Mr Devos staat elke morgen rond 6.45 h op, dus ik ook. Ik maak koffie voor de groep van 6, tenslotte gaan zij voor mij ook veel doen vandaag...ik moet op een goed blaadje staan.
Vanavond dus terug tussen 5 vrouwen, ik lees in de gids dat het kamers zijn van 2 tot 4 personen, maar maak je geen zorgen moeder allemaal gepensioneerde dames en de bijhorende heer is de man van.
De groep van 6 = Gerard + KiKi, DéDé, Jeanine, Annemarie et Nicole.
Douche en klassiek ontbijt. Ik maak koffie voor de groep van 6. Ik vertrek tegen 8.15 h. Mijn rugzak laad ik in de auto, ik geef mijn telefoonnummer door zodat ze mij strax kunnen doorbellen waar ze pic-nicen... Makkelijk, toch ! De groep van 6 is nog volop aan het ontbijt...ik vertrek dus alleen.
Ik moet ff zoeken naar de GR, vanop de weg gaat hij recht de velden in. De paadjes slingeren zich door de velden, de akkers, de wijngaarden, naast beekjes, over beekjes, langs bospaadjes, .... Enfin door het landschap. Het weer valt opnieuw niet echt mee, dus ik heb mijn regenbroek dan maar aangetrokken. Ze moet dringend gewassen worden, want à de onderkant van de pijpen hangt wel wat vuile modder, maar dat zal voor ....later of thuis zijn. In feite ideaal wandelweer : zeker niet warm, ik zie de ganse dag geen regen, zweten doe ik ook niet....
Een boer is bezig zijn oude wijnranken machinaal aan het lostrekken.
Na enkele kms beent de schoonbroer van het dokterskoppel - Hubert - mij bij. Hij is landbouwingenieur van opleiding met specialisatie vignoble, maar reeds enkele jaren met pensioen. Het dokterskoppel is uiteraard ook in aantocht. Hij vertelt dat hoe ouder de wijnranken hoe beter de wijn, maar na 50 à 70 jaar dien je ze te vervangen. Hij laat mij ook weten hoe ze de flocq maken : 2/3 druivesap en 1/3 Armagnac.
Hij stapt iets vlugger ...dus we verlaten elkaar...zomaar.
Na dik 11 km, het is ondertussen 11 h kom ik aan in Manciet waar ik een grand café drink in het enige café. Hier moet ik wachten want ik heb nog geen telefoontje ontvangen en ze gingen pic-nicen net na Manciet. Mijn been ? No problem, mijn rug die voel ik wel nog steeds. Maar laat ons wel wezen zonder rugzak is het heerlijk wandelen. Ik neem bvb verbazend veel foto's, enfin veel... Het ongemak : stappen met een liter water in mijn hand, een 1/2 l fles water in mijn jaszak (gezien de prijs heb ik 2 zakken....) wat mondvoorraad en een energiereep (je weet maar nooit).
In het café zit de oude Ier zijn eerste ontbijt te nuttigen. Wie zie ik daar aankomen in de verte ???? De afgebleekt donkerblauwe flashybroek van de dokter ! Eh bè tiens Guido....et ton sac ? Enfin als men u iets op de chemin aanbiedt moet je het niet onmiddellijk weigeren... Hij kijkt mij aan met een blik van "ha maar wij zijn de echte pelerins zulle...mét sac à doc..." Je m'en fous, moi. Het valt mij nu pas op dat hij zijn scoutssjaaltje om heeft, als een relikwie draagt hij dit fier om zijn hals. Un vrai scoet, tiens. Wat zou zijn totemnaam geweest kunnen zijn ??? Graag enkele suggesties, dan vraag ik het hem....
"Ha ja Guido, wij doen soms ook de gewone dingen des levens hoor..." Oui oui docteur.
Zij kopen zich in de bar een sandwich, de dokter bekijkt het broodje met een meewarige blik, doet het open om de jambon te inspecteren en vraagt zijn vrouw : is dat een sandwich ???
Oef, ik ontvang een SMS dat ze een picnic tafel gevonden hebben net buiten Manciet. Ik vertrek en vind de voorpost enkele 100 m verder in hun wagen. Ze vragen of ik nu al wil eten of wacht op de groep. De groep laat zeker nog 3/4 uur op zich wachten dus met beschaamde kaken vraag ik of ik toch al kan eten. No problem. Ze halen allerhande (t)upperware dozen uit, zelfs een tafelnapje... Ik krijg een bord, vork en mes et voilà sers toi. Rijst met maïs, koude patatjes met mayo, gebakken worstjes, brood en een halve tomaat. (Geen wijn of vis vraag ik onbeschoft ? - grapje). Den eerste keer dat ik 's middags zo eet. Wijs !
In de winkel daarnet heb ik wat koekjes gekocht als dessert, ter compensatie. Voor ik vertrek geven ze mij nog een appel mee. Man man heb ik chance ....
9 km om in Nogaro te komen, terug door velden en wijngaarden, dwars de Gers door. Akkerbouw wordt hier afgewisseld met veeteelt en wijnbouw. De weggetjes liggen er droog bij. Onderweg kom ik opnieuw een eenzaam kerkje tegen. Hier nemen het dokterskoppel, met Hubert en het franse koppel waarmee ik 2 dagen geleden de kamer al deelde hun lunch. Mr le docteur zit beteuterd zijn harde broodje te nuttigen... Ik blijf niet lang en stap rustig door. Mijn been houdt het nog steeds, mijn rug wordt precies ook wel beter. Ik vermoed wat overbelasting van mijn linkerkant.
Tegen 13.30 h haal ik Nogaro, ik zou hier nog een koffie kunnen drinken maar ik ben hier niet wild van het stadje. Ik doorkruis het en vat de laatste 2 km aan.
Ik hoor in de verte auto's racen...er is hier een circuit blijkbaar waar bijna alle dagen ofwel races ofwel trainingen ofwel teambuildings plaats hebben. Het circuit de Nogaro.
Tegen 14 h nader ik onze gite L'Arbladoise. De voorpost kruist mij met de auto en houdt even halt. Ze gaan nog wat boodschappen doen en komen dan terug om de wagen te openen waar mijn bagage in zit. OK.
Christian en zijn vrouw ontvangen mij ondertussen op het terras. Een prachtig groot huis, bakstenen met op de hoeken witte arduinachtige stenen. Schitterend. In de tuin de gites, mooi omwalst met bloemen, planten, palmbomen, zwembadje, ...
De boodschappen blijken toch iets langer de duren...
Tegen 16 h komen ze toen en kan ik mijn rugzak uitladen. Uiteraard help ik als gentleman om alle valiezen uit te laden. Ik neem vlug een douche want de groep is in aantocht. Ik doe geen was vandaag om de badkamer niet te lang te gebruiken. Tevens laat het weer het niet toe om alles vlug te laten drogen. Dat is voor morgen dan wel.
Tegen 16.30 komt de rest vd groep toe. Beeld u in 5 dames en een heer die samen horen en dan ik. Eerst thé voor iedereen met koekjes, chocolade, cake, ...
OK de kamers verdelen : ik slaap in de kamer vh koppel, de andere 4 dames nemen de andere kamer.
Daarna komt nog een andere groep van 8 toe die de andere gite en Ch d H innemen. Strax zitten we met z'n allen à een reuzegrote tafel : ik stel voor om samen te zingen ...... tiajaja tiajaja tiajaja ho....
Morgen laatste echte etappe van 24 km naar Barcelonne du Gers, aanpalend à Aire-sur-l'Adour...
Toen ik deze middag meer dan een uur aan het kletsen was met de gastvrouw, leek het alsof zij alle tijd vd wereld had, terwijl ze potvolkoffie voor 15 man moest koken vanavond..... Als wij thuis ocharme 5 invitées hebben zijn we van de dag ervoor al bezig met voorbereidingen, mis en place. De dag zelf dan - licht geagiteerd - nog vlug hollen naar de winkel om die vergeten bol look, enz... Klinkt bekend in de oren ???
19 h aan tafel, samen met de groep van 6, een andere franse groep van 7, één eenzame duitse dame van - ik schat - boven de 72,5 en ikzelf.
De andere groep heeft deze duitse dame al verschillende keren gekruist en in dezelfde gite verbleven. Telkens hebben ze haar een aantal vragen willen stellen, maar aangezien de dame in kwestie geen joot frans verstaat of spreekt was ik dé traducteur van dienst. Mijn duits, beste lezers is om te gieren, maar iedereen vind het natuurlijk fantastisch dat ik 4-talig ben .....
Dus ik kan gans de maaltijd modereren : waar gaat ze naar toe, van waar komt ze, waar woont ze, vond ze het gisteren een mooi hotel, is ze niet moe, waarom stapt ze alleen, is het eten lekker, ...Luc77777. Hhhheeeelllllpppp.
We starten met een methode champagnoise met une goute d'Armagnac, gevolgd door stevige dikke groentesoep. Dan een varkensschotel in de rode wijnsaus en dan een oven-appel-gebakje. Voor dat alles incl mijn pic nic voor morgenmiddag betaal ik 42,5.
Na de maaltijd vertelt onze gastheer de geschiedenis van de voie historique, waar ik niet alles van begrijp. Mmmaaaarrrr de duiste dame die haar vertaler gevonden heeft vraagt om dat alles kort te vertalen. Zu schwerig und ich habe auch nicht alles/nicht zoviel begriffen. Dan nog een korte geschiedenis over het huis waar ik wel alles van begrijp. Gebouwd door een wijnbouwer in de jaren 1800 en, gedurende 3 generaties. Dan verkochta particulier die goed draaiende resto begonnen is, dan verkocht en resto teloor gegaan. Via nog wat tussenpersonen sedert 2001 acceuil pélerin. Voila.
Gisteren hadden ze hier blijkbaar een internationaal gezelschap à tafel....een koreaanse met 2 fransen....én later in de namiddag kwam nog een japanner aangewaaid...blijkt Yuki te zijn - pas nu horen we zijn echte naam Yuzi...
Om 21 h in mijn bedje, samen in de kamer met Kiki en Gerard...qui je surveille...
Cu all
|
(Peter moest kijken hoor.)
