Een belangrijke handelsovereenkomst heeft hij reeds afgeschaft, de gevolgen daarvan zijn tot op heden nog niet te overzien.

Zijn eerste ontmoeting met een buitenlands politicus was met Theresa May, premier van het Verenigd Koninkrijk (ik let goed op de spelling van Mevrouw May haar voornaam). Het Verenigd Koninkrijk heeft nog maar net duidelijk gemaakt dat ze niet meer tot de Europese Unie willen behoren, maar met de Verenigde Staten willen ze plots wel uitgebreid gaan samenwerken. Die Verenigde Staten die onder het Trump's motto "America first" ongeveer met geen enkel land meer wil samenwerken. Nu ja, soort zoekt soort, dus dwarsliggers zoeken dwarsliggers. Ook dit verhaal wordt vervolgd.

Maar de leukste belofte van de nieuwe president om op te volgen is de muur die hij gaat bouwen tussen de Verenigde Staten en Mexico, nota bene op kosten van Mexico. Een eerste politieke ontmoeting tussen Trump en de Mexicanen is reeds afgezegd. De Mexicanen houden niet van zo'n muur, en zeker al niet als ze hem dan nog eens moeten betalen ook.

Op mijn facebook pagina heb ik een filmpje gedeeld waarin een logisch denkende mens zijn mening geeft over de muur in kwestie. Eerst en vooral is het bouwen van deze muur met een lengte van 2000 mijl (meer dan 3000 kilometer) quasi onmogelijk, en sowieso onbetaalbaar. Men spreekt van een kostprijs van 15 à 25 miljard dollar. Dit zou de duurste bouw van infrastructuur in de Amerikaanse geschiedenis worden, de kostprijs van 20 Hoover Dams, of het volledig jaarbudget van NASA (One small step for men, one giant wall for no reason).

Generaties lang zouden nadien moeten betalen voor het onderhoud en de bewaking van de muur. En wat zou het resultaat zijn ? Statistieken wijzen uit dat 27 à 40 % van de immigranten uit Mexico naar de Verenigde Staten reizen per vliegtuig. Die zal de dure muur toch wel heel moeilijk kunnen tegenhouden, dacht ik zo.

Wij blijven dit verhaal opvolgen, onder het motto van Pink Floyd : "Another brick in the wall".

Sommigen stellen dat Obama gewoon niets verkeerd heeft gedaan en dan ook de president was "die maar even passeerde". Volgens mij mag er toch een flinke serenade met de loftrompet klinken. Tijdens zijn ambtstermijn werd Osama Bin Laden uitgeschakeld, na 9/11 toch wel Amerika's vijand nummer één. Minder spectaculair maar zeker belangrijk is de fameuze Obamacare. Dit zorgde er voor dat vooral de arme Amerikanen toegang kregen tot betaalbare gezondheidszorgen (Affordable Health Care). Dank zij Obamacare zijn vele arme Amerikanen genezen van ziektes die hen anders fataal zouden zijn geworden. Maar de betere middenklasse en de rijke Amerikanen houden niet van Obamacare, omdat ze solidariteits-gewijs (een beetje) mee betalen voor de gezondheidszorgen van de armen. Donald Trump is een rijke Amerikaan, dus Donald Trump houdt niet van Obamacare. Donald Trump gaat Obamacare afschaffen, dat heeft hij stellig beloofd. Maar als er geen alternatief in de plaats komt zou dit wel eens een maatregel kunnen zijn die in Donald's gezicht kan ontploffen.

Maar we hebben nog (minstens) vier jaar om aandacht aan Trump te besteden. Daarom nu nog even terug naar Mr. & Mrs. Obama : dear POTUS en dear FLOTUS, you will be missed !!!

Er waren twee aanslagen in Turkije. De eerste in Istanbul op oudejaarsnacht maakte veel slachtoffers waaronder ook een Belg. Enkele dagen later was er een incident in Ismir, waarbij de veiligheidsdiensten heel snel reageerden : de twee daders werden doodgeschoten, nog voor hun autobom tot ontploffing kwam. Jammer genoeg vielen toch twee onschuldige slachtoffers.

En dan was er gisteravond de aanslag in de bagagezaal van Hollywood International Airport in Fort Lauderdale in Florida. Ene Esteban Santiago (zie foto), oorlogsveteraan in Irak, schoot vijf mensen dood, dertien anderen raakten gewond.

Je vraagt je af hoe dit opnieuw is kunnen gebeuren. Gezien terreur steeds meer de kop opsteekt zou je denken dat een internationaal vliegveld in de Verenigde Staten beveiligd is tot en met. Je zou denken dat gewapende mannen niet zo maar in zo'n vliegveld binnen raken ...

Maar wat lees ik deze morgen op HLN.be ? Esteban Santiago zou vanuit Anchorage, Alaska via Minneapolis naar Fort Lauderdale zijn gevlogen. De dader had zijn tas opgehaald en in de toiletten zijn wapen geladen. Reizigers mogen op het vliegtuig wapens mee nemen, zolang ze niet geladen zijn, in een stevige doos zijn gestoken en in de ingecheckte bagage zitten. Ook munitie mag mee op het vliegtuig, maar ook enkel in de ruimbagage.

WTF ???? Dat hou je toch niet voor mogelijk !!! Elke passagier op een Amerikaanse binnenlandse vlucht kan dus wettelijk een machinegeweer in zijn bagage stoppen, met de munitie er bij, zolang het maar niet geladen is ?

Je haalt je bagage op en meteen heb je je moordwapen in de hand. Voordat de veiligheidsdiensten beseffen wat er gebeurt heb je al een handvol onschuldige burgers neergemaaid.

Ik weet dat een groot aantal Amerikanen veel belang hechten aan hun recht om wapens te dragen. Als dit dient om hun woning en eigendommen te beschermen, dan heb ik daar niet echt veel moeite mee, alhoewel een wapen in huis vlug kan leiden tot ongelukken.

Maar in een vliegtuig ????? In Zaventem mag je geen flesje vloeistof meenemen op een vlucht, ook al is het mineraalwater !! Maar in Amerika is het recht op wapendracht een vrijgeleide voor alle mogelijke potentiële moordenaars die doodleuk legaal kunnen reizen met hun moordwapen in de bagage.

Er is al veel kritiek geweest op de wapenpolitiek in de Verenigde Staten. Maar onze vriend Donald Trump heeft veel stemmen van de wapenliefhebbers gekregen. Hij staat er immers voor bekend dat hij de wapenwetgeving in Amerika niet zal verstrengen.

Hoeveel doden moeten er nog vallen, door terroristen, maar ook door ongevallen, voordat men beslist hier iets aan te doen ? 

Deze mooie culturele traditie, gewaardeerd door zowel gelovige als andersdenkende Vlamingen, vertelt een ontroerend warm verhaal met een vredesboodschap. Jammer genoeg gebeurden deze week drie dingen die niets met vrede en warmte te maken hebben, wel integendeel.

Aan de kerk van Itegem is een lammetje in de kerststal doodgeslagen door twee jonge scholieren. Jeugdige domheid die alleen maar super triest kan worden genoemd.

In Holsbeek hebben een aantel aanhangers van een andere godsdienst de kerststal in het gemeentehuis laten verwijderen. Onverdraagzaamheid ten top, na Zwarte Piet moet nu ook de kerststal verdwijnen.

Maar het toppunt van kerst-treurigheid was de terroristische aanslag op de kerstmarkt in Berlijn, waarbij twaalf doden vielen, aanslag die andermaal opgeëist is door IS. In het Duitsland van Angela - wir schaffen dass - Merkel is de "grundlichkeit" blijkbaar ver te zoeken, want eerst is een verkeerde verdachte aangehouden, en nu blijkt dat de dader nog steeds vrij rond loopt. Het betreft een Tunesische vluchteling die al verschillende keren met het gerecht in aanraking is gekomen. Men vraagt zich af hoe het mogelijk is dat een dergelijke extremist nog vrij kan rondlopen. Opnieuw heeft het Europese gevecht tegen terrorisme een zware nederlaag geleden.

De aanval op een kerstmarkt stemt echter ten zeerste tot nadenken. Blijkbaar dromen de moslimextremisten er van het Westen volledig op te kuisen. Ze willen alle basilieken, kathedralen, abdijen en klokketorens weg. Elk symbool van goddeloosheid (in hun ogen dan) moet verdwijnen. Zelfs onze onschuldige kerstmarkten zijn voor hen een heidense activiteit. Mensen die ze bezoeken moeten gestraft worden.

Vorig weekend heb ik zelf een aantal kerstmarkten bezocht in Duitsland (Aachen) en Nederland (Maastricht en Valkenburg). In Aachen was er sprake van enige waakzaamheid. Er waren bewakingsfirma's aanwezig. In enkele straten was een soort nooduitgang-bord aangebracht, dit om evacuatie bij een noodgeval te bespoedigen. In Nederland zag ik heel weinig veiligheidsmaatregelen. Misschien waren ze er wel, maar ze vielen in ieder geval niet op ! Na Berlijn zijn de veiligheidsmaatregelen nu opnieuw overal opgedreven. Is hier opnieuw sprake van het vullen van de put, nadat het kalf verdronken is ???

Gelukkig blijkt dat de kerstmarkten na deze aanslag toch nog druk bezocht worden. De Europese kerstvierder laat zich blijkbaar toch niet bang maken. Goed zo ! Maar hoe lang nog tot de volgende aanslag ? Ik heb zo een beetje mijn bedenkingen aangaande de vooruitzichten voor het nieuwe jaar 2017. Ik vrees dat het, op vele gebieden, wel eens een zeer bewogen jaar zou kunnen worden !

Maar toch wil ik niet nalaten om de bezoekers van mijn blog een vrolijk kerstfeest en een gelukkig en gezond nieuw jaar toe te wensen. We maken er toch het beste van, nietwaar ?

Begin juli 2015 waren wij dan ook uitgenodigd op het huwelijk van één van mijn schoolvriendinnen. Ter gelegenheid van dit verblijf bezochten we de hoofdstad van Ohio, Columbus. We brachten dan ook een bezoek aan de campus van Ohio State University, met 66.000 studenten een van de grootste publieke universiteiten van de Verenigde Staten. Heel indrukwekkend was het American Football stadion van de universiteit (zie foto).

Vorige zaterdag, 26 november, woonden niet minder dan 110.045 toeschouwers in dit stadion de football wedstrijd bij van Ohio State University tegen hun grootste rivaal, de University of Michigan. Ohio won met 30-27 na verlengingen en meteen ontstond in zowat heel de staat een enorme euforie door deze overwinning.

Aan deze euforie kwam echter snel een einde toen eergisteren een aanvaller uithaalde op de campus. De aanval begon maandagmorgen om 10 uur (plaatselijke tijd) toen een man in een wagen voetgangers aanreed voor een gebouw van de universiteit, twee straten verwijderd van het stadion. Daarna verliet de aanvaller zijn wagen en begon in het rond te zwaaien en te steken met een "slagersmes".

Al een minuut nadat de politie werd gealarmeerd over de gebeurtenissen kwam een agent ter plaatse en schoot de verdachte dood. Die agent, Alan Horujko, werd meteen uitgeroepen tot nationale held.

Elf slachtoffers werden naar diverse hospitalen overgebracht. Zeven gewonden hebben het ziekenhuis inmiddels verlaten en de andere vier zouden er allemaal redelijk goed aan toe zijn.

De dader, Abdul Razak Ali Artan, was een achttienjarige jongeman van Somalische afkomst. Hij had een permanente residentie in de Verenigde Staten en volgde zelf les aan de universiteit. Hij zou in 2014 in de VS aangekomen zijn met zijn familie, nadat hij eerder zeven jaar in Pakistan verbleef. Hij zou vlak voor de feiten een boodschap op facebook hebben geplaatst. Daarin verklaarde hij dat de VS terreur door "eenzame wolven" kunnen vermijden door vrede te sluiten met "Dawla in Al-Sham". Dit is een verwijzing naar de Arabische namen voor de Islamitische Staat en Syrië. "Bij Alah, we laten jullie niet slapen totdat jullie vrede gunnen aan de moslims", luidt het verder. "Zolang zullen jullie van geen enkele feestdag genieten."

Of Artan contacten had met IS, staat nog niet vast. Maar gisteravond riep de terreurgroep hem in haar geijkte bewoordingen uit tot "een soldaat van het kalifaat". Zijn gebruikte technieken, met een auto in rijden op een groep mensen en die vervolgens te lijf gaan met een mes, werden recent door IS aangeprezen.

Twee soorten reacties van de Amerikanen werden opvallen veel gehoord. Eerst en vooral waren er heel veel racistische reacties. Veel mensen prezen zich gelukkig dat Donald Trump tot president is verkozen, gezien deze (understatement) niet bepaald heel veel voor vreemdelingen te vinden is. 

Een tweede heel begrijpelijke reactie kwam ook heel veel boven. Vele Amerikanen waren boos omdat buitenlanders aan universiteiten dikwijls grote studiebeurzen ontvangen, om de diversiteit te bevorderen. Zelf kreeg ik in de tijd ook studiebeurzen aangeboden van kleinere universiteiten in Ohio, enkel en alleen omdat ik buitenlander was.

Nu is het zo dat universitair onderwijs voor Amerikanen enorm duur is. Veel studenten moeten leningen aangaan om hun studies te kunnen betalen, en moeten ettelijke jaren in het begin van hun actieve loopbaan hard werken om die leningen te kunnen afbetalen. Als een moslim student, die vermoedelijk enkel aan de school kan studeren mits een dikke studiebeurs, probeert medestudenten te vermoorden, dan is het hek natuurlijk helemaal van de dam !

Deze gebeurtenis is echter ook belangrijk voor Europa. Het bewijst dat de IS terreur niet alleen voorkomt in Europa, maar dus ook in Amerika. 

Deze zomer had ik een koppel vrienden uit Ohio op bezoek. We wilden hen zoveel mogelijk van Europa tonen en stelden dan ook een aantal plaatsen voor om te bezoeken. Parijs wilden ze wel bezoeken, maar Brussel zagen ze niet helemaal zitten.

Uiteindelijk, omdat ze terug naar Amerika zouden vliegen vanuit Zaventem, brachten we dan toch een kort bezoek aan Brussel. We liepen over de markt, gingen iets eten in de "Rue des Bouchers" en gebruikten nadien nog een dessertje op een terras. Toen ik hen vroeg wat ze nu van Brussel vonden, gaven ze toe dat het schitterend was en dat ze zich ook best veilig voelden. De reden waarom ze aanvankelijk Brussel niet wilden bezoeken was enkel en alleen hun vrees voor terreur na de eerdere aanslagen in onze hoofdstad.

Deze vrees heeft afgelopen zomer het toerisme in België enorm parten gespeeld. Ik heb vrienden die in Brugge beroepshalve actief zijn in het toerisme. De één heeft een groothandel in souvenirs, de ander heeft een zaak van Belgische pralines. Beiden zeggen dat ze een heel slecht jaar achter de rug hebben, en dit enkel en alleen door het enorm verminderd aantal toeristen ten gevolge van de terreur dreiging in Europa.

Een gebeurtenis zoals in Ohio kan reizigers alleen maar duidelijk maken dat de terreur dreiging overal is. Daarom is het belangrijk om te blijven reizen naar de bestemmingen die men leuk vindt. Vrees is hierbij een slechte raadgever. De kans dat je als toerist het slachtoffer wordt van een terreur aanslag is vele malen kleiner dan de kans dat je in eigen land slachtoffer wordt van een verkeersongeval. Het is dan ook de boodschap om te BLIJVEN REIZEN, want heel veel inwoners van landen in het westen leven van het toerisme. De reizigers mogen hen niet in de steek laten !

De 70-jarige Donald John Trump is de volgende vier jaar de President van de Verenigde Staten van Amerika.

Toen ik deze morgen om 5u30 wakker werd bleek dat mijn geliefde staat Ohio en ook Florida voor Trump hadden gestemd. Met deze twee belangrijke "Swing States" op zak leek de kans heel groot dat hij het zou halen. In de daaropvolgende uren leek Clinton er nooit in te slagen die opgelopen achterstand goed te maken. De verbazing in haar kamp werd steeds groter, strijdvaardigheid en optimisme maakten plaats voor verdriet en verslagenheid.

Hoe is dit alles kunnen gebeuren ? Mijn echtgenote maakte deze morgen een volgens mij heel terechte opmerking : "Amerika houdt van Obama, maar niet van zijn politiek !". Inderdaad, Amerika heeft gekozen voor politieke verandering. CHANGE dus, en laat dit nu het sloganwoord bij uitstek zijn waarmee Obama acht jaar geleden de overwinning voor de Democraten binnen haalde.

Wat deze uitslag waard is zal moeten blijken. In de eerste dagen, de eerste weken, en vooral vanaf begin volgend jaar, als Trump zijn functie op zich neemt. Wat ons te wachten staat is ook voor mij een groot vraagteken.

In zijn overwinningsspeech stelde Trump terecht : "It is time for us to come together as one nation". En hij feliciteerde Hillary met haar campagne en dankte haar voor alles wat ze reeds voor de Verenigde Staten had gedaan. Mooi zo Mister President, zo horen we het graag. Tijdens zijn speech was hij namelijk kalm, beheerst, vriendelijk, kortom "Presidentieël".

Ik zag een button met de tekst : "2016 : Brexit and Trump. The year the people took their power back". Is het Verenigd Koninkrijk nog steeds gelukkig met hun beslissing ? Zal Amerika op termijn gelukkig zijn met hun verkiezingsuitslag ? De toekomst zal het uitwijzen.

Tot slot moet ik Björn Soenens uitroepen tot Amerikawatcher van de eeuw. Ik sprak hem persoonlijk op 1 november op de boekenbeurs in Antwerpen, en vroeg hem naar zijn voorspelling. Hij zegde dat het zeer spannend zou worden, maar dat het hem niet zou verwonderen als Trump zou winnen. Op dat ogenblik waren de polls zeer onbeslist. Maar ook toen op het einde alles in de richting van Clinton wees bleef hij bij zijn opinie dat Trump voor de verrassing kon zorgen. Sterk, mister Soenens !

Eindelijk Election Day dus, waarmee goddank een einde komt aan de soap die deze campagne geweest is. Beiden hebben hun laatste speeches gegeven in de fameuze swing states, met het laatste beetje energie en stem dat hen nog rest. Beiden hebben ook al gestemd. Hillary deze morgen vroeg in het dorpje Chappaqua, waar nooit iemand zou hebben van gehoord, ware het niet dat het hoofdkwartier van Reader's Digest er gevestigd is, en natuurlijk dat de Clintons er wonen. Zo'n 150 dorpsbewoners waren getuige. Donald stemde in New York City, in Al Capone stijl, omringd door zo'n 150 body guards.

Beiden hebben zich nu teruggetrokken in hun respectievelijke feestzalen waar ze nog ettelijke uren nagelbijtend moeten afwachten wie daadwerkelijk feest zal mogen vieren : Mevrouw de President of Meneer de President ...

Hopelijk zal de verliezer bij het vernemen van dit nieuws de waardigheid tonen om de tegenstrever geluk te wensen zonder scheldpartijen en het opstarten van beroepsprocedures.

Het valt nog meer te hopen dat de winnaar, met andere woorden de minst zwakke kandidaat, er toch zal in slagen een goede President te worden. Eén heeft al heel wat politieke ervaring, dus die maakt wel kans. De andere heeft helemaal geen ervaring, maar als meer dan de helft van de Amerikaanse bevolking in hem gelooft, dat moet hij toch enige kwaliteiten hebben.

De winnaar zal vooral de moeilijke opdracht krijgen om het volk te herenigen, want op dit ogenblik is Amerika een verdeeld land. Heel veel mensen zijn misnoegd en hebben genoeg van de traditionele politiek. Dit is ook de reden waarom iemand als Donald Trump zo ver is geraakt. Veel Trump-stemmers zijn protest stemmers. Je zou Trump kunnen beschouwen als een Amerikaanse Filip Dewinter, Jean-Marie Dedecker of Jean-Pierre Van Rossem. Geen van die drie heeft in België de macht kunnen grijpen. Ik denk ook niet dat Trump dit in Amerika zal doen, maar zeker is dit niet. Eén ding is wel zeker : de kiezer heeft altijd gelijk !

Jammer genoeg had de wedstrijd weinig "spektakel" te bieden, en daar waren twee redenen voor. Eerst en vooral de 15 punten voorgift die Avanti op het scorebord kreeg. Juist, reglement is reglement, Avanti speelt in vierde provinciale, Racing in eerste, dus dat brengt een voorgift van 3 maal 5 punten met zich mee. Hierdoor kon Avanti rustig aan de wedstrijd beginnen. Ze moesten er enkel voor zorgen dat de 15 punten voorsprong behouden bleef of, indien mogelijk nog wat groter werd. Ze slaagden daar heel goed in, en het grootste gedeelte van de wedstrijd bedroeg de voorsprong van de thuisploeg om en nabij de 20 punten. Toch vermelden : op juist één minuut van het einde kwam Racing terug tot op 15 punten, en op dat ogenblik was er dus sprake van een gelijkspel in echt gescoorde punten. Uiteindelijk wist Avanti alsnog een extra voorsprongetje uit te bouwen met als einduitslag 105-86. Maar wat betreft de "waardemeter" waarvan sprake in het artikel van Koen Verdruye zou ik het toch op een quasi gelijkspel houden.

Een tweede domper op een spectaculair vertoon waren de scheidsrechters. Ze waren zeker niet partijdig, integendeel, maar ze floten m.i. véél te veel fouten. "Laten spelen" was duidelijk niet hun bedoeling, waardoor heel veel mooie aanvallen werden onderbroken, en het spel heel veel stil lag ter hoogte van de vrijworplijn.

Maar goed, het leek voor vele aanwezigen toch weer een basket-feest, en voor mij persoonlijk was het leuk om weer een heel groot aantal bekenden uit mijn basket verleden terug te zien. Zo blijkt het nieuwe Avanti in ieder geval een aanwinst in het Brugse basketlandschap. Vraag is hoe ver ze kunnen geraken in de Beker van West-Vlaanderen, en - nog belangrijker - hoe ver ze in de komende jaren zullen komen. Opnieuw de grootste en beste basketploeg in Brugge worden is een mooi doel, maar de weg is nog lang !

Mijn zoon Pieter begon zijn basketloopbaan bij de jeugd van Racing Brugge. Hij kwam eveneens als kadet over naar Concordia tot hij eveneens de overstap maakte naar ACJ, waar hij een vijftal schitterende seizoenen afwerkte, tot hij op het einde van het vorig seizoen deze zomer besloot zijn basketschoenen aan de wilgen te hangen. Dit was ook de hoofdreden waarom ik mijn activiteiten in het basket heb stopgezet.

Deze zomer kende het basket in Brugge het begin van een nieuw avontuur : enkele oudgedienden (waaronder Wim en Guy, twee copains van bij Concordia) besloten het teloor gegane AVANTI nieuw leven in te blazen. Ze begonnen noodgedwongen in de laagste provinciale reeks in West-Vlaanderen, maar met een groot budget, grote toekomstplannen en veel organisatorisch enthousiasme was het meteen een groot succes. Alle wedstrijden in provinciale werden tot nu toe ruim gewonnen en ook in de Beker van West-Vlaanderen werd niet verloren. Daardoor speelt Avanti morgen in de 16de finale van die beker tegen Racing Brugge B, dat uitkomt in eerste provinciale. Deze wedstrijd werd meteen uitgeroepen tot "De slag om Brugge", en het belooft een grote publiekstrekker te worden !

Dit was voldoende voor journalist Koen Verdruye om ter gelegenheid van deze wedstrijd in het Nieuwsblad een artikel te schrijven onder de noemer "Wandeling door het Brugs basketlandschap". Het is een mooi overzicht geworden van alle Brugse ploegen nu en in de voorbije decennia. Mijn bijdrage over Concordia werd ook weliswaar kort, maar correct weergegeven. Ik wil hierbij dan ook dit artikel graag meegeven :

"DERBY VAN ZONDAG IS WAARDEMETER"

Jawel, er is Club Brugge - RC Genk zondagmiddag, maar echte Bruggelingen zien ook de basketderby tussen Avanti en Racing Brugge B zitten. Kort voor de opworp maken we een wandeling door het Brugse basketlandschap.

RACING BRUGGE bestaat sinds 1971 en ontbolsterde onder leiding van Gilbert Verstraete, vader van Eén-anker Lieven, gewezen jeugdspeler van Avanti. Racing is sinds het verdwijnen van Avanti begin de jaren negentig de hoogst spelende basketclub in Brugge en ving alle jeugd op. Racing A komt uit in eerste landelijke, Racing B in eerste provinciale. Beide ploegen spelen in het Brugse KTA. Tussen Racing en Avanti heerst een (gezonde ?) rivaliteit.

"Dat komt omdat nogal wat mensen van Avanti een verleden hebben bij Racing", weet Bart Van Besien, secretaris van Avanti. "Onze bestuurder Philip De Koster was er vroeger ondervoorzitter en coach. Chris Buelens, de ex-voorzitter van Racing, zit nu ook bij Avanti."

Dat er twee jeugdploegen, de coach incluis, overstapten van Racing naar Avanti, zette kwaad bloed bij de mensen van Racing. Ex-Sunair Oostende-speler Jempi Senecaut is nu Racing-voorzitter.

AVANTI BRUGGE zag het levenslicht in het VTI, waar leerkracht Roger Vannieuwenburgh aan de basis van Avanti lag. Avanti was jaren de vaandeldrager van het basket in Brugge en won zelfs de Beker van België. Begin de jaren negentig ging de club echter in faling. Een doorstart met de jeugd mislukte. Sinds dit seizoen herbegonnen oud-spelers met het nieuwe Avanti in vierde provinciale. De club speelt in het vernieuwde Bloso-sportcentrum en wordt geleid door mensen die de bedrijfswereld kennen.

"Racing beschouwen wij niet als een concurrent maar als een concullega", lacht Van Besien. "Avanti is een merknaam en het steekt overal de ogen uit dat sponsors op ons afstappen. Wij krijgen echter niets voor niks en werken hard als bestuur. Wij willen weer de grootste basketclub van Brugge worden. Voor ons is de derby van zondag een waardemeter. Avanti zit in vierde provinciale maar we werken met een budget voor landelijke. Wij willen sportief eens peilen hoe ver we staan. Van de derby willen we een happening maken. We spelen over de volledige lengte van de zaal en voorzien animatie en catering. De toegang is gratis."

ACJ BRUGGE is de fusieclub van Assebroek, Concordia en Jupiter. CONCORDIA werd in 1954 gesticht en vindt zijn roots terug bij de gekende school de "Frères". Resultaten waren niet zo belangrijk, vriendschap en jeugdwerking des te meer. Hoger dan vierde nationale geraakte het nooit.

Assebroek is de opvolger van het ter ziele gegane Dynamo Brugge dat als thuishaven Daverloo had. Assebroek en nu ACJ spelen er nog altijd hun thuismatchen. Daverloo werd door de stad Brugge twee jaar geleden helemaal opnieuw gebouwd. Assebroek was ook ooit een satellietploeg van Avanti en rekruteerde er veel spelers. Eén van hen, Kristof Vandegeuchte, is op zijn 48ste nog altijd speler bij ACJ.

Jupiter Brugge was het kleine broertje dat geleid werd door de legendarische voorzitter Leon Derous. Jupiter speelde altijd in het Tempelhof en wijlen Derous haalde ook de boter bij Avanti waar hij jongens als Taillaert, Depoorter en Decaluwe weghaalde. Hoger dan tweede provinciale speelde Jupiter nooit.

ACJ werkt samen met Avanti op het vlak van de jeugd. Via de Brugse basketbalacademy met gespecialiseerde coaches wil Avanti deze jeugd klaarstomen voor de eerste ploeg. Dat lukte 25 jaar geleden ook met mensen die nu de harde kern vormen achter de terugkeer van Avanti. De cirkel is (bijna) weer rond.

Ene Joël De Ceulaer stelt in "De Morgen" van 31 oktober onder de titel "Graag euthanasie voor de Boekenbeurs" dat de organisatie terminaal is, en dat de lijdensweg niet langer moet gerekt worden. 

Hij brengt hiervoor vijf redenen naar voor :

1. Er gebeurt nooit iets interessants : alles is saai, vervelend en voorspelbaar. Het relletje over seksisme (een uitgever had voor Ladies Night op 10 november een "workshop poetsen, wassen en strijken" gepland) was veelzeggend maar werd niet gebruikt om een statement te maken of eindelijk eens iets te laten gebeuren.

2. Het boek wordt fameus overroepen : hierin stelt de acteur dat een bezoek aan de boekenbeurs gelijk staat aan een dagje Ikea, Weba, Wijnegem Shopping Center, Batibouw en het autosalon.

3. Er heerst een regelrechte censuur : hier wordt verwezen naar een uitgeverij die boeken uitgeeft van Gerolf Annemans en de voormalige Tjechische President Vaclav Klaus, die geen plek op de Expo zouden krijgen.

4. Het concept deugt al lang niet meer : de boekenbeurs zou ingericht zijn om niet de bezoeker, maar wel de uitgevers te plezieren (?).

5. Antwerpen is de verkeerde locatie : waarbij men stelt dat Antwerpen zich knal in het epicentrum van de Vlaamse verkeersramp bevindt. Flanders Expo in Gent zou een veel betere locatie zijn.

Eerst en vooral mag de boekenbeurs wat mij betreft vanaf volgend jaar in Gent doorgaan, het is voor mij een stuk dichter. Maar uiteindelijk ga ik al jaren naar Antwerpen, en tradities zijn er om in stand te houden.

Doch voor mij is het belangrijkste dat ik al jaren heel graag naar de boekenbeurs ga, en mij daar ook jaarlijks goed bij voel. Met andere woorden, ik blijf bij de uitspraak "Never change a winning team". Ik hou van de boekenbeurs, en dus is het voor mij helemaal niet saai, voorspelbaar of overroepen !

Bovendien heb ik nog nooit de indruk gehad dat het concept mij als bezoeker tekort doet, en wat de censuur betreft : voor mij mogen alle boeken worden aangeboden. Die van Gerolf Annemans, Vaclav Claus of bijvoorbeeld Adolf Hitler of Salmon Rushdie, voor mij zijn ze allemaal welkom. Ik ben oud en lelijk genoeg om zelf te beslissen welke boeken mij al dan niet interesseren !

Mijn eindconclusie is dan ook : leve de boekenbeurs, ook in haar huidig concept ! Al wil ik daar wel een tweetal kanttekeningen bij voegen ... Eerst en vooral waren dit jaar bij mijn bezoek heel weinig interessante auteurs aanwezig om te signeren en dus te ontmoeten. En dan misschien de belangrijkste opmerking, meer betreffende "het boek in Vlaanderen" in het algemeen : het feit dat de grote publiektrekkers op de beurs Jeroen Meus, Pascal Naessens en - godgeklaagd - K3 waren is betreurenswaardig. Het woord literatuur is hier niet echt van toepassing.