De 70-jarige Donald John Trump is de volgende vier jaar de President van de Verenigde Staten van Amerika.

Toen ik deze morgen om 5u30 wakker werd bleek dat mijn geliefde staat Ohio en ook Florida voor Trump hadden gestemd. Met deze twee belangrijke "Swing States" op zak leek de kans heel groot dat hij het zou halen. In de daaropvolgende uren leek Clinton er nooit in te slagen die opgelopen achterstand goed te maken. De verbazing in haar kamp werd steeds groter, strijdvaardigheid en optimisme maakten plaats voor verdriet en verslagenheid.

Hoe is dit alles kunnen gebeuren ? Mijn echtgenote maakte deze morgen een volgens mij heel terechte opmerking : "Amerika houdt van Obama, maar niet van zijn politiek !". Inderdaad, Amerika heeft gekozen voor politieke verandering. CHANGE dus, en laat dit nu het sloganwoord bij uitstek zijn waarmee Obama acht jaar geleden de overwinning voor de Democraten binnen haalde.

Wat deze uitslag waard is zal moeten blijken. In de eerste dagen, de eerste weken, en vooral vanaf begin volgend jaar, als Trump zijn functie op zich neemt. Wat ons te wachten staat is ook voor mij een groot vraagteken.

In zijn overwinningsspeech stelde Trump terecht : "It is time for us to come together as one nation". En hij feliciteerde Hillary met haar campagne en dankte haar voor alles wat ze reeds voor de Verenigde Staten had gedaan. Mooi zo Mister President, zo horen we het graag. Tijdens zijn speech was hij namelijk kalm, beheerst, vriendelijk, kortom "Presidentieël".

Ik zag een button met de tekst : "2016 : Brexit and Trump. The year the people took their power back". Is het Verenigd Koninkrijk nog steeds gelukkig met hun beslissing ? Zal Amerika op termijn gelukkig zijn met hun verkiezingsuitslag ? De toekomst zal het uitwijzen.

Tot slot moet ik Björn Soenens uitroepen tot Amerikawatcher van de eeuw. Ik sprak hem persoonlijk op 1 november op de boekenbeurs in Antwerpen, en vroeg hem naar zijn voorspelling. Hij zegde dat het zeer spannend zou worden, maar dat het hem niet zou verwonderen als Trump zou winnen. Op dat ogenblik waren de polls zeer onbeslist. Maar ook toen op het einde alles in de richting van Clinton wees bleef hij bij zijn opinie dat Trump voor de verrassing kon zorgen. Sterk, mister Soenens !

Eindelijk Election Day dus, waarmee goddank een einde komt aan de soap die deze campagne geweest is. Beiden hebben hun laatste speeches gegeven in de fameuze swing states, met het laatste beetje energie en stem dat hen nog rest. Beiden hebben ook al gestemd. Hillary deze morgen vroeg in het dorpje Chappaqua, waar nooit iemand zou hebben van gehoord, ware het niet dat het hoofdkwartier van Reader's Digest er gevestigd is, en natuurlijk dat de Clintons er wonen. Zo'n 150 dorpsbewoners waren getuige. Donald stemde in New York City, in Al Capone stijl, omringd door zo'n 150 body guards.

Beiden hebben zich nu teruggetrokken in hun respectievelijke feestzalen waar ze nog ettelijke uren nagelbijtend moeten afwachten wie daadwerkelijk feest zal mogen vieren : Mevrouw de President of Meneer de President ...

Hopelijk zal de verliezer bij het vernemen van dit nieuws de waardigheid tonen om de tegenstrever geluk te wensen zonder scheldpartijen en het opstarten van beroepsprocedures.

Het valt nog meer te hopen dat de winnaar, met andere woorden de minst zwakke kandidaat, er toch zal in slagen een goede President te worden. Eén heeft al heel wat politieke ervaring, dus die maakt wel kans. De andere heeft helemaal geen ervaring, maar als meer dan de helft van de Amerikaanse bevolking in hem gelooft, dat moet hij toch enige kwaliteiten hebben.

De winnaar zal vooral de moeilijke opdracht krijgen om het volk te herenigen, want op dit ogenblik is Amerika een verdeeld land. Heel veel mensen zijn misnoegd en hebben genoeg van de traditionele politiek. Dit is ook de reden waarom iemand als Donald Trump zo ver is geraakt. Veel Trump-stemmers zijn protest stemmers. Je zou Trump kunnen beschouwen als een Amerikaanse Filip Dewinter, Jean-Marie Dedecker of Jean-Pierre Van Rossem. Geen van die drie heeft in België de macht kunnen grijpen. Ik denk ook niet dat Trump dit in Amerika zal doen, maar zeker is dit niet. Eén ding is wel zeker : de kiezer heeft altijd gelijk !

Jammer genoeg had de wedstrijd weinig "spektakel" te bieden, en daar waren twee redenen voor. Eerst en vooral de 15 punten voorgift die Avanti op het scorebord kreeg. Juist, reglement is reglement, Avanti speelt in vierde provinciale, Racing in eerste, dus dat brengt een voorgift van 3 maal 5 punten met zich mee. Hierdoor kon Avanti rustig aan de wedstrijd beginnen. Ze moesten er enkel voor zorgen dat de 15 punten voorsprong behouden bleef of, indien mogelijk nog wat groter werd. Ze slaagden daar heel goed in, en het grootste gedeelte van de wedstrijd bedroeg de voorsprong van de thuisploeg om en nabij de 20 punten. Toch vermelden : op juist één minuut van het einde kwam Racing terug tot op 15 punten, en op dat ogenblik was er dus sprake van een gelijkspel in echt gescoorde punten. Uiteindelijk wist Avanti alsnog een extra voorsprongetje uit te bouwen met als einduitslag 105-86. Maar wat betreft de "waardemeter" waarvan sprake in het artikel van Koen Verdruye zou ik het toch op een quasi gelijkspel houden.

Een tweede domper op een spectaculair vertoon waren de scheidsrechters. Ze waren zeker niet partijdig, integendeel, maar ze floten m.i. véél te veel fouten. "Laten spelen" was duidelijk niet hun bedoeling, waardoor heel veel mooie aanvallen werden onderbroken, en het spel heel veel stil lag ter hoogte van de vrijworplijn.

Maar goed, het leek voor vele aanwezigen toch weer een basket-feest, en voor mij persoonlijk was het leuk om weer een heel groot aantal bekenden uit mijn basket verleden terug te zien. Zo blijkt het nieuwe Avanti in ieder geval een aanwinst in het Brugse basketlandschap. Vraag is hoe ver ze kunnen geraken in de Beker van West-Vlaanderen, en - nog belangrijker - hoe ver ze in de komende jaren zullen komen. Opnieuw de grootste en beste basketploeg in Brugge worden is een mooi doel, maar de weg is nog lang !