Het zonnetje is er. nog een waterzonnetje, maar de eerste stralen geven weer hoop, hoop op minder pijn, hoop op leefbaar leven, hoop op beter. Voor het weekend ziet het er even slechter uit, maar ze komt!...de lente komt en ook het leven in mijn pijnlijke lichaam wordt weer leefbaarder.
Deze zomer een uitstapje naar Spanje gepland, gewoon om wat zekerder te zijn toch de nodige zonneënergie in mijn ouder wordende baterijen te laden. Geniet van de dag, geniet van het leven!
Ik heb gisteren terug een nachtje gedaan, maar ik heb het zeer zwaar om te recupereren terug, al heb ik mij zelfs op het werk een paar uur neergelegd omdat ik mij té vermoeid voelde. Nu wordt het stilaan meer zeker dat we volgend jaar naar de Filippijnen gaan voor enige tijd, in mijn hart wil ik voor altijd, maar de vraag is natuurlijk wat de toekomst van mijn kinderen ginder is én of ik zal rondkomen met de fondsen die ik beschikbaar heb, zeker nu die zatlap die zich minister noemt spreekt om de mensen te verplichten niet voor 63 met pensioen te kunnen ???
Probleem om op invaliditeit te raken is in mijn geval wellicht niet zo groot. Maar...in dat geval mag ik maximum voor 3 maand het land verlaten wat het reizen wel zeer vermoeiend en duur zou maken. Pfff...die ziekte maakt je gewoon radeloos. Goed werken lukt niet meer, slecht werk lever ik niet graag af en profiteren wil ik al helemaal niet al zie ik er elke dag steeds meer die invalide worden verklaart en hierin slagen op basis van geweldig acteervermogen.
Dagelijks krijg ik mailtjes van mensen die dit blog of mijn faceboeksite Fybro en CVS bezoeken en éénieder zit met gelijkaardige problemen. Ik werk heel graag maar het moet uiteraard doenbaar blijven.
Leven en Werken met Fibromyalgie
