Aangezien we terug in het vertrouwde Chennai zijn, is het weer tijd om wat verhalen te vertellen!
En waarmee moet ik anders beginnen dan met... inderdaad!! de huizenjacht... Net toen ik woensdagavond dacht dat we nu toch wel alles gehad hadden, gebeurde het volgende...
Niet veel nadat ik mijn laatste blogverhaal had gepost, krijg ik telefoon van Tom dat we terug naar ons superdeluxe droomhuis moesten gaan kijken. Daar gingen we weer... Bleek dat er aan het huis een nieuwe stroomgenerator moest komen, omdat diegene die er nu stond niet sterk genoeg was (gezien de elektriciteit hier vrij veel uitvalt, heb je dat echt nodig voor de airco's). Bleek dat de enige plaats, die de eigenaar kon verzinnen, onder het raam van onze keuken en dus ook onder het raam van de 'master bedroom' was. Aangezien zo'n machine redelijk wat lawaai produceert, zagen we dat dus niet zitten. De eigenaar had dan een foto doorgestuurd van het huis met daarop de generator "gephotoshopt" (is dat een werkwoord?) Bleek dat de generator onder het raam van de buren zat!! Zeer goed nieuws dus! Tom belde terug en zei dat het geen enkel probleem was voor ons aangezien het toch bij de buren was. De eigenaar begreep er niks van, want het 'deel van de buren' was ons deel! Het andere deel (waarvan wij dachten dat het ons deel ging worden) was al verhuurd... Verwarring alom!! Wat was er nu gebeurd...? De eigenaar had tegen de makelaar gezegd dat het huis aan de linkerzijde nog vrij was. Logischerwijze toont de makelaar ons dus het huis aan de linkerkant, als je er recht voor staat. Wat had die eigenaar gedaan? Die had dat bekeken met zijn rug naar het huis toe, en dan zijn linkerkant!!! Dus woensdagavond bleek plots dat we enerzijds het verkeerde huis gezien hadden (tot twee keer toe!) en anderzijds dat er dus toch een generator onder ons raam ging komen te staan. We zijn dan onmiddellijk terug naar het huis gaan kijken. Dit deel was eigenlijk minstens even mooi als het andere, dus daar geen probleem, maar natuurlijk was er die generator nog hé. Gelukkig voor ons (jammer genoeg voor de eigenaar) heeft hij de generator, die er nu staat en 3x minder zwaar is als diegene die er komt, even laten draaien. Onze beslissing was zeer snel genomen!! Bye bye, droomhuis!!
Ik moet toegeven dat ik er woensdagavond écht niet goed van was en dat ik niets liever wilde dan naar huis te komen... Alles was opnieuw helemaal in duigen gevallen; we konden wéér van in het begin starten. En aangezien we dan donderdag voor 5 dagen naar Kerala gingen, hadden we dus maar 4 dagen meer in Chennai voor we terug naar België kwamen. De moed was mij écht in de schoenen gezonken...
Zoals afgesproken, zijn we dan naar Zara gegaan met Alexandra en Olivier want wij vertrokken dan naar Kerala, Alexandra is zaterdag naar huis (Duitsland) gevlogen voor 2 weken en Olivier naar China en Korea voor het werk. De eerstkomende 3 weken zagen we mekaar dus niet, dus zijn we nog maar eens goed gaan eten samen. En vooral de miserie van onze huizenjacht gaan doorspoelen.
Donderdagmorgen 4u30... Dit was echt véél te vroeg maar ja, als je op vakantie wilt, moet je daar tegen kunnen é. Om 7u05 vertrok onze vlucht naar het zonnige Cochin. Daar aangekomen hebben we een taxi genomen richting centrum om een beetje de toerist te gaan uithangen We zijn naar het Dutch Palace geweest (waar je plots oude landkaarten ziet in het Oud Nederlands), een beetje gekuierd door de smalle winkelstraatjes (heel leuk!) en dan een bezoekje gaan brengen aan de synagoge en de Joodse wijk. Het was echt een hele leuke buurt, en we hebben ten volle genoten. Met dank aan Alex, een vriend die in Cochin woont, hebben we dan een taxi te pakken gekregen om ons naar Alleppey te brengen. Daar had ik een nachtje geboekt in het Kayaloram Heritage Lake Resort. En een resort was het zeker!! WAUW!! Slechts 12 kamers (waarvan maar 4 bezet) verdeeld over een 4 tal huizen. Wij hadden de mooiste kamer van allemaal Als je buiten kwam, keek je recht op het meer. Dat was pas "room with a view" (foto's volgen!!) We zijn dan in onze zwemkleren gedoken en hebben ons een uurtje in en rond het zwembad genesteld. Rond 17u zijn we dan terug naar onze kamer gegaan met de idee om ons wat buiten te zetten aan het meer. Maar we zijn allebei zoals een blok in slaap gevallen (4u30 is écht te vroeg!!) en pas wakker geworden toen ze ons om 19u kwamen vragen of we wilden eten in het restaurant. Dat dan maar gedaan (aangezien ons resort redelijk afgelegen lag en er niks in de buurt was) maar we hebben het ons zeker niet beklaagd!! Een lekker stukje gegrilde tonijn en een flesje wijn later zijn we dan maar gaan slapen want de volgende dag moesten we er weer vroeg uit.
Vrijdagmorgen 7u30... Dit was al heel wat menselijker! Eerst een schitterend douchke genomen in open lucht. Ja, de douche van onze kamer was buiten, zonder dak boven ons hoofd. Echt zalig eigenlijk!! En dan na een stevig ontbijt zijn we dan vertrokken naar het centrum (eerst nog wat miserie met het betalen maar dat is hier normaal). Aan 'Boat Jenny' zijn we dan op de boot gestapt, die ons naar Quilon ging brengen. Een tripje van 8u voor 80 km langs de backwaters van Kerala. In één woord "prachtig"!!! Dit was echt het einde!! Onbeschrijflijke natuur, mooie vogels, plots een olifant (allebei zo verbijsterd dat we er zelfs geen foto van hebben), een wir war van waterwegen en vooral RUST! Wat een ontsnapping van de grote, lawaaierige stad! Fenomenaal! 's Middags even gestopt voor een hapje, en in de namiddag voor een drankje maar dat moest allemaal héél snel gaan (wel een nadeel!) maar voorts was het enkel maar genieten!! Tom heeft heel wat foto's getrokken (maar dat is voor binnenkort )
In Quilon aangekomen weer de taxi ingestapt (er reden geen rechtstreekse bussen meer...) naar Varkala Beach. Onderweg kwamen we plots een religieuze optocht tegen met 3 olifanten. De taxichauffeur was zo vriendelijk om te vertragen zodat we foto's konden nemen. Blijkbaar weer één of andere feestdag En toen we een beetje verder aan de tempel kwamen, is de chauffeur zelfs gestopt en zijn we kunnen uitstappen. Daar stonden 9 olifanten, volledig 'versierd' met hun gezicht naar de tempel. Om hen rustig te houden, werden ze gevoederd (en lagen ze natuurlijk aan de ketting...) In de tempel zelf waren ze volop muziek aan het maken, voornamelijk getrommel. Heel leuk om zien!! Wat wel grappig was dat de vele (bijna allemaal mannelijke) Indische omstaanders het hele ritueel blijkbaar veel minder interessant vonden dat een blank meisje met een shortje en een T-shirtje zonder mouwen aan Ach ja, we moeten die mannekes toch ook iets gunnen é
Ons hotel in Varkala Beach bleek tenslotte OP het strand te liggen! Kon niet beter!! Dachten we... Het hotel op zich was prachtig, 's avonds heel lekker gegeten maar... om 22u15 's avonds waren ze nog aan het boren, hameren, slijpen, ... boven ons hoofd. We hebben dan naar de receptie gebeld om te klagen maar daar was de reactie "no construction, sir" Een kwartiertje later belden ze terug om te melden dat er toch onderhoudswerken op het dak bezig waren maar dat ze om 22u30 stopten.
Zaterdagmorgen 6u30... Boormachine, hamers, slijpschijven, ... Ik dacht dat ik ontplofte!!! Tom direct naar de receptie gebeld maar opnieuw waren er geen werken aan de gang maar hij ging eens horen. Tien minuten later nog steeds geen verandering en toen ben ik in een Franse colère geschoten... Het manneke aan de telefoon wist niet waar hij het had en hij ging het in orde brengen. Een half uur is het stil geweest, dan was het terug gedaan. We zijn dan naar beneden gegaan en hebben een andere kamer of een ander hotel geëist. Maar het manneke ging het allemaal oplossen! Toen we om 10u aan het ontbijt zaten, kwam de manager naar ons om te melden dat we van kamer mocht wisselen als we wilden, maar dat hij garandeerde dat de werken om 16u volledig afgelopen gingen zijn. We geloofden hem maar hadden dus veel beter moeten weten é... Om 22u 's avonds waren ze dus nog altijd bezig. Tom terug naar beneden; daar zei het manneke dat het om 22u30 ging stoppen en dat het pas terug om 10u de volgende morgen ging beginnen. Toen het 22u30 gepasseerd was, is Tom in een Franse colère geschoten Een half uurtje later lagen we in een andere kamer (op het 1e verdiep ipv het 4e) en dus heel wat verder weg van het lawaai. Eindelijk rust!! En ja, zoals verwacht waren de werken de volgende morgen om 6u30 opnieuw bezig maar gelukkig lagen we nu ver genoeg zodat we rustig konden doorslapen.
Wat hebben we daar de resterende tijd nog gedaan, vraag je u af? Wel eigenlijk niks!! Gewoon genoten van het zonnetje, het zwembad, een wandeling langs het strand (waar de mensen dus effectief lagen te zonnen, maar waar wij niet echt wilden tussen gaan liggen aangezien er toch geregeld Indiërs passeren om eens een te kijkje te komen nemen), de winkeltjes, het lekker eten en vooral de rust!!
Zaterdagavond zijn we er trouwens in geslaagd om voor geen 30 euro een "seafood platter" (bestaande uit de nodige groentjes, frietjes, rijst, een volledige, vers gevangen gegrilde vis, gamba's en calamares) te eten en 2 cocktails, 2 glazen schuimwijn (we hadden witte gevraagd maar het was dus schuimwijn) en een fles water te drinken. En dat alles in een restaurantje op het strand met een schitterend uitzicht op zee! Het leven kan soms écht wel schoon zijn hoor!!
En dan maandag moesten we terug naar huis. Tijdig opgestaan, ontbijtje genomen en dan gaan betalen. Bankkaart werkte niet (weer niet) en we hadden geen geld op zak. Geen probleem; de taxichauffeur ging het voorschieten en dan langs een bankcontact passeren zodat we hem konden betalen. We zijn minstens 15 bankcontacten afgegaan; geen geld... Daar stonden we dan é. Allebei zo opgefokt als iets want het zag er naar uit dat we onze vlucht maar nipt gingen halen, en zonder geld. We konden nog net de chauffeur betalen om ons naar de vlieghaven te brengen maar de hotelrekening terugbetalen, ging niet. Dan maar naar het hotel gebeld. Zij gingen de man in kwestie terugbetalen en wij moeten nu het hotel nog betalen. Wat een gedoe allemaal!!! Maar ze doen het toch maar é... ik kan mij best voorstellen dat ze ons in België gewoon uit den taxi zouden zetten. Maar uiteindelijk hebben we onze vlucht dan toch gehaald. We zijn ingestapt, hebben onze ogen toegedaan en zijn wakker geworden van de piloot die omriep dat we gingen landen.
In Chennai stond er ons dan iemand van het hotel op te wachten. Met hem gingen we eerst nog even naar 2 huizen kijken (want we hadden tijdens ons 5-daags tripje nog 2 afspraken gemaakt met makelaars en aangezien die huizen niet ver van de luchthaven lagen, wilden we dat ineens meepikken. Je ziet; we zitten hier nooit stil é...) maar dat manneke wilde ons niet brengen!!! Hij wilde eerst terug naar het hotel rijden en vandaar naar OMR (waar we moesten zijn) gaan. Na heel wat over en weer getelefoneer, is het Tom dan gelukt om de manager te zeggen dat wij echt naar daar moesten. Uiteindelijk moest het manneke wel; hij kon niet anders. Maar aan zijn gezucht te horen, was het dik tegen zijn goesting zenne! Het is echt onvoorstelbaar hoe het mogelijk is dat je batterijen, die gedurende 5 dagen hebben kunnen opladen, in enkele uren tijd weer volledig plat kunnen gaan.... Maar ook dat hebben we weer doorstaan
De huisjes opnieuw... Het eerste huis had ik al eens gezien maar Tom nog niet. En we waren eigenlijk heel tevreden daarover dus hebben de makelaar aangespoord om de eigenaar te bellen en ons voorstel door te geven (achteraf is gebleken dat de eigenaar niets van zijn prijs wilde afdoen... Niet moeilijk dus dat het huis al 2 jaar leegstaat) Het tweede huis was in de community waar het huis stond dat ze onder onze neus hadden verhuurd. We komen daar aan en wat blijkt...? Het is datzelfde huis!!!! We hadden al een flauw vermoeden toen de makelaar een bericht stuurde maar aangezien dat huis verhuurd was, konden we dat niet geloven. Maar het was dus waar; onze eerste favoriet was terug. De persoon, die het ging huren, was ook expat maar hij moest van zijn firma een gemeubeld huis huren (en dit is ongemeubeld) omdat er geen budget voorzien was voor meubelen. Hij had gehoopt dat de eigenaars het dan wel zouden bemeubelen maar aangezien zij in Dubai zitten, wilden ze dat ook niet doen. En hij heeft het huis dus moeten laten gaan waardoor het terug vrijkwam voor ons Wij hebben dan onmiddellijk bevestigd dat we het wilden en de nodige foto's genomen. Tom zijn baas heeft gisteren de foto's bekeken en de gedetailleerde beschrijving van het huis, dat de makelaar had gemaild, doorgelezen en ook zij vindt het prima. Momenteel zijn de papieren van links naar rechts aan het gaan en morgen gaan we nog één keer kijken samen met iemand van het werk en daarna wordt alles geregeld. Dus zoals het er nu naar uit ziet, hebben we morgenavond of ten laatste vrijdag een akkoord over een huis. Van timing gesproken Blijven duimen natuurlijk dat er weer niets misgaat maar het ziet er nu dus echt wel goed uit.
Ook onze auto is sinds maandag besteld. Tom zijn bazin gaat dezelfde nemen, dus zij heeft alles geregeld voor ons (wat ook weer mooi meegenomen was) Een monovolume met 7 zitplaatsen (6 + chauffeur) dus kom maar allemaal af! Plaats zat!
Gisterenavond zijn we dan de eerste zaken gaan bestellen. Er is niets zaliger dan een winkel kunnen binnenstappen en zeggen: "Dat wil ik, dat wil ik, dat wil ik en dat wil ik. Zet maar op papier en volgende week komt er iemand op het te betalen" Schitterend gewoon We hebben ons gisteren beperkt tot electro; een tv met home cinema (Tom had van mij een budget gekregen daarvoor en hij is eronder gebleven ), een ijskast, een wasmachine, microgolf-grill, een strijkijzer, broodrooster en een keukenrobot. Een stofzuiger hadden ze niet dat is voor de volgende winkel. Vandaag gaan we dan een matras bestellen (het bed en nachtkastjes heb ik vorige week al gekocht; mooi hoor ), morgen gaan we de zetels bestellen en vrijdagmiddag een tafel en stoelen. En alles kan maandag 28 maart geleverd worden dus alle basic zaken zouden we echt wel op tijd hebben. Alhoewel... het is en blijft natuurlijk nog altijd India é...
Zo lieverdjes, dat was weer mijn verhaal van de afgelopen week. Ik knijp er nu eventjes tussenuit om naar België te komen. Dus wie ik daar moest tegenkomen; tot gauw!!! Wie ik niet moest zien, tot binnen 2 weken voor meer India-nieuws!!
Hier zijn we weer! Wat gaat de tijd hier toch snel... Ik weet dat het niet mijn gebruikelijk donderdag - blogdag is, maar ik heb een goede reden om jullie vervroegd van de nodige verhalen te voorzien. We vertrekken morgenvroeg (om 7u05!!!) voor 5 daagjes op vakantie! Joepie!! Tom had nog heel wat verlofdagen staan, die hij moest opnemen voor 1 april omdat hij vanaf dan voor Value Source werkt (er moest dus 3/12e van zijn verlofdagen opgenomen worden) En aangezien dat er dat teveel waren om allemaal in België te nemen, knijpen we er maar tussenuit voor een paar dagen. We vertrekken dus morgenvroeg met het vliegtuig naar de staat Kerala, in het westen van India. Blijkbaar is dit één van de mooiste staten van India wat betreft natuur. Ik weet het jullie volgende week te zeggen
Maar eerst vorige week... Ik was geëindigd met ons huizenverhaal dus ik zal daar maar verder gaan... We hebben donderdag nog telefoon gekregen van onze goede vriend Abdul, die blijkbaar toch weer geen huis had voor ons. We zijn die man intussen beu hoor!! Dus hebben we de afspraak met hem afgezegd. Hij ging ons onmiddellijk doorsturen wat hij nog wel te bieden had, en dan konden we zien wat we nog wilden bekijken. We zijn intussen bijna een week verder en hebben hem niet meer gehoord... Ik had echter nog een ander nummer te pakken gekregen. Toen ik in de meubelwinkel te horen had gekregen dat het eerste huis al verhuurd was, gaf de eigenaar van de winkel mij onmiddellijk een contactpersoon (geen huis = geen meubelen kopen bij mij, zal hij gedacht hebben ) maar we moeten toegeven dat het de beste makelaar is, die we tot nu toe hebben gehad. We zijn vrijdagmorgen met haar onmiddellijk naar 5 verschillende huizen gaan kijken, die ons eigenlijk alle 5 aanstonden! Eindelijk iemand die wist wat we willen We hebben dan met haar afgesproken dat we er nog enkele andere wilden zien, voor we beslisten. Geen enkel probleem!! Maar dat was iets voor maandag want vrijdagnamiddag zijn we naar Bangalore vertrokken!!
Man man man!! Dat kun je u niet voorstellen... We zaten met 5 in een Suzuki Swift, redelijk opeen gepakt. Chennai buiten rijden, heeft ongeveer 1u30 geduurd. Hobbelen en bobbelen... Maar dan gingen we de 'autostrade' op en dat ging veel beter zijn, zei Raj. Onvoorstelbaar!!! Een tweebaansweg, die er erbarmelijker bijligt dan eender welk zandweggetje op de boeren buiten. We zijn bijna 7u onderweg geweest (voor 350 km) en ik denk dat 6u30 wagenziek ben geweest. Mensen steken daar gewoon de straten over, koeien liggen aan de kant en maken plots aanstalten om op te staan en te beginnen wandelen, kruispunten zijn schering en inslag en daar moet je dan meestal voor afremmen want men rijdt gewoon de baan over. Je kan het u niet voorstellen!! Wij reden dan ook nog eens tegen 100 km/h (wetende dat Raj zijn auto maar maximum 130km/h haalt, is dat veel é) dus je kwam echt volledig doorheen geschud uit de auto! Komt er dan bij dat zij een ingebouwd scherm hebben vooraan om films te kijken. Raj luisterde vooral maar durfde geregeld ook eens meekijken en had dan, oeps, één of andere bult niet gezien waardoor er vanachter weer eens iemand met zijn hoofd tegen het plafond ging. Ja, het was een hels ritje...
Maar we zijn er heelhuids geraakt! Daar aangekomen hebben we wat vrienden van hen ontmoet, eten gaan afhalen en naar één van de vrienden van Raj en Deepti thuis gegaan (waar we dan ook bleven slapen). Uiteindelijk hebben we die avond gewoon gezellig thuis gezeten en vooral veel gelachen. Echt leuke mensen!! De volgende dag was er eentje waarbij de Indische timing weer bovenkwam... Eén van de vrienden moest zijn toekomstige vrouw en de ouders gaan ontmoeten (voor een "arranged marriage") en hij zag het niet zitten om alleen te gaan dus gingen Raj en Deepti mee. Het plan was om in de voormiddag ons af te zetten aan het winkelcentrum, zodat zij naar die mensen konden gaan. Dat ging een uurtje à anderhalf uurtje duren. Daarna ons terug oppikken, bij die vriend thuis terug gaan lunchen (zijn kok had gekookt!! Njam njam njam!) en dan naar de winkelstraat gaan met alle Indische winkeltjes. Zodat we tegen een deftig uur terug thuis waren, ons konden omkleden en weggaan 's avonds. Uiteindelijk waren we om 13u in het winkelcentrum, hebben ze ons om 16u terug opgepikt, zaten we om 16u30 aan tafel (voor de lunch) en zijn we om 19u30 vertrokken om weg te gaan. Dus geen Indische winkels meer... Het leven hier is echt een psychologische begeleiding op zich voor mijn autistische kanten! Niet normaal... Ik ga dat echt moeten leren hoor! Maar goed, we gaan zeker nog terug naar Bangalore dus dan doen we zulke dingen dan wel 's Avonds zijn we dan naar het HardRock café van Bangalore geweest. Supergroot en héél leuke plek (natuurlijk ). Heel fijn feestje gebouwd dat jammer genoeg om 23u gedaan was aangezien in Bangalore ALLES om 23u sluit. Hier in Chennai kun je nog bars vinden die pas om 1u-1u30 sluiten. Daar dus niet... Thuisgekomen hebben we de restjes van de lunch opgegeten en na enkele diepgaande gesprekken over uithuwelijken en democratie in India, zijn we toch maar gaan slapen. Alhoewel slapen... Er waren wegenwerken in de straat van Rohan (bij wie we sliepen) en ze werken daar dag en nacht. Er stond dan ook een vrachtwagen met cementmolen onder ons raam, en die heeft een ganse nacht staan draaien. Veel heb ik dus niet geslapen... De volgende morgen zijn we gaan ontbijten in "Café Terra" en dat voor 3,5 euro per persoon!! En wat er allemaal op tafel stond... Iedereen had Englisch breakfast genomen (eieren, bonen, spek, patatjes, tomaten, toast, ... meer dan genoeg dus) maar Indiërs eten dus echt veel meer dan ik ooit op kan é. Dus werden er nog extra omeletten besteld, extra gegrilde worstjes, een Belgische wafel, ... noem maar op! De tafel stond vol gewoon! En dat allemaal voor 3,5 euro... Je houdt het niet voor mogelijk!
Maar dan werd het tijd om naar huis te rijden. Terug 7u... ik had er geen zin in! Gelukkig waren we maar met 4 dus hadden Tom en ik heel wat meer plaats vanachter. En... 4u30 later waren we thuis. Wat een verademing! Een zalig douchke genomen (dat was ons niet gelukt bij die vriend, aangezien dat een Indische douche was waarmee je gans de badkamer nat maakt, en we dus niet wisten hoe we dat konden vermijden) en dan opgepikt door de chauffeur van Alexandra en Olivier. Bedoeling was om een 'turtle-walk' te gaan doen, waarbij de kleine schildpadjes vanuit hun nest begeleid worden naar de zee. Jammer genoeg had Alexandra niets meer gehoord van de organisatie waarmee we gingen gaan en kon ze hen ook niet meer bereiken... We zijn dan maar lekker gaan eten samen é En om 23u waren we héél blij dat we in onze kamer waren... Een héél fijn weekend gehad maar we waren doodmoe!
Maandagmorgen; huizenjacht!!! (opnieuw... als jullie het beu worden, laat het mij weten é) Aangezien Tom geen dag verlof meer kon nemen (wegens teveel werk...) had ik Alexandra gevraagd of ze wilde meegaan. Om 11u hebben we de broker opgepikt en zijn we vertrokken. Eerst terug naar de community waar we vorige vrijdag een mooi huis hadden gezien. Ze ging ons daar een nog groter huis tonen, waar ze vorige week geen sleutel van had. De eigenaar himself stond daar om de deur open te doen. Ik denk dat hij zijn huis dringend kwijt wilt Maar alleszins, een héél mooi huis dat zeker en vast op ons lijstje staat. Vervolgens een appartement gezien dat op niks trok... Allé, het was mooi gelegen en heel groot maar de keuken en badkamers waren oud en dringend aan vervanging toe. En dan kwam het... we gingen naar "Neelangarai", wat blijkbaar de wijk is waar de filmsterren van de Kollywood-films wonen (Bollywood is van Bombay/Mumbai, en Kollywood is van Chennai). We waren benieuwd... Daar stond ons droomhuis; splinternieuw, gebouwd door een architect dus zeer smaakvolle badkamers, proper (!!!), 5 slaapkamers met eigen badkamer (kom dus allemaal maar af hé, je mag kiezen welke kamer!), groot dakterras vanwaar je de zee kan zien, die op slechts 100m ligt, ... Gewoon perfect dus! Ik heb onmiddellijk naar Tom gebeld of hij vroeger kon stoppen om 's avonds samen eens te gaan kijken. Nieuwe afspraak werd dus gemaakt om 19u30. We hebben dan nog één huis gezien en dat was al helemaal te zot! Daar waande je u echt in een Hollywood-film. Een inkom om u tegen te zeggen met een draaiende trap, die je enkel in film ziet. Jammer genoeg was het echt al oud zodat het wat afgeleefd was. De ramen waren dringend aan vervanging toe en ook de keuken en badkamers konden een opknapbeurt gebruiken. We gingen dus voor het andere huis!
Alexandra en ik zijn dan eerst gaan lunchen samen, nog enkele winkels gedaan waar zij wat gerief nodig had en dan auto-shoppen! Het was een druk dagje maandag... We zijn naar vier verschillende auto's gaan kijken; de Tata Grande, de Chevrolet Tavera, de Mahindra Bolero en de Mahindra Xylo. Blijkbaar mogen we in Chennai met de eerste twee niet rijden omdat die teveel uitlaatgassen produceren (je moet EURO IV hebben en dat was maar EURO III) dus bleef enkel de Mahindra over. De Bolero was eigenlijk onze keuze omdat die binnen ons budget viel. Echt een coole legerjeep tot ik er ging inzitten... Ik (ja, zelfs ik!) zat bijna met mijn hoofd tegen het plafond. Tom zou hier dus nooit inpassen!! Ook het comfort van de zetels was niet echt alles. Bleef er dus enkel de Mahindra Xylo over. Die zit echter boven ons budget dus daarover moest nog onderhandeld worden.
Ondertussen was het 18u; Tom en Olivier opgepikt op hun werk en dan naar het huis gereden... Ook zij waren enorm onder de indruk en voor ons was de beslissing gauw gemaakt. Tom heeft die avond de eigenaar zelf nog aan de lijn gehad en uitgelegd dat we dus een bepaald budget hadden, waar we niet boven mochten. De onderhandelingen zijn dus momenteel volop aan de gang maar we denken wel dat we het gaan krijgen voor onze prijs, aangezien de eigenaar er echt héél graag Europeanen in wilt (Indiërs kuisen niet; een emmer water uitgieten in de badkamer is voor hen kuisen). Hij heeft dus liever Europeanen voor enkele jaren, die het wel proper houden, zodat hij achteraf niet alles moet vernieuwen. Dus allemaal mee duimen dat we snel goed nieuws krijgen!!
Hierna zijn we met ons 4 gauw iets gaan eten vlakbij het hopelijk toekomstige huis en dan was het weer tijd om in ons bedje te kruipen!
Gisteren was een rustiger dagje. Ik had 's morgens op internet wat meubelwinkels opgezocht in Chennai en had er eentje gevonden in de buurt van Tom zijn werk. Zo konden we 's middags samen gaan lunchen. Ik had mij laten afzetten vlakbij de winkel zodat ik het laatste stukje te voet kon doen. Natuurlijk was ik een beetje verloren gelopen dus gauw naar Tom gebeld en Google Maps heeft mij dan in de juiste richting geleid. Ik was nog volop aan het bellen toen er een vrouw met een kindje op haar arm en een meisje van 6 à 7 jaar naast haar in mijn richting wandelden. Heel onnozel dacht ik nog dat het meisje een mooi kleedje aanhad. Toen zag ik dat de vrouw volop teken deed dat ze geld wilde voor eten. Aan hun voorkomen te zien, zagen ze er alles behalve arm uit dus heb ik hen genegeerd, deed alsof ik heel druk aan het bellen was en ben doorgewandeld. Maar dat meisje moest mij volgen van die vrouw. Op een bepaald moment hing dat kind echt letterlijk aan mijn arm terwijl ik maar aan het stappen was. Ik ben gestopt, mijn arm losgetrokken en heb eens heel boos gekeken. Toen is ze weggegaan... Ik heb er niets tegen dat mensen bedelen en als ze er echt arm uitzien, zal ik hen nog iets geven maar op deze manier; dat was er voor mij echt over!! Dat meisje kreeg echt de opdracht om geld te gaan aftroggelen, terwijl zowel de vrouw als haar twee kinderen er in mijn ogen niet zo spectaculair arm uitzagen... Ik weet het allemaal niet goed; soms weet je echt niet of je goed doet of niet... Maar als ze kinderen gebruiken/misbruiken voor geld heb ik er altijd een slecht gevoel bij. Voor hetzelfde geld zijn het nog geeneens haar kinderen. Want dat gebeurt hier ook blijkbaar; dat ze weeskinderen gebruiken om te bedelen... mja...
Maar dus ik heb de winkel eindelijk bereikt ben dan met Tom gaan lunchen en hebben dan met Raj afgesproken om mee te gaan horen voor een deal voor de auto. Hier is het zo dat je twee prijzen hebt, de prijs van de auto en de prijs van de auto + taksen, verzekering, ... Enkel op de tweede prijs kunnen ze een korting geven. Wij wilden een korting op de eerste prijs... Maar nu hebben we het toch gedaan gekregen dat we voor hetzelfde geld enkele "accesoires" mogen toevoegen én dat de leveringstijd vervroegd wordt, wat wel héél belangrijk is. Normaal was die 4 à 5 weken, nu is het 2 à 3 weken zodat we dus een auto hebben wanneer we terug hier aankomen.
Na het auto-shoppen zijn we naar nog een andere meubelwinkel gaan kijken, waar we echt wel heel wat naar ons goesting hebben gevonden! Daarna was het tijd om te gaan eten. Tom moest nog wat verder werken, aangezien hij vroeger was gestopt om voor een auto te gaan zien, en ik heb nog wat gebabbeld op Skype.
En zo zijn we aangekomen bij woensdag 2 maart! Binnen 10 daagjes zijn de eerste 6 weken al voorbij... Het vliegt echt! Niet normaal! Vandaag ga ik (wat anders) nog wat winkelen met Alexandra. Zij vliegt dit weekend naar huis voor 2 weken en moet wat cadeautjes kopen voor het thuisfront. Vanavond sluiten onze mannen zich dan aan en trekken we nog maar eens naar Zara
En dan morgen zijn we weg!!! Joepie!!!
Het Kerala-verhaal (en hopelijk wat foto's daartegen...) zijn voor volgende week!
Een hele dikke kus van ons allebei en tot binnenkort allemaal!
