Aangezien we terug in het vertrouwde Chennai zijn, is het weer tijd om wat verhalen te vertellen!
En waarmee moet ik anders beginnen dan met... inderdaad!! de huizenjacht... Net toen ik woensdagavond dacht dat we nu toch wel alles gehad hadden, gebeurde het volgende...
Niet veel nadat ik mijn laatste blogverhaal had gepost, krijg ik telefoon van Tom dat we terug naar ons superdeluxe droomhuis moesten gaan kijken. Daar gingen we weer... Bleek dat er aan het huis een nieuwe stroomgenerator moest komen, omdat diegene die er nu stond niet sterk genoeg was (gezien de elektriciteit hier vrij veel uitvalt, heb je dat echt nodig voor de airco's). Bleek dat de enige plaats, die de eigenaar kon verzinnen, onder het raam van onze keuken en dus ook onder het raam van de 'master bedroom' was. Aangezien zo'n machine redelijk wat lawaai produceert, zagen we dat dus niet zitten. De eigenaar had dan een foto doorgestuurd van het huis met daarop de generator "gephotoshopt" (is dat een werkwoord?) Bleek dat de generator onder het raam van de buren zat!! Zeer goed nieuws dus! Tom belde terug en zei dat het geen enkel probleem was voor ons aangezien het toch bij de buren was. De eigenaar begreep er niks van, want het 'deel van de buren' was ons deel! Het andere deel (waarvan wij dachten dat het ons deel ging worden) was al verhuurd... Verwarring alom!! Wat was er nu gebeurd...? De eigenaar had tegen de makelaar gezegd dat het huis aan de linkerzijde nog vrij was. Logischerwijze toont de makelaar ons dus het huis aan de linkerkant, als je er recht voor staat. Wat had die eigenaar gedaan? Die had dat bekeken met zijn rug naar het huis toe, en dan zijn linkerkant!!! Dus woensdagavond bleek plots dat we enerzijds het verkeerde huis gezien hadden (tot twee keer toe!) en anderzijds dat er dus toch een generator onder ons raam ging komen te staan. We zijn dan onmiddellijk terug naar het huis gaan kijken. Dit deel was eigenlijk minstens even mooi als het andere, dus daar geen probleem, maar natuurlijk was er die generator nog hé. Gelukkig voor ons (jammer genoeg voor de eigenaar) heeft hij de generator, die er nu staat en 3x minder zwaar is als diegene die er komt, even laten draaien. Onze beslissing was zeer snel genomen!! Bye bye, droomhuis!!
Ik moet toegeven dat ik er woensdagavond écht niet goed van was en dat ik niets liever wilde dan naar huis te komen... Alles was opnieuw helemaal in duigen gevallen; we konden wéér van in het begin starten. En aangezien we dan donderdag voor 5 dagen naar Kerala gingen, hadden we dus maar 4 dagen meer in Chennai voor we terug naar België kwamen. De moed was mij écht in de schoenen gezonken...
Zoals afgesproken, zijn we dan naar Zara gegaan met Alexandra en Olivier want wij vertrokken dan naar Kerala, Alexandra is zaterdag naar huis (Duitsland) gevlogen voor 2 weken en Olivier naar China en Korea voor het werk. De eerstkomende 3 weken zagen we mekaar dus niet, dus zijn we nog maar eens goed gaan eten samen. En vooral de miserie van onze huizenjacht gaan doorspoelen.
Donderdagmorgen 4u30... Dit was echt véél te vroeg maar ja, als je op vakantie wilt, moet je daar tegen kunnen é. Om 7u05 vertrok onze vlucht naar het zonnige Cochin. Daar aangekomen hebben we een taxi genomen richting centrum om een beetje de toerist te gaan uithangen We zijn naar het Dutch Palace geweest (waar je plots oude landkaarten ziet in het Oud Nederlands), een beetje gekuierd door de smalle winkelstraatjes (heel leuk!) en dan een bezoekje gaan brengen aan de synagoge en de Joodse wijk. Het was echt een hele leuke buurt, en we hebben ten volle genoten. Met dank aan Alex, een vriend die in Cochin woont, hebben we dan een taxi te pakken gekregen om ons naar Alleppey te brengen. Daar had ik een nachtje geboekt in het Kayaloram Heritage Lake Resort. En een resort was het zeker!! WAUW!! Slechts 12 kamers (waarvan maar 4 bezet) verdeeld over een 4 tal huizen. Wij hadden de mooiste kamer van allemaal Als je buiten kwam, keek je recht op het meer. Dat was pas "room with a view" (foto's volgen!!) We zijn dan in onze zwemkleren gedoken en hebben ons een uurtje in en rond het zwembad genesteld. Rond 17u zijn we dan terug naar onze kamer gegaan met de idee om ons wat buiten te zetten aan het meer. Maar we zijn allebei zoals een blok in slaap gevallen (4u30 is écht te vroeg!!) en pas wakker geworden toen ze ons om 19u kwamen vragen of we wilden eten in het restaurant. Dat dan maar gedaan (aangezien ons resort redelijk afgelegen lag en er niks in de buurt was) maar we hebben het ons zeker niet beklaagd!! Een lekker stukje gegrilde tonijn en een flesje wijn later zijn we dan maar gaan slapen want de volgende dag moesten we er weer vroeg uit.
Vrijdagmorgen 7u30... Dit was al heel wat menselijker! Eerst een schitterend douchke genomen in open lucht. Ja, de douche van onze kamer was buiten, zonder dak boven ons hoofd. Echt zalig eigenlijk!! En dan na een stevig ontbijt zijn we dan vertrokken naar het centrum (eerst nog wat miserie met het betalen maar dat is hier normaal). Aan 'Boat Jenny' zijn we dan op de boot gestapt, die ons naar Quilon ging brengen. Een tripje van 8u voor 80 km langs de backwaters van Kerala. In één woord "prachtig"!!! Dit was echt het einde!! Onbeschrijflijke natuur, mooie vogels, plots een olifant (allebei zo verbijsterd dat we er zelfs geen foto van hebben), een wir war van waterwegen en vooral RUST! Wat een ontsnapping van de grote, lawaaierige stad! Fenomenaal! 's Middags even gestopt voor een hapje, en in de namiddag voor een drankje maar dat moest allemaal héél snel gaan (wel een nadeel!) maar voorts was het enkel maar genieten!! Tom heeft heel wat foto's getrokken (maar dat is voor binnenkort )
In Quilon aangekomen weer de taxi ingestapt (er reden geen rechtstreekse bussen meer...) naar Varkala Beach. Onderweg kwamen we plots een religieuze optocht tegen met 3 olifanten. De taxichauffeur was zo vriendelijk om te vertragen zodat we foto's konden nemen. Blijkbaar weer één of andere feestdag En toen we een beetje verder aan de tempel kwamen, is de chauffeur zelfs gestopt en zijn we kunnen uitstappen. Daar stonden 9 olifanten, volledig 'versierd' met hun gezicht naar de tempel. Om hen rustig te houden, werden ze gevoederd (en lagen ze natuurlijk aan de ketting...) In de tempel zelf waren ze volop muziek aan het maken, voornamelijk getrommel. Heel leuk om zien!! Wat wel grappig was dat de vele (bijna allemaal mannelijke) Indische omstaanders het hele ritueel blijkbaar veel minder interessant vonden dat een blank meisje met een shortje en een T-shirtje zonder mouwen aan Ach ja, we moeten die mannekes toch ook iets gunnen é
Ons hotel in Varkala Beach bleek tenslotte OP het strand te liggen! Kon niet beter!! Dachten we... Het hotel op zich was prachtig, 's avonds heel lekker gegeten maar... om 22u15 's avonds waren ze nog aan het boren, hameren, slijpen, ... boven ons hoofd. We hebben dan naar de receptie gebeld om te klagen maar daar was de reactie "no construction, sir" Een kwartiertje later belden ze terug om te melden dat er toch onderhoudswerken op het dak bezig waren maar dat ze om 22u30 stopten.
Zaterdagmorgen 6u30... Boormachine, hamers, slijpschijven, ... Ik dacht dat ik ontplofte!!! Tom direct naar de receptie gebeld maar opnieuw waren er geen werken aan de gang maar hij ging eens horen. Tien minuten later nog steeds geen verandering en toen ben ik in een Franse colère geschoten... Het manneke aan de telefoon wist niet waar hij het had en hij ging het in orde brengen. Een half uur is het stil geweest, dan was het terug gedaan. We zijn dan naar beneden gegaan en hebben een andere kamer of een ander hotel geëist. Maar het manneke ging het allemaal oplossen! Toen we om 10u aan het ontbijt zaten, kwam de manager naar ons om te melden dat we van kamer mocht wisselen als we wilden, maar dat hij garandeerde dat de werken om 16u volledig afgelopen gingen zijn. We geloofden hem maar hadden dus veel beter moeten weten é... Om 22u 's avonds waren ze dus nog altijd bezig. Tom terug naar beneden; daar zei het manneke dat het om 22u30 ging stoppen en dat het pas terug om 10u de volgende morgen ging beginnen. Toen het 22u30 gepasseerd was, is Tom in een Franse colère geschoten Een half uurtje later lagen we in een andere kamer (op het 1e verdiep ipv het 4e) en dus heel wat verder weg van het lawaai. Eindelijk rust!! En ja, zoals verwacht waren de werken de volgende morgen om 6u30 opnieuw bezig maar gelukkig lagen we nu ver genoeg zodat we rustig konden doorslapen.
Wat hebben we daar de resterende tijd nog gedaan, vraag je u af? Wel eigenlijk niks!! Gewoon genoten van het zonnetje, het zwembad, een wandeling langs het strand (waar de mensen dus effectief lagen te zonnen, maar waar wij niet echt wilden tussen gaan liggen aangezien er toch geregeld Indiërs passeren om eens een te kijkje te komen nemen), de winkeltjes, het lekker eten en vooral de rust!!
Zaterdagavond zijn we er trouwens in geslaagd om voor geen 30 euro een "seafood platter" (bestaande uit de nodige groentjes, frietjes, rijst, een volledige, vers gevangen gegrilde vis, gamba's en calamares) te eten en 2 cocktails, 2 glazen schuimwijn (we hadden witte gevraagd maar het was dus schuimwijn) en een fles water te drinken. En dat alles in een restaurantje op het strand met een schitterend uitzicht op zee! Het leven kan soms écht wel schoon zijn hoor!!
En dan maandag moesten we terug naar huis. Tijdig opgestaan, ontbijtje genomen en dan gaan betalen. Bankkaart werkte niet (weer niet) en we hadden geen geld op zak. Geen probleem; de taxichauffeur ging het voorschieten en dan langs een bankcontact passeren zodat we hem konden betalen. We zijn minstens 15 bankcontacten afgegaan; geen geld... Daar stonden we dan é. Allebei zo opgefokt als iets want het zag er naar uit dat we onze vlucht maar nipt gingen halen, en zonder geld. We konden nog net de chauffeur betalen om ons naar de vlieghaven te brengen maar de hotelrekening terugbetalen, ging niet. Dan maar naar het hotel gebeld. Zij gingen de man in kwestie terugbetalen en wij moeten nu het hotel nog betalen. Wat een gedoe allemaal!!! Maar ze doen het toch maar é... ik kan mij best voorstellen dat ze ons in België gewoon uit den taxi zouden zetten. Maar uiteindelijk hebben we onze vlucht dan toch gehaald. We zijn ingestapt, hebben onze ogen toegedaan en zijn wakker geworden van de piloot die omriep dat we gingen landen.
In Chennai stond er ons dan iemand van het hotel op te wachten. Met hem gingen we eerst nog even naar 2 huizen kijken (want we hadden tijdens ons 5-daags tripje nog 2 afspraken gemaakt met makelaars en aangezien die huizen niet ver van de luchthaven lagen, wilden we dat ineens meepikken. Je ziet; we zitten hier nooit stil é...) maar dat manneke wilde ons niet brengen!!! Hij wilde eerst terug naar het hotel rijden en vandaar naar OMR (waar we moesten zijn) gaan. Na heel wat over en weer getelefoneer, is het Tom dan gelukt om de manager te zeggen dat wij echt naar daar moesten. Uiteindelijk moest het manneke wel; hij kon niet anders. Maar aan zijn gezucht te horen, was het dik tegen zijn goesting zenne! Het is echt onvoorstelbaar hoe het mogelijk is dat je batterijen, die gedurende 5 dagen hebben kunnen opladen, in enkele uren tijd weer volledig plat kunnen gaan.... Maar ook dat hebben we weer doorstaan
De huisjes opnieuw... Het eerste huis had ik al eens gezien maar Tom nog niet. En we waren eigenlijk heel tevreden daarover dus hebben de makelaar aangespoord om de eigenaar te bellen en ons voorstel door te geven (achteraf is gebleken dat de eigenaar niets van zijn prijs wilde afdoen... Niet moeilijk dus dat het huis al 2 jaar leegstaat) Het tweede huis was in de community waar het huis stond dat ze onder onze neus hadden verhuurd. We komen daar aan en wat blijkt...? Het is datzelfde huis!!!! We hadden al een flauw vermoeden toen de makelaar een bericht stuurde maar aangezien dat huis verhuurd was, konden we dat niet geloven. Maar het was dus waar; onze eerste favoriet was terug. De persoon, die het ging huren, was ook expat maar hij moest van zijn firma een gemeubeld huis huren (en dit is ongemeubeld) omdat er geen budget voorzien was voor meubelen. Hij had gehoopt dat de eigenaars het dan wel zouden bemeubelen maar aangezien zij in Dubai zitten, wilden ze dat ook niet doen. En hij heeft het huis dus moeten laten gaan waardoor het terug vrijkwam voor ons Wij hebben dan onmiddellijk bevestigd dat we het wilden en de nodige foto's genomen. Tom zijn baas heeft gisteren de foto's bekeken en de gedetailleerde beschrijving van het huis, dat de makelaar had gemaild, doorgelezen en ook zij vindt het prima. Momenteel zijn de papieren van links naar rechts aan het gaan en morgen gaan we nog één keer kijken samen met iemand van het werk en daarna wordt alles geregeld. Dus zoals het er nu naar uit ziet, hebben we morgenavond of ten laatste vrijdag een akkoord over een huis. Van timing gesproken Blijven duimen natuurlijk dat er weer niets misgaat maar het ziet er nu dus echt wel goed uit.
Ook onze auto is sinds maandag besteld. Tom zijn bazin gaat dezelfde nemen, dus zij heeft alles geregeld voor ons (wat ook weer mooi meegenomen was) Een monovolume met 7 zitplaatsen (6 + chauffeur) dus kom maar allemaal af! Plaats zat!
Gisterenavond zijn we dan de eerste zaken gaan bestellen. Er is niets zaliger dan een winkel kunnen binnenstappen en zeggen: "Dat wil ik, dat wil ik, dat wil ik en dat wil ik. Zet maar op papier en volgende week komt er iemand op het te betalen" Schitterend gewoon We hebben ons gisteren beperkt tot electro; een tv met home cinema (Tom had van mij een budget gekregen daarvoor en hij is eronder gebleven ), een ijskast, een wasmachine, microgolf-grill, een strijkijzer, broodrooster en een keukenrobot. Een stofzuiger hadden ze niet dat is voor de volgende winkel. Vandaag gaan we dan een matras bestellen (het bed en nachtkastjes heb ik vorige week al gekocht; mooi hoor ), morgen gaan we de zetels bestellen en vrijdagmiddag een tafel en stoelen. En alles kan maandag 28 maart geleverd worden dus alle basic zaken zouden we echt wel op tijd hebben. Alhoewel... het is en blijft natuurlijk nog altijd India é...
Zo lieverdjes, dat was weer mijn verhaal van de afgelopen week. Ik knijp er nu eventjes tussenuit om naar België te komen. Dus wie ik daar moest tegenkomen; tot gauw!!! Wie ik niet moest zien, tot binnen 2 weken voor meer India-nieuws!!
Hier zijn we weer! Wat gaat de tijd hier toch snel... Ik weet dat het niet mijn gebruikelijk donderdag - blogdag is, maar ik heb een goede reden om jullie vervroegd van de nodige verhalen te voorzien. We vertrekken morgenvroeg (om 7u05!!!) voor 5 daagjes op vakantie! Joepie!! Tom had nog heel wat verlofdagen staan, die hij moest opnemen voor 1 april omdat hij vanaf dan voor Value Source werkt (er moest dus 3/12e van zijn verlofdagen opgenomen worden) En aangezien dat er dat teveel waren om allemaal in België te nemen, knijpen we er maar tussenuit voor een paar dagen. We vertrekken dus morgenvroeg met het vliegtuig naar de staat Kerala, in het westen van India. Blijkbaar is dit één van de mooiste staten van India wat betreft natuur. Ik weet het jullie volgende week te zeggen
Maar eerst vorige week... Ik was geëindigd met ons huizenverhaal dus ik zal daar maar verder gaan... We hebben donderdag nog telefoon gekregen van onze goede vriend Abdul, die blijkbaar toch weer geen huis had voor ons. We zijn die man intussen beu hoor!! Dus hebben we de afspraak met hem afgezegd. Hij ging ons onmiddellijk doorsturen wat hij nog wel te bieden had, en dan konden we zien wat we nog wilden bekijken. We zijn intussen bijna een week verder en hebben hem niet meer gehoord... Ik had echter nog een ander nummer te pakken gekregen. Toen ik in de meubelwinkel te horen had gekregen dat het eerste huis al verhuurd was, gaf de eigenaar van de winkel mij onmiddellijk een contactpersoon (geen huis = geen meubelen kopen bij mij, zal hij gedacht hebben ) maar we moeten toegeven dat het de beste makelaar is, die we tot nu toe hebben gehad. We zijn vrijdagmorgen met haar onmiddellijk naar 5 verschillende huizen gaan kijken, die ons eigenlijk alle 5 aanstonden! Eindelijk iemand die wist wat we willen We hebben dan met haar afgesproken dat we er nog enkele andere wilden zien, voor we beslisten. Geen enkel probleem!! Maar dat was iets voor maandag want vrijdagnamiddag zijn we naar Bangalore vertrokken!!
Man man man!! Dat kun je u niet voorstellen... We zaten met 5 in een Suzuki Swift, redelijk opeen gepakt. Chennai buiten rijden, heeft ongeveer 1u30 geduurd. Hobbelen en bobbelen... Maar dan gingen we de 'autostrade' op en dat ging veel beter zijn, zei Raj. Onvoorstelbaar!!! Een tweebaansweg, die er erbarmelijker bijligt dan eender welk zandweggetje op de boeren buiten. We zijn bijna 7u onderweg geweest (voor 350 km) en ik denk dat 6u30 wagenziek ben geweest. Mensen steken daar gewoon de straten over, koeien liggen aan de kant en maken plots aanstalten om op te staan en te beginnen wandelen, kruispunten zijn schering en inslag en daar moet je dan meestal voor afremmen want men rijdt gewoon de baan over. Je kan het u niet voorstellen!! Wij reden dan ook nog eens tegen 100 km/h (wetende dat Raj zijn auto maar maximum 130km/h haalt, is dat veel é) dus je kwam echt volledig doorheen geschud uit de auto! Komt er dan bij dat zij een ingebouwd scherm hebben vooraan om films te kijken. Raj luisterde vooral maar durfde geregeld ook eens meekijken en had dan, oeps, één of andere bult niet gezien waardoor er vanachter weer eens iemand met zijn hoofd tegen het plafond ging. Ja, het was een hels ritje...
Maar we zijn er heelhuids geraakt! Daar aangekomen hebben we wat vrienden van hen ontmoet, eten gaan afhalen en naar één van de vrienden van Raj en Deepti thuis gegaan (waar we dan ook bleven slapen). Uiteindelijk hebben we die avond gewoon gezellig thuis gezeten en vooral veel gelachen. Echt leuke mensen!! De volgende dag was er eentje waarbij de Indische timing weer bovenkwam... Eén van de vrienden moest zijn toekomstige vrouw en de ouders gaan ontmoeten (voor een "arranged marriage") en hij zag het niet zitten om alleen te gaan dus gingen Raj en Deepti mee. Het plan was om in de voormiddag ons af te zetten aan het winkelcentrum, zodat zij naar die mensen konden gaan. Dat ging een uurtje à anderhalf uurtje duren. Daarna ons terug oppikken, bij die vriend thuis terug gaan lunchen (zijn kok had gekookt!! Njam njam njam!) en dan naar de winkelstraat gaan met alle Indische winkeltjes. Zodat we tegen een deftig uur terug thuis waren, ons konden omkleden en weggaan 's avonds. Uiteindelijk waren we om 13u in het winkelcentrum, hebben ze ons om 16u terug opgepikt, zaten we om 16u30 aan tafel (voor de lunch) en zijn we om 19u30 vertrokken om weg te gaan. Dus geen Indische winkels meer... Het leven hier is echt een psychologische begeleiding op zich voor mijn autistische kanten! Niet normaal... Ik ga dat echt moeten leren hoor! Maar goed, we gaan zeker nog terug naar Bangalore dus dan doen we zulke dingen dan wel 's Avonds zijn we dan naar het HardRock café van Bangalore geweest. Supergroot en héél leuke plek (natuurlijk ). Heel fijn feestje gebouwd dat jammer genoeg om 23u gedaan was aangezien in Bangalore ALLES om 23u sluit. Hier in Chennai kun je nog bars vinden die pas om 1u-1u30 sluiten. Daar dus niet... Thuisgekomen hebben we de restjes van de lunch opgegeten en na enkele diepgaande gesprekken over uithuwelijken en democratie in India, zijn we toch maar gaan slapen. Alhoewel slapen... Er waren wegenwerken in de straat van Rohan (bij wie we sliepen) en ze werken daar dag en nacht. Er stond dan ook een vrachtwagen met cementmolen onder ons raam, en die heeft een ganse nacht staan draaien. Veel heb ik dus niet geslapen... De volgende morgen zijn we gaan ontbijten in "Café Terra" en dat voor 3,5 euro per persoon!! En wat er allemaal op tafel stond... Iedereen had Englisch breakfast genomen (eieren, bonen, spek, patatjes, tomaten, toast, ... meer dan genoeg dus) maar Indiërs eten dus echt veel meer dan ik ooit op kan é. Dus werden er nog extra omeletten besteld, extra gegrilde worstjes, een Belgische wafel, ... noem maar op! De tafel stond vol gewoon! En dat allemaal voor 3,5 euro... Je houdt het niet voor mogelijk!
Maar dan werd het tijd om naar huis te rijden. Terug 7u... ik had er geen zin in! Gelukkig waren we maar met 4 dus hadden Tom en ik heel wat meer plaats vanachter. En... 4u30 later waren we thuis. Wat een verademing! Een zalig douchke genomen (dat was ons niet gelukt bij die vriend, aangezien dat een Indische douche was waarmee je gans de badkamer nat maakt, en we dus niet wisten hoe we dat konden vermijden) en dan opgepikt door de chauffeur van Alexandra en Olivier. Bedoeling was om een 'turtle-walk' te gaan doen, waarbij de kleine schildpadjes vanuit hun nest begeleid worden naar de zee. Jammer genoeg had Alexandra niets meer gehoord van de organisatie waarmee we gingen gaan en kon ze hen ook niet meer bereiken... We zijn dan maar lekker gaan eten samen é En om 23u waren we héél blij dat we in onze kamer waren... Een héél fijn weekend gehad maar we waren doodmoe!
Maandagmorgen; huizenjacht!!! (opnieuw... als jullie het beu worden, laat het mij weten é) Aangezien Tom geen dag verlof meer kon nemen (wegens teveel werk...) had ik Alexandra gevraagd of ze wilde meegaan. Om 11u hebben we de broker opgepikt en zijn we vertrokken. Eerst terug naar de community waar we vorige vrijdag een mooi huis hadden gezien. Ze ging ons daar een nog groter huis tonen, waar ze vorige week geen sleutel van had. De eigenaar himself stond daar om de deur open te doen. Ik denk dat hij zijn huis dringend kwijt wilt Maar alleszins, een héél mooi huis dat zeker en vast op ons lijstje staat. Vervolgens een appartement gezien dat op niks trok... Allé, het was mooi gelegen en heel groot maar de keuken en badkamers waren oud en dringend aan vervanging toe. En dan kwam het... we gingen naar "Neelangarai", wat blijkbaar de wijk is waar de filmsterren van de Kollywood-films wonen (Bollywood is van Bombay/Mumbai, en Kollywood is van Chennai). We waren benieuwd... Daar stond ons droomhuis; splinternieuw, gebouwd door een architect dus zeer smaakvolle badkamers, proper (!!!), 5 slaapkamers met eigen badkamer (kom dus allemaal maar af hé, je mag kiezen welke kamer!), groot dakterras vanwaar je de zee kan zien, die op slechts 100m ligt, ... Gewoon perfect dus! Ik heb onmiddellijk naar Tom gebeld of hij vroeger kon stoppen om 's avonds samen eens te gaan kijken. Nieuwe afspraak werd dus gemaakt om 19u30. We hebben dan nog één huis gezien en dat was al helemaal te zot! Daar waande je u echt in een Hollywood-film. Een inkom om u tegen te zeggen met een draaiende trap, die je enkel in film ziet. Jammer genoeg was het echt al oud zodat het wat afgeleefd was. De ramen waren dringend aan vervanging toe en ook de keuken en badkamers konden een opknapbeurt gebruiken. We gingen dus voor het andere huis!
Alexandra en ik zijn dan eerst gaan lunchen samen, nog enkele winkels gedaan waar zij wat gerief nodig had en dan auto-shoppen! Het was een druk dagje maandag... We zijn naar vier verschillende auto's gaan kijken; de Tata Grande, de Chevrolet Tavera, de Mahindra Bolero en de Mahindra Xylo. Blijkbaar mogen we in Chennai met de eerste twee niet rijden omdat die teveel uitlaatgassen produceren (je moet EURO IV hebben en dat was maar EURO III) dus bleef enkel de Mahindra over. De Bolero was eigenlijk onze keuze omdat die binnen ons budget viel. Echt een coole legerjeep tot ik er ging inzitten... Ik (ja, zelfs ik!) zat bijna met mijn hoofd tegen het plafond. Tom zou hier dus nooit inpassen!! Ook het comfort van de zetels was niet echt alles. Bleef er dus enkel de Mahindra Xylo over. Die zit echter boven ons budget dus daarover moest nog onderhandeld worden.
Ondertussen was het 18u; Tom en Olivier opgepikt op hun werk en dan naar het huis gereden... Ook zij waren enorm onder de indruk en voor ons was de beslissing gauw gemaakt. Tom heeft die avond de eigenaar zelf nog aan de lijn gehad en uitgelegd dat we dus een bepaald budget hadden, waar we niet boven mochten. De onderhandelingen zijn dus momenteel volop aan de gang maar we denken wel dat we het gaan krijgen voor onze prijs, aangezien de eigenaar er echt héél graag Europeanen in wilt (Indiërs kuisen niet; een emmer water uitgieten in de badkamer is voor hen kuisen). Hij heeft dus liever Europeanen voor enkele jaren, die het wel proper houden, zodat hij achteraf niet alles moet vernieuwen. Dus allemaal mee duimen dat we snel goed nieuws krijgen!!
Hierna zijn we met ons 4 gauw iets gaan eten vlakbij het hopelijk toekomstige huis en dan was het weer tijd om in ons bedje te kruipen!
Gisteren was een rustiger dagje. Ik had 's morgens op internet wat meubelwinkels opgezocht in Chennai en had er eentje gevonden in de buurt van Tom zijn werk. Zo konden we 's middags samen gaan lunchen. Ik had mij laten afzetten vlakbij de winkel zodat ik het laatste stukje te voet kon doen. Natuurlijk was ik een beetje verloren gelopen dus gauw naar Tom gebeld en Google Maps heeft mij dan in de juiste richting geleid. Ik was nog volop aan het bellen toen er een vrouw met een kindje op haar arm en een meisje van 6 à 7 jaar naast haar in mijn richting wandelden. Heel onnozel dacht ik nog dat het meisje een mooi kleedje aanhad. Toen zag ik dat de vrouw volop teken deed dat ze geld wilde voor eten. Aan hun voorkomen te zien, zagen ze er alles behalve arm uit dus heb ik hen genegeerd, deed alsof ik heel druk aan het bellen was en ben doorgewandeld. Maar dat meisje moest mij volgen van die vrouw. Op een bepaald moment hing dat kind echt letterlijk aan mijn arm terwijl ik maar aan het stappen was. Ik ben gestopt, mijn arm losgetrokken en heb eens heel boos gekeken. Toen is ze weggegaan... Ik heb er niets tegen dat mensen bedelen en als ze er echt arm uitzien, zal ik hen nog iets geven maar op deze manier; dat was er voor mij echt over!! Dat meisje kreeg echt de opdracht om geld te gaan aftroggelen, terwijl zowel de vrouw als haar twee kinderen er in mijn ogen niet zo spectaculair arm uitzagen... Ik weet het allemaal niet goed; soms weet je echt niet of je goed doet of niet... Maar als ze kinderen gebruiken/misbruiken voor geld heb ik er altijd een slecht gevoel bij. Voor hetzelfde geld zijn het nog geeneens haar kinderen. Want dat gebeurt hier ook blijkbaar; dat ze weeskinderen gebruiken om te bedelen... mja...
Maar dus ik heb de winkel eindelijk bereikt ben dan met Tom gaan lunchen en hebben dan met Raj afgesproken om mee te gaan horen voor een deal voor de auto. Hier is het zo dat je twee prijzen hebt, de prijs van de auto en de prijs van de auto + taksen, verzekering, ... Enkel op de tweede prijs kunnen ze een korting geven. Wij wilden een korting op de eerste prijs... Maar nu hebben we het toch gedaan gekregen dat we voor hetzelfde geld enkele "accesoires" mogen toevoegen én dat de leveringstijd vervroegd wordt, wat wel héél belangrijk is. Normaal was die 4 à 5 weken, nu is het 2 à 3 weken zodat we dus een auto hebben wanneer we terug hier aankomen.
Na het auto-shoppen zijn we naar nog een andere meubelwinkel gaan kijken, waar we echt wel heel wat naar ons goesting hebben gevonden! Daarna was het tijd om te gaan eten. Tom moest nog wat verder werken, aangezien hij vroeger was gestopt om voor een auto te gaan zien, en ik heb nog wat gebabbeld op Skype.
En zo zijn we aangekomen bij woensdag 2 maart! Binnen 10 daagjes zijn de eerste 6 weken al voorbij... Het vliegt echt! Niet normaal! Vandaag ga ik (wat anders) nog wat winkelen met Alexandra. Zij vliegt dit weekend naar huis voor 2 weken en moet wat cadeautjes kopen voor het thuisfront. Vanavond sluiten onze mannen zich dan aan en trekken we nog maar eens naar Zara
En dan morgen zijn we weg!!! Joepie!!!
Het Kerala-verhaal (en hopelijk wat foto's daartegen...) zijn voor volgende week!
Een hele dikke kus van ons allebei en tot binnenkort allemaal!
Om te beginnen; neen nog steeds geen foto's. Ik denk dat ik ze op facebook ga zetten en dan moeten jullie daar maar gaan zien. Voor de niet-facebookers onder jullie... jullie zullen iemand moeten vastgrabbelen en zijn/haar facebook even gebruiken
En dan... zoals de titel van het bericht het al zegt; er is hier een ware huizenjacht aan de gang! Vrijdag was nog een 'rust'dagje. Tom is gewoon gaan werken maar ietsje vroeger gestopt zodat we samen eens naar de meubelwinkel konden gaan. We hebben intussen een zeer goed beeld van wat we willen en wat het ons gaat kosten. Dus dat komt al dik in orde. Ik zie er écht naar uit om ons toekomstig huisje volledig in te richten (ja, de beslissing is intussen gevallen dat we liefst een huis willen maar daarover seffens meer). Vrijdagavond zijn we dan nogmaals naar Zara gaan eten. Opnieuw heel fijn, weer superlekker gegeten en gedronken én ik heb zelfs een T-shirt gewonnen!! Even kort het verhaal... Vorige keer toen we naar Zara gingen had Tom gezegd dat ik lange mouwen moest aandoen want dat ik anders niet binnen mocht. Dus ben ik daar speciaal een nieuw T-shirtje voor gaan kopen. Daar aangekomen bleek ik de enige 'bedekte' vrouw te zijn. Iedereen liep daar in een topje, een mini-mini-mini rokje, ... De 'regel' van de lange mouwen klopte dus niet echt... Raj en Deepti hebben zich doodgelachen! Een blanke vrouw met lange mouwen; het plaatje klopte niet echt! Ik ging mij dus geen twee keer laten vangen en had daarom dit keer een haltertopje aan. Doorheen de avond was er een promotiestunt van Diesel, die een nieuwe winkel hebben geopend in Chennai. Toen bleek dat de volgende T-shirt werd uitgereikt aan de meest blote vrouw in het restaurant, vonden Raj en Deepti het natuurlijk supergrappig om mij aan te wijzen (ik liep er eindelijk 'normaal' bij ) en ja, ik ben op mijn stoel moeten gaan staan en bleek plots de meest naakte vrouw daar. Ik heb er een pyjama bij!! :)
Laat hebben we het niet gemaakt want de volgende morgen om 10u stond de eerste makelaar daar om ons naar enkele huizen/appartementen te brengen. We waren benieuwd... Na 4u30 hadden we een zeer goed beeld op wat Chennai te bieden heeft qua woonsten. We hebben die dag een stuk of 10 verschillende huizen / community houses / appartementen gezien en 2 ervan stonden ons aan. Eén appartement in het midden van de stad en één community house. Het probleem is vooral de badkamer... Kuisen kennen ze hier niet echt. Sprenkel er wat water over en het is proper. De badkamer is dus nooit eens proper afgewassen met product. Je kan je al inbeelden dat de kalk dus echt overal terug te vinden is. Ook een douchegordijn of een glazen deur kennen ze niet. De douche staat eigenlijk vlak naast de wc en de lavabo, zonder iets van afsluiting. Je mag al blij zijn dat de grond een beetje afhelt naar het afvoerputje toe. De badkamer was dus echt het struikelblok bij vele woonsten! Maar we hadden dus al 2 voorkeurwoningen en begonnen meer en meer te beslissen dat het huis ons echt enorm aanstond. Mooie community (zo echt op zijn Amerikaans) met zwembad, fitness, ... En echt een mooi huis met mooie badkamers!
Na onze huizenjacht zijn we dan ook nog eens op autojacht gegaan (het was een druk dagje!) We hebben momenteel twee modellen in gedachte. Eén van de twee gaan we waarschijnlijk morgen (vrijdag) bekijken en het andere zijn we dan die zaterdag gaan bezien. Een jeep... super eigenlijk, precies zo'n echte legerjeep. Maar dan met iets meer luxe dan de soldaatjes gewoon zijn :) Morgen gaan we dan de andere auto bekijken en dan kunnen we dit weekend beslissen é.
Zondagmorgen zijn we dan naar de golf gaan kijken. Het ziet er echt leuk uit!! En niet zo eenvoudig. Alexandra en Olivier (onze nieuwe kameraadjes) stonden echt nat in het zweet. Van zodra we in april gesetteld zijn, gaan we ons waarschijnlijk ook wel inschrijven. Dan worden we echt helemaal de high society van Chennai é! De brunch erna was schitterend! EINDELIJK een lekker slaatje waar we niet ziek van werden! Dat heeft gesmaakt!!! Het was echt een leuk dagje!
Maandag opnieuw werkdag... We hadden ook opnieuw gebeld naar de makelaar met de vraag of we het huis 's avonds nog eens konden gaan bekijken. Hij kon zelf niet maar ging iemand sturen. Ik ben dan te voet naar de meubelwinkel gewandeld (zo'n 4 km doorheen de straten van Chennai) Tom was er niet gerust op toen ik belde aangezien hij op de achtergrond alleen maar getoeter hoorde maar ja, we zijn nu eenmaal in Chennai é! Mijn wandeling is heel vlot verlopen en ik was heel blij dat ik eindelijk geen riksja moest nemen, die mij toch weer zou afzetten... In de winkel alle meubelen nog eens goed bekeken en wat opgemeten, zodat ik voorbereid was voor 's avonds é Tot we natuurlijk telefoon kregen dat de makelaar niemand meer had gevonden om ons rond te leiden... Afspraak verzet naar woensdag...
Dinsdag was het hier dan slecht weer! Het had die nacht serieus geonweerd en het zag er nog heel grijs uit. Tom gaan werken maar ik zag het niet zitten om buiten te komen. Heb dan maar wat binnen gezeten en gewerkt. 's Avonds had Tom "Open House" wat een bijeenkomst is van alle Value Source medewerkers. Er worden dan eerst wat toespraken gegeven en dan buffet (waar die Indiërs zich blijkbaar op storten alsof ze nog nooit eten hebben gezien) Tom was dus pas rond 21u thuis en doodmoe! We lagen gauw in ons bedje.
Woensdag dé dag! We gingen terug naar ons huisje zien! Voor ons was het eigenlijk al beslist. We wilden gewoon wat dingen herbekijken en opmeten. Ik had 's middags om 14u met Alexandra afgesproken om wat te gaan shoppen voor meubeltjes. Zij zijn ook nog maar net verhuisd en kunnen dus ook nog wat gerief gebruiken. We waren nog geen half uur weg of Tom belde met de mededeling dat 'ons' huis de dag ervoor verhuurd was aan iemand anders... Ik moet toegeven dat toen mijn wereld effe instortte... Het was al niet eenvoudig om een huis te vinden plus het feit dat ik het hier op hotel echt wel beu ben, en dan het enige dat wij echt goed vonden, hadden ze achter onze rug gauw verhuurd. En dat terwijl we heel duidelijk hadden gemaakt dat we dat echt wilden... De uitleg was dat de verhuurster de volgende dag naar Dubai vertrok voor 4 maanden en dat het contract zeer snel moest kunnen getekend worden. Mja, dat hadden ze ons de eerste keer ook kunnen zeggen é. Maar niets aan te doen; weg is weg... Dus kunnen we opnieuw beginnen!
Het was gisteren mijn dagje al niet (ze zijn er hier in het hotel in geslaagd een splinternieuw kleedje van mij zo fout te wassen dat het eruit ziet alsof het al 20 jaar oud is en al 100 keer in het wasmachine heeft gestoken) dus ja... En wat doe je dan als vrouw? Gaan shoppen!! Ik ben met Alexandra naar Express Avenue getrokken, eerst iets gedronken en dan naar de zowat enige designerwinkel van Chennai gegaan Mooi gerief!!! En naar onze normen helemaal niet duur! In België zou je het driedubbele betalen voor zo'n mooie kleren! Dus ik heb mij daar een mooi paar sandalen gekocht en een nieuw kleedje. Het kleedje wordt momenteel op maat gemaakt aangezien ze maar één maat meer hadden en dit te groot was. Volgende week mag ik het gaan afhalen en ik moet er niets voor bijbetalen!
Mijn humeur was er dus al iets op verbeterd Aangezien de makelaar tijd had vrijgemaakt voor ons, wilde hij wel nog iets nieuws gaan bekijken met ons. We hadden dus een taxi besteld, die mij om 18u ging oppikken om dan naar Tom zijn werk te rijden om hem daar rond 18u30 op te pikken. Daarna gingen we doorrijden naar de buurt waar de makelaar ons huizen ging tonen. Bedoeling was om daar rond 19u te zijn... De taxichauffeur is er (na ettelijke telefoontjes te hebben laten plegen in het Tamil, want hij verstond geen Engels) doorgekomen om 18u35. Hij wist niet waar MRC Nagar lag (Tom zijn werk) dus heb ik nog iemand moeten zoeken, die dat kon uitleggen. En onderweg is hij volledig fout gereden en heb ik Rajesh moeten bellen om hem te laten uitleggen waar hij juist moest zijn. Uiteindelijk was ik om 19u25 bij Tom, ongeveer een uur te laat. Onmiddellijk naar de makelaar gebeld, die dan aan de taxichauffeur moest uitleggen waar hij nu naartoe moest rijden (wéér een ramp want dat wist hij wéér niet zijn!!) We waren dus uiteindelijk meer dan een uur later dan verwacht op onze bestemming. Welcome to India, zeggen ze hier dan!
We hebben met de makelaar een huis en een appartement gezien. Het huis was ok, maar niet meer dan dat. Het appartement was mooi maar lag jammer genoeg véél te ver. Het was meer dan een uur rijden om tot in het centrum te geraken. We hebben meermaals laten vallen dat het huis, dat onder onze neus is verhuurd, ons echt wel aanstond en dat we zoiets willen. Hij heeft ons nu zo'n huis beloofd en daar gaan we morgenvroeg rond 8u30 naar kijken. We zijn echt benieuwd! En als dit ons aanstaat, nemen we het direct!
Uiteindelijk waren we gisteren om 22u15 terug in het hotel. Gauw iets gegeten (want nu hadden we echt wel reuzehonger) en dan naar de kamer. Nog effe skypen en dan heel vlug ons bedje in want we waren allebei echt kapot!
En zo zijn we weer aangekomen bij een nieuwe donderdag. De week is weer bijna voorbij. Tom neemt normaal morgen een dagje verlof om in de voormiddag naar dat huis te gaan kijken en dan rond 14u vertrekken we naar Bangalore. Hij zal tussendoor waarschijnlijk nog wel even binnenspringen op het werk hoor. Maar om 14u zijn we sowieso weg voor het weekend. Eindelijk eens niet in het hotel slapen!!!
Zo lieve lezertjes, dat was weer een nieuw weekje Chennai. We houden jullie op de hoogte van ons huis en al onze andere verhalen hier!
Een heel dikke kus aan iedereen en voor diegene die alsmaar meer zin krijgen om ons te bezoeken; zéker doen!!! Ons huis/appartement heeft minstens 3 slaapkamers met eigen badkamer (voor minder gaan we niet é : :) dus kom maar af!!
Aangezien het nu toch al een weekje geleden was, vond ik het hoog tijd om ons blog nog eens in orde te zetten hé. Ik heb er intussen al meerdere uurtjes prutsen, foefelen, proberen, ... en vooral vloeken op zitten om onze foto's eindelijk op ons blog te krijgen. Elke keer opnieuw kreeg ik de foutmelding dat "deze pagina niet kon worden weergegeven". Zonet heb ik EINDELIJK een melding gekregen waarom het steeds fout liep... De bestanden zijn te groot (oeps, daar had ik als niet-informaticus dus echt niet aan gedacht) dus ik ga Tom straks even om een deskundige uitleg vragen hoe ik die bestanden kan verkleinen en dan komen de foto's eraan. (Sommigen onder jullie vragen zich nu af "allé, kan die dat zelf niet?" maar als uw man informaticus is, doe je echt zelf niet meer de moeite om dat uit te zoeken hoor )
Maar dat is dus voor morgen; nu is het mijn beurt om het blog vol te kribbelen.
Na vorige week een natuurlijke darmreiniging te hebben ondergaan (amaai, dat is nu toch echt mooi uitgedrukt van mij é ) was ik vrijdag weer helemaal de oude. 's Middags ben ik dan terug samen gaan lunchen met mijn ventje, Rajesh en Rein. Rein is de (Belgische) collega van Tom. Zeer vriendelijke, levenslustige en aangename madam, waar we zeker nog wel eens met zullen gaan stappen. We hebben ons tegoed gedaan aan een lekkere pizza en cola (!!!!!!). Échte cola!!! Eindelijk geen Pepsi-brol, zoals ze hier precies alleen maar kennen. Voor de Gitte-kenners; ik ben hier echt zwaar aan het 'detoxen' hoor! Ik denk dat ik in die 3 weken, dat we hier nu zitten, 3 cola's heb gedronken... En twee daarvan waren dus die middag Ja, iedereen nam een dessertje, ik heb nog ne cola genomen! Goed voor maag en darmen hé (elk excuus was goed genoeg!!) Ik ben daarna naar het winkelcentrum gereden (Rajesh had mij een riksja geregeld zodat ik niet teveel moest betalen), en heb mij volledig laten gaan in de boekenwinkel!! Ik ben er in geslaagd om 5 boeken te kopen voor 23 euro. Niet per boek é!! Neenee, voor de 5 boeken! Ik had voor mezelf een lijstje gemaakt van boeken, die ik in België nog wilde kopen om mee te nemen maar dat gaan we dus niet meer doen want ik heb ze allemaal ginder gevonden. In het Engels weliswaar maar dat maakt niet uit hé. Dus als er iemand goedkope Engelse literatuur wilt, laat maar weten en dan breng ik het mee hé! Daarna een terraske gaan doen (met één van mijn nieuwe boeken) en dan ben ik er eindelijk in geslaagd om zelf een riksja-manneke afzetten! 50 rupee voor een rit waarvoor je normaal 70à80 rupee moet betalen! Joepie, ik word nog een echte Indische! (Nu 'den bol' nog)
Na mijn 4 ziektedagen had ik het hotel echt wel effe gehad, dus zijn we 's avonds op het dakterras van een ander hotel gaan eten. Lekker decadent gedaan, dachten we... Tom heeft steak gegeten voor geen 10 euro!!!! En een portie om u tegen te zeggen é. Ik schat dat hij ongeveer 600 gram vlees op zijn bord had liggen; 3 stuks steak van de portie die ze in België serveren. Ik heb nog decadenter gedaan en heb gegrilde kreeft gegeten. Om duimen en vingers van af te likken!!! En dan is dat dus echt spotgoedkoop é! In de bar beneden (precies een echte pub, als je daar binnen wandelt) hebben we ons nog te goed gedaan aan een fris pintje en dan huiswaarts.
Zaterdagmorgen zijn we er in geslaagd om 9u op te staan om te gaan ontbijten. Hierna even naar het winkelcentrum, op zoek naar het een tweede batterij voor het fototoestel, en dan naar een ander terrasje. Minstens even gezellig! Daar een klein snackje gegeten en iets gedronken. Binnen was er ook een superleuk winkeltje, met allerlei Indische snuisterijen (Lynn en Isis, hier gaan wij samen zéker naartoe!! Echt iets voor jullie!!) In de namiddag zijn we dan naar het 'Theosophical Society' gereden. We weten eigenlijk nog altijd niet goed wat dit is. Op zich lijkt het gewoon een park maar er wonen ook mensen en we hebben ook al gehoord dat zij veel aan vrijwilligerswerk doen dus dat moet ik nog eens uitzoeken tegen dat ik gids moet spelen voor onze bezoekers é Het park op zich is echt super!!! Het ligt midden in de stad en van zodra je een honderdtal meters in het park bent, hoor je niets meer! Maar effectief niets hé; enkel de fluitende vogels, de loeiende koeien (want ja, die vind je natuurlijk overal terug hier) en de apen in de bomen. In het park zelf staat er ook een boom wiens takken honderden vierkante meters beslaan; de Banyan Tree. Vanuit de secundaire takken groeien nieuwe wortels, naar de grond toe, zodat er steeds nieuwe secundaire takken ontstaan. De boom op zich is stokoud en de primaire stam leeft niet meer maar de rest is springlevend, waardoor deze boom nog veel groter zal worden.
Aangezien we 's avonds waren uitgenodigd bij Rajesh en Deepti, zijn we tijdig naar het hotel teruggekeerd om nog eens te kunnen fitnessen en een goed douchke te nemen. Raj ging ons rond 18u oppikken, hij was er om 18u45. Voor de perfectionisten onder jullie; dit is hier normaal! Bij Raj en Deepti (en de mama van Raj) heel goed ontvangen!! Zij hebben een typisch Indisch huis, vooral de kamer(s) van de mama. Hun kamers zien er veel meer Westers uit. Al sta je er toch van versteld hoe anders hun huishouden ingericht is. Hun keuken alleen al kan je onmogelijk vergelijken met een Belgische keuken. Maar dus superlekker gegeten, enkele lekkere Martini's gedronken (eindelijk een westers drankje!) en dan bij hen blijven slapen zodat Raj ons niet in het midden van de nacht moest terugbrengen. 's Morgens heeft de mama ons dan voorzien van typisch Indisch ontbijt. Een groentenstoofpotje met een soort roomsaus en 'appam' (= een pannenkoek van rijstdeeg). Allemaal heel lekker maar wat mij betreft niet direct iets om op een nuchtere maag te eten. Ik had dan ook al gauw meer dan genoeg. Zeker nadat ik er in geslaagd was een chilipeper (de enige in de ganse pot nota bene!) te aanzien voor een prinsessenboon. De tranen stroomden over mijn wangen. Op dat moment kwam de appam wel als redder in nood!
We zijn dan met een taxi naar huis gereden om dan voor een echt lui namiddagje te gaan. We wisten niet hoe het kwam maar we waren allebei doodmoe!! We hebben goed geslapen die nacht!
Maandag weer een nieuwe werkweek en een dag als een ander... De nacht van maandag op dinsdag weer effe serieus ziek geweest. Ik had op mijn been een heel aantal muggenbeten, waar ik een allergische reactie op had gedaan. Maar we hadden goede (cortisone)zalf bij dus het leek mij geen probleem. Tot ik 's nachts rillend van de kou wakker werd en serieuze koorts bleek te hebben. Ook mijn been deed serieus pijn wat ons deed vermoeden dat het daardoor kwam. Dan maar een dafalganneke genomen en terug gaan slapen zodat de koorts 's morgens al aardig was gezakt. Ik heb dan maar een dagje platte rust genomen, mijn koorts wat opgevolgd doorheen de dag en tegen 's avonds was het zo goed als over. Nog een pilleke genomen tegen die muggenbeten en ik was weer als nieuw de volgende morgen
Dus al wie naar hier komt en soms last heeft van muggenbeten; zorg dat je de nodige zalfkes en medicatie bij hebt!!
Gisterenavond (woensdag) was er dan een drink van de expatcommunity van Chennai (waarbij we ons hebben aangesloten). Echt een leuke avond!! Toffe nieuwe mensen leren kennen en eindelijk nog een Nederlands kunnen babbelen tegen iemand anders dan tegen Tom. Er was namelijk nog één andere Belg Zijn vrouw is ook mee gekomen en zij werkt ook niet. Hun huis is net helemaal ingericht en ze zag het volledig zitten om met mij op stap te gaan naar de goede winkels hier. De shopping-partner is gevonden! Zondag gaan we met hen ook brunchen. We gaan eerst naar de golf-court, waar zij golflessen aan het volgen zijn, om eens te zien of ons dat aanstaat en dan zouden we dat in april ook wel willen gaan doen. (veel anders dan golf kan hier toch niet doen wegens véél te warm buiten) En dan daarna gaan we voor een zondagmiddagbrunch in één of ander hotel. Het is daar blijkbaar goed dus we zullen we zien!
En zo zijn we bij vandaag terecht gekomen. Tom is gewoon gaan werken en ik mocht vandaag een bezoekje brengen aan 'father Mark', die mij opnieuw nieuwe contactgegevens heeft gegeven van andere mensen. Dus gaan we daar nu weer contact mee opnemen en hopelijk geraak ik zo ooit wel eens een school binnen é. Werkgelegenheid creëren, noemen ze dat Ja, dat wordt je hier echt wel gewoon. Alles verloopt via 100 verschillende mannekes en je moet dan ook echt een engelengeduld hebben! In het naar huis rijden, had ik de meest hilarische riksja! Dat ventje had zijne riksja uitgebouwd Volledig in het zwart vanbinnen, een nieuwe lederen, zwarte zetel én een muziekinstallatie!!! Echt waar!! Plots zette hij de radio op. Hij had een autoradio (met mp3, cd-speler, USB-poort) geïnstallleerd in zijn riksja en daarbovenop stonden er vanachter twee wooferkes van Sony!!! Te zot gewoon! En zijn muziek was dan nog eens goed ook. Dus ben ik al boekend met de Indische pimped out Quentin Tarantino Kill Bill riksja naar huis gereden! Zo grappig!
Zo, verder hebben we enkel nog te vertellen dat er vanaf maandag iemand met mij appartementen/huizen gaat bekijken zodat we toch zeker iets hebben tegen dat we eind maart terug naar hier komen. Ik ben eens benieuwd... Ik heb al eens op internet gekeken en het is zowat discussie tussen een huis met 3 à 4 slaapkamers en vaak eigen zwembad buiten het centrum (maar dus wel een dik uur rijden naar Tom zijn werk) of een appartement in het centrum waardoor Tom veel minder lang onderweg is van en naar zijn werk. Het is zowat afwegen want ja, als je van 8u-20u van huis zijt, heb je ook niet veel aan je zwembad natuurlijk é... We zien wel!! We houden jullie zeker en vast op de hoogte!
Doe dat daar allemaal nog heel goed!! En tot blogs-mails-horens-ziens-...!!
Het is hier intussen donderdag dus weeral bijna weekend!!!
Ik zit eigenlijk al 4 dagen vast in het hotel aangezien de "Indische ziekte" mij te pakken heeft. Niets erg, alleen zijn de wc en ik beste vriendjes geworden Ik wil ook niet van in het begin teveel medicatie nemen, aangezien mijn gestel dat waarschijnlijk nog wel een paar keer zal moeten doorstaan. Ach ja, ze zenden hier live NBA-wedstrijden uit, minstens 3 Friends-afleveringen per dag, Two and a half men, The Simpsons en jaja... Home and away!! Dus ziek ik maar gewoon uit. Niet teveel eten, liefst zo westers mogelijk en dan komt dat allemaal in orde!
Gisteren zijn we met een koppel (en hun twee kindjes) iets gaan eten. We hadden ons online ingeschreven bij de expat-community van India en die man had zo contact met ons opgenomen. Heel leuke mensen! Beiden geboren in India maar op jonge leeftijd allebei naar Parijs verhuisd. En nu sinds iets meer dan een jaar wonen ze (waarschijnlijk ook tijdelijk) in Chennai. Zij spreekt heel goed Engels (net of ze van Engeland komt) maar bij hem hoor je zijn Frans accent er nog heel goed door. Ik vermoed dat ze van ons, Belgen, gehoopt hadden dat wij ook Frans spraken maar om zo'n uitgebreide conversaties te voeren, houden we het toch liever op het Engels, zeker mijn ventje Wat wel grappig was dat ze beiden met heel veel plezier een hamburger bestelden. Dat moest heel lang geleden zijn want ze zeiden dat ze dat hier enorm missen; een goeie hamburger. Dus vroeg ik of ze hier geen Mc Donalds kenden. Maar blijkbaar zijn de hamburger van Mc Donalds niet te eten; enkel de chickenburgers zijn lekker. Dus voor de liefhebbers; als je naar hier komt, niet getreurd, we kennen nu een plekje waar ze lekkere hamburgers hebben (mét frietjes!) Maar ons avondje was wel geslaagd. Gezien het gesukkel met de darmkes had ik er niet veel zin in, maar het waren heel leuke mensen waar we zeker nog eens mee zullen afspreken.
Ik heb intussen ook antwoord op mijn vrijwilligerswerk! Ik heb de gegevens van een contactpersoon hier in Chennai, die mij zal introduceren in de scholen hier. Mijn mailtje is weer verstuurd, nu hopen op een snelle respons van 'Father Mark' en dan kunnen we weeral verder hé!
Heel veel groetjes vanuit het (nog steeds) zonovergoten Chennai! Tot gauw, allemaal!
Gitte en Tom xxx
ps: sorry dat we niet op alle gastenboek berichtjes antwoorden! Dat wil zeker en vast NIET zeggen dat we ze niet lezen! We beleven enorm veel plezier aan het feit dat jullie ons zo op de voet volgen! Dank u wel daarvoor!
