Deze mooie culturele traditie, gewaardeerd door zowel gelovige als andersdenkende Vlamingen, vertelt een ontroerend warm verhaal met een vredesboodschap. Jammer genoeg gebeurden deze week drie dingen die niets met vrede en warmte te maken hebben, wel integendeel.

Aan de kerk van Itegem is een lammetje in de kerststal doodgeslagen door twee jonge scholieren. Jeugdige domheid die alleen maar super triest kan worden genoemd.

In Holsbeek hebben een aantel aanhangers van een andere godsdienst de kerststal in het gemeentehuis laten verwijderen. Onverdraagzaamheid ten top, na Zwarte Piet moet nu ook de kerststal verdwijnen.

Maar het toppunt van kerst-treurigheid was de terroristische aanslag op de kerstmarkt in Berlijn, waarbij twaalf doden vielen, aanslag die andermaal opgeëist is door IS. In het Duitsland van Angela - wir schaffen dass - Merkel is de "grundlichkeit" blijkbaar ver te zoeken, want eerst is een verkeerde verdachte aangehouden, en nu blijkt dat de dader nog steeds vrij rond loopt. Het betreft een Tunesische vluchteling die al verschillende keren met het gerecht in aanraking is gekomen. Men vraagt zich af hoe het mogelijk is dat een dergelijke extremist nog vrij kan rondlopen. Opnieuw heeft het Europese gevecht tegen terrorisme een zware nederlaag geleden.

De aanval op een kerstmarkt stemt echter ten zeerste tot nadenken. Blijkbaar dromen de moslimextremisten er van het Westen volledig op te kuisen. Ze willen alle basilieken, kathedralen, abdijen en klokketorens weg. Elk symbool van goddeloosheid (in hun ogen dan) moet verdwijnen. Zelfs onze onschuldige kerstmarkten zijn voor hen een heidense activiteit. Mensen die ze bezoeken moeten gestraft worden.

Vorig weekend heb ik zelf een aantal kerstmarkten bezocht in Duitsland (Aachen) en Nederland (Maastricht en Valkenburg). In Aachen was er sprake van enige waakzaamheid. Er waren bewakingsfirma's aanwezig. In enkele straten was een soort nooduitgang-bord aangebracht, dit om evacuatie bij een noodgeval te bespoedigen. In Nederland zag ik heel weinig veiligheidsmaatregelen. Misschien waren ze er wel, maar ze vielen in ieder geval niet op ! Na Berlijn zijn de veiligheidsmaatregelen nu opnieuw overal opgedreven. Is hier opnieuw sprake van het vullen van de put, nadat het kalf verdronken is ???

Gelukkig blijkt dat de kerstmarkten na deze aanslag toch nog druk bezocht worden. De Europese kerstvierder laat zich blijkbaar toch niet bang maken. Goed zo ! Maar hoe lang nog tot de volgende aanslag ? Ik heb zo een beetje mijn bedenkingen aangaande de vooruitzichten voor het nieuwe jaar 2017. Ik vrees dat het, op vele gebieden, wel eens een zeer bewogen jaar zou kunnen worden !

Maar toch wil ik niet nalaten om de bezoekers van mijn blog een vrolijk kerstfeest en een gelukkig en gezond nieuw jaar toe te wensen. We maken er toch het beste van, nietwaar ?

Begin juli 2015 waren wij dan ook uitgenodigd op het huwelijk van één van mijn schoolvriendinnen. Ter gelegenheid van dit verblijf bezochten we de hoofdstad van Ohio, Columbus. We brachten dan ook een bezoek aan de campus van Ohio State University, met 66.000 studenten een van de grootste publieke universiteiten van de Verenigde Staten. Heel indrukwekkend was het American Football stadion van de universiteit (zie foto).

Vorige zaterdag, 26 november, woonden niet minder dan 110.045 toeschouwers in dit stadion de football wedstrijd bij van Ohio State University tegen hun grootste rivaal, de University of Michigan. Ohio won met 30-27 na verlengingen en meteen ontstond in zowat heel de staat een enorme euforie door deze overwinning.

Aan deze euforie kwam echter snel een einde toen eergisteren een aanvaller uithaalde op de campus. De aanval begon maandagmorgen om 10 uur (plaatselijke tijd) toen een man in een wagen voetgangers aanreed voor een gebouw van de universiteit, twee straten verwijderd van het stadion. Daarna verliet de aanvaller zijn wagen en begon in het rond te zwaaien en te steken met een "slagersmes".

Al een minuut nadat de politie werd gealarmeerd over de gebeurtenissen kwam een agent ter plaatse en schoot de verdachte dood. Die agent, Alan Horujko, werd meteen uitgeroepen tot nationale held.

Elf slachtoffers werden naar diverse hospitalen overgebracht. Zeven gewonden hebben het ziekenhuis inmiddels verlaten en de andere vier zouden er allemaal redelijk goed aan toe zijn.

De dader, Abdul Razak Ali Artan, was een achttienjarige jongeman van Somalische afkomst. Hij had een permanente residentie in de Verenigde Staten en volgde zelf les aan de universiteit. Hij zou in 2014 in de VS aangekomen zijn met zijn familie, nadat hij eerder zeven jaar in Pakistan verbleef. Hij zou vlak voor de feiten een boodschap op facebook hebben geplaatst. Daarin verklaarde hij dat de VS terreur door "eenzame wolven" kunnen vermijden door vrede te sluiten met "Dawla in Al-Sham". Dit is een verwijzing naar de Arabische namen voor de Islamitische Staat en Syrië. "Bij Alah, we laten jullie niet slapen totdat jullie vrede gunnen aan de moslims", luidt het verder. "Zolang zullen jullie van geen enkele feestdag genieten."

Of Artan contacten had met IS, staat nog niet vast. Maar gisteravond riep de terreurgroep hem in haar geijkte bewoordingen uit tot "een soldaat van het kalifaat". Zijn gebruikte technieken, met een auto in rijden op een groep mensen en die vervolgens te lijf gaan met een mes, werden recent door IS aangeprezen.

Twee soorten reacties van de Amerikanen werden opvallen veel gehoord. Eerst en vooral waren er heel veel racistische reacties. Veel mensen prezen zich gelukkig dat Donald Trump tot president is verkozen, gezien deze (understatement) niet bepaald heel veel voor vreemdelingen te vinden is. 

Een tweede heel begrijpelijke reactie kwam ook heel veel boven. Vele Amerikanen waren boos omdat buitenlanders aan universiteiten dikwijls grote studiebeurzen ontvangen, om de diversiteit te bevorderen. Zelf kreeg ik in de tijd ook studiebeurzen aangeboden van kleinere universiteiten in Ohio, enkel en alleen omdat ik buitenlander was.

Nu is het zo dat universitair onderwijs voor Amerikanen enorm duur is. Veel studenten moeten leningen aangaan om hun studies te kunnen betalen, en moeten ettelijke jaren in het begin van hun actieve loopbaan hard werken om die leningen te kunnen afbetalen. Als een moslim student, die vermoedelijk enkel aan de school kan studeren mits een dikke studiebeurs, probeert medestudenten te vermoorden, dan is het hek natuurlijk helemaal van de dam !

Deze gebeurtenis is echter ook belangrijk voor Europa. Het bewijst dat de IS terreur niet alleen voorkomt in Europa, maar dus ook in Amerika. 

Deze zomer had ik een koppel vrienden uit Ohio op bezoek. We wilden hen zoveel mogelijk van Europa tonen en stelden dan ook een aantal plaatsen voor om te bezoeken. Parijs wilden ze wel bezoeken, maar Brussel zagen ze niet helemaal zitten.

Uiteindelijk, omdat ze terug naar Amerika zouden vliegen vanuit Zaventem, brachten we dan toch een kort bezoek aan Brussel. We liepen over de markt, gingen iets eten in de "Rue des Bouchers" en gebruikten nadien nog een dessertje op een terras. Toen ik hen vroeg wat ze nu van Brussel vonden, gaven ze toe dat het schitterend was en dat ze zich ook best veilig voelden. De reden waarom ze aanvankelijk Brussel niet wilden bezoeken was enkel en alleen hun vrees voor terreur na de eerdere aanslagen in onze hoofdstad.

Deze vrees heeft afgelopen zomer het toerisme in België enorm parten gespeeld. Ik heb vrienden die in Brugge beroepshalve actief zijn in het toerisme. De één heeft een groothandel in souvenirs, de ander heeft een zaak van Belgische pralines. Beiden zeggen dat ze een heel slecht jaar achter de rug hebben, en dit enkel en alleen door het enorm verminderd aantal toeristen ten gevolge van de terreur dreiging in Europa.

Een gebeurtenis zoals in Ohio kan reizigers alleen maar duidelijk maken dat de terreur dreiging overal is. Daarom is het belangrijk om te blijven reizen naar de bestemmingen die men leuk vindt. Vrees is hierbij een slechte raadgever. De kans dat je als toerist het slachtoffer wordt van een terreur aanslag is vele malen kleiner dan de kans dat je in eigen land slachtoffer wordt van een verkeersongeval. Het is dan ook de boodschap om te BLIJVEN REIZEN, want heel veel inwoners van landen in het westen leven van het toerisme. De reizigers mogen hen niet in de steek laten !

De 70-jarige Donald John Trump is de volgende vier jaar de President van de Verenigde Staten van Amerika.

Toen ik deze morgen om 5u30 wakker werd bleek dat mijn geliefde staat Ohio en ook Florida voor Trump hadden gestemd. Met deze twee belangrijke "Swing States" op zak leek de kans heel groot dat hij het zou halen. In de daaropvolgende uren leek Clinton er nooit in te slagen die opgelopen achterstand goed te maken. De verbazing in haar kamp werd steeds groter, strijdvaardigheid en optimisme maakten plaats voor verdriet en verslagenheid.

Hoe is dit alles kunnen gebeuren ? Mijn echtgenote maakte deze morgen een volgens mij heel terechte opmerking : "Amerika houdt van Obama, maar niet van zijn politiek !". Inderdaad, Amerika heeft gekozen voor politieke verandering. CHANGE dus, en laat dit nu het sloganwoord bij uitstek zijn waarmee Obama acht jaar geleden de overwinning voor de Democraten binnen haalde.

Wat deze uitslag waard is zal moeten blijken. In de eerste dagen, de eerste weken, en vooral vanaf begin volgend jaar, als Trump zijn functie op zich neemt. Wat ons te wachten staat is ook voor mij een groot vraagteken.

In zijn overwinningsspeech stelde Trump terecht : "It is time for us to come together as one nation". En hij feliciteerde Hillary met haar campagne en dankte haar voor alles wat ze reeds voor de Verenigde Staten had gedaan. Mooi zo Mister President, zo horen we het graag. Tijdens zijn speech was hij namelijk kalm, beheerst, vriendelijk, kortom "Presidentieël".

Ik zag een button met de tekst : "2016 : Brexit and Trump. The year the people took their power back". Is het Verenigd Koninkrijk nog steeds gelukkig met hun beslissing ? Zal Amerika op termijn gelukkig zijn met hun verkiezingsuitslag ? De toekomst zal het uitwijzen.

Tot slot moet ik Björn Soenens uitroepen tot Amerikawatcher van de eeuw. Ik sprak hem persoonlijk op 1 november op de boekenbeurs in Antwerpen, en vroeg hem naar zijn voorspelling. Hij zegde dat het zeer spannend zou worden, maar dat het hem niet zou verwonderen als Trump zou winnen. Op dat ogenblik waren de polls zeer onbeslist. Maar ook toen op het einde alles in de richting van Clinton wees bleef hij bij zijn opinie dat Trump voor de verrassing kon zorgen. Sterk, mister Soenens !

Eindelijk Election Day dus, waarmee goddank een einde komt aan de soap die deze campagne geweest is. Beiden hebben hun laatste speeches gegeven in de fameuze swing states, met het laatste beetje energie en stem dat hen nog rest. Beiden hebben ook al gestemd. Hillary deze morgen vroeg in het dorpje Chappaqua, waar nooit iemand zou hebben van gehoord, ware het niet dat het hoofdkwartier van Reader's Digest er gevestigd is, en natuurlijk dat de Clintons er wonen. Zo'n 150 dorpsbewoners waren getuige. Donald stemde in New York City, in Al Capone stijl, omringd door zo'n 150 body guards.

Beiden hebben zich nu teruggetrokken in hun respectievelijke feestzalen waar ze nog ettelijke uren nagelbijtend moeten afwachten wie daadwerkelijk feest zal mogen vieren : Mevrouw de President of Meneer de President ...

Hopelijk zal de verliezer bij het vernemen van dit nieuws de waardigheid tonen om de tegenstrever geluk te wensen zonder scheldpartijen en het opstarten van beroepsprocedures.

Het valt nog meer te hopen dat de winnaar, met andere woorden de minst zwakke kandidaat, er toch zal in slagen een goede President te worden. Eén heeft al heel wat politieke ervaring, dus die maakt wel kans. De andere heeft helemaal geen ervaring, maar als meer dan de helft van de Amerikaanse bevolking in hem gelooft, dat moet hij toch enige kwaliteiten hebben.

De winnaar zal vooral de moeilijke opdracht krijgen om het volk te herenigen, want op dit ogenblik is Amerika een verdeeld land. Heel veel mensen zijn misnoegd en hebben genoeg van de traditionele politiek. Dit is ook de reden waarom iemand als Donald Trump zo ver is geraakt. Veel Trump-stemmers zijn protest stemmers. Je zou Trump kunnen beschouwen als een Amerikaanse Filip Dewinter, Jean-Marie Dedecker of Jean-Pierre Van Rossem. Geen van die drie heeft in België de macht kunnen grijpen. Ik denk ook niet dat Trump dit in Amerika zal doen, maar zeker is dit niet. Eén ding is wel zeker : de kiezer heeft altijd gelijk !

Jammer genoeg had de wedstrijd weinig "spektakel" te bieden, en daar waren twee redenen voor. Eerst en vooral de 15 punten voorgift die Avanti op het scorebord kreeg. Juist, reglement is reglement, Avanti speelt in vierde provinciale, Racing in eerste, dus dat brengt een voorgift van 3 maal 5 punten met zich mee. Hierdoor kon Avanti rustig aan de wedstrijd beginnen. Ze moesten er enkel voor zorgen dat de 15 punten voorsprong behouden bleef of, indien mogelijk nog wat groter werd. Ze slaagden daar heel goed in, en het grootste gedeelte van de wedstrijd bedroeg de voorsprong van de thuisploeg om en nabij de 20 punten. Toch vermelden : op juist één minuut van het einde kwam Racing terug tot op 15 punten, en op dat ogenblik was er dus sprake van een gelijkspel in echt gescoorde punten. Uiteindelijk wist Avanti alsnog een extra voorsprongetje uit te bouwen met als einduitslag 105-86. Maar wat betreft de "waardemeter" waarvan sprake in het artikel van Koen Verdruye zou ik het toch op een quasi gelijkspel houden.

Een tweede domper op een spectaculair vertoon waren de scheidsrechters. Ze waren zeker niet partijdig, integendeel, maar ze floten m.i. véél te veel fouten. "Laten spelen" was duidelijk niet hun bedoeling, waardoor heel veel mooie aanvallen werden onderbroken, en het spel heel veel stil lag ter hoogte van de vrijworplijn.

Maar goed, het leek voor vele aanwezigen toch weer een basket-feest, en voor mij persoonlijk was het leuk om weer een heel groot aantal bekenden uit mijn basket verleden terug te zien. Zo blijkt het nieuwe Avanti in ieder geval een aanwinst in het Brugse basketlandschap. Vraag is hoe ver ze kunnen geraken in de Beker van West-Vlaanderen, en - nog belangrijker - hoe ver ze in de komende jaren zullen komen. Opnieuw de grootste en beste basketploeg in Brugge worden is een mooi doel, maar de weg is nog lang !

Mijn zoon Pieter begon zijn basketloopbaan bij de jeugd van Racing Brugge. Hij kwam eveneens als kadet over naar Concordia tot hij eveneens de overstap maakte naar ACJ, waar hij een vijftal schitterende seizoenen afwerkte, tot hij op het einde van het vorig seizoen deze zomer besloot zijn basketschoenen aan de wilgen te hangen. Dit was ook de hoofdreden waarom ik mijn activiteiten in het basket heb stopgezet.

Deze zomer kende het basket in Brugge het begin van een nieuw avontuur : enkele oudgedienden (waaronder Wim en Guy, twee copains van bij Concordia) besloten het teloor gegane AVANTI nieuw leven in te blazen. Ze begonnen noodgedwongen in de laagste provinciale reeks in West-Vlaanderen, maar met een groot budget, grote toekomstplannen en veel organisatorisch enthousiasme was het meteen een groot succes. Alle wedstrijden in provinciale werden tot nu toe ruim gewonnen en ook in de Beker van West-Vlaanderen werd niet verloren. Daardoor speelt Avanti morgen in de 16de finale van die beker tegen Racing Brugge B, dat uitkomt in eerste provinciale. Deze wedstrijd werd meteen uitgeroepen tot "De slag om Brugge", en het belooft een grote publiekstrekker te worden !

Dit was voldoende voor journalist Koen Verdruye om ter gelegenheid van deze wedstrijd in het Nieuwsblad een artikel te schrijven onder de noemer "Wandeling door het Brugs basketlandschap". Het is een mooi overzicht geworden van alle Brugse ploegen nu en in de voorbije decennia. Mijn bijdrage over Concordia werd ook weliswaar kort, maar correct weergegeven. Ik wil hierbij dan ook dit artikel graag meegeven :

"DERBY VAN ZONDAG IS WAARDEMETER"

Jawel, er is Club Brugge - RC Genk zondagmiddag, maar echte Bruggelingen zien ook de basketderby tussen Avanti en Racing Brugge B zitten. Kort voor de opworp maken we een wandeling door het Brugse basketlandschap.

RACING BRUGGE bestaat sinds 1971 en ontbolsterde onder leiding van Gilbert Verstraete, vader van Eén-anker Lieven, gewezen jeugdspeler van Avanti. Racing is sinds het verdwijnen van Avanti begin de jaren negentig de hoogst spelende basketclub in Brugge en ving alle jeugd op. Racing A komt uit in eerste landelijke, Racing B in eerste provinciale. Beide ploegen spelen in het Brugse KTA. Tussen Racing en Avanti heerst een (gezonde ?) rivaliteit.

"Dat komt omdat nogal wat mensen van Avanti een verleden hebben bij Racing", weet Bart Van Besien, secretaris van Avanti. "Onze bestuurder Philip De Koster was er vroeger ondervoorzitter en coach. Chris Buelens, de ex-voorzitter van Racing, zit nu ook bij Avanti."

Dat er twee jeugdploegen, de coach incluis, overstapten van Racing naar Avanti, zette kwaad bloed bij de mensen van Racing. Ex-Sunair Oostende-speler Jempi Senecaut is nu Racing-voorzitter.

AVANTI BRUGGE zag het levenslicht in het VTI, waar leerkracht Roger Vannieuwenburgh aan de basis van Avanti lag. Avanti was jaren de vaandeldrager van het basket in Brugge en won zelfs de Beker van België. Begin de jaren negentig ging de club echter in faling. Een doorstart met de jeugd mislukte. Sinds dit seizoen herbegonnen oud-spelers met het nieuwe Avanti in vierde provinciale. De club speelt in het vernieuwde Bloso-sportcentrum en wordt geleid door mensen die de bedrijfswereld kennen.

"Racing beschouwen wij niet als een concurrent maar als een concullega", lacht Van Besien. "Avanti is een merknaam en het steekt overal de ogen uit dat sponsors op ons afstappen. Wij krijgen echter niets voor niks en werken hard als bestuur. Wij willen weer de grootste basketclub van Brugge worden. Voor ons is de derby van zondag een waardemeter. Avanti zit in vierde provinciale maar we werken met een budget voor landelijke. Wij willen sportief eens peilen hoe ver we staan. Van de derby willen we een happening maken. We spelen over de volledige lengte van de zaal en voorzien animatie en catering. De toegang is gratis."

ACJ BRUGGE is de fusieclub van Assebroek, Concordia en Jupiter. CONCORDIA werd in 1954 gesticht en vindt zijn roots terug bij de gekende school de "Frères". Resultaten waren niet zo belangrijk, vriendschap en jeugdwerking des te meer. Hoger dan vierde nationale geraakte het nooit.

Assebroek is de opvolger van het ter ziele gegane Dynamo Brugge dat als thuishaven Daverloo had. Assebroek en nu ACJ spelen er nog altijd hun thuismatchen. Daverloo werd door de stad Brugge twee jaar geleden helemaal opnieuw gebouwd. Assebroek was ook ooit een satellietploeg van Avanti en rekruteerde er veel spelers. Eén van hen, Kristof Vandegeuchte, is op zijn 48ste nog altijd speler bij ACJ.

Jupiter Brugge was het kleine broertje dat geleid werd door de legendarische voorzitter Leon Derous. Jupiter speelde altijd in het Tempelhof en wijlen Derous haalde ook de boter bij Avanti waar hij jongens als Taillaert, Depoorter en Decaluwe weghaalde. Hoger dan tweede provinciale speelde Jupiter nooit.

ACJ werkt samen met Avanti op het vlak van de jeugd. Via de Brugse basketbalacademy met gespecialiseerde coaches wil Avanti deze jeugd klaarstomen voor de eerste ploeg. Dat lukte 25 jaar geleden ook met mensen die nu de harde kern vormen achter de terugkeer van Avanti. De cirkel is (bijna) weer rond.

Ene Joël De Ceulaer stelt in "De Morgen" van 31 oktober onder de titel "Graag euthanasie voor de Boekenbeurs" dat de organisatie terminaal is, en dat de lijdensweg niet langer moet gerekt worden. 

Hij brengt hiervoor vijf redenen naar voor :

1. Er gebeurt nooit iets interessants : alles is saai, vervelend en voorspelbaar. Het relletje over seksisme (een uitgever had voor Ladies Night op 10 november een "workshop poetsen, wassen en strijken" gepland) was veelzeggend maar werd niet gebruikt om een statement te maken of eindelijk eens iets te laten gebeuren.

2. Het boek wordt fameus overroepen : hierin stelt de acteur dat een bezoek aan de boekenbeurs gelijk staat aan een dagje Ikea, Weba, Wijnegem Shopping Center, Batibouw en het autosalon.

3. Er heerst een regelrechte censuur : hier wordt verwezen naar een uitgeverij die boeken uitgeeft van Gerolf Annemans en de voormalige Tjechische President Vaclav Klaus, die geen plek op de Expo zouden krijgen.

4. Het concept deugt al lang niet meer : de boekenbeurs zou ingericht zijn om niet de bezoeker, maar wel de uitgevers te plezieren (?).

5. Antwerpen is de verkeerde locatie : waarbij men stelt dat Antwerpen zich knal in het epicentrum van de Vlaamse verkeersramp bevindt. Flanders Expo in Gent zou een veel betere locatie zijn.

Eerst en vooral mag de boekenbeurs wat mij betreft vanaf volgend jaar in Gent doorgaan, het is voor mij een stuk dichter. Maar uiteindelijk ga ik al jaren naar Antwerpen, en tradities zijn er om in stand te houden.

Doch voor mij is het belangrijkste dat ik al jaren heel graag naar de boekenbeurs ga, en mij daar ook jaarlijks goed bij voel. Met andere woorden, ik blijf bij de uitspraak "Never change a winning team". Ik hou van de boekenbeurs, en dus is het voor mij helemaal niet saai, voorspelbaar of overroepen !

Bovendien heb ik nog nooit de indruk gehad dat het concept mij als bezoeker tekort doet, en wat de censuur betreft : voor mij mogen alle boeken worden aangeboden. Die van Gerolf Annemans, Vaclav Claus of bijvoorbeeld Adolf Hitler of Salmon Rushdie, voor mij zijn ze allemaal welkom. Ik ben oud en lelijk genoeg om zelf te beslissen welke boeken mij al dan niet interesseren !

Mijn eindconclusie is dan ook : leve de boekenbeurs, ook in haar huidig concept ! Al wil ik daar wel een tweetal kanttekeningen bij voegen ... Eerst en vooral waren dit jaar bij mijn bezoek heel weinig interessante auteurs aanwezig om te signeren en dus te ontmoeten. En dan misschien de belangrijkste opmerking, meer betreffende "het boek in Vlaanderen" in het algemeen : het feit dat de grote publiektrekkers op de beurs Jeroen Meus, Pascal Naessens en - godgeklaagd - K3 waren is betreurenswaardig. Het woord literatuur is hier niet echt van toepassing.

FEBIAC, de automobiel- en tweewielerfederatie, trekt aan de alarmbel in verband met die regularisatie van bromfietsen. Voor nieuwe bromfietsen en lichte vierwielers is er al sinds 31 maart 2014 een verplichting om die in te schrijven bij de Directe Inschrijvingen van Voertuigen (D.I.V.). Voor het bestaande park is een regularisatieperiode voorzien die tot 11 december aanstaande loopt.

Volgens FEBIAC is echter nog maar één op de vijf bromfietsen uit het bestaande park ingeschreven en voorzien van een nummerplaat. Met andere woorden : de tijd dringt voor wie deze regularisatie nog moet volbrengen. Wie de komende weken nog gebruik maakt van de regularisatieperiode, dient de bromfiets of lichte vierwieler op basis van het gelijkvormigheidsattest (of een kopie ervan) te laten regulariseren bij bpost. Hij ontvangt dan een "roze" inschrijvingsformulier (in praktijk in zwart-wit) waarmee hij via de verzekeraar een nummerplaat kan aanvragen.

"Wie na 11 december zijn bromfiets nog wil inschrijven, moet dan de officiële procedure volgen", zegt Stijn Vancuyck, adviseur gemotoriseerde tweewielers bij FEBIAC. "Dat betekent het inklaren van de bromfiets bij de douane en het inschrijven ervan. In het slechtste geval kan er ook een technische keuring vereist zijn". FEBIAC voorziet de komende weken nog problemen rond de regularisatie, vooral als het gaat om de wat oudere bromfietsen. Documenten (zoals gelijkvormigheidsattesten) zijn soms niet direct voorhanden of zijn in de loop van de jaren verloren. Die opnieuw opvragen bij importeurs of fabrikanten is niet altijd mogelijk omdat een deel van hen inmiddels de activiteiten gestopt heeft.

Wie een gelijkvormigheidsattest verloren heeft, moet een verklaring afleggen bij de politie om een attest van verlies te kunnen krijgen. Met dat attest kan men dan naar een bpost kantoor gaan om de regularisatieprocedure op te starten. Voor oldtimer-bromfietsen (ouder dan 25 jaar) is er via de Belgische Federatie van Oude Voertuigen een procedure uitgewerkt waarbij bij het ontbreken van documenten de BFOV een bouwjaarattest afgeeft waarmee men naar een bpost kantoor kan gaan. Bromfietsen van voor 1974 die een topsnelheid van meer dan 45 kilometer per uur kunnen halen moeten als motorfiets ingeschreven worden.

Ik weet één ding zeker : voordat we bij bpost aan de jaarlijkse kerst-drukte beginnen staat ons nog een bromfiets-toeloop te wachten ...

Persoonlijk zou ik het liefst Hillary Clinton zien winnen. Ik sta evenmin voor 100% achter haar, maar zij heeft toch een brede politieke ervaring, wat Trump niet heeft, en er volgens mij daarom een serieus potje zou van maken. 

En net wanneer je denkt dat Clinton een veilige voorsprong heeft in de polls, en het verstand lijkt te zegevieren, komt er een FBI-directeur melden dat hij opnieuw e-mails van Clinton gaat onderzoeken. In de zomer had deze James Coney nog verklaard dat hij Clinton niet zou vervolgen voor het onbezonnen gebruik van haar privé mailadres voor regeringscommunicatie.

Het is extra vreemd omdat een FBI baas heel voorzichtig moet omspringen met meldingen die invloed kunnen hebben op het verkiezingsproces. 

Ik dacht dat de voorsprong van Clinton na de sex-uitspraken van Trump voldoende groot was om ook dit te overleven. Maar toevallig ontmoette ik vandaag iemand die op TV steeds wordt omschreven als een Amerika-kenner, en op mijn vraag wie volgens hem de verkiezingen zou winnen antwoordde hij : "het is heel moeilijk te voorspellen, maar het zou toch wel eens Trump kunnen zijn". Bovendien verneem ik deze avond dat er reeds een poll is waarbij Trump nu alweer aan de leiding staat, zei het maar met één procentje ...

Feit is dat de FBI kwestie vermoedelijk slechts zal uitgeklaard worden na de verkiezingsdag die nu heel snel dichterbij komt, en dat wil zeggen dat Clinton nu toch met een extra handicap aan die eindsprint moet beginnen. 

Trump beweert al maanden dat de verkiezingen niet eerlijk verlopen, maar nu zullen ook vele aanhangers van Clinton zwaar beginnen twijfelen aan de correctheid van deze "election". Ik vrees dat de toegebrachte schade voor Amerika heel groot zal zijn, ongeacht wie als overwinnaar uit de bus komt. Al blijf ik persoonlijk hopen dat het Clinton zal worden. Maar ik geef toe dat deze mening niet echt voort komt uit een goed gevoel bij Clinton, maar vooral uit een slecht gevoel bij Trump. En ik vrees dat heel veel Amerikanen voor een kandidaat zullen stemmen, juist omdat ze niet willen dat de andere kandidaat wint. 

Conclusie : in de Amerikaanse stemhokjes zullen veel meer anti-stemmen worden uitgebracht dan pro-stemmen. En dat is heel jammer voor de VS !

Zo'n tiental jaar geleden had ik een tweetal blogs. Ze waren toen redelijk druk bezocht en werden beiden zelfs eens uitgeroepen tot blog van de week door een belangrijk computer tijdschrift. Tijdsgebrek zorgde er voor dat ik lange tijd geen berichtjes meer plaatste en daardoor werden mijn blogs door de host verwijderd. 

Ik heb al geruime tijd een account op facebook, maar hoewel dit medium zeer populair is, is het niet de gepaste plaats om posts in de vorm van lange teksten aan de cyber wereld toe te vertrouwen.

Daarom speel ik reeds lang met het idee om opnieuw een blog op te starten, en bij deze is dat dan ook gebeurd. Op dit ogenblik is het nog even zoeken, maar ik hoop hier binnenkort op een gepaste manier mijn - al dan niet terechte - meningen en commentaren aan jullie te kunnen toevertrouwen.

Het is de bedoeling om deze blog in de mate van het mogelijke interactief te maken, dus alle commentaren zijn meer dan welkom !