hebben wel 3 lavabo's...

Ondertussen is mijne was droog en is alles terug vers, enfin vers....zakdoeken die ik uitwas in een lavabo, hm euh niet alle vlekken zijn eruit, ik vraag mij zelfs af of er minder vlekken inzitten.  Mijn wit onderhemdje dat ik gebruik om te slapen, mijn bloedvlek van de eerste dag is meer dan zichtbaar.  Maar deze laat ik hier morgen liggen, want ik heb nog een zwart onderhemd-alias T-shirt die ik vanaf morgen zal gebruiken.  Ik heb hem nog niet aangedaan die zwarte, maar ik draag hem wel alle dagen.  Hoe meer ik pro-pelgrims tegenkom hoe meer ik ervan overtuigd ben dat ik nog steeds teveel gewicht meedraag.  De echte pro's komen a 8 à 9 kg zonder eten en drinken : 2 slips, 2 paar kousen, 1 short, 1 regenbroek, 2 T-shirts, 1 paar slippers, 2 pulls, een sac à viande en voila that's it.  Ook het gewicht vd rugzak zelf moet beperkt zijn.  Dus met bevoorrading komen ze a 10 kg, terwijl ik a 11,5 kg kom.  Dat is een verschil zulle.  Ik heb het al veel herhaald elke km moet je dat dragen.  

De badkamer van JP en mij is gescheiden van onze slaapkamer dmv een gordijn ... Die douche dat maakt mij niet uit, echter het toilet achter een gordijn.... hmhmhm hier spreken we dus opnieuw af om buiten te gaan indien nodig zodat we tenminste " op ons gemak " kunnen zitten....

Bij het klaarmaken moet ik kiezen short of regenbroek ?  De lucht ziet grijs met redelijk wat (regen)bewolking.  Ik kies voor de short en hou mijn regenbroek klaar boven in mijn rugzak.  Om te vertrekken is het tussen fris en koud.

Om 7.45 h vertrokken voor een "kortere" etappe van amper 17 km....piece of cake.

Eerst de GR teug opzoeken, 800 m xtra op onze teller....

We duiken de eerste felle afdaling in naar de vallei van één of ander onbenullig beekje.  Maar what comes down.... must go up.... Een eerste klimmetje laat mij al flink zweten. 

Serdert enkele dagen komen we ook redelijk wat vijvers tegen, met van die kwaakende brulkikkers.  Dit samen met de eeuwige schreeuw van die krekels, het fluiten van allerhande franse vogels en de bijen die mij voortdurend lijken te achtervolgen....jongens jongens ik had van die franse natuur stilte verwacht zulle ;-)

We zien algauw veel pelgrims vóór ons opduiken, als een sliert die samenhoort, maar dan ook weer niet.  Soms een groepje vormend van 3, dan haakt iemand af om zich te laten afzakken om dan later weer een eenzame pelgrim te vervoegen.  Mij moeten ze gerust laten !   Just kidding.  

Het is heerlijk om mensen tegen te komen die dezelfde weg al afgelegd hebben, van waar kom jij ?  Tot waar ga jij ?  Waar sliepen jullie gisteren ?  Aaahhhh les belges : vous nous faites des frites pour ce soir ?   Een dergelijke tocht is voortdurend ontmoeten, verlaten, achterlaten, afscheid nemen, blij weerzien, ....

Het gros zijn fransen, af en toe een Brit, Canadees, ...en een eenzame vlaming.  Ik ben nog geen enkele andere vlaming tegen gekomen...

JP en ik - nous marchons comme des avions - zetten er alweer flink de pas in.  Als 65-jarige, chapeau zulle, hij volgt mij steeds van kortbij.  Het verschil zit em vooral dat hij moet stoppen om te drinken, zijn drinkfles zit ín zijn rugzak, hij kan er al wandelend niet aan.  Mij lukt dat wel dus dat maakt het grootste verschil.  Na 9 km (op 1 h en 45 min- zonder stoppen)kom ik aan in Dufort Lacapelette, een onooglijk klein doorrij-dorp met alvast een bakker annex petite épicerie.  Ik kom als eerste aan en laat mij het laatste stuk taart met crême aux amandes welbevallen.  Tis al zeker een week geleden dat ik patisserie  verorberde.   Man dat smaakt ! Als JP toekomt besluiten we in de alles behalve gezellige bar annexe casino (concurrentie met de épicerie ...) een koffie te drinken.  In de casino doen we tegelijkertijd onze inkopen voor vandaag, ttz een stuk kaas.  Ik maak vd gelegenheid gebruik om ook mijn waterflessen te vernieuwen : 1 van 75 cl en 1 van 1 l.  Voor we vertrekken kopen we nog een fors brood de la campagne bij de bakker, we gunnen beide commerces iets....

Dan zetten we onze tocht verder.

Het landschap is glooiend met regelmatig afdalingen naar de vallei en dan terug omhoog. Enkele aardige klimmetjes met stijgings% vergelijkbaar met de korten berg, ondergrond ofwel bospaadjes met half opgedroogde modder ofwel karresporen en soms ook een gewone weg.  We zien ook meer en meer akkerbouw, eerder dan veeteelt.  We snijden de laatste 5 km aan, denken we maar dan zijn we pas a de rand van Moïsac, rest ons nog 3,5 km om tot het centrum te gaan.  Maakt dat we vandaag toch De voorstad waar we door trekken geeft mij nu niet de meest gezellige indruk.  Ik hou er eerlijk gezegd niet van om te logeren in grotere steden zoals Cahors en zoals vandaag. Geef mij maar iets zoals Lauzerte. 

We slapen vandaag in de Carmel, een oud karmelietenklooster die nu volledig gericht is op de ontvangst van pelgrims.  Hier zijn enkel dortoirs (slaapzalen) of demi-dortoirs ( euh ....kleinere slaapzalen).  We zijn de eersten - zoals meestal - en worden door een koppel vrijwilligers ontvangen.  Eerst afrekenen (34€) en dan de stempels en dan de kamers tonen.  Alles is proper en netjes maar terug basisconfort.  Echter het voordeel van als eersten te komen is : in de aangeduide slaapzaal kan je je bed kiezen, niet onbelangrijk hoor.  Er zijn steeds stapelbedden en enkele éénpersoonsbedden, dan weet je wel wat te kiezen hoor.  Tevens zijn alle douches netjes en droog, de toiletten idem dito én én én de wasmachine is vrij.  Ik kan je verzekeren als je vuile was opgespaard hebt omdat je voorzien had om gebruik te maken vd wasmachine (staat nl steeds vermeld in de MiamMiam Dodo) en er zijn nog 5 wachtenden voor jou.... Je kan inderdaad wel samenspannen met andere pelgrims (zoals wij altijd doen) maar soms ook niet ... En nadien moet alles nog kunnen drogen.  Soms is er een droogkast, maar niet altijd.  Meestal kost wassen 3€ en drogen ook zoiets.

Wij leggen hier dus onze was samen en maken gebruik vd wasmachine.  Nadien trekken we ons 3-en Moïssac in.  Iedereen heeft wel iets te doen vandaag : JP wil eindelijk zijn SFR abonnement aanpassen want hij geraakt maar niet op het orange netwerk (onmogelijk zegt men in de plaatselikke SFR-winkel, hij moet daarvoor naar zijn "moeder-shop" gaan, eeeuuuhhhh dus naar Lyon...). Ook de administratieve rompslomp van de verkoop van zijn wagen is nog niet opgelost.  Hij wordt er wat chagrijnig van.

Zelf moet ik wat geld bijtanken want ik ben platzak, er rest mij nog 25€.  Je moet weten dat in de gites en kloosters waar wij logeren, ze het horen donderen in Keulen als je Visa nog maar uitspreekt...

Verder kopen we alle 3 wat amandelnoten, rozijnen of ander gedroogd fruit.

Ji Ae vraagt in haar opperbeste engels "help me ?".  No problem, wat ies de metter ?  

Ze tokkelt op haar LG en de vertaling zegt ons "underwear". Miljaar ... JP en ik op zoek naar een vrouwen-ondergoed winkel.....in de straat vinden we er gelukkig alfaug eentje.  We doen ons verhaal a de verkooptster die Ji Ae verder begeleidt.  Beide mannen wachten buiten à de deur, we beginnen alle 2 te schaterlachen.  Zie hier ons hier staan wachten... Wat moeten al de mensen die ons al gepasseerd zijn denken van ons ....Enfin ze kennen mij hiet toch iet hé ! 

De kathedraal blijkt hier de moeite te zijn, deze bezoeken we dan ook even. Het is een - volgens mijn kennersoog - een mengeling van romaans en gothiek stroming.

Regio info : In moïssac stroomt de Tarn in de Garonne, we zitten ondertussen in het dept van de Tarn.

Na het blitzbezoek zoeken we ons kamer op : rusten, bloggen, schrijven, lezen.  JP ondervindt vandaag wat pijn a zijn voeten.  Hij heeft in de carmel een afspraak geboekt met een reflexoloog die zijn voeten zal masseren. Dat is de eerste keer dat die mogelijkheid geboden wordt a alle pelgrims. Hij zal hem vragen waar de pijn vandaan komt en nadien beslist hij hoe hij zijn tocht verder zal zetten.  Zelf ben ik al 2 dagen aan het nadenken om mijn laatste volle week alleen verder te zetten.  Er zijn voldoende pelgrims onderweg om nooit echt alleen te zijn.  Ik zeg het ook zo a JP, tja we zijn niet a elkaar vastgeketend, toch.  

Ik wil die laatste week in totale vrijheid kunnen doorbrengen.  Ik heb mij nooit gestoord a JP, wel integendeel, we hebben enorm veel gelachen, plezier gemaakt, elkaar geholpen, enz.  Maar hij ziet het leven nogal zwart... , houdt vooral van rust, zijn krantje lezen, is eerder solitair, beetje filosoof, filantroop.  Ik vertelde gisteren al dat alles in Frankrijk slecht is dixit hem.  Maar ook andere kleine zaken irriteren hem : Als een pelgrim te veel vertelt of te luid vertelt, zie ik zijn gezicht veranderen.  Als een Ch d H-houder een fait divers vertelt  over een vorige pelgrim vindt hij dat niet gepast want zij leven van de pelgrims dus dan mag je daar vlgs hem geen kritiek op hebben.  Hij houdt er ook niet van als er teveel volk in de gite is, als we met teveel a tafel zitten, als het eten niet zo lekker we betalen we volgens hem altijd teveel, als er teveel pelgrims stoppen waar wij toevallig halt houden vindt hij dat niet fijn...  Gisteren deden we inkopen voor de spaghetti, ik koop letterlijk voor de saus voor ons 3-en : 1 kleine courgette, 2 wortels, 1 ui, 1 bol verse look, 1 grote rode peper en bij het nemen van mijn 6 verse tomaten zegt hij :  "N'oublie pas que nous ne sommes que 3".  Wetende dat we geen vlees kunnen kopen....

Maar nogmaals er is geen enkel onvertogen woord gevallen, maar vóór dat het op mijn teen begint te werken.... en vooral ik wil de laatste volle week genieten in volle vrijheid.  Op de kaart kijkend mag Aire sur L'Adour (wat ik van bij de start al wat als eindpunt in mijn hoofd had) bereiken geen enkel probleem worden.  Van daaruit heb ik een directe verbinding naar Pau.... Ja ja voor de eerste keer komt mijn terugreis in mijn hoofd.

We moeten wel die boodschap nog a Ji Ae ook explikeren...

Om 20.30 h heeft JP RdV met reflexoloog.  Daarna zien we wel

Bij het eten vertelt 1 vd vrijwilligers de geschiedenis vd Carmel.  Gesticht in 1860 met 12 zusters die niet uit het klooster kwamen. Teloorgegaan door minder roepingen, in 1960 zijn de 3,5 overblijvende zusters naar een omliggend klooster getrokken.  Verkocht a een brocantier, nadien verkocht a stad Moïssac en nu in handen van een alpinistenclub voor ontvangst van pelgrims of andere cultureel of christelijk geïnspireerde groeperingen.  Hun andere kloosters vd alpinisten liggen uiteraard vooral in de bergen.  Korte maar heel leuke uitleg.  Er is nog een echte binnenhof met zijn wandelgang er omheen.  Ooit geef ik een dia-avond .... Uiteraard met professioneel Barco materiaal ....

Chapeau alweer voor alle vrijwilligers, 5 in dit geval die koken, kuisen, afwassen, bedden maken, enz.  Het zijn vnl (ex)plegrims die geen enkele ervaring hebben met koken, kuisen, enz. Ze zijn hier meestal 1 tot 4 weken.  Soms doen ze ook nog andere kloosters.

Lunch van deze avond : sla van rode biet met rode biet en een half eike.  Puree met rosbief.  Dan eclairke.  Voor 34€ kan je echt niet sukkelen, toch...

Tegen 21.30 h komt JP terug vd reflexoloog : zijn rugzak zou te zwaar zijn (met 9,7 kg maak je mij dat niet wijs, maar goed, ik ben dan ook geen reflexoloog), verder zou hij kortere etappes moeten doen, meer drinken, en zeker stoppen vóór 14 h.

Aangezien onze medepelgrims op de kamer al slapen kunnen we niet veel zeggen, het licht gaat uit....maar allesinds morgen lopen we nog samen, 20 km.  We zullen dan ook al onze handen en voeten nodig hebben om dat onze andere compagnon de route uit te leggen.  21.45 h.... mijn eipad maakt te veel licht...slapen dan maar.

Maandag 5 mei, 27 km tot net over Lauzerte

JP maakt mij er attent op dat het eten toch a de dure kant is, 18€ is veel voor wat we "maar" gekregen hebben.  In vergelijking met anderen is dat niet min, ook kwaliteit prijs is dat dik betaald.  Voor de jourte betalen we voor ons 3-en 54€.  

Misschien hebben ze geld nodig... Ze zijn hier 3 j geleden na lang zoeken beland.  Het huis behoorde toe a een bejaard brits koppel die hier elk jaar 2 weken op vakantie kwam.  Het huis was net (niet) bewoonbaar, dwz er was lopend water en basiselectriciteit.  Op 10 december arriveerden ze hier met hun zoontje van 2 j.  Geen chauffage : gemiddelde temperatuur binnen 10°... De volgende zomer hebben ze het schrijnwerk vervangen dat verzachtte de temperatuur in de winter naar 16°.  Het jaar nadien dakisolatie... Oef dat maakte het binnen blijkbaar gezellig warm.  Respect !

Ontbijt in ons cabanes (te vergelijken met de  grootte van een sauna.  Tafeltje, senseo, micro, frigo. Daarnaast badkamer met douche.

Het klassieke ontbijt en om 7.45 h starten we onze 27 km.   Het weer ziet er goed uit, dus short, T-shirt met pull. Regenjas in de rugzak.

De gite ligt op de GR dus we zijn sebiet goed weg.  De laatste dagen komen meer en meer pelgrims tegen.  De eerste 2 al na 1 km, in tegenovergestelde richting .... Maar ik ben nu zeker want ik volg én de pijltjes én mijn kaart...Het blijken 2 Ieren te zijn, op weg naar ...Compostelle.... Ai wrong way... Ik leg terug uit dat de GR steeds in beide richtingen aangeduid zijn.  Zij vertrokken van een gite die niet direct op de GR ligt en zo zijde rap verkeerd hé.  Ze twijfelen nog wat maar volgen ons toch.  Na enkele 10 km komen we aan in Montcuq (echte naam hé...). Daar zouden we brood en kaas kopen voor de middag.  Echter maandag is sluitingsdag.... JP maakt vd gelegenheid gebruik om zijn oude jas naar huis op te sturen.  Volgens mij zijn de portkosten meer dan de waarde van zijn jas.  Maar hij kan die jas nog goed gebruiken : hij begint eind dit jaar een huis te bouwen in zijn geboortedorp in de Jura, net naast zijn moeder.  Een houten huis want hij is nogal bio aangelegd.  Er is dixit hem nog weinig voedsel dat gezond is.  Frankrijk is volgens hem naar de vaantjes , zowel economisch, politiek als sociaal.  Hij loopt niet hoog op met zijn land.  Frankrijk is in alles de slechtste leerling....  Hij volgt nu een cursus apiculteur, leest veel over natuur, enz.  Na amper 10 min komt ook Ji Ae toe, wauw ! 

We bevoorraden ons hier van vers water en weg zijn we terug.  Er zijn hier relatief weinig hoogte verschillen volgens onze kaart, maar we lopen van dorp naar dorp steeds de valei en uit.  Ik kan je verzekeren dat er wat nijdige klimmetjes tussen zitten hoor.  De zon doet zijn werk en we zweten....  Op 7 km is het volgende point d'eau maar daarvoor zouden we een dorpje moeten inlopen - even weg vd GR.  We ontzien het ons maar kloppen even verder aan een huis.  Een oude dame opent het venster en toont ons de waterkraan.  Oef ! Terug voltanken.  Opnieuw wacht ons een klim naar de volgende top, meer dan nijdig want er hangt een lange dikke koord om je naar boven te trekken, zo steil is het.  Ik maak er dankbaar gebruik van.  We lopen gelukkig heel veel over kleine bospaadjes, de lommerte doet deugd.  Allé nu kan ik beginnen klagen over de warmte .....ook de afdaling blijkt gevaarlijk want hier hebben ze een soort van armleuningen voorzien, ook hier maak,ik gebruik van.

De merkwaardige ontmoeting van 2 dagen geleden blijft door mijn hoofd spoken, meer zelfs de 2  kruisen,regelmatig mijn pad.  De man zingt zachtjes "onze lieve vrouw van Vlaanderen', de vrouw neuriet zachtjes mee.  Ik wil nog wat vragen maar beiden doen teken.  Sssssstttttttt.  Ultrïa....

Tegen 12 h stoppen we a een boederij waar zomaar een tafeltje en 2 stoelen staan.  Op de tafel een mandje met cake a 1,6€, gedroogde pruimen a 1€ wat bekers en een kan koffie 1€.  Een oude gebochelde verwarde man komt aangestrompeld, hij vraagt iets maar we verstaan hem nauwelijks.  We eten ons brood van gisteren en nog een overschot kaas.  Nog enkele andere pelgrims arriveren ook.  We trekken verder richting Lauzerte. Na nog wat op en neer zien we Lauzerte opduiken op de top ve heuvel : prachtig ! De klim daar naartoe maar ook best wezen, voetje voor voetje op die nogmaals steile klim.  Het pittoreske dorpsplein schiet ons terug in de tijd vd middeleeuwen, prachtige foto's volgen ... Ooit eens.  Van hieruit moeten we nog 4 km, dus tijd voor een pint en een camel !  Heerlijk ! Genieten in de lommerte op het terras onder een roze kastanjeboom ! Ji Ae komt na half uur ook aan.  Probleem : winkel niet open en we moeten vanavond ons potje koken... Het office du toerisme opent straks tegen 14 h, er is blijkbaar nog een bio groentewinkel beneden, gelukkig op de GR.  Ai deze opent pas om 15 h, wachten geblazen.  We kopen daar voor 4,67€ groenten om Spaghetti te maken.  1,5 kg gewicht in mijn rugzak... Op naar de laatste 4 km.  Onze gite ligt bijna 1 km van de GR verwijderd,,dus omweg maken.... 

Het paadje is alweer lastig, meer dan dat zelfs, ik zweet als een rund maar probeer mijn ritme aan te houden : mijn ademhaling controleren, enkel door de neus, mijn bourdon op stapritme, voetje per voetje moet ik mij omhoog trekken,.... Het moet niet te gemakkelijk zijn ook zeker ?

Maar het is de inspanning waard....gite Lavande en Quercy.  Een klein huisje met daarbij een nog kleinere gite is onze bestemming.  Zwembadje, mooie pelouze, prachtig uitzicht, tal van kleine terrasjes, ... Schitterend.  Marie Noelle onthaalt ons vriendelijk.  Ji Ae slaapt in haar huisje, wij in de kleine gite.  Alles in orde.  

JP doet eerst zijn dutje en ik begin te bloggen. Ideaal om alles van vandaag voor mezelf te overlopen.

In de kleine keuken worden de groenten gewassen en gesneden : kooktijd.  (Zonder vlees vandaag). 

Oh ja, sommigen volgen de dorpjes via streetview : je kan mij makkelijkst herkennen a mijn eeuwige blauwe pull, mijn al even eeuwige pet én ... Mijn rugzak....

Bon de saus is bijna klaar en JP stelt voor om het vlees te vervangen door een zacht gekookt eitje.  OK dat is een nieuw recept voor mij maar ik vind het wel een goed idee, de eieren liggen hier toch in de frigo.  We vragen Ji Ae of zij ook een ei wilt.... dat hadden we beter niet gevraagd.  Boiled egg, egg in water, egg becomes hard, enz.  Maar we begrijpen dat ze of geen zin heeft of geen eieren lust.  So far so good.  Enkele minuten later neemt ze 2 eieren en komt naar mij toe om te vragen of ze 2 eieren mag hebben.  Sure alles is van ons.  Ze gaat terug de kitchenette in, en ik voel dat er iets gaat gebeuren, ze opent de oven en legt 2 eieren in de oven... No, no no eggs in the oven.  Yes yes zegt ze. No no zeg ik. Ok brand geblust.  Precies 45 sec later vraagt ze mij hoe de micro werkt.... ja ja de eitjes zitten al klaar in de micro.... Kundet u voorstellen.... eieren in de micro....vooraleer we haar dat aan het verstand kunnen brengen..... Dit om jullie een idee te geven hoe makkelijk de communicatie verloopt, we spreken hier dus over "een ei" en "koken"....en toegegeven mijn koreaans loopt nu ook de spuigaten uit...

Héél moeilijk want we begrijpen ook nog altijd niet goed wanneer ze ja bedoelt en neen knikt en vice versa.  Ze lacht veel maar dat zou komen om weg te stoppen dat ze ons niet verstaat, ze lacht dus gans den tijd....

Morgen staat Moïsac op het programma, 18 km.

De 3 douches maar vooral het enige toilet is nu niet echt makkelijk om te delen met 20 man in totaal...maar het lukt. Wij staan op om 6.15 h dan zijn de douches nog allemaal vrij.  Er is hier ook een weegschaal.... we wegen alle 3 onze rugzak (eerst persoon alleen wegen, dan persoon met rugzak....) Ji ae haar rugzak weegt 9,5 kg, JP 10,5 kg en de mijnen 11,4 kg.  Maar dat is mét normale bevoorrading : wat mijn gewicht betreft is dat dus inclusief 8 energierepen, een handvol rozijnen, een stuk brood en +/- 1,2 l water.  Kortom zonder bevoorrading kom ik op een gewicht van 10 kg.  Dus de 2 kg die ik opgestuurd heb, was wel nodig en ik voel het ook.  Ik ga niet zeggen dat ik mijn rugzak niet voel, maar ik heb er ook geen last van.  Uiteraard voel ik mijn rug, schouders, enz maar dat is niet meer dan normaal.  En uiteraard als ik mijn rugzak afneem heb ik ff het gevoel dat ik zweef.

Klassiek ontbijt, na het leegmaken vd kamer slaagt JP erin om zijn nieuwe handdoek van gisteren al te vergeten... Gelukkig merkt Ji ae hem op.

Om 7.30 h parti. In de straten van Cahors komen we verdorie Olivier tegen, de zwitserse advocaat annexe groot spektakel acteur.  Hij heeft eindelijk een passende compagnon de route gevonden, een franse jonge gast van zijn leeftijd.  Hij heeft ondertussen ook Rocamadour bezocht.  Hiervoor heeft hij toch ook een dag gehad van 42 km.... Maar het feit dat we hem hier treffen wil zeggen dat hij goed doorstapt zulle...

Als we Cahors buiten stappen merken we inderdaad hoog op de hoek vd toren op de brug een kleine duivel die een steen wegneemt... Merci Serge.

 Net over de brug vd Lot wacht ons potvolkoffie een nijdig klimmetje met trapjes die zo net te hoog zijn om vlot te gaan.  Dit is afzien, tanden bijten,doorzetten...en dat om te starten. Gelukkig zien we op de kaart dat het maar max 1 km is... 

Verder blijven we nu ongeveer op dezelfde hoogte.  We trekken verder door het glooiende landschap, tot we aan een kleine hameau komen - naam niet vermeld, enfin bent vergeten... - tiens hier zo "op den blet" een vide grenier... Raar maar waar.  

Even verderop loopt een andere pelgrim met zo een typische chinees-rijst-hoed op, gemaakt van een soort stro. Met daarop vermeld al zijn stopplaatsen.  Hij spreekt beetje engels.  Ik maak hem diets dat even verderop een koreaans meisje loopt en vraag of hij toevallig koreaans spreekt... wat blijkt het is een koreaan... Hij roept naar haar en er ontspint zich een koreaanse conversatie.  De vertaling zou mij te veel in detail brengen, en je weet ik hou het graag kort hé ( ok, maar niet op mijn blog....)

Enfin, JP en ik stappen verder terwijl ze verder verbroederen.

We kruisen een aantal keren Olivier en co maar Ji Ae zien we voorlopig niet, normaal hé zou je denken....

Het is sedert lang eindelijk lekker warm, zelfs s'morgens hoeft geen vest, wel onze sweater, maar de mouwen worden opgestroopt.  Bij de eerste stop smeren we ons gezicht in, enfin JP raadt mij sterk aan dit te doen.  Ik wrijf vooral mijn neus in ....oef er zit net voldoende in JP zijn potje....  Zelf heb ik geen zonnebrand mee : gewicht sparen, ze geven vandaag de mooiste dag dus morgen niet meer nodig en ik reken op de vrijgevigheid & solidariteit onder de pelgrims... 

De zon schijnt heerlijk zonder te warm te zijn.  De paadjes liggen er goed bij dus volop genieten vd omgeving, de natuur en.....de beestjes : we zagen "un milan" (ik weet niet wat dat is - ook niet in het nederlands) maar tis allesinds een roofvogel, net voor ons zie ik een groot bruin beest weglopen (is het een hert, een ree of een hond, ik weet het echt niet), de hagedissen schieten voortdurend weg in het gras ( de grootste die ik zag was zeker 25 cm, fel groen), ja en de bijen komen mij ook ambeteren, zeg en dat lawaai van die krekels , da's toch niet voor gans de dag zo....;-) 

Na 9 km bereiken we Labastide Marnhac, het enige dorpje dat we vandaag passeren met een épicerie.  We kopen zoals steeds een brood en een stuk kaas.  Het is een bar, café, tabac, resto, épicerie d'urgence, dus onze kaas is een ordinair stuk gruyere, uiteraard voorverpakt.

We drinken ook een koffie JP un petit en ik un grand.  Ji Ae niet meer gezien.  Hier stoppen de meeste pelgrims want de volgende 11 km is niks meer qua bevoorrading.  Net voor we vertrekken ziet JP blijkbaar Ji Ae naar de openbare toiletten gaan....

Wij trekken verder, vergeten onze flessen te vullen, shit met dat warme weer is dat niet slim.  Volgens onze kaart zouden we nog een point d'eau moeten tegenkomen... oef blijkt te kloppen.  We tanken volop bij.  We lopen verder op de heuvels door het bos.  Stilte, natuur, weidse vergezichten, groen, bossen, weilanden en af en toe een motorcrosser die ons passeert. Het is inderdaad een lang stuk zonder ook maar iets van bewoning tegen te komen.  Tegen 12.30 h eten we onze lunch midden in een bos en trekken verder voor de laatste kms.

Tegen 13.30 h komen we toe in Lascabanes.  Onze gite bevindt zich 500 buiten/na het dorp.  Ik ben iets voorop.... hallo .... Koekoek.... Een meer dan bevallige dame komt buiten om ons te verwelkomen.  Ben ik JP ? Neen ik ben Guido.  Aaahhh ok jij bént dus Guido ?  Euh ja....Wel het koreaans meisje vertelde mij dat.... Eeeuuuuhhhh wablief ...????   Een kwartiertje geleden kwam zij hier toe en ze vroeg of JP of Guido hier nog niet waren.....  Goed - de eigenaars - het belgische koppel die 3 j geleden deze gite opende toont ons de weg naar onze yourte.  In de tuin op een 46,5 m afstand van het woonhuis annexe zwembadje staat onze yourte !  Prachtig op een houten platform net boven de grond.  Binnen staan 4 bedden.  Het is een echte geïmporteerde jourte die de man des huizes - ja dames ook een knappe gast ..../ met de nadruk op "ook"...- zelf in elkaar gestoken heeft.  Hij is zelfstandig tuinaannemer hier in de streek dus is (ook ?) best handig.  Naast de jourte is een soort tuinhuisje met daarin een kleine eethoek met frigo, waterkoker en een badkamer met heerlijke douche.   Ji Ae heeft haar bedje al uitgekozen...."awel how comes you are already hear" - ge weet zo van da engels zoals in de vlaamse serie waarvan ik de naam vergeten ben.  "Fast" zegt ze.... Ja mon oeil... Ze is ons nooit gepasseerd.  En raar maar waar,   250 m vóór ik hier toekwam stond den andere koreaan hier de weg te zoeken..... Toeval hé.  Maar ze overtuigt ons dat ze geen taxi genomen heeft.  Nie met mij zulle...ze lacht schamper.  Mij maakt het alvast niet uit hoor...ik noem haar vanaf nu Miss Taxi.  O "no" antwoordt ze gedecideerd !

Bon het is goed weer ik doe mijn lentewas... 2 slips, 2 paar kousen, mijn nacht T-shirt die ik nog nooit waste, mijn nieuwe blauwe polar sweater die ik alle dagen aan doe om te stappen en nog nooit waste, mijn stap-T shirt van vandaag en mijn sac à viande (dienen dunne slaapzak).   Man heb ik daar werk mee.  Water nemen à zo een kleine lavabo in een bassinke, waspoeder bijdoen, buiten op het gras de eerste lading wassen, dan spoelen, dan uitwringen, dan ophangen, dan tweede lading idem dito.  Dat duurt een uur hé ! 

Nadien, in de lommerte,  op het terras á het zwembadje onder parasolleke mijn blog van heden aanvullen.

Om 19.30 h worden we a tafel verwacht... ooohhhh dan heb ik nog 2 h om te rusten

De jourth is heel speciaal om in te slapen, zo een vree klein toegansdeurtje, beetje zoals saloon-klap-deurtjes, 4 bedjes en in het midden een mini tafeltje met een lampje.  Klein maar gezellig.  Het feit dat we geen plaats hebben om iets te leggen zijn we al lang gewoon.  Je moet er vooral opletten om alles steeds onmiddellijk te verzamelen, steeds op dezelfde plaats, in de juiste zak of als ik denk mss toch iets te vergeten dan leg ik het in mijn schoen.

Laetitia Dethé, afkomstig uit Ottignies houdt zich sedert 3 j bezig met de jourtes.  Ze verhuurt enkel a pelgrims ( ondertussen weten jullie al waarom, toch...)

Ze houden bijen en maken tot 40 kg honing per jaar, mjam lekker ! 

Ze serveert het eten in de kleine cabanes wat minder gezellig is.  Voor de eerste maal eten we onder ons 3-en.  Normaal is het nu warm genoeg om buiten op haar terras te eten, maar nu is het nog te koud daarvoor. Ze moet dus met haar plato 45 m stappen met alles naar onze cabanes.  We starten met typische belgische kaaskroketten die zelfs JP nog nooit gegeten heeft, maar het smaakt hem. Ji Ae is er minde voor te vinden. Ze schrijft "too greasy..."

Nadien pâtes met cordon bleue en een klein beetje tomatensaus.  Dat is een vd mindere schotels....maar bon we klagen niet (JP nadien wel wat)

Om dan te eindigen met home made ijscrême met nougat en....honing, lekker.

Tijdens het eten menen JP en ik ook het verhaal van Ji Ae te kunnen reconstrueren. Net voor de bar kwamen wij de voorpost tegen van de groep van 15 waarmee we gisteren kennis maakten bij Serge.  Zij wandelen vandaag naar hetzelfde dorp als wij.  De voorpost is de wagen met de bagage die tijdens het parcours de groep opwacht kwestie van bevoorrading maar ook om de personen mee te nemen die te moe worden - het zijn allemaal 60+ers en zelfs een 78 jarige ".  De wagen vd voorpost stond gestationeerd a de bar.  Ji Ae zal samen met haar koreaanse vriend daar aangekomen zijn.  De voorpost zal hen voorgesteld om in de wagen te stappen - tenslotte moeten ze toch naar hetzelfde dorp.  Ji Ae hebben ze afgezet op een weg die aansluit op een paadje waar de GR op aansluit, op zo 200 m van onze yourte.  De koreaanse vriend zal gedesoriënteerd geweest zijn, want zoals jullie weten wordt de GR steeds in beide richtingen aangeduid.  Dus hij zal niet geweten hebben welke richting precies uit te gaan.  Vandaar zijn vraag a JP langs hij moet verder stappen.  Maar ze wil onder geen beding toegeven.  Case closed !

Om 21.00 h onze jourte in, en slapen.

Morgen wordt een iets zwaardere dag, 27 km of zo.

Ssssssllllaaaaapppppwwwweeellll

We staan op om 6.30 h.  JP wil vóór 8.00 h vertrekken want de arme man heeft veel werk in Cahors.  Ik heb goed geslapen, blijkbaar val ik makkelijker in slaap met muziek, ik onthou dat voor de volgende dagen want Le Gevaudan in mijn kamer grolt vooral bij aanvang, of komt dat omdat ik hem dan nog even hoor ????

Het ontbijt - in afwezigheid vd zuster, die wslk nog in een diepe coma liggen - is klassiek : brood met confituur en koffie.  We nemen ook onze lunch mee want er zijn weinig bevoorradingsmogelijkheden onderweg.  

Om 7.40 h zijn we paraat voor de 24 km van vandaag.

Aan de hemel vele regenwolken maar door de wolken heen zien we ook de blauwe lucht.  Maar geen regen alvast om te starten.  Om het lot niet te tarten doen we onze rugzakbeschermer NIET om, de regenvest houden we wel aan.

Om het klooster te bereiken moesten we ff van onze route afwijken, dus nu moeten we de GR terug vervatten.  Dat zijn enkele 100 meters extra, die compenseren al een deeltje de taxirit van enkele dagen geleden...

We lopen vooral over paadjes, maar minder rotsachtig en dus minder lastig dan gisteren.  Gisteren hadden we alle 3 pijn a onze voeten vooral van die uit-stekende stenen.  De eerste kms vliegen we, we laten Ji Ae al gauw achter, maar geen probleem we kruisen geen andere routes, ze vindt de weg wel.  Ook JP laat ik achter, het gaat vree goed vooruit.  Ik loop alleen in de bossen, helemaal alleen....denk ik ... Of word ik gevolgd ?   Plots, als een trage bliksemschicht zie ik a mijn linkerkant, midden in de bossen 2 gedaantes... ze naderen mijn richting... het blijken 2 mensen van leeftijd... ja ik ben ze al hhhheeeellll veel tegengekomen....

De vrouw blijkt afkomstig van Lebbeke...en een grote supporter van Marc Sergeant ....ze kijkt me aan en lacht naar mij.  Ze is blijkbaar toch wat verrast dat ik hier loop. Ik vertel haar van alles ...maar ze weet verdomme al alles, ook dat de familie uitgebreid is met een kleine dochter en een kleine zoon....ze laat me de groeten doen à alle anders O's en co's.

De gebronzeerde grijze brave man  - afkomstig van Anzegem - laat mij voelen dat ik goed bezig ben maar laat mij toch verstaan " nie lopen" ... Hij laat mij nog de groeten doen a "zijn klein mannekes" & "zijn kleine meisjes"

Beiden zien ze er gelukkig uit, blij ook dat iedereen het nog zo goed stelt... Ze laten me verder lopen....alleen...ook zij zetten hun weg verder, ze vervagen - tiens , zie ik dat goed ???? houden ze dan toch elkaars hand vast of was dat enkel elkaar ondersteunen ????

Ik stap verder, het wordt na 11 h, dinner time.  Ik wacht JP op, na een paar minuten duikt hij op.  Ji Ae ? Niet gezien.  In de lunchbox van 5 €, enkele snedes brood, een potje paté de campagne, een homp salami, een blokje la vach qui rit, een graanreep en een appel.  Net als we willen vertrekken komt ook Ji Ae toe.  Mooi zo.  We halen enkele collega's in die zeggen dat wij vliegen ipv wandelen, nochtans halen we maar een gemidd van 4,5 km/h max.  Maarhet valt ons op dat we vooral bergop vlug gaan.  Net voor Cahors - nog 5 km te gaan - wacht er nog een serieuze helling om dan een even serieuse afdaling naar Cahors te maken.  Daar vertrekken we samen met een aantal collega's voor de laatste kms.  Ik ruik de aankomst en ga er onbewust snel vandoor.  Na een klein uurke kom ik toe, JP volgt op 10 min en Ji Ae op 35 min. De rest zien we niet meer.

Zoals alle dagen wassen we ons, dan de wasmachine, want ik heb niks vers meer, alles verdwijnt in de droogkast.  Dat is - zoals overal - xtra te betalen.  Hier betalen we voor logement + avondlunch + ontbijt 30€.

JP gaat eerst de stad in om zijn administratie te regelen.  Ik drink in de tuin een pint samen met Ji ae. Ik rook ook een lekker sigaretje, net Camel gekocht... Ji Ae zegt, enfin tekent en via 1 of ander koreaans/engels vertaalprogramma dat roken niet goed is voor de gezondheid.  Ook coke niet zegt ze,  hmhmhm coke ? Oohhh cola ?  Ze heeft mij al 4 cola's zien drinken en vind dat veel.  Ik maak haar diets dat zij (te) veel bier drinkt.  Ze zegt letterlijk in koreaans engels "beer =fun"...

Het ontbijt is klassiek zoals overal : frans brood (tja we zijn dan ook in frankrijk...), confituur, koffie en yoghurt.  We laten deze mooie gite - net als de dag van gisteren - achter ons.  De GR loopt langs de achterkant vd gite en daar staan wel de nodige aanduidingen om de Mas de Jantille te vinden.  Langs de straatkant helemaal niks, vandaar dat de taxichauffeur het niet vond.  We laten ons geen 2 keer vangen en de gids hangt nu rond mijn hals zodat ik alles op de voet kan volgen.

We vertrekken om 8.30 h met regen, daarna gaat het over in miezeren, dan stopt het ff omdan terug te miezeren, terug te stoppen, dan regen, enz.  We klagen niet want het had ook hard kunnen regen.  Mijn rode regen- en windvrije- anorak - je weet wel met een aardig prijskaartje - bewijst nogmaals zijn effectiviteit.  Het is helemaal niet koud, de modderige paadjes worden vervangen door rotsachtige paadjes, met dolomietachtige ondergrond afgewisseld met scherp uitstekende stenen en losse keien.  Ja de modder was iets, de gewone wegen zijn iets, het lange gras is iets en nu zijn die rotsachtige paadjes ook iets zulle.  Na enkele uren doen mijn voeten pijn,.... Voel ik daar wat blaren ontstaan op mijn voeten, .... We zien wel vanavond.

Na 8 km komen we toe in Limogne sur Quercy.  Hahaha ik zie de eerste wagen met belgische nummerplaat, maar we hebben onze rugzak- beschermer op dus mijn leeuwke is niet zichtbaar.  De hollandse caravans razen ons ook voorbij, evenals veel engelsen.  Het lijkt een echt passage-dort te zijn wannt de pèage staat hier aangeduid.  De Lot - waar we ons nu in bevinden - wordt of werd vooral ook door engelsen bevolkt.  De laatste tijd minder omwille vd crisis, heel wat huizen staan te koop....

Hier kopen we wat bevoorrading : zelf ga ik voor wat energierepen, een banaan en ne coca.  JP zijn chocola en Ji Ae 3 verschillende zakjes nootjes.  Ze eet naast het klassieke ontbijt en avondlunch, overdag enkel nootjes en gedroogd fruit.  We zoeken ook een bakker en slager.  Tevens maken we dankbaar gebruik vd openbare toiletten ( à la Turque weliswaar...).  Ji Ae ziet een quinqallerie en ze vraagt via translator wat ze daar verkopen.  We kunnen haar na veel 5en en 6en wijs maken kookpotten en ander keukengerei.  Ze haalt haar geldbeugel boven en toetst iets in op haar smartphone "manque money" ?  Ze moet geld hebben ...???  Aaaahahhahaahah gaat ze zo beginnen ?  Het arme Koreaantje spelen gedurende 2 weken en dan plots - net niet huilend - schooien om geld.   Elaba niet met mij zulle.  "Do you want money machine/cashdispenser to take money from YOUR bankaccount" ? Oei da was veel in één zin.  Ze toont nogmaals haar portemonee waar een veiligheidsspeld aanhangt ? "Do you want zo een speldje maybe ?"  No no !  Ze toont terug haar geldbeugel doet hem open .... de rits is kapot ( vandaar de veiligheidsspeld).  "You want a new one".  Ze knikt van neen en zegt OK.  Wij vermoeden al van in het begin dat men in haar cultuur niet van neen knikt of niet mag neen zeggen.  Reeds meerdere malen ondervonden : vb als we haar iets willen laten proeven zegt ze ja maar wil ze niet proeven, nog wat wijn ? Ze knikt maar bedoelt je.... Pppffff. Neen beste lezers, ik ben niet sebiet van plan te emigreren naar Korea. Enfin JP en Ji Ae ( iedereen heeft toch al lang de allitteratie opgemerkt mag ik hopen ?) gaan dus een geldbeugeltje kopen.

Tegen 11 h vertrekken we terug, het is ondertussen gestopt met regenen en miezeren, af en toe komt er zelfs een flauw waterzonnetje piepen.  Tegen 12.30 stoppen we in het bos om te eten.  Eindelijk kan ik een eerste maal mijn eigen zakmes gebruiken.  We snijden een homp brood af en beleggen het met een schel gekookte hesp, wablief .... heerlijke, sappige dikke gekookte hesp.  Man da smaakt samen met mijne coca.

We lopen gans de tijd door een bos verder naar Varaire waar we moeten opletten want daar kruist er een andere GR route ons pad.  Ji Ae moeten we regelmatig aanmanen dichtbij ons te blijven.  Echter met haar kleine beentjes moet het niet altijd even makkelijk zijn om die reuzestappen te volgen.  "You always fast" zegt ze.

JP doet plots een voorstel : als we vanavond bij de nonnen a tafel eens vertellen dat we homo zijn, en dat we de pelgrimstocht aangevat hebben om onze net geadopteerde koreaanse dochter beter te leren kennen .... We proesten het uit.  Neeen da was echt zíjn idee zulle ....

Tegen 15 h komen we toe in het klooster van Vaylats.  Een slaapdorpje, een zakdoek groot, uiteraard een kerk, 7 huizen en een paardekop en een boulangerie annexe épicerie.  Het is een rusthuis-klooster voor tot nu toe nog steeds 19 levende nonnen op rust.  Een aaneenschakeling van gebouwen, bijgebouwen, aanhangels, garages, stallingen....met eveneens een aantal kamers voor pelgrims.  We betalen hier voor logement, avondeten en ontbijt 26€.  Het onthaal maakt ons attent dat - indien we zin hebben, maar volledig vrijblijvend - we naar een dienst kunnen om 18.00 h.  

Het onthaal gebeurt door een vrijwillig koppel die hier gedurende 2 weken verblijft.  We worden naar een apart gebouw verwezen waar JP en ik een kamer delen en Ji Ae een andere kamer naast ons.  Naast ons logeren er ook nog 2 duitsers, jawohl.

Mijn voeten doen pijn, ff checken of er blaren aan het wachten zijn, oef neen !  Ik neem een douche, miljaar dat is hier zo een douchecabine met regendouche, waterval-stand gecombineerd met ook een gewone douche.  Schitterend, het lekkere warme water doet deugd.

Ik zou terug moeten wassen maar morgen slapen we in een ch d h waar een wasmachine én droogkast is...

Eerst rusten en bloggen, enfin mijn blog voorbereiden want hier geen wifi te vinden. Johnny hier is nog werk zulle...

Ik luister ook wat muziek op mijn eifoon....nogmaals  het nummer van pink floyd herbeluisteren ai ai ik moet de emo wat van mij afschuiven,  dan maar coldplay die mij zoete gedachten doet krijgen aan hun optreden....you never walk alone brengt mij in vervoering...en Andre Hazes zijn "verdomd alleen" doet mij wegdromen naar zijn alter ego....tja we zijn ondertussen al langer dan 2 weken van Thuis weg.... 

Ik zit dus over de helft.  

We kwamen daarnet een wegwijzer tegen.  JP en Ji Ae hebben nog 1191 km te stappen naar Compostella - hahahahaha die zijn morgen nog nie sebiet toe...Le Puy ligt blijkbaar ook al 323 km achter mij, mooi zo.

Om 19.00 h stipt worden we op het avondeten verwacht.  We gaan naar het hoofdgebouw, waar we plaats nemen in de eetzaal.  De meeste zustertjes zitten / hangen over de tafel... Zij zitten a de ene kant vd grote zaal, wij a de andere kant, alsof we bewust gescheiden worden.

Het kloosters is nu in handen van een burgerdirectie, maar nog steeds in eigendom vd congregatie vd zusters van jezus.  In de winter worden ook een aantal oudjes uit de buurt opgevangen.  Prachtig kader, enkel de Rockfon plafondtegels steken af.  Wat zou ik hier graag eens ronddwalen...

Vandaag zijn er weinig pelgrims, enkel nog het duitse koppel.  We worden a de zusters voorgesteld en ze klappen in hun handen.... - enfin diegenen die nog kunnen...Gisteren waren er 60 pelgrims, ik vraag mij werkelijk af of zij voor alle pelgrims ook zo een applausje gegeven hebben ...   Een aantal zusters ontbreken, zij zijn bedlegerig.  De hoofdzuster - ze heeft zowaar een echte snor ...., echt waar - zegt een kort gebed en dan mogen we gaan zitten.  We zitten dus a tafel met de duitsers en het vrijwillige onthaalkoppel - waarvan ik de man ervan verdenk ooit pater geweest te zijn....hij lijkt hard op de geriater die altijd op TV komt (naam vergeten en geen internet hier , neen niet dokter Lecompte, ik denk Dr Decock )

We starten met een eenvoudige groentesoep, nadien truite - in een keiharde korst gebakken, ik vermoed het laatste pop-up resto- recept - met een gratin van patates aux choux.  De gratin is lekker.... Ji Ae die naar ons aanvoelen nog nooit zo een vis in haar bord gezien heeft weet niet goed hoe er aan te beginnen om hem te ontdoen van graten.  Maar geen probleem de pater helpt haar om haar vis de disecteren... Al bij al blijft er nadien nog een goede 67 g truite over...  De rode wijn wordt ook zeer royaal geschonken en ik geniet er met volle teugen van.  Dan volgt er kaas en een dessert onder de vorm van ....'een cornetto !  

Hoe die zusters die vis eten en al de graten kunnen ontwijken, dat is mij een wonder.  Ik hoor geen enkele kuch of verslikking.

Onder het eten proberen de duitsers een gesprek in het engels aan te knopen met Ji Ae.  Ook de pater begint er zich mee te moeien want ook hij - denkt - spreekt een mondje engels.  Enfin ik haal mijn beste duits boven om téén en tander te vertalen naar het frans en dan naar tengels naar het duits ( want de pater praat blijkbaar duits waar de duitsers niets van verstaan....) en dan terug frans enz... Babylon is er niets tegen jongens.

Na het eten wou ik enkele zusters gedag gaan zeggen a tafel om een babbeltje te slaan, too bad,  ze zijn al verdwenen... Er blijven er nog 2 over : de afruimzuster en de   doe-de-luikjes-dicht-zuster.  Diegenen die nog mobiel zijn hebben allemaal een taak.  Ik ga bij de afruimzuster en bedank haar uitdrukkelijk voor de maaltijd, het doet haar zichtbaar deugd.  (Gelukkig waren Miertje en of Nelly niet aanwezig)

Ik vraag haar nog waar de bar is.... helaas... (Grapje)

Om 8.00 h naar bed.  JP heeft dikke problemen en belt voortdurend.  Hij heeft net voor zijn vertrek zijn auto verkocht en er is iets niet in orde met de papieren...stress. Moegen wil hij vroeg vertrekken want in Cahors moet hij naar de post, en iets afprinten en tekenen en doorsturen, en....bbbbrrrr

Tegen 20.30 h liggen we in bed.  Ik luister nog wat muziek en dan dodo

Ontbijt om 7.30 h, hm vers vd bakker.  De wat afstandelijke maar beleefde man van gisteravond ontdooit een heel klein beetje en vertelt over de streek.

We laten ons ook een pic nic vd bakker meebrengen want vandaag feestdag dus niet veel open en daar komt nog bij dat we het eerste dorp maar na 18 km (cajarc) tegenkomen... We betalen hier voor alles 46€ ( pic nic incl)

Ik probeer Ji Ae met handen en voeten uit te leggen dat ze maar beter zoveel mogelijk bij ons tracht te blijven.  Net voor we de kamer uitstappen doe ik altijd een laatste check : niks vergeten ?  

De opladers zijn het gevaarlijkst om te vergeten. Je mag werkelijk niets "even" ergens anders leggen.  Uitlenen a een andere pelgrim is ook gevaarlijk.  Ze mogen  de oplader van mij lenen maar op onze kamer.  Ook de wasdraad is zoiets gevaarlijks.  Echter tot nu toe mis ik nog niks, enfin ik mis nog niks van kleren ...

Ji Ae schaaft haar frans en engels bij.  Of er wrijvingen zijn omdat we mislopen zijn ? Pas du tout ?  Op de kaart zien we waar we verkeerd gelopen zijn...na precies 5 m (sic) hebben we De verkeerde route gevolgd, enfin niet de verkeerde maar de variante...probleem is dat alle GR op dezelfde manier aangeduid zijn, nl wit rood.  Dus gedurende kms, uren ben je overtuigd dat je juist zit.  We lopen langs de Célé ipv langs de Lot....De kaart raadplegen we nooit... Het is maar als we een klein dorpje tegenkomen waarvan de naam ons niet bekend voorkomt dat we de kaart checken... Wat we dus pas tegen 11.30 h voor de eerste keer doen... Stom, vree stom maar rien a faire.  Er zijn ergere dingen dan dat, toch...

Het weer ziet er goed en de eigenaars vertellen nog dat het vandaag niet zal regenen.  En mocht het toch regenen zal het daarna mooi worden...

Ik trek voor de eerste keer sedert 1 week mijn short aan, mijn regenbroek zit bovenaan klaar in mij rugzak... Voor het zekerste doe ik toch mijn regenjas aan om de ochtendkou tegen te gaan.  Onze regen-rugzak-beschermer blijft opgeborgen....voorlopig....

Na enkele 100den meters krijgen we het eerste modderpaadje...werkelijk 5 a 10 cm dik of diep, net tot of net over de eerste rijkoordgaatjes.... Verstade... 

Hier mag je niet te fel nadenken... Enerzijds moet je stap voor stap kijken waar je je volgende voet zet om enerzijds niet te slippen en anderzijds om zo min mogelijk modder of water te verduren....maar andrzijds moet je ook enkele meters vooruit kijken om te zien welk pad je op het pad best neemt.  Hou je best de linkerkant aan of toch de rechterkant... of loop je toch best in het midden ???  Vuil is het langs alle kanten soms veel en soms meer.... Dus stap voor stap in schatten, enkele meters vooruit kijken en daarbij ook nog regelmatig het hoofd lichten om wat verder vooruit te kijken om in te schatten of dit nog het juiste pad is, mis je geen afslag of aanduiding, enz...ziede der komt téén en tander bij kijken hé.

Na 300 m bijna ploeteren besluiten we het veld er naast op te zoeken, er zijn er ons blijkbaar al voor gegaan want we zien wat spoorvorming..  Er staat hier heuphoog gras, alles onder de heup wordt nat, natter.... Mijn blote benen maakt mij niet veel uit, maar ik voel de eerste minieme nattigheid mijn schoenen binnen dringen.... Ai ai ai dat vind ik erger en de dag moet nog goed beginnen....

Zoals steeds stoppen we na 1 h.  Ji Ae is redelijk ver achter want we stoppen op een heuvel en zien haar niet onmiddellijk afkomen.  Dat heeft ons de tijd om wat te eten en te drinken en tegelijkertijd onze regenjas op te bergen.  Na 10 min nog geen Ji Ae te zien...ook niet inde verte... Wat doen we ? Terugkeren ? Wachten ? Verdertrekken ?  Na 15 min beslissen we om verder te trekken : in het verleden heeft ze reeds bewezen dat ze haar eindbestemming alleen kan bereiken.   En ik heb haar deze morgen - zoals alle dagen - in de MiamMiam DoDo (dat is dé internationale gids onder de pelgrims) getoond wat onze eindbestemming is en de naam vd gite doorgegeven.  Ze vroeg mij zelfs de juiste uitspraak vd gite : La Coquile.

Dus wij op weg richting Figeac.  We maken ons niet onmiddellijk zorgen maar zijn er nu ook niet direct gerust in...

In Figeac na 11 km en tegen 10.45 h bevoorraden we ons.  JP stelt voor om niet bij de bakker allerhande quiches of pizza of patisserie te kopen maar wat evenwichtiger te trachten te eten.  Ik volg hem blindelings. Terwijl hij naar de post gaat om exact 635 g op te sturen naar huis, geniet ik op een terras ve grand café.  Heerlijk, het zonnetje schijnt, de mensen flaneren langs mij heen.  We gaan samen een épicerie binnen en kopen een baguette en een stuk kaas, frisdrank wat noten en gedroogd fruit en hopla vertrokken voor nog 12 km.  Eens buiten Figeac wacht ons een laatste nijdige helling.  Na een half uur klimmen, bereiken we een prachtig plekje met uitzicht op Figeac.  We besluiten onze pic nic te nuttigen a de beschikbare tafel.  Echt zoals je veel fransen ziet doen : du pain (eindelijk kunnen we nog eens ons mes gebruiken, waarom dragen we dat anders al zolang mee ?   Hiihhhiiii) et du fromage.  Het enige dat nog ontbreekt is de vin en onzen alpin, dat zou het plaatje compleet maken.  Pic nic als god in frankrijk ! Het plaatje zou ook internationaal kloppen,mocht er nog een koreaanse a onze tafel zitten....

Waar zou Ji Ae zitten ?  Roep ik haar naam door de vallei ?  We maken onszelf wijs dat ze het wel zal vinden.

We trekken verder langs de C-wegen, geen paadjes meer vandaag.  We doorkruisen verder het glooiende landschap, zeer vergelijkbaar met onze vlaamse ardennen alleen veel weidser, veel verdere vergezichten, je kan oneindig ver kijken.  Alweer slaaphameaus met vervallen huisjes, afgewisseld met chique vakantiehuizen om dan terug enkele ruïnes te passeren,dan weer grote boerderijen, verlaten overwoekerde huisjes ( met of zonder bewoning ? ), uitgestrekte weilanden -  weinig of geen akkerbouw - met hier en daar een GSM-antenne om ons toe te laten in contact te blijven met de bewoonde wereld.....Dreigende wolken kruisen voortdurend ons pad.  Soms vóór ons, soms achter ons, maar de regen blijft ons gespaard ! Soms heel nipt maar toch net niet.  Dat maakt dat onze schoenen na enkele stapuren terug droog zijn.  Langs dergelijke wegen - als je dus niet voortdurend moet opletten waar je je voeten plaatst - kan je volop genieten van het uitzicht.  Voila ik had beloofd van iets idyllisch neer te pennen.  Dat mag ook van mijn lijstje geschrapt worden.  

Ik voel mij prima en mijn voeten voel ik ook .... Gezien de vochtigheid van deze morgen vrees ik voor blaren ( des ampules). On verra....

Aangezien ik wat voorsprong neem kan ik ook lekker fluitend genieten.  Ik zing afwisselend Pink Floyd (enjoy) en Jacques Brel - hm hm neen ik ken de tekst niet, maar diegenen die mij al horen kwelen hebben, weten dat een tekst voor mij niet noodzakelijk is... ik geniet van het stappen, vd zon, vh landschap...

Om 13.45 h komen we aan in Les Coquilles.  Een dame met zwaar engels accent komt ons tegemoet en kijkt ons wat vreemd aan.  Ze weet niet van onze komst.... Oei... ff Apeldoorn bellen... Navraag leert ons dat JP een andere gite geboekt heeft....oef in dezelde hameau....

We keren op onze stappen terug en idd we zitten in Mas de la Croix... no problem ja maar .... Deze morgen hebben we a Ji Ae dus de verkeerde gite doorgegeven.... wat nu ?  Onze gite ligt wel langs de GR zelf, maar we kunnen toch niet op de baan wachten tot ze passeert.  Als ze al tot hier geraakt zal het pas uren later zijn, haar tempo kennende...

Ik vraag de heer des huizes om een groot papier waar ik haar naam op schrijf met HERE.  We hangen dat a de straatkant.

Ik neem eerst mijn douche terwijl JP buiten een volgende gite tracht te vinden ( morgen 1 mei ...). Nog geen 10 min later hoort JP tak tak - tak tak - tak tak - iemand passeert met de nordick-sticks.  Hij gaat op straat kijken en .... Qui voila Ji Ae !!!!  Dat doet ons echt plezier !  Oef ze haalde het en ocharme amper een dik half uur na ons...ze moet in haar termen "gelopen" hebben.  Ze doet ons een uitleg waar ik niet zo veel van begrijp maar zo te horen heeft ze zich even vergist .... Ja haaaalllloooo.  Neen je moet weten dat de GR steeds in beide richtingen staat aangeduid en soms zorgt dat voor enige twijfel of verwarring.  Op basis van haar uitleg mét tekeningetjes op haar maxi smart LG phone maak ik op dat dat haar parten gespeeld heeft.  Enfin ze is hier.

De gite is niet speciaals, wel correct met nette badkamer en toilet, ook hier lakens en handdoeken. Maar niet speciaal gezellig of vergezicht of ... worden we te kieskeurig ?  Na mijn douche heb ik veel was zulle : 2 slips, 2 paar kousen en 2 T shirts !  Dat neemt makkelijk 1/2 uur in beslag.  Ik denk nu ook dat ik na het wassen mijn kleren ook moet spoelen...dat was ik tot nu toe vergeten....

Tegen 17.30 passeren de 3 pélérines.  Ik heb al 3 dagen per ongeluk een T shirt van hen... Ze komen deze halen, zij logeren 1,5 km verder op een camping.

Om 8.15 h zijn we vertrekkensklaar.  De eerste 6 à 700 m gaan steil berop (genre koppenberg).  Op de top komt JP tot het besef dat hij zijn fotoapparaat vergeten is.... Dus hij terug.  Ji Ae en ik wachten boven op hem.  Op die 20 min beste lezers kom ik héél . wat te weten.  Ik wist al dat ze Kendo beoefent, maar ze doet blijkbaar soms ook tornooien mee.  Ze kan niet goed zwemmen, ze is niet naar de OS gaan kijken in Seoul ( man man eer dat ze "Seoul "begreep... Want ze spreken dat uiteraard gans anders uit...) ze speelt geen gitaar.  Vraag mij niet naar de logica...Voila tegen dan waren de 20 min om en was JP terug mét fotoapp.

De GR65 loopt hier vooral over drassige weggetjes (tja gezien de regen vd laatste dagen...) vergelijkbaar met het baantje achter Reinie Vandaele of het verlengde van de weg naar het Kezelfort in het verlengde vd trapkies.  Afgewisseld met Cwegen.  Vandaag is een "overgangsetappe", het landschap veranderd nu opvallend.  De scherpe klimmetjes/afdalingen worden ingewisseld door meer heuvelachtig (een mengeling van type het Witse pajottenland en waalse Ardennen)

We zouden normaal naar Figeac stappen maar dat is bijna 30 km en dat ziet JP niet zitten.  Gezien de weersvoorspellingen kan ik daar best inkomen.  Echter om een miezerig buitje na hebben we geen regen gezien.  In Livinac le haut (amper 4 km ver, maar we komen de rest vd dag niks anders tegen) bevoorraden we ons ( stuk taart, quiche voor deze middag en ne coca) en we trekken verder.  Zoals steeds stoppen we elk uur om ons te hergroeperen, wat te drinken en te eten en onze positie te bepalen. 

Bij 1 vd stops vraag ik Ji Ae of ze ons wat Kendo oefeningen kan tonen.  Man man JP speelt regenstrever ....hij is normaal een stijve hark, ziet er wat saai uit, valt nooit op of uit de toon, is steeds super beleefd en voorkomend.  En plots neemt hij 1 van zijn sticks en doet Ji Ae na.... Man man we lachen ons met ons 3en kreupel.  Zijn engels was/is hilarisch maar zijn kendo oefeningen.  Hij zegt nadien dat hij nog nooit zulke rare dingen gedaan heeft en dat hij in zijn leven nog nooit zoveel gelachen heeft...OK time to go.

De wegen zijn zoals steeds zeer goed aangeduid, dus no problem.

Mijn conditie is dik in orde, ik slaap goed, eet goed, geen pijn of krampen.

Om 13.30 h, na 17 km, komen we toe in een prachtige gite La Grange de Bord.  Idyllisch gelegen op de top ve heuvel, met wat tafeltjes, parasols, schuur-afdak, ... Een aantal wandelaars stoppen hier om bij te danken voor food & beverage.  De vriendelijke dame onthaalt ons warm.  De rugzakken moeten in een schuur staan en met curverboxen (vergelijkbaar met deze van SSAB) transporteren we al ons gerief naar ons kamer.  Hm Hm "ons"kamer want we slapen ons gedrieën in 1 kamer.  Ik "mag" in het midden slapen,  op 24 cm van een 65-jarige fransman en op 28 cm en 25 cm hoger ve jonge koreaanse van 23 j(zij slaapt in het kinderbedje)... Neen ... het was dat of naar Figeac wandelen, 11 km Xtra.

Ze hebben nog een 2° kamer maar deze is ook bezet door een koppel.

Ik heb nog iets geleerd van JP : blijkbaar tellen de koreanen bij hun leeftijd steeds 1 extra jaar bij (deels de zwangerschap en dan bedenktijd zeker...)

Ik verneem ook via de tam tam dat de Enjoy groep de leider in de bloemetjes gezet heeft, nice !

Vanacht sliepen Olivier (Zwitser van Genève), Fabien (Fr) JP en ik in een kamer en de vrouwen apart.

Gisteravond maakte ik de oudste pélérine van 73 - ze is altijd goed gezind en moet altijd lachen met mij, haar naam is Anne-rozenn - wijs dat ik vroeger priester was... Ze kijkt me eerst wat vreemd aan met een blik "moet ik dat geloven ?"  Dan vertel ik er haar nog bij dat ik later nog 15 kids kreeg.  Ze begint hardop te lachen.  Toen de pater familias na de maaltijd vroeg wie een gebed wilt opzeggen om God te danken voor het eten, komt Anne Rozenn in mijn oor fluisteren of ze zal suggereren om mij á te duiden want ik ben toch priester geweest.... Gelukkig houdt ze wijselijk haar mond.

S morgens met 15 opstaan tegen 6.00 h en dan afspreken om 2 toiletten, 2 douches en 2 lavabo's te delen....Euhm en s'nachts pipi doen is 10 m buiten in de regen en in de de kou een trapje aflopen ...

Tegen 6.30 h ontbijt.

Ik vergat bijna de Donativo = de vrijwillige bijdrage in de bus te stoppen.  Ik geef minder dan gisteren en minder dan aanvankelijk gedacht want dat is de minste van alle overnachtingen.  Michel - de heer des huizes - doet mij - ik weet niet om welke reden - en vergeef mij de vergelijking - à Dutroux denken.  Niet echt qua uitzicht, maar mij komt hij te vriendelijk over, te gedienstig, te christelijk, te open, te veel babbelen, te alwetend,  te gastvrij.... Hij woont samen met 2 dames zonder dat we weten welke relatie ze hebben.  Enfin een persoonlijke gedachte...

Tegen 7.15 h, rugzak in de wagen en vertrek : 

We "vliegen", zo zonder rugzak. Het weer ? valt mee, nattig van deze nacht, maar nu regent het niet.  De eerste 3,5 km - vooral bospaadjes waardoor schoenen en broek algauw nat raken - doen we in minder dan 40 min.  

Ik maak gebruik vh openbaar toilet dat terug heel netjes is.  Nu ik voor een keer mijn rugzak niet bij heb... wat denk je ... geen wc-papier... euh ik trek mijn plan maar ik hou de oplossing voor mij...

Dan begint het zachtjes te regenen, na half uur regent het echt, geen pijpestelen, maar toch.  Ook de wind doet zijn werk, vooral als we over en op de toppen van de bergen van Aveyron lopen.  Het is echt guur weer.  Mijn impèrmiable broek doet zijn werk maar na een half uur voel ik ook hier de nattigheid door zulle.  Mijn Goretex vest bewijst hier dat ze haar geld waard is ( mss moet ik ze op langere termijn afschrijven ?). Ik zet er flink de pas in.  Ik laat JP en Ji Ae achter en drijf mijn tempo op (JP zal later zeggen : "tu t'es lancé comme un fusil, toi". Ik wist niet dat een fosiel rap kon lopen...). In mijn sneltempo ben ik algauw alleen à het stappen.  Het grootste deel gaat over C-wegen, een minderheid door veldwegels met hoog gras.  Na een dik uur goed doorstappen zie ik voor mij 3 onvriendelijke hard blaffende honden ( genre schepers) op mij AFSTORMEN... Ik hou mijn stok klaar en vraag mij af moet ik roepen, slaan, weglopen of ??? Gelukkig komt tegelijkertijd een boer met zijn traktor achter de bocht.  Hij SPRINGT werkelijk uit zijn traktor en begint van alles en nog wat te roepen.... naar mij ?  Naar zijn honden ? ??? Gelukkig kalmeren de honden en lopen half naar hem toe.  Je dis"pardon monsieur suis pélérin".  Hij mompelt iets en nadien excuseert hij zich.  Er is nl 1 kwade hond bij die normaal altijd opgesloten zit ... Maar hij was hem vergeten op te sluiten... Nogmaals zijn excuses en dan roep ik hem toe dat ik de volgende keer de polisies zal bellen.... (Neen dat laatste is een grapje, de rest vd honden niet).  Het regent tot in Conques met af en toe korte opklaringen.  Tijdens die stops voel ik de efficiëntie van mijn regenbroek want deze droogt inderdaad zeer vlug op.  Eindelijk,  ik stap Conques binnen we schrijven 10.05 h. Nie slecht hé To...  Zo vroeg zijn we nog nooit toegekomen... Ik zal ( nog meer) tijd hebben om te bloggen, time mgt hé...

Ik kom tot in Conques welgeteld één auto tegen.  

Het is een vree oud, wijs dorpje, een zakdoek groot, vol met kleine steegjes, ambachtshuisjes, met kopse geplaveide kasseiachtige steile gangetjes en trapjes, dit alles gedomineerd door de alomaanwezige kerk.  Overal toeristische winkeltjes met souvenirs, resto's, terrasjes, enz.   Ik hoor dat dit hier in hét seizoen koppen lopen is, vergelijkbaar met Mont St Michel.  Het is dan ook un des plus beaux villages de la France.

Na een kwartier kom ik JP tegen.  Hij is doorweekt... Zijn Goretex-jas is al jaren oud en hij heeft hem al een paar keren gewassen zodat de impérmiable-film weg is.  Zijn pull is dus ook nat... We drinken een koffie en daar komt ook Ji Ae aan.  Hopla tweede dag op rij dat ze op een treffelijk uur aankomt.  Om 11.00 h gaan zij naar de mis.  Even later ga ik ook de kerk binnen en blijf een half uurtje uit de regen en de wind.  Door de ramen zie ik dat de zon schijnt !  Ik beslis om mij buiten te gaan opwarmen à de zon.  Het blijkt een waterzonnetje die regelmatig wegvalt achter de wolken..... Om 12.15 h komt JP té vroeg uit de mis, gevolgd door Ji Ae.   We kiezen vlug een resto want hij heeft het koud.  Een menu express : salade met saucisse voor JP, voor Ji Ae vertalen we Canard als "duck" - eerst zegt ze "not eat dog" .... Ja halloooooo - beiden met frieten.  Zelf kies ik salade met tarte Auvergnat.  We drinken alle 3 ..... een echte stella vant vat !  Om de tijd in de resto wat te trekken (remember onze menu express) kiezen we nog een dessert en nadien een koffie.   Onze overnachting hebben we geboekt in de abdij naast de kerk, maar ze opent maar om 14.00 h.  We betalen amper 32€, all in cfr verder.

Bij het onthaal lopen de in witte pij getorste paters heen en weer.  JP, Olivier en ik slapen samen in een kamer.  We hebben voor Ji Ae een dortoir geboekt = een slaapzaal van 3 tot ..... X personen.

We zijn moe... van "rond te gangen", de tijd te doden, snel te stappen, de regen, de koude...  We hadden gelukkig onze rugzakken niet bij.

Eerst warme douche, dan rusten op bed, dan wat bloggen, dan tocht van morgen voorbereiden.  Er is hier in de abdij uiteraard geen wifi... JP en ik wandelen nog wat door Conques. We komen Philippe tegen, een waal uit Andenne die we enkele dagen geleden leerden kennen in een gite.  Daar deed hij ons zijn verhaal ( ik kort het wat in want het duurde bijna een ganse avond) van zijn eerste tocht, nu 2 j geleden : vertrokken in Le Puy, na 2 dagen stappen, gevallen in een afdaling, 1 van zijn 2 stokken gebroken, gezwollen enkel - zo dik als een bloemkool !! - tot beneden voortgesukkeld, huilen vd pijn, verder gestrompeld op 1 stok leunend, tot volgend dorp, geen station gevonden om trein te pakken, naar volgende dorp, alweer geen station, naar volgend dorp gehinkt daar toch een trein gevonden.  Op die dag heeft hij 45 km gestapt.... Niemand gelooft de man, uitgenomen de 2 amerikaanse dames die hij dit jaar onderweg tegengekomen is.  Zij vinden het amazing.... Ja mon oeil.... Ik vroeg hem gevat waarom hij geen taxi genomen had.... zoveel pijn dat hij daar niet á gedacht heeft....

Tootje , ff een professioneel vraagje : wat ik zo ambetant vind is dat je telkens elke avond weer opnieuw alles uit de rugzak moet halen, in de gites heb je niets om je spullen te trieren, stapelen, sorteren : geen tafel, geen stoel, geen kast, niks den duvel...  Enkel uw bed en als je overdag wilt rusten, alles inpakken in de rugzak, s'avonds alles in de rugzak, s'morgens alles terug uit de rugzak om een half uur later alles weer uit te pakken.  En het gevaarlijkste lezers is : je legt iets onder je bed, iets naast je bed, je laadt je gsm op, je hangt buiten iets op om te drogen, iets anders hang je aan je bed of aan een nagel in de muur of aan een of andere verloren kapstok, of op de chauffage in de wasplaats of op de chauffage in de gang of.... en de kunst is om alles terug te vinden en vooral niet te vergeten !  Ik pas al een klein trucje toe : alle propere of verse kleren blijven in de luchtdichte zakken zitten (dat is echt fantastisch gerief die vacuum zakken, echt vree makkelijk.  Je kan je kleren zo vree compact maken - tanx to Daerts ! ). Alles wat vuil is was ik direct - indien de mogelijkheid er is (ofwel handwas ofwel machine). Als ik niet kan wassen :hup in de andere vacuumzak.  De 3° kleinere vacuumzak is voor slipjes,kousen en zakdoeken.  De rest zit apart verpakt in zakjes : mijn flinterdunne slaapzak, handdoek en bescherm-rugzak-regenhoes.  Die zakjes verzamel ik in mijn regenvest.  Zo weet ik wat ik nog mankeer.  Gisteren er toch bijna in geslaagd om T-shirt te vergeten... Nog een probleem : de wasmachine wordt meestal gedeeld met andere ... ik herken mijn kousen niet, ook mijn slip niet.  Gisteren liep ik hier rond in een paarse string...

Eten gebeurt in een grote zaal - met een metershoge houten plafond ondersteund door reuzebalken - samen met 70 andere pelgrims.  Het haardvuur brandt, lange tafels staan klaar voor ons, iedereen schuift aan. En kort gebed door pater, het Ultrïa lied en bieke bieke biek...

We starten met een schitterend lekkere boerepaté ! Excellent ! Nadien lasagne ook excellent en nadien als dessert een yoghurt én een stukje cake.  Vree goed.  Je moet weten in dergelijke kloosters krijg je een portie en daarmee moet je het doen.  We hebben bvb al een aantal keer varkenssnedes gekregen, wel voor iedereen één snede en gedaan.  Je kan geen tweede portie vragen.  Voor is het altijd al voldoende geweest.

Je kan ook pic nic bestellen voor morgen, amper 5€ xtra.  JP en ik maken hier dankbaar gebruik van want de bevoorrading morgen is maar karig onderweg.  Ji Ae neemt zoals gewoonlijk geen eten mee, tja we proberen haar al dagen te zeggen dat ze móet eten... Geen avance ! Het zij zo.  Anderzijds ze haalt het wel altijd zonder kleerscheuren.

Ik maak haar wijs dat ze strax de Gangnam Style moet doen voor de hele zaal.  She ies not amuzed....

Ze probeert nu al iets meer te communiceren, enfin ik probeer haar zoveel.mogelijk te betrekken bij alles.  Ze heeft een zus, een boyfriend en doet a kendo.  JP doet zijn best om engels te praten, maar echt waar, van zodra hij enkele engelse zinnen uitkraamt beginnen we beiden te giiieeeeerrrreeeeennnn vh lachen.  Het franse accent.... Ik begrijp er geen snars van.  Ook Ji Ae begint mee te lachen.  Beeld u in : een vlaming, een 65-jarige fransman en een koreaanse van ocharme 23 j....  Hhhiiiillllaaaarrrriiiissscccchhh.  We lachen tranen...

Vandaag hadden we veel tijd, maar gezien bovenbeschreven omstandigheden ben ik moe.  Ik zou vandaag de belgische kranten checken op tinternet, maar geen zin.  Ik heb sedert 10 dagen niks, maar dan ook niks gehoord of gelezen van nieuws.  

Is Elio ondertussen vervangen door Leterme ?  Is Brugge bijna kampioen ? Heeft Eddy Merckx bekend dat hij indertijd amfetamines genomen heeft ?  Is Doel terug opgestart ?  Zijn de files nr Apen en BXL opgelost ? Is België kanshebber om winnaar van eurosong te worden ? 

Ik heb ook nog geen boek open gedaan, noch een liedje beluisterd.

Strax na het eten kan er nog gebeden worden in de kerk (ik pas, ze zijn al met genoeg, sebiet zit de kerk halfvol...) maar tegen 21 h wordt er een rondleiding voorzien vóór de kerk.  Het schijnt door een humoristische priester gegeven te worden.  Hij heeft uitleg over de vele kleine beeldjes boven de ingangspoort.  Het gaat veel te vlug voor mij, veel te moeilijke specifieke wordenschat, dus na 10 min hou ik het voor bekeken en trek naar mijn bedstee.  De kamers zijn alweer eenvoudig maar netjes.  Badkamer is in vergelijking met gisteren grote luxe.  We delen met 3 een douche, toilet en lavabo.

Morgen geven ze alweer regen.  Ipv de voorzien 25 km, zakken we naar 20 km.

Het verschil met logement van gisteren : we zitten hier op een kamer en ze laten mij gerust.  Ze komen niet op onze kamer kloppen om te vragen of aan te dringen, of we toch niet naar de kapel meekomen....

Daarnet, lezers mijn eerste sigaret gerookt... gekocht van onze waalse vriend, Philippe, ( deze die 45 km, een dag en Een nacht, gehinkt heeft...) enfin ik heb hem 20 eurocent gegeven.  Ze heeft mij gesmaakt.  Philippe wou wat discuteren over de politiek in Belgie, ik heb het kort gehouden....
Om 19.00 h etenstijd !